ਗੈਰੀ ਮੂਰੇ
ਰਾਬਰਟ ਵਿਲੀਅਮ ਗੈਰੀ ਮੂਰੇ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Robert William Gary Moore; 4 ਅਪ੍ਰੈਲ 1952 - 6 ਫਰਵਰੀ 2011)[1] ਇੱਕ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਿਸ਼ ਦਾ ਗਿਟਾਰਿਸਟ ਅਤੇ ਗਾਇਕ-ਗੀਤਕਾਰ ਸੀ। ਅਲਟੀਮੇਟ ਕਲਾਸਿਕ ਰਾਕ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਮੂਰ ਦਾ "ਬੇਚੈਨ ਕੈਰੀਅਰ ਦਾ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਸੀ — ਉਸਨੇ ਸਾਢੇ ਚਾਰ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਸਖਤ ਪੱਥਰ, ਭਾਰੀ ਧਾਤ, ਬਲੂਜ਼, ਜੈਜ਼-ਫਿਊਜ਼ਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀਆਂ।" ਉਸ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਇਕ ਗੁਣਕਾਰੀ ਗਿਟਾਰਿਸਟ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[2][3][4][5]
ਬੇਲਫਾਸਟ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ, ਮੂਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸਥਾਨਕ ਬੈਂਡਾਂ ਦੀ ਲਾਈਨ ਅਪਸ ਵਿੱਚ ਖੇਡਿਆ, ਆਇਰਲੈਂਡ ਦੇ ਡਬਲਿਨ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਲੀਡ ਗਾਇਕ ਫਿਲ ਲਿਨਟ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਇਰਿਸ਼ ਬੈਂਡ ਸਕਾਈਡ ਰੋ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੂਰ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਥਿਨ ਲੀਜ਼ੀ ਵਿਚ ਲਿਓਨਟ ਨਾਲ ਖੇਡਿਆ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਜੈਜ਼-ਰਾਕ ਬੈਂਡ ਕੋਲੋਸੀਅਮ II ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ। ਉਸਨੇ ਗਿਆਰਾਂ ਯੂਕੇ ਦੇ ਚੋਟੀ ਦੇ 40 ਸਿੰਗਲ ਰੀਲੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਫਲ ਇਕੱਲਾ ਕੈਰੀਅਰ ਵੀ ਬਣਾਇਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਚੋਟੀ ਦੇ 10 ਗਾਣੇ "ਪੈਰਿਸੇਨ ਵਾਕਵੇਜ਼" ਅਤੇ "ਆਉਟ ਇਨ ਦਿ ਫੀਲਡਜ਼" (ਲੀਨੋਟ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ),[6] ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਰਵਉਤਮ- ਨਾਲ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। 1990 ਵਿਚ ਐਲਬਮ "ਸਟਿਲ ਗੌਟ ਦ ਬਲੂਜ਼" ਵੇਚ ਰਹੀ ਹੈ।[7]
ਮੂਰ ਨੇ ਬੀ ਬੀ ਕਿੰਗ, ਐਲਬਰਟ ਕਿੰਗ, ਜੌਨ ਮਯੈਲ, ਜੈਕ ਬਰੂਸ, ਜ਼ਿੰਗਰ ਬੇਕਰ, ਐਲਬਰਟ ਕੋਲਿਨਜ਼, ਜਾਰਜ ਹੈਰੀਸਨ ਅਤੇ ਗ੍ਰੇਗ ਲੇਕ ਸਮੇਤ ਬਲੂਜ਼ ਅਤੇ ਰਾਕ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਸਟੇਜ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ।
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਕੈਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਮੂਰ ਪੂਰਬੀ ਬੇਲਫਾਸਟ ਵਿੱਚ ਅੱਪਰ ਨਿਊਟਾਊਨਾਰਡਸ ਰੋਡ ਤੋਂ ਬਾਹਰ, ਸਟਾਰਮੌਂਟ ਪਾਰਲੀਮੈਂਟ ਬਿਲਡਿੰਗਸ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਹਮਣੇ, ਕੈਸਲਲੇਵਯੂ ਰੋਡ ਤੇ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ, ਇੱਕ ਬੌਬੀ ਦੇ ਪੰਜ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੋਟਰ, ਅਤੇ ਵਿਨੀ, ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਔਰਤ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ - ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ - ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।[8]
ਮੂਰ ਨੇ ਦਸ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਇਕ ਕੁੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਧੁਨੀ ਗਿਟਾਰ ਚੁੱਕਿਆ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਅਰੰਭ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੈਂਡ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ, ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੋਟ ਕੀਤੇ ਸ਼ੋਅ ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਦੇ ਦੌਰਾਨ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਕੁਆਲਿਟੀ ਦਾ ਗਿਟਾਰ (ਇੱਕ ਫੈਂਡਰ ਟੈਲੀਕਾਸਟਰ) 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸਟੈਂਡਰਡ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਦੇ ਸਾਧਨ ਨੂੰ ਖੇਡਣਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ।
1968 ਵਿਚ, ਬੇਲਫਾਸਟ ਅਧਾਰਤ ਕਈ ਬੈਂਡਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 16 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ, ਗੈਰੀ ਮੂਰ, ਨੂੰ ਡਬਲਿਨ-ਅਧਾਰਤ ਬੈਂਡ ਸਕਿੱਡ ਰੋ ਵਿਚ ਬਦਲਣ ਵਾਲੇ ਗਿਟਾਰਿਸਟ ਵਜੋਂ "ਸਿਰ ਝੁਕਾਇਆ ਗਿਆ" ਅਤੇ ਉਹ ਡਬਲਿਨ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮੂਰ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਫਲੇਟਵੁੱਡ ਮੈਕ ਦਾ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਗਿਟਾਰਿਸਟ ਪੀਟਰ ਗ੍ਰੀਨ ਸੀ ਜੋ ਡਬਲਿਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦਿਆਂ ਮੂਰ ਦਾ ਇੱਕ ਸਲਾਹਕਾਰ ਸੀ।
ਦੂਸਰੇ ਮੁੱਢਲੇ ਸੰਗੀਤਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਲਬਰਟ ਕਿੰਗ, ਐਲਵਿਸ ਪ੍ਰੈਸਲੀ, ਦਿ ਸ਼ੈਡੋਜ਼, ਬੱਡੀ ਗਾਈ ਅਤੇ ਬੀਟਲਜ਼ ਵਰਗੇ ਕਲਾਕਾਰ ਸਨ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ, ਜ਼ਿਮੀ ਹੈਂਡਰਿਕਸ, ਰਾਏ ਬੁਚਨਨ ਅਤੇ ਜੌਨ ਮਯੈਲ ਦੇ ਬਲੂਜ਼ਬ੍ਰੇਕਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗ੍ਰਹਿ ਕਸਬੇ ਬੇਲਫਾਸਟ ਵਿਚ ਦੇਖਦਿਆਂ, ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ੈਲੀ ਇਕ ਧੁੰਦਲੀ-ਚੱਟਾਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਸੰਗੀਤ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਕਰੀਅਰ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਰੂਪ ਹੋਵੇਗੀ।
ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
[ਸੋਧੋ]60 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਕਿਡ ਰੋ ਨਾਲ ਸੀ, ਉਸਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਬੇਟੀ, ਸਾਓਰਸੀ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ 1985 ਤੋਂ 1993 ਤੱਕ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੋ ਬੇਟੇ, ਜੈਕ ਅਤੇ ਗੁਸ ਸਨ।
1997 ਤੋਂ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ, ਜੋ ਜੋ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਕਲਾਕਾਰ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧੀ ਲਿੱਲੀ (ਬੀ. 1998) ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਹ ਵੈਲੈਂਸ ਗਾਰਡਨਜ਼, ਹੋਵ, ਈਸਟ ਸਸੇਕਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।[9]
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ "Mirror.co.uk". Mirror.co.uk. Retrieved 5 April 2011.
- ↑ "Gary Moore, Thin Lizzy guitarist, dies aged 58". BBC News. 6 February 2011. Retrieved 13 August 2019.
- ↑ Perrone, Pierre (8 February 2011). "Gary Moore: Virtuoso guitarist who had his biggest hits with Phil Lynott and Thin Lizzy". The Independent. Retrieved 13 August 2019.
- ↑ McIlwaine, Eddie (8 February 2011). "Gary Moore: Thin Lizzy guitar virtuoso who blazed a unique trail through rock and roll". Belfast Telegraph. Retrieved 13 August 2019.
- ↑ Buskin, Richard. "Gary Moore 'Parisienne Walkways'". Sound on Sound. Archived from the original on 27 May 2019. Retrieved 13 August 2019.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ David Roberts, ed. (2006). British Hit Singles and Albums. Guinness World Records Limited. p. 377. ISBN 978-1904994107.
- ↑ Wall, Mick (10 September 2014). "How The Blues Saved Gary Moore". Louder. Retrieved 28 September 2019.
- ↑ "Moore's almanac." Belfast Telegraph, 24 May 2007. Retrieved 7 February 2011.
- ↑ "Brighton to celebrate life of guitar legend Gary Moore". The Argus. Retrieved 15 June 2019.