1920 ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਆਮ ਚੋਣਾਂ
ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ 1920 ਵਿੱਚ ਇੰਪੀਰੀਅਲ ਲੈਜਿਸਲੇਟਿਵ ਕੌਂਸਲ ਅਤੇ ਸੂਬਾਈ ਕੌਂਸਲਾਂ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨ ਲਈ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਹੋਈਆਂ। ਦੇਸ਼ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪਹਿਲੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਸਨ।[1]
ਨਵੀਂ ਕੇਂਦਰੀ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਜੋ ਕਿ ਇੰਪੀਰੀਅਲ ਲੈਜਿਸਲੇਟਿਵ ਕੌਂਸਲ ਦਾ ਹੇਠਲਾ ਚੈਂਬਰ ਸੀ, ਦਿੱਲੀ ਸਥਿਤ ਸੀ, ਵਿੱਚ 104 ਚੁਣੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸੀਟਾਂ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 66 ਲੜੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ 38 ਚੈਂਬਰਜ਼ ਆਫ਼ ਕਾਮਰਸ ਦੁਆਰਾ ਚੁਣੇ ਗਏ ਯੂਰਪੀਅਨਾਂ ਲਈ ਰਾਖਵੀਆਂ ਸਨ।[1] ਉਪਰਲੇ ਸਦਨ ਲਈ, ਰਾਜ ਦੀ ਕੌਂਸਲ, 34 ਵਿੱਚੋਂ 24 ਸੀਟਾਂ ਲੜੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੰਜ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਲਈ, ਤਿੰਨ ਗੋਰਿਆਂ ਲਈ, ਇੱਕ ਸਿੱਖਾਂ ਲਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਲਈ ਰਾਖਵੀਆਂ ਸਨ।[1] ਸੰਸਦ ਨੂੰ 9 ਫਰਵਰੀ 1921 ਨੂੰ ਡਿਊਕ ਆਫ਼ ਕਨਾਟ ਅਤੇ ਸਟ੍ਰਾਥਰਨ ਦੁਆਰਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[2]
ਕੌਮੀ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸੂਬਾਈ ਅਸੈਂਬਲੀਆਂ ਦੀਆਂ 637 ਸੀਟਾਂ ਲਈ ਵੀ ਚੋਣਾਂ ਹੋਈਆਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 440 ਚੋਣ ਲੜੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 188 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਉਮੀਦਵਾਰ ਬਿਨਾਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ ਵੱਲੋਂ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਬਾਈਕਾਟ ਦੇ ਸੱਦੇ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸਿਰਫ਼ ਛੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਉਮੀਦਵਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ।[1] ਸੂਬਾਈ ਅਸੈਂਬਲੀਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ 38 ਗੋਰੇ ਵੋਟਰਾਂ ਲਈ ਰਾਖਵੇਂ ਸਨ।[1]
1920 ਵਿੱਚ, ਅਨੁਪਾਤਕ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ (ਐਸਟੀਵੀ) ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਹਲਕੇ ਲਈ ਭਾਰਤ ਦੀ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੇ ਤਿੰਨ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮਦਰਾਸ ਦੇ ਗੈਰ-ਮੁਹੰਮਦ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਦੇ ਚਾਰ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਚੁਣਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਐਸਟੀਵੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਹਲਕੇ ਲਈ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਵਿਧਾਨ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਦੇ ਚਾਰ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[3]