ਸੈਂਡਰੋ ਬੋਟੀਸੈਲੀ
ਅਲੇਸੈਂਡ੍ਰੋ ਡੀ ਮਾਰਿਅਨੋ ਦੀ ਵਨੀ ਫਿਲਿਪੇਪੀ (ਅੰ. 1445 - 17 ਮਈ, 1510), ਜਾਂ ਸੈਂਡਰੋ ਬੋਟੀਸੈਲੀ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Sandro Botticelli) ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਅਰੰਭਿਕ ਪੁਨਰ ਜਨਮ ਦੀ ਇੱਕ ਇਤਾਲਵੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਸੀ। ਉਹ ਲੋਰੇਂਜ਼ੋ ਡੀ 'ਮੈਡੀਸੀ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਅਧੀਨ ਫਲੋਰਨਟਾਈਨ ਸਕੂਲ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ, ਇੱਕ ਅੰਦੋਲਨ ਜੋ ਕਿ ਜਾਰਜੀਓ ਵਾਸਰੀ ਸੌ ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਬੋਟੀਸੈਲੀ ਦੀ ਆਪਣੀ ਵਿਟਾ ਵਿੱਚ "ਸੁਨਹਿਰੀ ਯੁੱਗ" ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਏਗੀ। 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤਕ ਬੋਟੀਸੀਲੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਸਾਖ ਝੱਲਣੀ ਪਈ; ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ, ਉਸਦਾ ਕੰਮ ਅਰੰਭਿਕ ਰੇਨੈਸੇਂਸ ਪੇਂਟਿੰਗ ਦੀ ਲੀਨੀਅਰ ਕਿਰਪਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਜੋ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ, ਉਸਨੇ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਪੋਰਟਰੇਟ ਵੀ ਪੇਂਟ ਕੀਤੇ। ਉਹ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਵਰਕਸ਼ਾਪ ਨੂੰ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੈਡੋਨਾ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੋਲ ਟਾਂਡੋ ਸ਼ਕਲ ਵਿਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਬੋਟੀਸੈਲੀ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦ ਬਰਥ ਆਫ਼ ਵੀਨਸ ਅਤੇ ਪ੍ਰੀਮੇਵੇਰਾ ਹਨ, ਦੋਵੇਂ ਫਲੋਰੈਂਸ ਦੇ ਉਫੀਜ਼ੀ ਵਿਚ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਫਲੋਰੈਂਸ ਦੇ ਉਸੇ ਗੁਆਂ. ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ, ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਦਾ ਸਿਰਫ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸਮਾਂ ਸੀ ਉਸਨੇ 1474 ਵਿਚ ਪੀਸਾ ਵਿਚ ਅਤੇ ਰੋਮ ਵਿਚ ਸਿਸਟੀਨ ਚੈਪਲ 1481–82 ਵਿਚ ਪੇਂਟਿੰਗ ਕਰਦੇ ਬਿਤਾਇਆ ਸੀ।[1]
ਉਸਦੀ ਸਿਰਫ ਇਕ ਪੇਂਟਿੰਗ ਤਾਰੀਖ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਨਿਸ਼ਚਤਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਹੋਰ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਨਾਲ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਲੱਭਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਰੇ 1470 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਲਈ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਮਾਸਟਰ ਸੀ, ਮਹਾਰਤ ਅਤੇ ਸਾਖ ਵਿਚ ਵਧ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ 1480 ਦਾ ਦਹਾਕਾ ਉਸ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸਫਲ ਦਹਾਕਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਪੇਂਟਿੰਗਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਉੱਤਮ ਮੈਡੋਨਾਜ਼ ਸਨ। 1490 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤਕ, ਉਸਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਵਧੇਰੇ ਨਿੱਜੀ ਬਣ ਗਈ ਅਤੇ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤਕ ਪ੍ਰਬੰਧਿਤ ਹੋ ਗਈ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਲਿਓਨਾਰਡੋ ਦਾ ਵਿੰਚੀ (ਸੱਤ ਸਾਲ ਉਸਦਾ ਜੂਨੀਅਰ) ਦੇ ਉਲਟ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਵਧਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਪੇਂਟਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੇ ਉੱਚ ਰੇਨੈਸੇਂਸ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਬੋਟੀਸੀਲੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ. ਗੌਥਿਕ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿਚ ਕੁਝ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਵਾਪਸ ਆਇਆ।
ਉਸਨੂੰ "ਇਤਾਲਵੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਦੀ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਹਰੀ" ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਕੁਆਟਰੋਸੈਂਟੋ ਪੇਂਟਿੰਗ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਕਾਸਾਂ ਵਿਚ ਸੀਮਤ ਰੁਚੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ: ਮਨੁੱਖੀ ਸਰੀਰ ਵਿਗਿਆਨ, ਪਰਿਪੇਖ ਅਤੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਦਾ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਚਿਤਰਣ, ਅਤੇ ਕਲਾਸੀਕਲ ਕਲਾ ਤੋਂ ਸਿੱਧਾ ਉਧਾਰ ਲੈਣ ਦੀ ਵਰਤੋਂ। ਉਸਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੇਂਟਿੰਗ ਦੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਪਹਿਲੂਆਂ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ, ਬਿਨਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾਏ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।
ਬੋਟੀਸੈਲੀ ਨੇ ਕਦੇ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਜ਼ਾਹਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਤੋਂ ਸਖਤ ਨਾਪਸੰਦ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ। ਇਕ ਕਿੱਸਾ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਟੋਮਾਸੋ ਸੋਡਰਿਨੀ, ਜਿਸ ਦੀ 1485 ਵਿਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਬੋਟੀਸੈਲੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖਣ ਤੋਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ "ਸੋਗ ਨਾਲ ਭੜਕਿਆ", ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਰਾਤ ਲਈ ਜਾਗਿਆ ਜੇਕਰ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਸੌਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਮੁੜ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਤੁਰਿਆ। ਕਹਾਣੀ ਗੁਪਤ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਮਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Ettlingers, 199; Lightbown, 53 on the Pisa work, which does not survive