ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ
ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਹੈ ਜੋ 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਕੈਥੋਲਿਕ ਸਮਾਜਿਕ ਸਿੱਖਿਆ [1] [2] ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੇਠ ਉੱਭਰੀ ਸੀ। [5] ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੈਟਿਕ ਜਮਹੂਰੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਸਮਾਜਿਕ ਮਾਰਕੀਟ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਅਤੇ ਢੁਕਵੀਂ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਪ੍ਰਤੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਆਧੁਨਿਕ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਰਵਾਇਤੀ ਈਸਾਈ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੈਥੋਲਿਕ, ਲੂਥਰਨ, ਸੁਧਾਰ ਅਤੇ ਪੈਂਟੀਕੋਸਟਲ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਣਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[6] [8] ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕ੍ਰਮਵਾਰ, ਸਮਾਜਕ ਇੰਜੀਲ ਅਤੇ ਨੀਓ-ਥੋਮਿਸਮ ਦੇ ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਂਟ ਅਤੇ ਕੈਥੋਲਿਕ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਨੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਨੂੰ ਰੂਪ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਤਕੜੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। [9] ਈਸਾਈ ਲੋਕਤੰਤਰ ਯੂਰਪ ਅਤੇ ਲਾਤੀਨੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਹੋਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। [10]
ਅਮਲ ਵਿੱਚ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ, ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੇ ਕੇਂਦਰ ਤੋਂ ਸੱਜੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਮਾਜਕ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦ ਦੀ ਸਮਰਥਕ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਨੂੰ "ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਕਿਰਤ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ, ਨਾਗਰਿਕ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਨੀਤੀ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ" ਕੇਂਦਰ ਤੋਂ ਖੱਬੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [11] [13] [11] [14] ਇਸਦੇ ਵਿੱਤੀ ਰੁਖ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਸਮਾਜਿਕ ਮਾਰਕੀਟ ਆਰਥਿਕਤਾ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।[11]
ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਪਧਰ ਤੇ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੈਟਿਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਸੈਂਟਰਿਸਟ ਡੈਮੋਕਰੈਟ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਦੀਆਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਡੈਮੋਕਰੈਟ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀਆਂ ਮੈਂਬਰ ਹਨ। ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੈਟਿਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਯੂਨੀਅਨ ਆਫ ਜਰਮਨੀ, ਆਸਟ੍ਰੀਅਨ ਪੀਪਲਜ਼ ਪਾਰਟੀ, ਆਇਰਲੈਂਡ ਦੀ ਫਾਈਨ ਗੇਲ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੈਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਆਫ ਚਿਲੀ, ਅਰੂਬਨ ਪੀਪਲਜ਼ ਪਾਰਟੀ, ਡੱਚ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੈਟਿਕ ਅਪੀਲ, ਸਵਿਟਜ਼ਰਲੈਂਡ ਦੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪੀਪਲਜ਼ ਪਾਰਟੀ ਅਤੇ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਪੀਪਲਜ਼ ਪਾਰਟੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।[15]
ਅੱਜ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਯੂਰਪੀਅਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੈਟਿਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਯੂਰਪੀਅਨ ਪੀਪਲਜ਼ ਪਾਰਟੀ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਯੂਰਪੀਅਨ ਪੱਖੀ ਈਪੀਪੀ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿੱਚ ਨਰਮ ਯੂਰੋਸੈਪਟਿਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਲੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਕੰਜ਼ਰਵੇਟਿਵ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰਵਾਦੀ ਗੱਠਜੋੜ ਦੇ, ਜਾਂ ਵਧੇਰੇ ਸੱਜੇ-ਪੱਖੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਈਸਾਈ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਹਨ। ਦੋਨੋਂ ਅਮਰੀਕੀ ਮਹਾਦੀਪਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਡੈਮੋਕਰੈਟਿਕ ਪਾਰਟੀਆਂ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਚਨ ਡੈਮੋਕਰੇਟ ਆਰਗੇਨਾਈਜੇਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਅਮੈਰੀਕਾ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹਨ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Heywood 2012.
- ↑ Galetti 2011.
- ↑ Monsma 2012, p. 13.
- ↑ Witte 1993, p. 9.
- ↑ "This is the Christian Democratic tradition and the structural pluralist concepts that underlie it. The Roman Catholic social teaching of subsidiarity and its related concepts, as well as the parallel neo-Calvinist concept of sphere sovereignty, play major roles in structural pluralist thought."[3]
"Concurrent with this missionary movement in Africa, both Protestant and Catholic political activists helped to restore democracy to war-torn Europe and extend it overseas. Protestant political activism emerged principally in England, the Lowlands, and Scandinavia under the inspiration of both social gospel movements and neo-Calvinism. Catholic political activism emerged principally in Italy, France, and Spain under the inspiration of both Rerum Novarum and its early progeny and of neo-Thomism. Both formed political parties, which now fall under the general aegis of the Christian Democratic Party movement. Both Protestant and Catholic parties inveighed against the reductionist extremes and social failures of liberal democracies and social democracies. Liberal democracies, they believed, had sacrificed the community for the individual; social democracies had sacrificed the individual for the community. Both parties returned to a traditional Christian teaching of "social pluralism" or "subsidiarity," which stressed the dependence and participation of the individual in family, church, school, business, and other associations. Both parties stressed the responsibility of the state to respect and protect the "individual in community."[4] - ↑ Freeden 2004.
- ↑ Robeck & Yong 2014, p. 178.
- ↑ Pentecostals have also secured parliamentary representation, for example, in Australia, Colombia, Nicaragua, and Peru, and have helped form Christian political parties that have won parliamentary seats. A noteworthy case is Sweden's Christian Democrat Party, not only because it is in a continent where Pentecostals have struggled to make political headway but also because its Pentecostal founder, Lewi Pethrus, who challenged secularization by creating institutions to foster a Christian counterculture, was active at a time when Pentecostals in Sweden or the United States shunned politics.[7]
- ↑ Witte 1993.
- ↑ Müller 2014.
- ↑ 11.0 11.1 11.2 Vervliet 2009.
- ↑ 12.0 12.1 Kte'pi 2009, p. 131.
- ↑ The basic tenets of Christian Democracy call for applying Christian principles to public policy; Christian Democratic parties tend to be socially conservative but otherwise left of center with respect to economic and labor issues, civil rights, and foreign policy.[12]
- ↑ The basic tenets of Christian Democracy call for applying Christian principles to public policy; Christian Democratic parties tend to be socially conservative but otherwise left of center with respect to economic and labor issues, civil rights, and foreign policy.[12]
- ↑ Van Hecke & Gerard 2004.