ਚੇਰਾਪੂੰਜੀ
ਚੇਰਾਪੂੰਜੀ ਜਾਂ ਸੋਹਰਾ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੇਘਾਲਿਆ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਉਪ-ਮੰਡਲ ਸ਼ਹਿਰ (ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ) ਪੂਰਬੀ ਖਾਸੀ ਪਹਾੜੀ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਾ ਹਿਮਾ ਸੋਹਰਾ (ਖਾਸੀ ਕਬਾਇਲੀ ਰਾਜ) ਦੀ ਰਵਾਇਤੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਹੈ।
ਸੋਹਰਾ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਗਿੱਲਾ ਸਥਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਹੁਣ ਲਈ ਨੇੜੇ ਦੇ ਮਾਵਸਿਨਰਾਮ ਇਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਅੰਤਰ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਇੱਕ ਕੈਲੰਡਰ ਮਹੀਨੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਬਾਰਸ਼ ਦਾ ਰਿਕਾਰਡ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ: ਇਸਨੇ 9,300 millimetres (370 in; 30.5 ft) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਜੁਲਾਈ 1861 ਵਿੱਚ ਅਤੇ 26,461 millimetres (1,041.8 in; 86.814 ft) 1 ਅਗਸਤ 1860 ਅਤੇ 31 ਜੁਲਾਈ 1861 ਵਿਚਕਾਰ।[1]
ਇਤਿਹਾਸ
[ਸੋਧੋ]ਖਾਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ - ਸੋਹਰਾ ਦੇ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀ - 16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਲੱਭਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। 16ਵੀਂ ਅਤੇ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਉੱਤੇ ਖਾਸੀ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕਬਾਇਲੀ 'ਸਿਆਮ (ਰਾਜੇ ਜਾਂ ਮੁਖੀਆਂ) ਖੈਰੀਮ' ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਖਾਸੀ ਪਹਾੜੀਆਂ 1833 ਵਿੱਚ ਆਖਰੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਿਆਮ, ਤਿਰੋਟ ਸਿੰਗ ਸਿਆਮ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋਣ ਨਾਲ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ ਅਧੀਨ ਆ ਗਈਆਂ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]
ਮੁੱਖ ਧਰੁਵ ਜਿਸ 'ਤੇ ਖਾਸੀ ਸਮਾਜ ਦਾ ਸਮੁੱਚਾ ਉੱਚਾ ਢਾਂਚਾ ਟਿਕਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਹ ਮਾਤ੍ਰਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]
ਇਸ ਕਸਬੇ ਦਾ ਮੂਲ ਨਾਮ ਸੋਹਰਾ (ਸੋਹ-ਰਾ) ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ "ਚੇਰਾ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਨਾਮ ਆਖਰਕਾਰ ਇੱਕ ਅਸਥਾਈ ਨਾਮ, ਚੇਰਾਪੁੰਜੀ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ 'ਸੰਤਰੇ ਦੀ ਧਰਤੀ', ਜਿਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਭਾਰਤ ਦੇ ਦੂਜੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਦੇ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਮੁੜ ਨਾਮ ਬਦਲ ਕੇ ਇਸ ਦੇ ਅਸਲੀ ਰੂਪ ਸੋਹਰਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬਾਰਿਸ਼ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸੋਹਰਾ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਘਾਟ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਪੀਣ ਯੋਗ ਪਾਣੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।[2] ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖੀ ਕਬਜ਼ੇ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬਾਰਸ਼ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਧੋਣ ਕਾਰਨ ਸਿੰਚਾਈ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਆ ਰਹੀ ਹੈ। ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਮੀਂਹ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਦੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦੇ ਤਾਜ਼ਾ ਵਿਕਾਸ ਨੇ ਕਸਬੇ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।
ਕਸਬੇ ਦੇ ਕਬਰਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਡੇਵਿਡ ਸਕਾਟ (ਪੂਰਵ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕ, 1802-31) ਦਾ ਇੱਕ ਸਮਾਰਕ ਹੈ।
ਭੂਗੋਲ
[ਸੋਧੋ]ਇਸਦੀ ਔਸਤ ਉਚਾਈ 1,430 metres (4,690 ft) ਹੈ ਅਤੇ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੇ ਮੈਦਾਨੀ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਖਾਸੀ ਪਹਾੜੀਆਂ ਦੇ ਦੱਖਣੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਠਾਰ 'ਤੇ ਬੈਠਦਾ ਹੈ। ਪਠਾਰ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੀਆਂ ਵਾਦੀਆਂ ਤੋਂ 660 ਮੀਟਰ ਉੱਪਰ ਉੱਠਦਾ ਹੈ।
ਭਾਰੀ ਵਰਖਾ ਕਾਰਨ ਜੰਗਲਾਂ ਦੀ ਕਟਾਈ ਅਤੇ ਵਾਢੀ ਕਾਰਨ ਪਠਾਰ 'ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਮਾੜੀ ਹੈ। ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਸੋਕੇ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਗਿੱਲੇ ਸਥਾਨ ਵਜੋਂ ਕਸਬੇ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਇਸ ਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਬਨਸਪਤੀ ਵੀ ਜ਼ੀਰੋਫਾਈਟਿਕ ਹੈ। ਸਥਾਨਕ ਈਕੋਸਿਸਟਮ 'ਤੇ ਵਾਧੂ ਦਬਾਅ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਾਧੇ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ - 1960 ਵਿੱਚ ਸੋਹਰਾ-ਖੇਤਰ ਦੀ ਆਬਾਦੀ 7,000 ਸੀ, ਇਹ 2000 ਤੱਕ 10,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋ ਗਈ[3]
ਸੋਹਰਾ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀਆਂ ਘਾਟੀਆਂ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਹਰੇ ਭਰੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਿਭਿੰਨ ਬਨਸਪਤੀ ਨਾਲ ਢੱਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੇਘਾਲਿਆ ਦੇ ਉਪ-ਉਪਖੰਡੀ ਜੰਗਲਾਂ ਸਮੇਤ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਥਾਨਕ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।
ਸੋਹਰਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਦਿਲਚਸਪ ਜੀਵਤ ਰੂਟ ਬ੍ਰਿਜ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਮਸ਼ਿਆਂਗ ਰੂਟ ਬ੍ਰਿਜ, ਮਾਵਸਾ ਰੂਟ ਬ੍ਰਿਜ, ਰਿਟੀਮੇਨ ਰੂਟ ਬ੍ਰਿਜ ਅਤੇ ਨੌਂਗਰੀਅਟ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਡਬਲ ਡੇਕਰ ਵੂਟ ਬ੍ਰਿਜ।
ਸ਼ਿਲਾਂਗ ਪਠਾਰ ਇੱਕ ਉੱਚੀ ਹੋਸਟ ਵਰਗੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਉੱਤਰ ਵੱਲ EW ਮੇਨ ਬਾਊਂਡਰੀ ਥ੍ਰਸਟ (MBT), ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ N–S ਜਮਨਾ ਨੁਕਸ, ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ NW-SE ਕੋਪਿਲੀ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਜ਼ੋਨ ਦੁਆਰਾ ਘਿਰੀ ਹੋਈ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ "Most annual rainfall". Guinness World Records. Retrieved 2012-05-07.
- ↑ Bhaumik, Subir (2003-04-28). "World's wettest area dries up" (stm). South Asia News. Calcutta. Retrieved 2008-02-21.
- ↑ "Cherrapunji (Sohra)". Wondermondo. 2010-08-28. Retrieved 2010-08-29.
