ਸੱਪ

ਸੱਪ

ਸੱਪ ਜਾਂ ਭੁਜੰਗ , ਪ੍ਰਸ਼ਠਵੰਸ਼ੀ ਸਰੀਸ੍ਰਪ ਵਰਗ ਦਾ ਪ੍ਰਾਣੀ ਹੈ । ਇਹ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਥਲ ਦੋਨਾਂ ਜਗ੍ਹਾ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਸਦਾ ਸਰੀਰ ਲੰਬੀ ਰੱਸੀ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪੂਰਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸਕੇਲਸ ਵਲੋਂ ਢੰਕਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਸੱਪ ਦੇ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਇਹ ਹੇਠਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਘੜਾਰੀਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਵਲੋਂ ਚੱਲਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ । ਇਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਪਲਕੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ , ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੁੱਲੀ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ । ਸੱਪ ਵਿਸ਼ੈਲੇ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਹੀਨ ਦੋਨਾਂ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਇਸਦੇ ਊਪਰੀ ਅਤੇ ਹੇਠਲੇ ਜਬੜੇ ਦੀ ਹੱਡੀਆਂ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਸੰਧਿ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਕਾਰਨ ਇਸਦਾ ਮੂੰਹ ਵੱਡੇ ਸਰੂਪ ਵਿੱਚ ਖੁਲਦਾ ਹੈ । ਇਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਜ਼ਹਿਰ ਦੀ ਥੈਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਜੁਡੇ ਦਾਂਤ ਤੇਜ ਅਤੇ ਫੋਕੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤ: ਇਸਦੇ ਕੱਟਦੇ ਹੀ ਜ਼ਹਿਰ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਾਂਪੋਂ ਦੀ ਕੋਈ ੨੫੦੦ - ੩੦੦੦ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ । ਇਸਦੀ ਕੁੱਝ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦਾ ਸਰੂਪ ੧੦ ਸੇਂਟੀਮੀਟਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਜਗਰ ਨਾਮਕ ਸੱਪ ੨੫ ਫਿਟ ਤੱਕ ਲੰਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਸੱਪ ਮੇਢਕ , ਛਿਪਕਲੀ , ਪੰਛੀ , ਚੂਹੇ ਅਤੇ ਦੂੱਜੇ ਸਾਂਪੋਂ ਨੂੰ ਖਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਕਦੇ - ਕਦੇ ਵੱਡੇਜੰਤੁਵਾਂਨੂੰ ਵੀ ਨਿਗਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਸਰੀਸ੍ਰਪ ਵਰਗ ਦੇ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਮੈਬਰਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਸੱਪ ਸ਼ੀਤਰਕਤ ਦਾ ਪ੍ਰਾਣੀ ਹੈ ਅਰਥਾਤ ਇਹ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਸਵੰਇ ਨਿਅੰਤਰਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਇਸਦੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਮਾਹੌਲ ਦੇ ਤਾਪ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਘੱਟਦਾ ਜਾਂ ਵਧਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਤਾਪਮਾਨ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਭੋਜਨ ਉੱਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇਸਲਈ ਅਤਿਅੰਤ ਘੱਟ ਭੋਜਨ ਮਿਲਣ ਉੱਤੇ ਵੀ ਇਹ ਜੀਵੀਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਕੁੱਝ ਸਾਂਪੋਂ ਨੂੰ ਮਹੀਨੀਆਂ ਬਾਅਦ - ਬਾਅਦ ਭੋਜਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਸੱਪ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਾਂ ਦੋ ਵਾਰ ਢੇੜ ਸਾਰਾ ਖਾਨਾ ਖਾਕੇ ਜੀਵੀਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਖਾਂਦੇ ਸਮਾਂ ਸੱਪ ਭੋਜਨ ਨੂੰ ਚਬਾਕਰ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦਾ ਹੈ ਸਗੋਂ ਪੂਰਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਸਾਰਾ ਸਰਪੋਂ ਦੇ ਜਬੜੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਵਲੋਂ ਵੀ ਵੱਡੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨੂੰ ਨਿਗਲ ਸਕਣ ਲਈ ਅਨੁਕੁਲਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਅਫਰੀਕਾ ਦਾ ਅਜਗਰ ਤਾਂ ਛੋਟੀ ਗਾਂ ਆਦਿ ਨੂੰ ਵੀ ਨਗਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਸਭਤੋਂ ਛੋਟਾ ਸੱਪ ਥਰੇਡ ਸਨੇਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਜੋ ਕੈਰੇਬਿਅਨ ਸਾਗਰ ਦੇ ਸੇਟ ਲੁਸਿਆ ਮਾਟਿਨਿਕ ਅਤੇ ਵਾਰਵਡੋਸ ਆਦਿ ਟਾਪੂਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਕੇਵਲ ੧੦ - ੧੨ ਸੇਂਟੀਮੀਟਰ ਲੰਮਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਸਭਤੋਂ ਲੰਮਾ ਸੱਪ ਰੈਟਿਕੁਲੇਟੇਡ ਪੇਥੋਨ ( ਜਾਲੀਦਾਰ ਅਜਗਰ ) ਹੈ , ਜੋ ਆਮਤੌਰ ਤੇ ੧੦ ਮੀਟਰ ਵਲੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਲੰਮਾ ਅਤੇ ੧੨੦ ਕਿੱਲੋਗ੍ਰਾਮ ਭਾਰ ਤੱਕ ਦਾ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਦੱਖਣ - ਪੂਰਵੀ ਏਸ਼ਿਆ ਅਤੇ ਫਿਲੀਪੀਂਸ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ।