ਸ਼ਾਰਦਾ ਮਹਿਤਾ
ਸ਼ਾਰਦਾ ਮਹਿਤਾ | |
|---|---|
 ਸ਼ਾਰਦਾ ਮਹਿਤਾ | |
| ਜਨਮ | 26 ਜੂਨ 1882 |
| ਮੌਤ | 13 ਨਵੰਬਰ 1970 (ਉਮਰ 88) ਵਲਭ ਵਿਦਿਆਨਗਰ, ਗੁਜਰਾਤ, ਭਾਰਤ |
| ਸਿੱਖਿਆ | Bachelor of Arts |
| ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | ਗੁਜਰਾਤ ਕਾਲਜ |
| ਪੇਸ਼ਾ | ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕ, ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਅਤੇ ਲੇਖਕ |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ |
ਸੁਮੰਤ ਮਹਿਤਾ
(ਵਿ. 1898; ਮੌਤ 1968) |
ਸ਼ਾਰਦਾ ਮਹਿਤਾ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Sharda Mehta; 26 ਜੂਨ 1882 – 13 ਨਵੰਬਰ 1970) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਜ ਸੇਵਿਕਾ, ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਸਮਰਥਕ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਗੁਜਰਾਤੀ ਲੇਖਿਕਾ ਸੀ। ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ, ਉਹ ਭਾਰਤ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕ ਗੁਜਰਾਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀਆਂ ਦੋ ਮਹਿਲਾ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।[1] ਉਸਨੇ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਕਈ ਲੇਖ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਲਿਖੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕੁਝ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ।
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ
[ਸੋਧੋ]
ਸ਼ਾਰਦਾ ਮਹਿਤਾ ਦਾ ਜਨਮ 26 ਜੂਨ 1882 ਨੂੰ ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[2] ਉਹ ਇੱਕ ਨਿਆਂਇਕ ਅਧਿਕਾਰੀ, ਗੋਪੀਲਾਲ ਮਨੀਲਾਲ ਧਰੁਵ ਅਤੇ ਬਾਲਾਬੇਨ ਦੀ ਧੀ ਸੀ; ਇੱਕ ਨਗਰ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਪਰਿਵਾਰ।[3][4] ਉਹ ਭੋਲਾਨਾਥ ਦਿਵੇਤੀਆ, ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕ ਅਤੇ ਕਵੀ ਦੀ ਪੜਪੋਤੀ ਸੀ।
ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁੱਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਰਾਏਬਹਾਦੁਰ ਮਗਨਭਾਈ ਗਰਲਜ਼ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਮਹਾਲਕਸ਼ਮੀ ਟੀਚਰਜ਼ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਐਂਗਲੋ-ਵਰਨੈਕੂਲਰ ਕਲਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ 1897 ਵਿੱਚ ਮੈਟ੍ਰਿਕ ਕੀਤੀ । ਉਸਨੇ ਗੁਜਰਾਤ ਕਾਲਜ ਤੋਂ 1901 ਵਿੱਚ ਤਰਕ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕ ਦਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਬੈਚਲਰ ਆਫ਼ ਆਰਟਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਵਿਦਿਆਗੌਰੀ ਨੀਲਕੰਠ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀਆਂ ਦੋ ਮਹਿਲਾ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਸਨ।[5]
ਉਸਨੇ 1898 ਵਿੱਚ ਸੁਮੰਤ ਮਹਿਤਾ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਉਹ ਉਦੋਂ ਮੈਡੀਕਲ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਚਾਰ ਸਾਲ ਸੀਨੀਅਰ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਬੜੌਦਾ ਰਾਜ ਦੇ ਗਾਇਕਵਾੜਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਡਾਕਟਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ।[6]
ਮੌਤ
[ਸੋਧੋ]ਉਸਦੀ ਮੌਤ 13 ਨਵੰਬਰ 1970 ਨੂੰ ਵੱਲਭ ਵਿਦਿਆਨਗਰ ਵਿਖੇ ਹੋਈ।
- ਗੁਜਰਾਤੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Sujata, Menon (2013). Sarkar, Siddhartha (ed.). "An Historical Analysis of the Economic Impact on the Political Empowerment of Women In British India". International Journal of Afro-Asian Studies. 4 (1). Universal-Publishers: 17–18. ISBN 978-1-61233-709-8. ISSN 0974-3537.
- ↑ Rajgor, Shivprasad (January 2002). Thaker, Dhirubhai (ed.). ગુજરાતી વિશ્વકોશ [Gujarati Encyclopedia] (in ਗੁਜਰਾਤੀ). Vol. XV (1st ed.). Ahmedabad: Gujarat Vishvakosh Trust. pp. 535–536. OCLC 248968453.
- ↑ Geraldine Hancock Forbes (2005). Women in Colonial India: Essays on Politics, Medicine, and Historiography. Orient Blackswan. pp. 124–142, 173. ISBN 978-81-8028-017-7.
- ↑ Rameshwari Devi; Romila Pruthi (1998). Women and the Indian Freedom Struggle: Sarojini Naidu. Pointer Publishers. p. 249. ISBN 978-81-7132-164-3.
- ↑ Chaudhari, Raghuveer; Dalal, Anila, eds. (2005). "લેખિકા-પરિચય" [Introduction of Women Writers]. વીસમી સદીનું ગુજરાતી નારીલેખન [20 Century Women's Writings in Gujarati] (in ਗੁਜਰਾਤੀ) (1st ed.). New Delhi: Sahitya Akademi. p. 349. ISBN 8126020350. OCLC 70200087.
- ↑ William T. Pink; George W. Noblit (6 January 2017). Second International Handbook of Urban Education. Springer. pp. 390–391. ISBN 978-3-319-40317-5.