ਇਵੋਂਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ
ਇਵੋਂਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ | |
|---|---|
 | |
| ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਬੇਲਾਰੂਸ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਰਾਡਾ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ | |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | Jazep Sažyč |
| ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ | |
| ਜਨਮ | Івонка Шыманец / ਇਵੋਂਕਾ ਜ਼ਾਈਮੇਨਿਐਕ ਅਪ੍ਰੈਲ 11, 1936 ਸਟੋਲਪਸੀ, ਦੂਜਾ ਪੋਲਿਸ਼ ਗਣਰਾਜ |
| ਮੌਤ | name ਇਵੋਂਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ |
| ਕਬਰਿਸਤਾਨ | name ਇਵੋਂਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ | ਜਾਨਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ |
| ਬੱਚੇ | ਹੰਨਾ- ਪ੍ਰਾਡਸਲਵਾ ਸੁਰਵਿਲਾ ਡਾ. ਮਾਰੀਆ ਪੌਲਾ ਸੁਰਵਿਲਾ |
| ਮਾਪੇ |
|
| ਰਿਹਾਇਸ਼ | ਓੱਟਾਵਾ, ਓਨਟਾਰੀਓ, ਕੈਨੇਡਾ (ਨਿਜੀ) |
| ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | ਸੌਰਬੋਨ |
| ਪੇਸ਼ਾ | ਅਨੁਵਾਦਕ ਪੇਂਟਰ |
| ਵੈੱਬਸਾਈਟ | radabnr.org |
ਇਵੋਂਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ ਜਾਂ ਸੁਰਵੀਲੋ (ਬੇਲਾਰੂਸੀਅਨ: Івонка Сурвілла, ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਆਈਵੋਨਕਾ ਸਜ਼ੀਮਾਨਿਏਕ, ਬੇਲਾਰੂਸੀਅਨ: Івонка Шыманец, ਪੋਲਿਸ਼: ਇਵੋਂਕਾ ਸਜ਼ੀਮਾਨਿਏਕ, 11 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1936) ਬੇਲਾਰੂਸ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਗਣਰਾਜ (ਬੀਐਨਆਰ) ਦੀ ਮੌਜੂਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ, ਜੋ ਕਿ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਬੇਲਾਰੂਸ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਸੀ.
ਸ਼ੁਰੂ ਦਾ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]
ਇਵੋਂਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ ਦਾ ਜਨਮ ਊਲੈਡਜ਼ਮੀਅਰ ਸਜ਼ੀਮਨੀਕ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਇੰਜੀਨੀਅਰ, ਅਤੇ ਐੇਲਵੀਨਾ ਸਜ਼ੀਮਨੀਕ ਨਾਈ ਪਾਜ਼ਕੀਵਿਕਸ,ਸਟਲੋਪਸੀ ਵਿਖੇ, ਜੋ ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੂਜੀ ਪੋਲਿਸ਼ ਗਣਰਾਜ (ਪੱਛਮੀ ਬੇਲਾਰੂਸ) ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ, 1940 ਵਿੱਚ, ਪੱਛਮੀ ਬੇਲਾਰੂਸ ਦੇ ਸੋਵੀਅਤ ਬ੍ਰਿਟਜ਼ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਊਲਾਡਜ਼ਮਾਈਅਰ ਸਜ਼ੇਮਨੀਕ ਨੂੰ ਸੋਵੀਅਤ ਸੰਘ ਦੁਆਰਾ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਗੁਲਾਗ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਸਾਲ ਕੈਦ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਯੂਐਸਐਸਆਰ ਉੱਤੇ ਜਰਮਨ ਹਮਲੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਹ ਬਚ ਨਿਕਲੇ.</ref>
1944 ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਪੂਰਬੀ ਪ੍ਰਸ਼ੀਆ, ਦੂਜੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਭੱਜ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਡੈਨਮਾਰਕ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਰਹੇ. ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਇਵੋਂਕਾ ਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋਈ.[1] 1959 ਵਿੱਚ ਇਵੋਂਕਾ ਸਜ਼ੀਮਨੀਕ ਨੇ ਇੱਕ ਬੇਲੇਰਾਨੀਅਨ ਅਰਥਸ਼ਾਸਤਰੀ, ਕਾਰਕੁਨ ਅਤੇ ਰੇਡੀਓ ਪ੍ਰਸਾਰਕਾਤਾ ਜੰਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ. ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਮੈਡਰਿਡ, ਸਪੇਨ ਚਲੀ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸਪੇਨੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਇੱਕ ਬੇਲਾਰੂਸੀਅਨ ਭਾਸ਼ਾ ਰੇਡੀਓ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਚਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ.[1]
ਕਨੇਡਾ ਵਿੱਚ[ਸੋਧੋ]
1965 ਵਿੱਚ ਸਟੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 1969 ਵਿੱਚ ਜੰਕਾ ਅਤੇ ਇਵੋਂਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ ਕੈਨੇਡਾ ਚਲੇ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਇਵੋਨਕਾ ਨੇ ਫੈਡਰਲ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਅਨੁਵਾਦਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਹੈਲਥ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿਖੇ ਅਨੁਵਾਦ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੀ ਮੁਖੀ ਬਣ ਗਈ[2].
ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]
ਇਵੋਂਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ ਦੀਆਂ ਦੋ ਧੀਆਂ ਹਨ, ਉਸਦੀ ਧੀ ਡਾ. ਮਾਰੀਆ ਪੌਲਾ ਸਰਵਿਲਾ, ਅਵਾਇਸ, ਆਇਓਵਾ ਦੇ ਵਾਰਟਬਰਗ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਨਸਲੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹੈ।[2] ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਜੰਕਾ ਸੁਰਵਿਲਾ ਦੀ 1997 ਵਿੱਚ ਔਟਾਵਾ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਸੁਰਵਿਲਾ ਨੇ ਇੱਕ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ 30 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਹੈ।[2]