ਮਕਾਉ
ਮਕਾਊ (ਜਾਂ ਮਕਾਉ) ਚੀਨ ਦੇ ਦੋ ਖ਼ਾਸ ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ, ਦੂਜਾ ਹਾਂਗਕਾਂਗ ਹੈ। ਮਕਾਊ ਪਰਲ ਨਦੀ ਡੈਲਟੇ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਹੱਦ ਗੁਆਂਗਡੋਂਗ ਸੂਬੇ ਨਾਲ਼ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣ ਚੀਨ ਸਾਗਰ ਹੈ।
ਮਕਾਊ ਦੇ ਮੁੱਖ ਕਾਰਖ਼ਾਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਸਤਰ, ਇਲੇਕਟ੍ਰਾਨਿਕਸ ਸਮੱਗਰੀ, ਖਿਡੌਣੇ ਅਤੇ ਸੈਰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ, ਇਹ ਸਭ ਮਿਲ ਕੇ ਇਸਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਧਨੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਲੋਂ ਇੱਕ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਵਿਆਪਕ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਹੋਟਲ, ਰਿਜ਼ਾਰਟ, ਸਟੇਡੀਅਮ, ਰੇਸਤਰਾਂ ਅਤੇ ਜਊਆਘਰ ਹਨ।
ਖ਼ਾਸ ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ ਖੇਤਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਕਾਊ ਦੀ ਆਪਣੀ ਕਨੂੰਨੀ ਵਿਵਸਥਾ, ਟੈਲੀਫ਼ੋਨ ਕੋਡ ਅਤੇ ਪੁਲਸ ਬਲ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ਼-ਨਾਲ਼ ਆਪਣੀ ਮੁਦਰਾ ਵੀ ਹੈ।
ਮਕਾਊ ਚੀਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਅਤੇ ਆਖ਼ਰੀ ਯੂਰਪੀ ਉਪਨਿਵੇਸ਼ ਹੈ। ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਵਪਾਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਥੇ 16ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਵਸੇ ਅਤੇ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 20 ਦਸੰਬਰ 1999 ਤੱਕ, ਜਦੋਂ ਇਸਨੂੰ ਚੀਨ ਨੂੰ ਸਪੁਰਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਮਕਾਊ ਦਾ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਪੁਰਤਗਾਲੀਆਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰਿਹਾ। ਇੱਕ ਚੀਨੀ-ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਸਾਂਝੇ ਐਲਾਨ ਦੇ ਹਤਾਰੇਖਾ ਦੇ ਪੰਜਾਹ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਤੱਕ ਯਾਨੀ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ 2049 ਤੱਕ ਮਕਾਊ ਨੂੰ ਇੱਕ ਉੱਚੇ ਦਰਜੇ ਦੀ ਸਵਾਇੱਤਤਾ ਹਾਸਲ ਰਹੇਗੀ। ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਦੋ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿਵਸਥਾ ਦੇ ਤਹਿਤ ਮਕਾਊ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਸਬੰਧਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਚੀਨ ਦੀ ਹੋਵੇਗੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਮਕਾਊ ਆਪਣਾ ਵਿਧੀਤੰਤਰ, ਪੁਲਿਸ ਬਲ, ਆਰਥਕ ਤੰਤਰ, ਸੀਮਾਸ਼ੁਲਕ ਨੀਤੀ, ਆਪ੍ਰਵਾਸਨ ਨੀਤੀ ਉੱਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਵੱਖ ਵੱਖ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਗਠਨਾਂ ਅਤੇ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਨੁਮਾਇੰਦਾ ਅਜ਼ਾਦ ਤੌਰ ’ਤੇ ਭੇਜੇਗਾ।