ਸ਼ੀਤਾਓ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਸ਼ੀਤਾਓ, ਮਾਸਟਰ ਸ਼ੀ ਪਲਾਟਿੰਗ ਪਾਇਨ੍ਸ, ਸੀ . 1674, ਸਿਆਹੀ ਅਤੇ ਰੰਗ ਦੇ ਕਾਗਜ਼ 'ਤੇ. ਨੈਸ਼ਨਲ ਪੈਲੇਸ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ

ਸ਼ੀਤਾਓ ਜਾਂ ਸ਼ੀ ਤਾਓ (ਸਰਲ ਚੀਨੀ: 石涛; ਰਿਵਾਇਤੀ ਚੀਨੀ: 石濤; ਪਿਨਯਿਨ: Shí Tāo; ਵੇਡ–ਗਾਈਲਜ਼: Shih-t'aoਵੇਡ–Gilesਸਰਲ ਚੀਨੀ: 石涛; ਰਿਵਾਇਤੀ ਚੀਨੀ: 石濤; ਪਿਨਯਿਨ: Shí Tāo; ਵੇਡ–ਗਾਈਲਜ਼: Shih-t'ao; 1642-1707) ਮਿੰਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਜੂ ਰੂਜ਼ੀ (朱 若 極) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ, ਚਿੰਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ (1644-19 11) ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚੀਨੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਸੀ।[1]

ਗੁਆਂਗਜੀ ਪ੍ਰਾਂਤ ਵਿੱਚ ਕੁਆਨਜ਼ੂ ਕਾਉਂਟੀ ਵਿੱਚ ਜਨਮੇ, ਸ਼ੀਤਾਓ ਸ਼ਾਹੀ ਘਰ ਦਾ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਸੀ। 1644 ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਮਿੰਗ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਨੇ ਮਾਂਛੂ ਲੋਕ ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕ ਵਿਦਰੋਹ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਉਸ ਨੇ ਤਬਾਹੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਹੇਜ ਕੀਤਾ। ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ ਮੌਕੇ ਤੋਂ ਬਚਣ 'ਤੇ ਰਾਜਵੰਸੀ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲ ਗਈ ਹੋਵੇਗੀ[2] ਉਸ ਨੇ 1651 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਯੁਆਨ ਸ਼ੀਤਾਓ ਦਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਬੋਧੀ ਭਗਤ ਬਣੇ।

1660 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ਵੁਕਾਂਗ ਤੋਂ ਅਨਹੁਈ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਧਾਰਮਿਕ ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।1680 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਨਾਨਜਿੰਗ ਅਤੇ ਯਾਂਗਚੂ ਵਿੱਚ ਰਹੇ ਅਤੇ 1690 ਵਿੱਚ ਉਹ ਮਠਤਮਈ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਉਸਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਲਈ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਲੱਭਣ ਲਈ ਬੀਜਿੰਗ ਚਲੇ ਗਏ। ਇੱਕ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਕੇ, ਸ਼ੀਤਾਓ ਨੇ 1639 ਵਿੱਚ ਤਾਓਵਾਦ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਰਤਿਤ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਯੰਗਗੂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਇਹ 1707 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤਕ ਰਿਹਾ।ਉਸ ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਕਾਂਗਸੀ ਸਮਰਾਟ ਨੂੰ ਯਾਂਗੁਜੁ ਵਿੱਚ ਬੁਲਾਇਆ। ਗੀਊਆਨ ਗਾਰਡਨ ਚੀਨੀ ਬਾਂਸ ਦੇ ਭਿੰਨਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਸ਼ੀਤਾਓ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ।

ਨਾਮ[ਸੋਧੋ]

ਪਾਈਨ ਪੈਵਿਲੀਅਨ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਬਸੰਤ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਸ਼ੰਘਾਈ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਦਾ ਭੰਡਾਰ 1675
ਕਾਹਨ-ਹੁਈ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਹ ਟਾਓ, ਕਲੀਵਲੈਂਡ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਆਫ ਆਰਟ

ਸ਼ੀਤਾਓ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੌਰਾਨ ਦੋ ਦਰਜਨ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਿਸ਼ਟਤਾ ਵਾਲੇ ਨਾਂ ਵਰਤੇ। ਬਾਡਾ ਸ਼ੈਨਰੇਨ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਉਲਟ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਇਤਿਹਾਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।[3]

ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਵਰਤੇ ਗੲੇ ਆਮ ਨਾਮ ਸਨ ਸ਼ੀਤਾਓ (石涛), ਦਾਓਜੀ (道濟; ਤਾਓ-ਚੀ), ਕੁਗੁਆ ਹਸ਼ਾਂਗ (苦瓜和尚), ਯੂਆਨ ਜੀ (原濟), ਜ਼ਿਆ ਜ਼ੂਨਜ਼ੇ (瞎尊者), ਦਾਦੀਜ਼ੀ (大滌子)।

ਇੱਕ ਬੌਧਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਯੁਆਨ ਜੀ (原濟) ਮੱਠ ਨਾਮ ਨਾਲ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ[4]

ਦਾ ਦੀਜ਼ੀ ਨਾਮ ਉਦੋਂ ਅਪਣਾਇਆ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਸ਼ੀਤਾਓ ਨੇ ਆਪਣਾ ਬੋਧੀ ਧਰਮ ਤਿਆਗ ਕੇ ਤਾਓਵਾਦ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ। ਇਹ ਉਹ ਨਾਂ ਵੀ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਉਹ ਯਾਂਗੁਜ਼ੂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਸੀ।

ਸੂਚਨਾ[ਸੋਧੋ]

ਫੁਟਨੋਟ[ਸੋਧੋ]

  1. Hay 2001, pp. 1, 84
  2. His uncle remained in Guilin as the Prince of Jingjiang and took the fate of committing suicide when (a traitor of Ming China) general Kong Youde assaulted the lineage's homeland in the name of Qing in 1650.
  3. Coleman 1978, pp. 127
  4. China: five thousand years of history and civilization. Hong Kong: City University of Hong Kong Press. 2007. p. 761. ISBN 978-962-93-7140-1.

ਬਾਹਰੀ ਕੜੀਆਂ[ਸੋਧੋ]