ਐਨੀ ਅਰਨੌ
ਐਨੀ ਅਰਨੌ | |
|---|---|
.jpg) ਅਰਨੌ 2017 ਵਿੱਚ | |
| ਜਨਮ | Annie Thérèse Blanche Duchesne 1 ਸਤੰਬਰ 1940 ਲਿਲੇਬੋਨ, ਜਰਮਨ ਨੇ ਫਰਾਂਸ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕੀਤਾ |
| ਸਿੱਖਿਆ | |
| ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਵਾਰਡ | ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ (2022) |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ |
Philippe Ernaux (ਤ. 1980) |
| ਬੱਚੇ | 2 |
| ਵੈੱਬਸਾਈਟ | |
| annie-ernaux | |
ਐਨੀ ਥੈਰੇਸ ਬਲੈਂਚੇ ਅਰਨੌ (ਜਨਮ ਵੇਲ਼ੇ: ਡਚੇਸਨੇ ; ਜਨਮ 1 ਸਤੰਬਰ 1940) ਇੱਕ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਲੇਖਕ, ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਅਤੇ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਸਾਹਿਤਕ ਕੰਮ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਵੈਜੀਵਨੀ, ਸਮਾਜ ਸ਼ਾਸਤਰ ਨਾਲ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। [1] ਅਰਨੌ ਨੂੰ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ 2022 ਦਾ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ "ਉਸ ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਕਲੀਨਿਕਲ ਤੀਬਰਤਾ ਲਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਨਿੱਜੀ ਯਾਦਾਸ਼ਤ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ, ਦੂਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸਮੂਹਿਕ ਬੰਦਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ"।
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ
[ਸੋਧੋ]ਅਰਨੌ ਦਾ ਜਨਮ ਨੋਰਮੈਂਡੀ ਦੇ ਲਿਲੇਬੋਨ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਨੇੜੇ ਦੇ ਯਵੇਟੋਟ ਵਿੱਚ ਪਲੀ ਵੱਡੀ ਹੋਈ, [2] ਜਿੱਥੇ ਉਸਦੇ ਮਾਪੇ ਕਸਬੇ ਦੇ ਇੱਕ ਮਜ਼ਦੂਰ-ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਾਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੈਫੇ ਅਤੇ ਕਰਿਆਨੇ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਚਲਾਉਂਦੇ ਸਨ। [3] [4] 1960 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਲੰਡਨ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਜੋੜੇ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਤਜਰਬਾ ਜੋ ਉਸਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 2016 ਦੀ ਮੇਮੋਇਰ ਡੀ ਫਿਲ (ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ) ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ। [4] ਫਰਾਂਸ ਵਾਪਸ ਆਉਣ 'ਤੇ, ਉਸਨੇ ਰੂਏਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਬਾਰਡੋ ਦੀਆਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕਾ ਵਜੋਂ ਯੋਗਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ 1971 ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਪਿਅਰੇ ਡੀ ਮਾਰੀਵੌ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਥੀਸਿਸ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ, `ਤੇ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਅਧੂਰਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। [5]
1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ, ਅਰਨੌ ਨੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸੈਂਟਰ ਫਾਰ ਡਿਸਟੈਂਸ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਦੋ ਵਿਦਿਅਕ ਸੰਸਥਾਵਾਂ [6] ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਇਆ। [7] ਇੱਥੇ ਉਸ ਨੇ 23 ਸਾਲ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ। [8]
ਸਾਹਿਤਕ ਕੈਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਅਰਨੌ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਹਿਤਕ ਕਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 1974 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀਪਰਕ ਨਾਵਲ 'ਖ਼ਾਲੀ ਅਲਮਾਰੀਆਂ' (Les Armoires vides) ਨਾਲ ਕੀਤੀ। 1984 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਰਚਨਾ La Place (ਮਰਦਾਨਾ ਜਗ੍ਹਾ) ਲਈ ਰੇਨੌਦੋ ਇਨਾਮ ਜਿੱਤਿਆ। ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਬਿਰਤਾਂਤ ਜੋ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਅਤੇ ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ ਬਚਪਨ ਦੇ ਉਸਦੇ ਅਨੁਭਵਾਂ 'ਤੇ , ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਬਾਲਗ ਉਮਰ ਵਿੱਚ `ਤੇ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੇ ਮੂਲ ਸਥਾਨ ਤੋਂ ਦੂਰ ਜਾਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹੈ। [9] [10]
ਆਪਣੇ ਕਰੀਅਰ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅਰਨੌ ਨੇ ਗਲਪ ਤੋਂ ਹਟ ਕੇ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਵੱਲ ਮੁੜ ਪਈ ਸੀ। [11] ਉਸਦਾ ਕੰਮ ਇਤਿਹਾਸਕ ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੀ ਸਮਾਜਿਕ ਤਰੱਕੀ (La place, La honte), [12] ਆਪਣੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਸਾਲ (Ce qu'ils disent ou rien), ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ (La femme gelée), [13] ਇੱਕ ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਭਾਵੁਕ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ (Passion simple), [14] ਉਸਦਾ ਗਰਭਪਾਤ ( L'événement ), [15] ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ ( Je ne suis pas sortie de ma nuit ), [16] ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ( Une femme ), ਅਤੇ ਛਾਤੀ ਦਾ ਕੈਂਸਰ (L'usage de la photo) ਨੂੰ ਆਪਣਿਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿੱਚ ਚਿਤਰਿਆ ਹੈ। [17] ਅਰਨੌ ਨੇ ਫਰੈਡਰਿਕ-ਯਵੇਸ ਜੀਨੇ ਨਾਲ L'écriture comme un couteau (ਚਾਕੂ ਵਾਂਗ ਤੇਜ਼ ਜ਼ਿੰਦਗੀ) ਵੀ ਲਿਖੀ। [17]
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑
- ↑ "Annie Ernaux". Auteurs contemporains. Archived from the original on 6 ਅਕਤੂਬਰ 2022. Retrieved 6 October 2022.
- ↑ Elkin, Lauren (26 October 2018). "Bad Genre: Annie Ernaux, Autofiction, and Finding a Voice". The Paris Review (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 18 April 2019.
- ↑ 4.0 4.1 "Biography". annie-ernaux.org. Retrieved 6 October 2022.
- ↑
- ↑ Héloïse Kolebka (2008). "Annie Ernaux : "Je ne suis qu'histoire"". L'Histoire (332): 18. ISSN 0182-2411. Archived from the original on 2015-05-04. Retrieved 2022-10-10.
{{cite journal}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help). - ↑ Annie Ernaux, Cercle-enseignement.com. Retrieved 12 October 2011.
- ↑
- ↑ Ferniot, Christine (1 November 2005). "1983 : La place par Annie Ernaux". L'EXPRESS (in ਫਰਾਂਸੀਸੀ). Archived from the original on 29 October 2010. Retrieved 31 October 2010.
- ↑
- ↑ "Annie Ernaux. Les Années". Le Télégramme (in ਫਰਾਂਸੀਸੀ). 3 May 2009. Retrieved 31 October 2010.
- ↑
- ↑
- ↑
- ↑
- ↑
- ↑ 17.0 17.1 "People / Personnalités / Annie Ernaux". Elle (in ਫਰਾਂਸੀਸੀ). 6 May 2009. Retrieved 31 October 2010.