ਗੁਸਤਾਵ ਫਲੌਬੈਰ
(ਗੁਸਤਾਵ ਫਲਾਬੇਅਰ ਤੋਂ ਰੀਡਿਰੈਕਟ)
| ਗੁਸਤਾਵ ਫਲਾਬੇਅਰ | |
|---|---|
 | |
| ਜਨਮ | 12 ਦਸੰਬਰ 1821 ਰੋਉਨ, ਫ਼ਰਾਂਸ |
| ਮੌਤ | 8 ਮਈ 1880 (ਉਮਰ 58) ਰੋਉਨ, ਫ਼ਰਾਂਸ |
| ਕੌਮੀਅਤ | ਫ਼ਰਾਂਸੀਸੀ |
| ਕਿੱਤਾ | ਨਾਵਲਕਾਰ, ਨਾਟਕਕਾਰ |
| ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ | ਮਿਗੂਏਲ ਦੇ ਸਰਵਾਂਤੇਜ, ਲਾਰਡ ਬਾਇਰਨ, ਵਿਕਟਰ ਹਿਊਗੋ, ਜੋਹਾਨ ਵੋਲਫ਼ਗਾਂਗ ਵੋਨ ਗੋਇਥੇ, ਐਜ਼ਰਾ ਪਾਊਂਡ, ਗਾਏ ਡੇ ਮੁਪਾਸਾਂ, ਐਡਮੋਂਡ ਦੀ ਗੋਨਕੋਰਟ, ਅਲਫੌਂਸ ਦੌਡੇਟ, ਐਮਾਈਲ ਜ਼ੋਲਾ, ਇਵਾਨ ਤੁਰਗਨੇਵ, ਮਾਰੀਓ ਵਾਰਗਾਸ ਯੋਸਾ, ਲੂਈਸ ਫਰਦੀਨੰਦ ਸੇਲਾਈਨ, ਮਾਈਕਲ ਚਾਬੋਨ, ਗੁਰਾਮ ਡੋਚਾਨਾਸ਼ਵਿਲੀ, ਗਰਿਗੋਲ ਰੋਬਾਕਿਜ਼ੇ, ਜਾਰਜ ਆਰਵੈੱਲ, ਵਿਲੀਅਮ ਐਚ ਗਾਸ, ਮਿਸ਼ੇਲ ਫੂਕੋ, ਜੂਲਿਅਨ ਬਾਰਨਜ, ਬਰੇਟ ਈਸਟਨ ਐਲਿਸ |
| ਲਹਿਰ | ਯਥਾਰਥਵਾਦ, ਰੋਮਾਂਸਵਾਦ |
| ਵਿਧਾ | ਗਲਪੀ ਗਦ |
ਗੁਸਤਾਵ ਫਲਾਬੇਅਰ (ਫ਼ਰਾਂਸੀਸੀ: [ɡystav flobɛʁ]; 12 ਦਸੰਬਰ 1821 – 8 ਮਈ 1880) ਫ਼ਰਾਂਸੀਸੀ ਨਾਵਲਕਾਰ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਪੱਛਮੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਨਾਵਲਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਖਾਸਕਰ ਆਪਣੇ ਨਾਵਲ ਮਾਦਾਮ ਬੋਵਾਰੀ (1857) ਲਈ, ਆਪਣੇ ਪੱਤਰ-ਵਿਹਾਰ ਲਈ, ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਸ਼ੈਲੀ ਪ੍ਰਤੀ ਸੁਹਿਰਦ ਸਰਧਾ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ[ਸੋਧੋ]
ਮੁੱਢਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ[ਸੋਧੋ]
ਫਲੌਬੈਰ ਦਾ ਜੇਐਨਐਮ ਉੱਤਰੀ ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ, ਉਪਰਲੇ ਨੋਰਮੰਡੀ ਦੇ ਸੈਨ-ਮੈਰੀਟਾਈਮ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ, ਵਨ ਵਿੱਚ, 12 ਦਸੰਬਰ 1821 ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਐਨ ਜਸਟੀਨ ਕੈਰੋਲੀਨ (1793-1872) ਐਕਲੇ-ਕਲੋਪਸ ਫਲੌਬੈਰ (1784-1846), ਰਾਊਨ ਦੇ ਮੁੱਖ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਅਤੇ ਸੀਨੀਅਰ ਸਰਜਨ ਦਾ ਦੂਜਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ।[1] ਉਸ ਨੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰ 'ਵਿੱਚ, ਕੁਝ ਸਰੋਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਅੱਠ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।[2]