ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਸ਼ੋਗਰਲ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਇਕ ਸ਼ੋਗਰਲ( ਚੀਨੀ: 歌妓、歌伎、歌姬、歌女) ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਚੀਨ ਵਿਚ ਇਕ ਉੱਚ-ਦਰਜੇ ਦਾ ਦਰਬਾਰੀ ਸੀ।[1][2][3]

ਸ਼ੋਗਰਲ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਸਿੱਧੇ ਸੈਕਸ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਬਲਕਿ ਇੱਕ ਮਨੋਰੰਜਨ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਕਲਾਵਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਵਿਤਾ, ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਗਾਇਨ[4][5] ਅਤੇ ਉੱਘੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਕਰਦੇ ਸਨ।[6][7] ਉਹ ਕਲਾਸਿਕਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਲਈ ਸਤਿਕਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁਰਸ਼ ਅਤੇ ਔਰਤ ਦੋਵਾਂ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਸ਼ੋਗਰਲ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਗਾਹਕ ਨੂੰ ਜਿਸਮ ਵੇਚਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਉਸ ਦੇ ਪੇਸ਼ੇ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ੋਗਰਲ ਵਜੋਂ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬਲਕਿ ਇਕ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਇਕ ਸ਼ੋਗਰਲ ਵਜੋਂ ਇਕ ਸਮਾਨ ਪੱਖਪਾਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਖ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

1644 ਵਿਚ ਚਿੰਗ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸ਼ੋਗਰਲ ਦੀ ਨੌਕਰੀ 'ਤੇ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਗਈ।[8] ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਗਾਹਕਾਂ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਨਤੀਜਾ ਪੇਸ਼ੇ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਵੇਸਵਾ-ਪੇਸ਼ਾ ਵੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ[9] ਕਿਉਂਕਿ ਮਰਦ ਕਲਾਇੰਟ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਦੇ ਬਦਲੇ ਜਿਨਸੀ ਪੱਖਪਾਤ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ।[7]ਪਰ ਕੁਝ ਸ਼ੋਗਰਲ ਕਿੰਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼ੋਗਰਲ ਵਜੋਂ ਗਾਉਣਾ ਅਤੇ ਨੱਚਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਕਿੰਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਸ਼ੋਗਰਲ ਲੈਂਗ ਯੁਆਨ ਨੇ ਨੇਕ ਪਰਿਵਾਰਕ ਦਾਅਵਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਤਾਂਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦਾ ਨਾਚ "ਜ਼ੇ ਜ਼ੀ" ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਨਾਟਕਕਾਰ ਲੀ ਯੂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਰਿਵਾਰਕ ਥੀਏਟਰ ਸਮੂਹ ਬਣਾਇਆ। ਲੀ ਯੂ ਦੇ ਥੀਏਟਰ ਸਮੂਹ ਦੀਆਂ ਮੁੱਖ ਅਭਿਨੇਤਰੀਆਂ, ਕਿਆਓ ਜੀ ਅਤੇ ਵਾਂਗ ਜੀ ਦੋਵੇਂ ਸਾਬਕਾ ਸ਼ੋਗਰਲ ਸਨ।.ਸ਼ੋਗਰਲ ਜ਼ਿਆ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਮਹਿਲ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਿਆ। 1860 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ, ਸ਼ੋਗਰਲ ਮਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ "ਗਾਓ ਗਾਣਾ ਪਾਵਰ" ਨਾਲ ਬਦਲਿਆ ਗਿਆ।

ਇਕ ਸ਼ੋਗਰਲ ਵੱਖ ਵੱਖ ਪਿਛੋਕੜ ਤੋਂ ਆ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਆਮ ਪਿਛੋਕੜ ਇਕ ਥੀਏਟਰ ਘਰ ਵਿਚ ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸ ਲੜਕੀ ਦਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ: ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਸ਼ੋਗਰਲ ਤੋਂ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਦੀ ਕਲਾ ਸਿਖਾਈ ਜਾਂਦੀ[10] ਜਦੋਂ ਸ਼ੋਗਰਲ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਅਕਸਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਬਣਨ ਲਈ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਜਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਬਣਨ ਲਈ ਚੁਣਦੀ ਸੀ।

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

[ਸੋਧੋ]
  • ਜਪਾਨ ਵਿੱਚ ਗੀਸ਼ਾ ਅਤੇ ਓਇਰਨ
  • ਗਾਓ ਗਾਣਾ ਕੁੜੀਆਂ
  • ਤਵਾਇਫ, ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਭਾਰਤ ਦੌਰਾਨ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਪੇਸ਼ੇ

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. Precious Records: Women in China's Long Eighteenth Century
  2. Ward, Jean Elizabeth (June 27, 2008). Li Qingzhao: an Homage to. Lulu.com. p. 108. ISBN 978-1435715134.
  3. "The Willow and the Flower". Temple Illuminatus. 4 February 2013. Retrieved 31 January 2018.
  4. "The Willow and the Flower". Temple Illuminatus. 4 February 2013. Retrieved 31 January 2018.
  5. Harris, Rachel; Pease, Rowan; Tan, Shzr Ee (2013). Gender in Chinese music. Rochester, NY: Univ. of Rochester Press. p. 67. ISBN 978-1580464437.
  6. Precious Records: Women in China's Long Eighteenth Century
  7. 7.0 7.1 Ward, Jean Elizabeth (June 27, 2008). Li Qingzhao: an Homage to. Lulu.com. p. 108. ISBN 978-1435715134. ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid <ref> tag; name "ward" defined multiple times with different content
  8. Precious Records: Women in China's Long Eighteenth Century
  9. "The Willow and the Flower". Temple Illuminatus. 4 February 2013. Retrieved 31 January 2018.
  10. Precious Records: Women in China's Long Eighteenth Century