ਅਸਾਮ ਦੇ ਲੋਕ ਨਾਚ
ਅਸਾਮ ਦੇ ਲੋਕ ਨਾਚਾਂ ਵਿੱਚ ਬੀਹੂ ਅਤੇ ਬਗੁਰੁੰਬਾ (ਦੋਵੇਂ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਦੌਰਾਨ ਨੱਚੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ), ਭੋਰਤਾਲ, ਓਜਾਪਲੀ ਨਾਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਅਸਾਮ ਕਈ ਸਮੂਹਾਂ ਦਾ ਘਰ ਹੈ: ਮੁਸਲਿਮ, ਇੰਡੋ-ਆਰੀਅਨ, ਰਾਭਾ, ਬੋਡੋ, ਦਿਮਾਸਾ, ਕਾਰਬੀ, ਮਿਸਿੰਗ, ਸੋਨੋਵਾਲ ਕਚਾਰਿਸ, ਮਿਸ਼ਮੀ ਅਤੇ ਤਿਵਾ (ਲਾਲੁੰਗ) ਆਦਿ। ਇਹ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਇੱਕ ਅਸਾਮੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਅਸਾਮ ਰਾਜ ਦੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਨੂੰ "ਐਕਸੋਮੀਆ" (ਅਸਾਮੀ) ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਸਾਮੀ ਰਾਜ ਦੀ ਮੁੱਖ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ।[1][2]
ਆਸਾਮ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੇਲੇ ਅਤੇ ਤਿਉਹਾਰ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਕਬਾਇਲੀ ਤਿਉਹਾਰ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਾਸ਼ਤ ਜਾਂ ਵਾਢੀ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਬੀਹੂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਯੋਗ ਹੈ; ਇਹ ਸਾਰੇ ਅਸਾਮੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਿਛੋਕੜ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ।
ਬਿਹੂ ਨਾਚ[ਸੋਧੋ]
ਹਾਲਾਂਕਿ ਬਿਹੂ ਨਾਚ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਅਣਜਾਣ ਹਨ, ਇਸ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਅਧਿਕਾਰਤ ਰਿਕਾਰਡ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਹੋਮ ਰਾਜਾ ਰੁਦਰ ਸਿੰਘਾ ਨੇ ਰੰਗਾਲੀ ਬੀਹੂ ਲਈ ਲਗਭਗ 1694[1] ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਘਰ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਹੂ ਨ੍ਰਿਤਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ।[3]
ਵਰਣਨ[ਸੋਧੋ]
ਬੀਹੂ ਇੱਕ ਸਮੂਹਿਕ ਨਾਚ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਰ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਇਕੱਠੇ ਨੱਚਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਲਿੰਗ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਔਰਤਾਂ ਸਖਤ ਲਾਈਨ ਜਾਂ ਚੱਕਰ ਦੇ ਗਠਨ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਰਦ ਡਾਂਸਰ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਡਾਂਸਿੰਗ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਆਪਣੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਪੈਟਰਨਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਮਾਦਾ ਡਾਂਸਰਾਂ ਅੰਦਰ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਨਰ ਡਾਂਸਰਾਂ ਨੇ ਮਾਦਾ ਡਾਂਸਰਾਂ (ਜੋ ਆਪਣੀ ਸਖਤ ਬਣਤਰ ਅਤੇ ਨਾਚ ਦੇ ਕ੍ਰਮ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦੇ ਹਨ) ਨਾਲ ਰਲਣ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ[ਸੋਧੋ]
ਇਹ ਨਾਚ ਰਵਾਇਤੀ ਬੀਹੂ ਸੰਗੀਤ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਢੋਲਕ ( ਢੋਲੀਆ ) ਹਨ, ਜੋ ਇੱਕ ਡੰਡੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹਥੇਲੀ ਨਾਲ ਦੋ-ਮੂੰਹ ਵਾਲੇ ਢੋਲ ( ਢੋਲ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਗਰਦਨ ਤੋਂ ਲਟਕਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਵਜਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਧੂਲੀਆ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ; ਹਰੇਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਭਾਗਾਂ 'ਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਾਲਾਂ ਵਜਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤਾਲਬੱਧ ਰਚਨਾਵਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੀਅਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਸਮੀ ਹਨ। ਡਾਂਸਿੰਗ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਢੋਲਕ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ ਤਾਲ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸੀਯੂ ਬਦਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਢੋਲਕ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਡਾਂਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੋਹਰ ਜ਼ਿੰਗੋਰ ਪੇਪਾ (ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ) ਇੱਕ ਸਿੰਗਲ ਖਿਡਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਖੇਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਕ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੁਦਈ ਰੂਪ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਡਾਂਸ ਲਈ ਮੂਡ ਸੈੱਟ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮਰਦ ਡਾਂਸਰ ਫਿਰ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਗਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ)। ਇਸ ਨਾਚ ਦੇ ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਸਾਜ਼ ਹਨ ਤਾਲ, ਝਾਂਜ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਸਮ; ਗੋਗੋਨਾ, ਇੱਕ ਕਾਨੇ ਅਤੇ ਬਾਂਸ ਦਾ ਸਾਜ਼; ਟੋਕਾ, ਇੱਕ ਬਾਂਸ ਦਾ ਕਲੈਪਰ ਅਤੇ ਜ਼ਤੁਲੀ, ਇੱਕ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਸੀਟੀ। ਬਾਂਸ ਦੀ ਬੰਸਰੀ ਵੀ ਅਕਸਰ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਨਾਚ ਦੇ ਨਾਲ ਗੀਤ ( ਬੀਹੂ ਗੀਤ ) ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਚਲਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸਾਮੀ ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਕਰਨਾ, ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਜੀਵਨ, ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਵਿਅੰਗ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਨਰ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਬੀਹੂ ਨਾਚ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਮਾਦਾ ਬੀਹੂ ਨਾਚ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਭਿੰਨਤਾਵਾਂ ਹਨ (ਫ੍ਰੀਹੈਂਡ, ਮਰੋੜਨਾ, ਇੱਕ ਤਾਲਬੱਧ ਪੇਪਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਕਾਹੀ (ਰਵਾਇਤੀ ਧਾਤ ਦੀ ਪਲੇਟ) ਦੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜਾਪੀ (ਅਸਾਮੀ ਕੋਨਿਕਲ ਬੁਣਿਆ ਟੋਪੀ) ਦੇ ਨਾਲ। ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਲੰਮਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਤਾਲ, ਮੂਡ, ਹਰਕਤਾਂ, ਗਤੀ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਜੀਵਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਡਾਂਸਰਾਂ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦਿਖਾਉਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਕਿਸਮਾਂ[ਸੋਧੋ]
ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਭਾਰਤੀ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਨਾਚ ਕਈ ਰੂਪ ਲੈਂਦਾ ਹੈ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੇਵਰੀ ਬਿਹੂ ਨਾਚ, ਮਿਸਿੰਗ ਬਿਹੂ ਨਾਚ ਜਾਂ ਮੋਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਰਤੀ ਬੀਹੂ)।[4] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਡਾਂਸ ਦਾ ਅੰਤਰੀਵ ਟੀਚਾ ਉਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਦਰਦ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ।
ਬਾਗੁਰੰਬਾ ਨਾਚ[ਸੋਧੋ]
ਬਾਗੁਰੁੰਬਾ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੋਕ ਨਾਚ ਹੈ ਜੋ ਬੋਡੋ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਸੰਕ੍ਰਾਂਤੀ (ਅੱਧ ਅਪ੍ਰੈਲ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੋਡੋ ਤਿਉਹਾਰ, ਬਵੀਸਾਗੁ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਅਭਿਆਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਵਿਸਾਗੁ ਗਊ ਪੂਜਾ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ; ਫਿਰ, ਨੌਜਵਾਨ ਲੋਕ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਦੇ ਹਨ।
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਦੇਵਤਾ ਨੂੰ ਚਿਕਨ ਅਤੇ ਝੂ (ਚਾਵਲ ਦੀ ਬੀਅਰ) ਭੇਟ ਕਰਕੇ ਬਾਥੌ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਰੰਗੀਨ ਦੋਖਨਾ ਅਤੇ ਅਰੋਨਾਈ ਪਹਿਨਣ ਵਾਲੀਆਂ ਬੋਡੋ ਔਰਤਾਂ ਬਾਗੁਰੁੰਬਾ ਨਾਚ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਰਦਵਿਸਿਖਲਾ ਨਾਚ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਸਰਜਾ (ਇੱਕ ਝੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸਾਜ਼), ਸਿਫੰਗ (ਬਾਂਸਰੀ), ਥਰਖਾ (ਸਪੁੱਟ ਬਾਂਸ), ਖਾਮ ਜਾਂ ਮਡਲ (ਲੰਬਾ ਢੋਲ, ਲੱਕੜ ਅਤੇ ਬੱਕਰੀ ਦੀ ਖੱਲ ਦਾ ਬਣਿਆ) ਵਰਗੇ ਸਾਜ਼ ਹਨ। ਗਰਜਸਾਲੀ ਵਿਖੇ ਸਾਮੂਦਾਇਕ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਨਾਲ ਤਿਉਹਾਰ ਸਮਾਪਤ ਹੋਇਆ। ਇਹ ਨਾਚ ਉਦਲਗੁੜੀ, ਕੋਕਰਾਝਾਰ, ਬਕਸਾ, ਚਿਰਾਂਗ, ਬੋਂਗਾਈਗਾਂਵ, ਨਲਬਾੜੀ, ਦਰਰੰਗ ਅਤੇ ਸੋਨਿਤਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਬੋਡੋ-ਅਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਭੋਰਤਲ ਨਾਚ[ਸੋਧੋ]
ਭੋਰਤਲ ਨ੍ਰਿਤ ਨੂੰ ਨਰਹਰੀ ਬੁਰਹਾ ਭਕਟ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਤਰੀਆ ਕਲਾਕਾਰ ਸੀ। ਬਾਰਪੇਟਾ ਜ਼ਿਲੇ ਦੀ ਇਹ ਭੋਰਤਲ ਨ੍ਰਿਤ ਰਾਜ ਦੇ ਕਲਾਸੀਕਲ ਨਾਚ ਰੂਪ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਅਸਾਮ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਨਾਚਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।
ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ - ਇਹ ਨਾਚ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਛੇ ਜਾਂ ਸੱਤ ਨ੍ਰਿਤਕਾਰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਸਾਮ ਦੇ ਭੋਰਤਲ ਨਾਚ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਨਾਚ ਵੱਡੇ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਬੀਟ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਬੀਟ ਨੂੰ 'ਝੀਆ ਨਾਮ' ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਚ ਨੂੰ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਨੱਚਣ ਵਾਲੇ ਝਾਂਜਰਾਂ ਨਾਲ ਲੈਸ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਝਾਂਜਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਾਚ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਰੰਗੀਨ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਡਾਂਸ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੁਝ ਬਹੁਤ ਹੀ ਰੰਗੀਨ ਪੈਟਰ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ. ਆਸਾਮ ਦੇ ਇਸ ਨਾਚ ਦੀ ਇਹ ਵਿਲੱਖਣਤਾ ਹੈ।
ਝਮੂਰ ਨਾਚ[ਸੋਧੋ]
ਝੂਮੂਰ "ਆਦਿਵਾਸੀ" ਜਾਂ ਆਸਾਮ ਦੇ ਚਾਹ ਕਬੀਲੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਨਾਚ ਹੈ। ਇਹ ਨਾਚ ਨੌਜਵਾਨ ਕੁੜੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਰਦ ਮੈਂਬਰ ਲੰਬੇ ਰਵਾਇਤੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਸੰਗੀਤ ਯੰਤਰਾਂ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਢੋਲ ਜਾਂ ਮੰਡੇਰ, ਮੋਢਿਆਂ 'ਤੇ ਲਟਕਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਬੰਸਰੀ ਅਤੇ "ਤਾਲ" (ਦੋ ਧਾਤੂ ਡਿਸਕਸ) ਦੀ ਇੱਕ ਜੋੜੀ ਨਾਲ ਤਾਲ ਬਣਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਕੁੜੀਆਂ ਜਿਆਦਾਤਰ ਨੱਚਣ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਕਮਰ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਅਤੇ ਹੱਥਾਂ ਅਤੇ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਅਤੇ ਪਿੱਛੇ ਸਮਕਾਲੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਚਲਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਸਾਮ ਦੇ "ਚਾਹ ਕਬੀਲੇ" ਦੇ ਦਬਦਬੇ ਵਾਲੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਦਲਗੁੜੀ, ਸੋਨਿਤਪੁਰ, ਗੋਲਾਘਾਟ, ਜੋਰਹਾਟ, ਸਿਵਸਾਗਰ, ਡਿਬਰੂਗੜ੍ਹ ਅਤੇ ਤਿਨਸੁਕੀਆ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨਾਚ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਅਨੁਸਰਣ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ 1.0 1.1 "Dances of Assam". Travelmasti.com. Retrieved 2012-08-24.
- ↑ Web.com(india) Pvt. Ltd. (2007-02-18). "Culture of Assam". Assam.gov.in. Archived from the original on 2012-11-28. Retrieved 2012-08-24.
- ↑ "Bihu Folk Dances of Assam, Indian Folk Dances,Folk Dances of India". Indianfolkdances.com. Archived from the original on 2018-04-14. Retrieved 2012-08-24.
- ↑ "Moran Bihu". AssamClicks.com. Archived from the original on 2016-04-08. Retrieved 2016-03-29.