ਅਮਿੱਤ

Ammit in hieroglyphs
ꜥm-mwt devourer of the dead

ਇਹ ਵੇਰਵੇ ਸੀਨ ਪਪਾਇਰਸ ਦੇ ਹਨੇਫਰ (ca. 1375 ਬੀ.ਸੀ.) ਦਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਹੁਨੇਫਰ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਬੋਝ ਕੁਲ ਨੂੰ<a href="./ਸੱਚ ਦਾ ਖੰਭ" rel="mw:WikiLink" data-linkid="33" data-cx="{&quot;adapted&quot;:false,&quot;sourceTitle&quot;:{&quot;title&quot;:&quot;Maat&quot;,&quot;thumbnail&quot;:{&quot;source&quot;:&quot;https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ab/Maat.svg/38px-Maat.svg.png&quot;,&quot;width&quot;:38,&quot;height&quot;:80},&quot;description&quot;:&quot;Egyptian deity and concepts of truth, order and justice&quot;,&quot;pageprops&quot;:{&quot;wikibase_item&quot;:&quot;Q170471&quot;},&quot;pagelanguage&quot;:&quot;en&quot;},&quot;targetFrom&quot;:&quot;mt&quot;}" class="mw-redirect cx-link" id="mwEw" title="ਸੱਚ ਦਾ ਖੰਭ">ਸੱਚ ਦੇ ਖੰਭ</a> ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਤੇ ਗਿੱਦੜ ਨੂੰ ਅਨੂਬਿਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਾ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਲਿਖਾਰੀ, ਇਬਿਸ- ਸਿਰ ਵਾਲਾ ਥੌਥ, ਨਤੀਜੇ ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਖੰਭ ਨਾਲੋਂ ਹਲਕਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਹਨੀਫਰ ਨੂੰ ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ ਜਾਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੈ। ਜੇ ਨਹੀਂ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਡੀਕ ਇੰਮੀਟ ਦੁਆਰਾ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਮਿਸਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿਚ ਵਿਜਨੇਟ ਇਕ ਆਮ ਉਦਾਹਰਣ ਸੀ।

ਅਮਿੱਤ( /AE ਮੀਟਰ ɪ t / ; ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰੀ , "ਮਰੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਭੋਗਣ ਵਾਲਾ"; ਇਹ ਵੀ ਅਮੂਤ ਜਾਂ ਅਹਿਮਤ ਦਾ ਇੱਕ ਦਾ ਤਰਜਮਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਭੂਤ ਅਤੇ ਦੇਵੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰੀ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਰੀਰ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇਕ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰ ਨਾਲ ਅਤੇ ਇਕ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਦਰਿਆਈ ਘੋੜੇ ਨਾਲ, ਅਤੇ ਮਗਰਮੱਛ ਯਾਨੀ ਤਿੰਨ ਵੱਡੇ "ਆਦਮ-ਖਾਣ" ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰੀ ਜਾਨਵਰ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਦੇਵਤਾ, ਉਸਦੇ ਸਿਰਲੇਖਾਂ ਵਿੱਚ "ਮਰੇ ਹੋਏ ਦੇਵੌਹਰ", " ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਖਾਣਾ ", ਅਤੇ "ਮੌਤ ਦਾ ਮਹਾਨ" ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਅਮਿਤ ਮਿਸਰੀ ਅੰਡਰਵਰਲਡ ਡੁਆਟ ਵਿਚ ਨਿਆਂ ਦੇ ਪੈਮਾਨੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਦੋ ਸੱਚ ਦੇ ਹਾਲ ਵਿਚ, ਅਨੂਬਿਸ ਨੇ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਦਿਲ ਦਾ ਤੋਲ ਮੱਤ ਦੇ ਖੰਭ, ਸੱਚ ਦੀ ਦੇਵੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਕ ਸ਼ੁਤਰਮੁਰਗ ਦੇ ਖੰਭ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ (ਖੰਭ ਅਕਸਰ ਮਾ'ਟ ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਵਿਚ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ)।ਜੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਧ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਅਮਿੱਤ ਇਸ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਨਿਰਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਓਸੀਰਿਸ ਅਤੇ ਅਮਰਤਾ ਵੱਲ ਆਪਣੀ ਯਾਤਰਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਕ ਵਾਰ ਅਮਿਤ ਨੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਨਿਗਲ ਲਿਆ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਆਤਮਾ ਸਦਾ ਲਈ ਅਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ; ਇਸ ਨੂੰ "ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਮਰਨਾ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਅਮਿਤ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਅੱਗ ਦੀ ਝੀਲ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ ਲਈ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਰਵਾਇਤਾਂ ਵਿਚ, ਨਾਕਾਬਲ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗ ਦੀ ਝੀਲ ਵਿਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਕੁਝ ਵਿਦਵਾਨ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਮਿਤ ਅਤੇ ਝੀਲ ਵਿਨਾਸ਼ ਦੀ ਇਕੋ ਧਾਰਣਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।