ਜੱਗ ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਦੇ ਮੇਲੇ
ਜੱਗ ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਦੇ ਮੇਲੇ ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮ ਹੈ, ਜੋ 20 ਫਰਵਰੀ 2009 ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ, ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦਿਓ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਅਤੇ ਹਰਭਜਨ ਮਾਨ, ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਸੰਘੇੜਾ, ਬਲਜਿੰਦਰ ਸੰਘੇੜਾ, ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਇੰਦਰ ਚਾਹਲ, ਸੁਰਿੰਦਰ ਸੰਘੇੜਾ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਮਿਤ ਹੈ। ਸਿਰਲੇਖ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਮੁਹਾਵਰੇ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਹੈ- "ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੋ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਰਨੀਵਲ" (ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕਾਰਨ ਵੱਖਰਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਇਸਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਗਿਆ ਹੈ- "ਤੁਸੀਂ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮਿਲਦੇ ਹੋ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਜਿੰਦਾ ਹੋ।") ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਨੇ ਬਾਕਸ ਆਫਿਸ 'ਤੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਕਮਾਈ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਕਹਾਣੀ
[ਸੋਧੋ]ਅਬੀਜੋਤ (ਹਰਭਜਨ ਮਾਨ) ਅਤੇ ਮਿੱਤਰੋ (ਟਿਊਲਿਪ ਜੋਸ਼ੀ) ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਦੋਸਤ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਬੀਜੋਤ ਇੱਕ ਅਮੀਰ, ਉੱਚ ਵਰਗ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਮਿੱਤਰੋ ਇੱਕ ਗਰੀਬ, ਨੀਵੇਂ ਵਰਗ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਦੋਵੇਂ ਪਰਿਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਇਸ ਲਈ ਅਬੀਜੋਤ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾ ਰੂਪ ( ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਇੰਦਰ ਚਾਹਲ) ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਭੇਜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਮਿਤਰੋ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਘੱਟ ਜਾਤੀ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਅਬੀਜੋਤ ਤੇ ਰੂਪ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਬੀਜੋਤ ਮਿੱਤਰੋ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮਤਭੇਦ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਮਤਭੇਦ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਮਿੱਤਰੋ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਵਿਆਹ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਉਹ ਜ਼ਹਿਰ ਖਾ ਕੇ ਅਬੀਜੋਤ ਕੋਲ ਭੱਜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਅਬੀਜੋਤ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਜਨਮ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲੇਗੀ।
ਅਬੀਜੋਤ ਉਦਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਭਾਰਤ ਛੱਡ ਕੇ ਕੈਨੇਡਾ ਆਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਦਾ ਮਨ ਮਿੱਤਰੋ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹੇਗਾ। ਅਬੀਜੋਤ ਆਪਣੇ ਮਾਮੇ (ਚਾਚਾ - ਭਾਵ ਮਾਂ ਦੇ ਭਰਾ) ਦੇ ਘਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸਦਾ ਚਚੇਰਾ ਭਰਾ ਟੈਰੀ, ਅਬੀਜੋਤ ਦਾ ਧਿਆਨ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਈਰਖਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਛੱਡ ਜਾਵੇ। ਇਸ ਲਈ ਅਬੀਜੋਤ ਲੱਕੀ (ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਘੁੱਗੀ) ਦੇ ਘਰ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਬਚਪਨ ਦਾ ਦੋਸਤ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਵਿਆਹ ਇੱਕ ਕਾਲੀ ਔਰਤ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਰੂਪ ਅਬੀਜੋਤ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਕੈਨੇਡਾ ਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਬੀਜੋਤ ਅਤੇ ਲੱਕੀ ਇੱਕ ਕੌਫੀ ਦੀ ਦੁਕਾਨ 'ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਬੀਜੋਤ ਨੇ ਏਕਮ ਨਾਮਕ ਮਿੱਤਰੋ ਦਾ ਬਿਲਕੁਲ ਉਹੀ ਡਬਲ ਦੇਖਿਆ ਪਰ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਕਿ ਉਹ ਅੰਨ੍ਹੀ ਹੈ।
ਅਬੀਜੋਤ ਦੇ ਮਾਮੇ ਨੂੰ ਅਬੀਜੋਤ ਲਈ ਬੁਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਅਬੀਜੋਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਖਰੀਦ ਲਿਆ।
ਅਬੀਜੋਤ ਏਕਮ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਬੀਜੋਤ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸੁਪਨਾ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਦੇਖਣਾ ਹੈ। ਅਬੀਜੋਤ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਝੂਠ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਪੈਸੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਅਬੀਜੋਤ ਦਾ ਮਾਮਾ ਪੈਸੇ ਲੈ ਕੇ ਅਬੀਜੋਤ ਨੂੰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਬੀਜੋਤ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਘਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਘਰ ਖਰੀਦਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਹ ਏਕਮ ਦੀ ਸਰਜਰੀ ਲਈ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਫਲ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਏਕਮ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਪੱਟੀ ਉਤਾਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆਇਆ ਤਾਂ ਅਬੀਜੋਤ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਏਕਮ ਨੇ ਪੱਟੀ ਉਤਾਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜੀਤ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਡਾਕਟਰ ਆਖਰਕਾਰ ਏਕਮ ਦੀ ਪੱਟੀ ਉਤਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਰੀਜ਼ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਅਬੀਜੋਤ ਦੌੜਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਕਬਾਲ ਨਾਂ ਦਾ ਆਦਮੀ, ਜੋ ਏਕਮ ਦਾ ਮੰਗੇਤਰ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਏਕਮ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅੰਨ੍ਹੀ ਸੀ ਪਰ, ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਕਤਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਅਬੀਜੋਤ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਸਫਲ ਐਲਾਨੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਏਕਮ ਇਕਬਾਲ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਨਾਖੁਸ਼ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਬੀਜੋਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅਬੀਜੋਤ ਦੇ ਪਿਤਾ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਅਬੀਜੋਤ ਭਾਰਤ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਰੂਪ ਕੈਨੇਡਾ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਬੀਜੋਤ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਆਹਿਆ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਅਬੀਜੋਤ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਏਕਮ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਜਿਸ ਨਾਲ ਵੀ ਚਾਹੇ ਵਿਆਹ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਏਕਮ ਅਬੀਜੋਤ ਬਾਰੇ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਏਕਮ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਅਬੀਜੋਤ ਦੇ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਰੂਪ ਉੱਥੇ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਏਕਮ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਪ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿੱਤਰੋ ਆਖਦਾ ਹੈ। ਏਕਮ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ ਅਬੀਜੋਤ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਏਕਮ ਦੀ ਬਜਾਏ ਮਿੱਤਰੋ ਬੁਲਾਵੇਗਾ। ਫਿਰ ਉਹ ਇਕ ਕੁੜੀ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਜੋ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਵਰਗੀ ਦਿਖਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਅਬੀਜੋਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ 2 ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ ਹਨ ਪਰ ਬਿਲਕੁਲ ਉਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਏਕਮ ਉਲਝਣ ਵਿਚ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮਿੱਤਰੋ ਕੌਣ ਹੈ ਅਤੇ ਅਬੀਜੋਤ ਕਿੱਥੇ ਹੈ? ਰੂਪ ਕਹਿੰਦਾ ਮਿੱਤਰੋ ਅਬੀਜੋਤ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹੈ, ਤੇ ਅਬੀਜੋਤ ਇੰਡੀਆ ਚਲੀ ਗਈ। ਏਕਮ ਗਲਤ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਬੀਜੋਤ ਨੇ ਉਸ 'ਤੇ ਇੱਕ ਅਹਿਸਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਿਤਰੋ ਲਈ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਗਈ ਹੈ। ਰੂਪ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਿੱਤਰੋ ਦੀ ਇੱਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਿਮਾਰ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਵਾਪਸ ਗਿਆ ਸੀ। ਏਕਮ ਹੈਰਾਨ ਹੈ।
ਅਬੀਜੋਤ ਦੀ ਕੁੜਮਾਈ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਰੂਪ ਏਕਮ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਂਦਾ। ਹਰ ਕੋਈ ਹੈਰਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਕਿ ਇਹ ਮਿਤਰੋ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਅਬੀਜੋਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਏਕਮ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਮਿਤਰੋ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਜਨਮ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਣਗੇ ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਥੇ ਹੈ। ਦੋਵਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਖਰਕਾਰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੋ ਪ੍ਰੇਮੀ ਕਦੇ ਵੀ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਯੂਨੀਅਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਬੀਜੋਤ ਅਤੇ ਏਕਮ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਕਾਸਟ
[ਸੋਧੋ]- ਹਰਭਜਨ ਮਾਨ . . ਅਭੀਜੋਤ
- ਟਿਊਲਿਪ ਜੋਸ਼ੀ . . ਮਿਤਰੋ/ਏਕਮ
- ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਘੁੱਗੀ . . ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ
- ਪੁਨੀਤ ਈਸਰ
- ਸੁਨੀਤਾ ਧੀਰ . . ਸ਼ੱਬੋ
- ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਇੰਦਰ ਚਾਹਲ . . ਰੂਪ
- ਸ਼ਵਿੰਦਰ ਮਾਹਲ
- ਨੀਟਾ ਮਹਿੰਦਰਾ
- ਰੋਸ਼ਨੀ ਸਿੰਘ
- ਜਗ ਮਾਂਗਟ
- ਬੀ ਬੀ ਵਰਮਾ
- ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਹੰਜਰਾ
- ਬਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜ਼ੁਖਮੀ
- ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਗਰੇਵਾਲ