ਪਤੰਜਲੀ

ਪਤੰਜਲੀ ਯੋਗਸੂਤਰ ਦੇ ਰਚਨਾਕਾਰ ਹੈ ਜੋਹਿੰਦੁਵਾਂਦੇ ਛੇ ਦਰਸ਼ਨੋਂ ( ਨੀਆਂ , ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਕ , ਸਾਂਖਇ , ਯੋਗ , ਮੀਮਾਂਸਾ , ਵੇਦਾਂਤ ) ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ । ਭਾਰਤੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਪਤੰਜਲੀ ਦੇ ਲਿਖੇ ਹੋਏ ੩ ਮੁੱਖ ਗਰੰਥ ਮਿਲਦੇ ਹੈ: ਯੋਗਸੂਤਰ , ਅਸ਼ਟਧਿਆਯੀ ਉੱਤੇ ਭਾਸ਼ਯ , ਅਤੇ ਆਯੁਰਵੇਦ ਉੱਤੇ ਗਰੰਥ । ਕੁੱਝ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦਾ ਮਤ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਤਿੰਨਾਂ ਗਰੰਥ ਇੱਕ ਹੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਲਿਖੇ ; ਹੋਰ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵੱਖਰਾ ਆਦਮੀਆਂ ਦੀ ਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਹਨ । ਪਤਞਜਲਿ ਨੇ ਪਾਣਿਨੀ ਦੇ ਅਸ਼ਟਧਿਆਯੀ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਟੀਕਾ ਲਿਖੀ ਜਿਨੂੰ ਮਹਾਂਭਾਸ਼ਾਯ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ (ਮਹਾਂ + ਭਾਸ਼ਯ (ਸਮਿਖਿਅਕ , ਟਿੱਪਣੀ , ਵਿਵੇਚਨਾ , ਆਲੋਚਨਾ))। .ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਾਲ ਕੋਈ ੨੦੦ ਈ ਪੂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।

{{{1}}}