ਐਸ ਕੇ ਪੋਟੇਕੱਟ
| ਐਸ ਕੇ ਪੋਟੇਕੱਟ | |
|---|---|
 | |
| ਜਨਮ |
14 ਮਾਰਚ 1913 ਕਾਲੀਕਟ, ਮਦਰਾਸ ਪ੍ਰੈਸੀਡੈਂਸੀ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਇੰਡੀਆ |
| ਮੌਤ |
6 ਅਗਸਤ 1982 (ਉਮਰ 69) ਕੇਰਲ, ਭਾਰਤ |
| ਵੱਡੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ | Oru Desathinte Katha, Oru Theruvinte Katha, Naadan Premam |
| ਕਿੱਤਾ | ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ, ਅਧਿਆਪਕ, ਨਾਵਲਕਾਰ, ਯਾਤਰਾ ਲੇਖਕ |
| ਇਨਾਮ | ਗਿਆਨਪੀਠ ਅਵਾਰਡ, ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ |
| ਵਿਧਾ | ਨਾਵਲ, ਯਾਤਰਾ, ਕਹਾਣੀ, ਨਾਟਕ, ਲੇਖ, ਕਵਿਤਾ |
ਸ਼ੰਕਰਨ ਕੁੱਟੀ ਪੋਟੇਕੱਟ (14 ਮਾਰਚ 1913 – 6 ਅਗਸਤ 1982), ਜਿਸ ਨੂੰ ਐਸ ਕੇ ਪੋਟੇਕੱਟ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕੇਰਲ ਰਾਜ, ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਮਲਿਆਲਮ ਲੇਖਕ ਸੀ। ਉਹ ਤਕਰੀਬਨ ਸੱਠ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਾ ਲੇਖਕ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਦਸ ਨਾਵਲ, 24 ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਤਿੰਨ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, ਅਠਾਰਾਂ ਸਫ਼ਰਨਾਮੇ, ਚਾਰ ਨਾਟਕ, ਲੇਖਾਂ ਦਾ ਇਕ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਯਾਦਾਂ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਦੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਪੋਤਟੇਕੱਟ ਨੇ ਨਾਵਲ ਓਰੂ ਥੇਰੂਵਿੰਟੇ ਕਥਾ (ਇੱਕ ਗਲੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ) ਲਈ 1961 ਦਾ ਕੇਰਲ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ। [1] ਅਤੇ 1980 ਵਿਚ ਨਾਵਲ 'ਓਰ ਦੇਸਥਿੰਤੇ ਕਥਾ' (ਨਾਵਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ) ਲਈ ਗਿਆਨਪੀਠ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ। ਇਸ ਨਾਵਲ ਤੇ ਇਕ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਫਿਲਮ ਵੀ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ [2] ਉਸ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ, ਇਤਾਲਵੀ, ਰੂਸੀ, ਜਰਮਨ ਅਤੇ ਚੈੱਕ ਵਿਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਵਿਸ਼ਾ ਸੂਚੀ
ਜੀਵਨੀ[ਸੋਧੋ]
ਐਸ.ਕੇ. ਪੋਟੇਕੱਟ ਦਾ ਜਨਮ ਕੋਜ਼ੀਕੋਡੇ ਵਿਚ ਇਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕ ਕੁੰਚਿਰਮਾਨ ਪੋਟੇਕੱਟ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਕੋਜ਼ੀਕੋਡੇ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਜ਼ਮੋਰੀਨ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਹ ਜ਼ੈਮੇਰਿਨ ਕਾਲਜ, ਕੋਜ਼ੀਕੋਡੇ ਤੋਂ ਸੰਨ 1934 ਵਿਚ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਨੌਕਰੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਭਾਰਤੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਕਲਾਸਿਕ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਵਿਚ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ। 1937 ਤੋਂ 1939 ਤਕ, ਉਸਨੇ ਕਾਲੀਕਟ ਗੁਜਰਾਤੀ ਸਕੂਲ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ 1939 ਵਿਚ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾ ਦੀ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ। ਫਿਰ ਉਹ ਬੰਬਈ (ਹੁਣ ਮੁੰਬਈ) ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਇਕ ਚਿੱਟ-ਕਲਰੀ ਨੌਕਰੀਆਂ ਲਈ ਕੁਰਹਿਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਨੌਕਰੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਉਹ 1945 ਵਿੱਚ ਕੇਰਲਾ ਪਰਤ ਆਇਆ। 1952 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਜੈਵਾਲੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਾਲੀਕਟ ਦੇ ਪੂਥਿਆਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਪੋਟੇਕੱਟ ਦੇ ਚਾਰ ਬੱਚੇ ਸਨ - ਦੋ ਬੇਟੇ ਅਤੇ ਦੋ ਬੇਟੀਆਂ। 1980 ਵਿੱਚ ਪੋਟੇਕੱਟ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵੀ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ। ਇੱਕ ਅਧਰੰਗ ਦੇ ਸਟਰੋਕ ਦੇ ਬਾਅਦ ਜੁਲਾਈ 1982 ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਉਹ 6 ਅਗਸਤ 1982 ਨੂੰ ਚਲਾਣਾ ਕਰ ਗਿਆ। ਉਹ ਉੱਤਰੀ ਐਵਨਿਊ ਦੀ ਰਚਨਾ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜੋ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਦ (1962-1967) ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਉਸਦੇ ਤਜ਼ੁਰਬਿਆਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਨਾਵਲ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ।
ਸਾਹਿਤਕ ਕੈਰੀਅਰ ਅਤੇ ਯਾਤਰਾਵਾਂ[ਸੋਧੋ]
ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ [ਸੋਧੋ]
ਕੋਜ਼ੀਕੋਡ ਵਿਚ ਮਿਤਾਈ ਥੇਰੂਵੂ (ਐੱਸ. ਐੱਮ. ਸਟਰੀਟ) ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ ਲਿਖੀ ਓਰੂ ਥੇਰੂਵਿੰਤੇ ਕਥਾ (ਇਕ ਗਲੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ) ਨੇ ਕੇਰਲ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨੀ ਸੰਬੰਧੀ ਨਾਵਲ ਓਰੂ ਦੇਸਾਟਿਨਟ ਕਥਾ ਨੇ 1972 ਵਿੱਚ ਕੇਰਲਾ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ, 1977 ਵਿੱਚ ਕੇਂਦਰ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ 1980 ਵਿੱਚ ਗਿਆਨਪੀਠ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤ ਲਿਆ। [3] 25 ਮਾਰਚ 1982 ਨੂੰ ਕਾਲੀਕੱਟ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਨਰੇਰੀ ਡਿਗਰੀ (ਡਾਕਟਰ ਆਫ਼ ਲੈਟਰਜ਼) ਦਿੱਤੀ।[4]
ਪੁਸਤਕ ਸੂਚੀ [ਸੋਧੋ]
ਨਾਵਲ[ਸੋਧੋ]
- 1937– Vallikadevi
- 1941– Naadan Premam
- 1945– Prema Shiksha
- 1948– Mootupatam
- 1948– Vishakanyaka
- 1959– Karambu
- 1960– Oru Theruvinte Katha
- 1971– Oru Desathinte Katha
- 1974– Kurumulaku
- 1979– ਕਬੀਨਾ
- ਨਾਰਥ ਐਵੇਨਿਊ (ਅਧੂਰੀ)
ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ [ਸੋਧੋ]
- 1944– Chandrakaantham
- 1944– Manimaalika
- 1945– Rajamalli
- 1945– Nisshagandhi
- 1945– Pulliman
- 1945– Meghamala
- 1946– Jalatharangam
- 1946– Vijayanthi
- 1947– Pournami
- 1947– Padmaagam
- 1947– Indraneelam
- 1948– Himavahini
- 1949– Prethabhoomi
- 1949– Rangamandapam
- 1952– Yavanikkaku Pinnil
- 1954– Kallipookkal
- 1954– Vanakaumudhi
- 1955– Kanakaambaram
- 1960– Antharvahini
- 1962– Ezhilampala
- 1967– Theranjedutha Kathakal
- 1968– Vrindaavanam
- 1970– Kaattuchempakam
- 1971– "Braandhan naaya"
ਸਫ਼ਰਨਾਮੇ[ਸੋਧੋ]
- 1947– ਕਸ਼ਮੀਰ
- 1949– ਯਾਤਰਾ ਸਮਰਣਕਲ (ਯਾਤਰਾ ਯਾਦਾਂ)
- 1951– Kappirikalude Nattil (In The Land of Negroes)
- 1954– Simhabhoomi
- 1954– ਨੀਲ ਡਾਇਰੀ (ਮਿਸਰ ਦੀ ਯਾਤਰਾ)
- 1954– Malaya Natukalil
- 1955– ਇਨਥੇ ਯੂਰਪ ( ਅੱਜ ਦਾ ਯੂਰਪ)
- 1955– ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆਈ ਡਾਇਰੀ
- 1955- 'ਸੋਵੀਅਤ ਡਾਇਰੀ
- 1956– Paathira Sooryante Naatil
- 1958– Balidweep
- 1960– Bohemian Chithrangal
- 1967– Himaalyan Saamrajyathil(ਹਿਮਾਲਿਆ ਦੇ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿਚ )
- 1969 - ਨੇਪਾਲ ਯਾਤਰਾ
- 1970- ਲੰਡਨ ਨੋਟਬੁਕ
- 1974– Cairo Kathukal
- 1977– Cleopatrayude Naattil ( ਕਲੀਓਪਰਾ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ)
- 1976- ਅਫਰੀਕਾ
- 1977- ਯੂਰਪ
- 1977- ਏਸ਼ੀਆ
ਕਵਿਤਾ[ਸੋਧੋ]
- 1936– Prabhaatha Kanthi
- 1947– Sanchaariyude Geethangal
- 1948– Premashilpi
ਡਰਾਮਾ[ਸੋਧੋ]
- 1943– ਆਚਾਨ
- 1948- 'ਅਚਨਮ ਮਕਾਨੁਮ' ( ਹਿਮਵਾਹਿਨੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ)
- 1954- ਅਲਥਾਰਾ (ਇਕ ਰੇਡੀਓ ਨਾਟਕ ਵਨਾਕੌਮੁਦੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ)
- 1954- ਥਿਰੈਂਡੀ ਓਟਨੁ (ਇਕ ਰੇਡੀਓ ਪਲੇ ਕਾਲੀਪੂਕਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ)
ਹੋਰ[ਸੋਧੋ]
- 1947– Ponthakkadukal (ਅਰੁਨਨ ਨਾਮ ਦੇ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਲੇਖ)
- 1949- ਗਦੀਯਾਮੇਖਲਾ
- 1975- ਏਨਟੇ ਵਜ਼ੀਯਾਮਬਲੰਗਲ (ਯਾਦਾਂ)
- 1981- ਸਮਸਾਰੀਕੁੰਨਾ ਡਾਇਰੀਕਰੀਪੁਕਲ (ਡਾਇਰੀ)
- 2013- ਪਰਿਆਦਾਨਮ (ਡਾਇਰੀ)
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ "Kerala Sahitya Academy- Awards". Retrieved 28 June 2012.
- ↑ "Jnanpith Laureates Official listings". Jnanpith Website. Archived from the original on 13 October 2007.
- ↑ Jnanpith Award winners in Malayalam
- ↑ "Honorary degree by Calicut University" (PDF).
ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ[ਸੋਧੋ]
- Interview with Pottekkatt from Mathrubhumi
- Madhyamam Weekly special issue on the birth centenary of S. K. Pottekkatt
- Malayala Manorama special issue on the birth centenary of S. K. Pottekkatt
- Excerpts from S. K. Pottekkatt's diaries
- Ambikasuthan Mangad. Review of the famous story "Pulliman". Madhyamam Weekly.
