ਸੌਰਭ ਕੁਮਾਰ ਚਲੀਹਾ
ਸੌਰਭ ਕੁਮਾਰ ਚਲੀਹਾ (ਅਸਾਮੀ: Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found.; 1930 - 25 ਜੂਨ 2011) ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਅਸਾਮੀ ਲਘੂ ਕਹਾਣੀਕਾਰ ਦਾ ਕਲਮੀ ਨਾਮ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਅਸਲ ਨਾਮ ਸੁਰੇਂਦਰ ਨਾਥ ਮੇਧੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਲਘੂ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਗ਼ੁਲਾਮ ਨੇ 1974 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ। ਚਾਲੀਹਾ ਖੁਦ ਇਹ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲੈਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਅਕਾਦਮੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ।
ਜੀਵਨੀ
[ਸੋਧੋ]ਸੌਰਭ ਕੁਮਾਰ ਚਲੀਹਾ ਦਾ ਜਨਮ ਸੰਨ 1930 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਆਸਾਮ ਦੇ ਦਾਰੰਗ ਜ਼ਿਲੇ ਵਿੱਚ ਮੰਗਲਦੋਈ ਵਿੱਚ ਕਾਲੀਰਾਮ ਮੇਧੀ ਅਤੇ ਸਵਰਨਲਤਾ ਮੇਧੀ deਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ, ਕਾਲੀਰਾਮ ਮੇਧੀ, ਪੱਤਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਆਦਮੀ ਸਨ ਅਤੇ 1919 ਵਿੱਚ ਅਸਾਮ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੇ ਸੈਸ਼ਨ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।
ਚਲੀਹਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਕੂਲ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 1939 ਵਿੱਚ ਸੇਂਟ ਮੈਰੀਜ ਕਾਨਵੈਂਟ ਸਕੂਲ, ਗੁਹਾਟੀ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਾਟਨ ਕਾਲਜੀਏਟ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਿੱਥੋਂ ਉਸਨੇ ਦਸਵੀਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਪਾਸ ਕੀਤੀ। 1946 ਵਿੱਚ ਚਲੀਹਾ ਆਈਐਸਸੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਈ ਕਾਟਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਇੱਕ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸੀ ਅਤੇ 1948 ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਵਿੱਚ 5 ਵੇਂ ਨੰਬਰ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਪਾਸ ਕੀਤੀ। ਚਲੀਹਾ ਨੇ ਫਿਰ ਕਾਟਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਹੀ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਬੈਚਲਰ ਆਫ਼ ਸਾਇੰਸ (ਬੀਐਸਸੀ) ਕੋਰਸ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਅਤੇ ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾਵਾਂ ਵੱਲ ਖਿੱਚਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ (ਆਰਸੀਪੀਆਈ) ਨਾਲ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰੀ ਅਤੇ ਜੇਲ੍ਹ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਈ ਗਈ। ਉਹ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣੀ ਬੀਐਸਸੀ ਦੀ ਅੰਤਮ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਲਈ ਪੇਸ਼ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਲੰਡਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਮਾਸਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਸਾਇੰਸ (ਐਮਐਸਸੀ) ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ।[1]
ਕੈਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਚਲੀਹਾ ਨੇ 1960 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਕਈ ਵਿੱਦਿਅਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ ਉਹ ਅਸਾਮ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਕਾਲਜ ਦੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ ਲੈਕਚਰਾਰ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਉਸੇ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਮੁਖੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਮੁਕਤ ਹੋਇਆ ਅਤੇ 1990 ਵਿੱਚ ਕਾਲਜ ਦੇ ਜੀਵਨ-ਕਾਲ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਵਜੋਂ ਸਨਮਾਨਤ ਹੋਇਆ। [ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ] [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (January 2017)">ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ</span> ]
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੰਮ
[ਸੋਧੋ]ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਹਿੱਸਾ ਕੁਝ ਸੰਗ੍ਰਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ -
- ਅਸ਼ਾਂਤ ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨ (1962)
- ਦੁਪੋਰਿਆ (1963)
- ਅਹਿਤ ਦਾਬਾ (1972)
- ਗ਼ੁਲਾਮ (1974)
- ਗੋਲਪੋ ਨੋਹੋਈ (1988)
- ਅਜੀ ਸੁਕਰੋਬਾਰ (1992)
- ਅਬਰੁਧਾ ਸਹਾਰ (1994)
- ਭਲ ਖੋਬਰ (1998)
- ਕਬੀ (1999)
- ਇਕੋਇਸ਼ ਸੋਤਿਕਾ ਧਮਾਲੀ ਨੋਹੋਈ (2004)
- ਜਨਮਦਿਨ (2005)
- ਜੋਨਬੀਰੀ (2006)
- ਡ੍ਰੋਨ ਅਰੂ ਗੋਇਥੇ (2007)
- ਨਬਜੰਨਮ (2008)
- ਮਾਰੂਦੀਅਨ (2009)
ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਾਨ੍ਹੀ, ਰਾਮਧੇਨੁ, ਆਹਬਾਨ, ਸਮਕਾਲੀਨ, ਸਾਦਿਨ, ਦੈਨਿਕ ਅਸਾਮ, ਅਸਾਮ ਬਾਣੀ ਆਦਿ ਅਸਾਮੀ ਰਸਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਈਆਂ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ, ਬੰਗਾਲੀ, ਹਿੰਦੀ, ਤੇਲਗੂ ਅਤੇ ਮਲਿਆਲਮ ਆਦਿ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਭਾਰਤੀ ਰਸਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਈਆਂ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Kartik Chandra Dutt (1999). Who's who of Indian Writers, 1999: A-M. Sahitya Akademi. p. 209. ISBN 978-81-260-0873-5. Retrieved 12 October 2012.