ਕਾਰਲੋ ਬਲਾਸਿਸ
ਕਾਰਲੋ ਬਲਾਸਿਸ (4 ਨਵੰਬਰ 1797 - 15 ਜਨਵਰੀ 1878) ਇੱਕ ਇਤਾਲਵੀ ਡਾਂਸਰ, ਕੋਰੀਓਗ੍ਰਾਫਰ ਅਤੇ ਨ੍ਰਿਤ ਸਿਪਾਹੀ ਨੈਪਲੱਸ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਸਖਤ ਨਾਚ ਕਲਾਸਾਂ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ, ਕਈ ਵਾਰ ਉਸਦਾ ਨਾਚ ਚਾਰ ਘੰਟੇ ਲੰਮਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਬਲਾਸਿਸ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਾਚ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਸਿੱਖਣ। ਉਸਨੇ ਐਨਰਿਕੋ ਸੇਚੇਟੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਇਹ ਸੋਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਵਿੱਚ ਬਲੇਸਿਸ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀਚੇਚੇਟੀ ਨੂੰ ਬੈਲੇ ਦੀ ਸੇਚੇਟੀ ਵਿਧੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦਾ ਸੀ।
ਉਸ ਨੇ 1820 ਵਿੱਚ ਬੈਰੀ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰੈਟੀ ਐਲਟਮੈਂਟੇਅਰ, ਥੋਰਿਕ, ਏਟ ਪ੍ਰੀਕਿਕ ਡੀ ਲਾਰਟ ਡੇ ਲਾਂਸ (“ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ, ਸਿਧਾਂਤਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰੈਕਟਿਕਲ ਟਰੀਟਜ਼ ਥੀਨ ਦਿ ਆਰਟ ਡਾਂਸ”) ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਜਿਓਵਨੀ ਦਾ ਬੋਲੋਗਨਾ ਦੁਆਰਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਮੂਰਤੀ "ਅਵੱਸ਼" ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਐਨਰੀਕੋ ਸੇਚੇਟੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕੀਤਾ।
ਬਲਾਸਿਸ ਨੇ ਗਣਿਤ ਦੀਆਂ ਜਿਓਮੈਟਰੀ ਅਤੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਿਆਂ, ਡਾਂਸ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਵੀ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਬਣਾਇਆ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ "ਅੰਦੋਲਨ ਧੁਰੇ" ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ - ਇੱਕ ਖੜੀ ਰੇਖਾ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਲੰਬਕਾਰੀ ਲਾਈਨ, ਫਰਸ਼ ਦੇ ਸਿੱਧੇ, ਜੋ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸੰਤੁਲਨ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।[1]
ਬਲਾਸਿਸ ਨੇ ਨ੍ਰਿਤ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਉਸਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇੰਸਟ੍ਰਕਟਰ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦੇ ਪੋਜ਼ ਦੇ ਸੂਚਕਾਂਕ ਵਿੱਚ ਦੱਸੇ ਗਏ ਸਰੀਰਕ ਅੰਕੜਿਆਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਫਿਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੂਰਤੀਮਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖੋ। “ਸਭ ਤੋਂ ਮਿਹਨਤੀ [ਵਿਦਿਆਰਥੀ] ਛੋਟੀਆਂ ਸਲੇਟਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਾਪੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਪੈਲ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਸਿੰਗ-ਬੁੱਕ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।[1]
ਆਪਣੀ ਵਰਣਮਾਲਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਪੋਜ਼ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਬਲਾਸਿਸ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਡਾਂਸਰ ਗਲੇ ਦੀ ਸੌਖ ਅਤੇ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਵਰਗੇ ਬੈਲੇ ਵਿੱਚ ਲੋੜੀਂਦੀ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਗੁਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਡਾਂਸ ਅਪੋਨ ਡਾਂਸ, ਹਿਸਟੋਰੀਕਲ ਅਤੇ ਪ੍ਰੈਕਟੀਕਲ ਵਿਚ, ਬਲਾਸਿਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਅਮੀਰੀ ਲਈ ਕੁਝ ਬੈਲੇਟਸ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, “ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਟਾਰਨਟੇਲਾ” ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ, ਉਹ ਇਸ ਬਾਰੇ ਭੜਾਸ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ “ਹਰ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਅਨੰਦ ਸਪਸ਼ਟ ਹਨ,” ਅਤੇ “ਹਰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਅਤੇ ਗਤੀ ਭਰਮਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ।”[2]
ਇਹਨਾਂ ਅਭਿਆਸਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਬਲਾਸਿਸ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ "ਕਲਾਸਿਕ ਲੀਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਵਜੰਮੇ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਬੈਲੇ" ਨੂੰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਸੀ।[3] ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਬਲਾਸਿਸ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲਈ ਜੋ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਯੁੱਗ ਲਈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹਮਲਾਵਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਉਸਨੇ ਪਿਰੂਕੇਟ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਨੂੰ ਤੋੜ ਕੇ ਤਿਆਰੀ, ਮੋੜ, ਅਤੇ ਖਤਮ ਕਰੋ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ।[1] ਇਹ 1800 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਮਾਰੀਅਸ ਪੇਟੀਪਾ ਦੇ ਯੁੱਗ ਤਕ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਿਰਫ ਉਮਰ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੋਮਾਂਟਿਕਤਾ, ਪਿਰੂਟ ਵਰਗੇ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੀਬਰ ਕਦਮ ਬੈਲੇ ਕੋਰੀਓਗ੍ਰਾਫੀ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਏ, ਫਿਰ ਵੀ ਬਲਾਸਿਸ ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Brandstettter, Gabriele. “The Code of Terpsichore The Dance Theory of Carlo Blasis: Mechanics as the Matrix of Grace*.” Topoi, vol. 24, no. 1, 2005, pp. 67–79., doi:10.1007/s11245-004-4162-x.
- ↑ Blasis, Carlo (1847). Notes Upon Dancing, Historical and Practical. Translated by Barton, R. 116 Regent Street: M. Delaporte. pp. 35.
{{cite book}}: CS1 maint: location (link) - ↑ "Blasis, Carlo - Oxford Reference" (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). doi:10.1093/acref/9780195173697.001.0001/acref-9780195173697-e-0240.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help)