ਸਲੀਹਾ ਬਾਨੋ ਬੇਗ਼ਮ
ਸਲੀਹਾ ਬਾਨੋ (ਦਿਹਾਂਤ 1620) 1605 ਤੋਂ ਮੁਗਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੀ 1620 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੁੱਖ ਅਤੇ ਪਦਸ਼ਾ ਬੇਗਮ ਸੀ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਦਸ਼ਾ ਬਾਨੂ ਬੇਗਮ ਅਤੇ ਪਦਸ਼ਾ ਮਹਿਲ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[1]
ਪਰਿਵਾਰ[ਸੋਧੋ]
ਸਲੀਹਾ ਬਾਨੋ ਬੇਗਮ, ਕਾਇਮ ਖਾਨ ਦੀ ਧੀ ਸੀ।[2] ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਨਿਯੁਕਤ ਇੱਕ ਸੁਖੀ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਸੀ."
ਉਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁੱਘੜ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਔਰਤ ਸੀ ਅਤੇ ਮਹਿਲ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਅਤੇ ਤੌਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣੂ ਸੀ।[3]
ਵਿਆਹ[ਸੋਧੋ]
ਸਲੀਹਾ ਨੇ 1591 ਵਿੱਚ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਪੰਜ ਬੱਚਿਆਂ - ਤਿੰਨ ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਦੋ ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ - ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜੀਵਤ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ।[4] ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸੇ ਲਈ, ਉਹ ਪਦਸ਼ਾ ਬਾਨੋ ਬੇਗਮ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਾਸ਼ਾਹ ਮਹਲ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. 1620 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਦ ਇਹ ਖ਼ਿਤਾਬ ਨੂਰ ਜਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ. ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੇ ਪਿਆਰ ਲਈ ਨੂਰ ਜਹਾਂ ਦੀ ਉਹੀ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਵਿਰੋਧੀ ਸੀ.[5]
ਮੌਤ[ਸੋਧੋ]
ਸਲੀਹਾ ਬਾਨੋ ਬੇਗਮ ਦੀ ਮੌਤ 1620 ਵਿੱਚ ਸ੍ਰੀਨਗਰ, ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਹੋਈ. ਜਹਾਂਗੀਰ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਲੀਹਾ ਬਾਨੋ ਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਜੋਤਿਸ਼ ਜੋਤੀਕ ਰਾਏ ਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਦੁੱਖ ਤੋ ਗ਼ਮਗੀਨ ਵੀ ਉਹ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਦੀ ਸਟੀਕਤਾ ਤੋਂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਉਸਦੇ ਆਪਨੇ ਟਿੱਪੜੇ ਤੋਂ ਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ Sharma, Sudha (2016). The Status of Muslim Women in Medieval India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). SAGE Publications India. p. 144. ISBN 9789351505679.
- ↑ Lal, K.S. (1988). The Mughal harem. New Delhi: Aditya Prakashan. p. 27. ISBN 9788185179032.
- ↑ Lal, Muni (1983). Jahangir. New Delhi: Vikas. pp. 27 28. ISBN 9780706922714.
- ↑ Lal, Muni (1983). Jahangir. New Delhi: Vikas. p. 28. ISBN 9780706922714.
- ↑ Asiatic Society (Calcutta, India) (1 January 1932). "Journal and Proceedings of the Asiatic Society of Bengal" (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 25. Asiatic Society.: 62.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help)