ਦਿਮਿਤਰੀ ਸ਼ੋਸਤਾਕੋਵਿਚ
ਦਿਮਿਤਰੀ ਦਿਮਿਤਰੀਏਵਿਚ ਸ਼ੋਸਤਾਕੋਵਿਚ (ਰੂਸੀ: Дми́трий Дми́триевич Шостако́вич (ਮਦਦ·ਫ਼ਾਈਲ), ਉਚਾਰਨ [ˈdmʲitrʲɪj ˈdmʲitrʲɪjɪvʲɪtɕ ʂəstɐˈkovʲɪtɕ] ; 25 ਸਤੰਬਰ 1906 – 9 ਅਗਸਤ 1975) ਇੱਕ ਰੂਸੀ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋਵਾਦਕ ਸੀ। ਉਹ 20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਪੋਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[1]
ਸ਼ੋਸਤਾਕੋਵਿਚ ਨੇ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਵਿੱਚ ਸੋਵੀਅਤ ਚੀਫ਼ ਆਫ਼ ਸਟਾਫ ਮਿਖਾਇਲ ਤੁਖਾਚੇਵਸਕੀ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਹੇਠ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲ ਉਲਝੇ ਅਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੰਬੰਧ ਬਣ ਗਏ। ਫਿਰ ਵੀ, ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਅਤੇ ਰਾਜ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲੇ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਸੁਪਰੀਮ ਸੋਵੀਅਤ ਆਰਐਸਐਸਐਸਆਰ (1947) ਅਤੇ ਸੁਪਰੀਮ ਸੋਵੀਅਤ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ (1962 ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੱਕ) ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ।
ਇਕ ਪੌਲੀਸਟਾਈਲਿਸਟ, ਸ਼ੋਸਤਾਕੋਵਿਚ ਨੇ ਇੱਕ ਹਾਈਬਰਿਡ ਅਵਾਜ਼ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸੰਗੀਤ ਦੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਜੋਇਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਤਿੱਖੀਆਂ ਤੁਲਨਾਵਾਂ, ਬੇਤੁਕੀਆਂ ਨਿਸਬਤਾਂ ਦੇ ਤੱਤ, ਅਤੇ ਬਹੁ-ਮੁਖੀ ਸੁਰਮੇਲ ਮਿਲਦੇ ਹਨ; ਇਗੋਰ ਸਟ੍ਰਾਵਿਨਸਕੀ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਨਵ-ਕਲਾਸੀਕਲ ਸ਼ੈਲੀ ਅਤੇ ਗੁਸਤਾਵ ਮਾਹਲਰ ਦੇ ਮਗਰਲੇ ਰੋਮਾਂਸਵਾਦ ਤੋਂ ਵੀ (ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਿੰਫਨੀਆਂ) ਕੰਪੋਜ਼ਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਸ਼ੋਸਤਾਕੋਵਿਚ ਦੇ ਆਰਕੈਸਟ੍ਰਲ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ 15 ਸਿੰਫਨੀਆਂ ਅਤੇ ਛੇ ਕਨਸਰਟਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਸ ਦੀ ਚੈਂਬਰ ਆਉਟਪੁੱਟ ਵਿੱਚ 15 ਸਟਰਿੰਗ ਕੁਆਰਟੇਟ, ਇੱਕ ਪਿਆਨੋ ਕੁਇੰਨਟੇਟ, ਦੋ ਪਿਆਨੋ ਟ੍ਰਿਓਸ, ਅਤੇ ਸਟਰਿੰਗ ਓਸਟੇਟ ਦੋ ਪੀਸ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਏਕਲ ਪਿਆਨੋ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋ ਸੋਨਾਟਾਸ,ਪ੍ਰਲੀਡੋਜ਼ ਦਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸੈੱਟ, ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 24 ਪ੍ਰੀਲਿਡਜ਼ ਅਤੇ ਫਿਊਗਜ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਬਾਦ ਵਾਲਾ ਸੈੱਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਓਪੇਰੇ, ਕਈ ਗਾਣਿਆਂ ਦੇ ਚੱਕਰ, ਬੈਲੇ ਅਤੇ ਫਿਲਮ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਮਾਤਰਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ; ਦੂਜੀ ਵਾਲਟਜ਼, ਓਪੀ. 99, ਫਿਲਮ (1955–1956) ਦਾ ਸੰਗੀਤ, ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਗੈਡਫਲਾਈ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਨਾਚ-ਸੰਗੀਤ।
ਜੀਵਨੀ
[ਸੋਧੋ]ਮੁੱਢਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
[ਸੋਧੋ]ਸੋਸਤਾਕੋਵਿਚ ਦਾ ਜਨਮ ਸੇਂਟ ਪੀਟਰਸਬਰਗ, ਰੂਸ ਦੀ ਪੋਦੋਲਸਕਾਇਆ ਸਟ੍ਰੀਟ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਦਮਿੱਤਰੀ ਬੋਲੇਸਲਾਵੋਵਿਚ ਸ਼ੋਸਤਾਕੋਵਿਚ ਅਤੇ ਸੋਫੀਆ ਵਾਸਿਲੀਏਵਨਾ ਕੋਕੂਲਿਨਾ ਦੇ ਤਿੰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੂਜਾ ਸੀ। ਸ਼ੋਸਤਾਕੋਵਿਚ ਦਾ ਨਾਨਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਮੂਲ ਤੌਰ ਤੇ ਸਜ਼ੋਸਤਾਕੋਵਿਚ`ਜ਼ ਉਪਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਪੋਲਿਸ਼ ਰੋਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ ਵੰਸ਼ ਦਾ ਸੀ (ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਅੱਜ ਦੇ ਬੇਲਾਰੂਸ ਦੇ ਵਿਲੇਕਾ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਜਾਪਦੀਆਂ ਹਨ), ਪਰ ਉਸਦੇ ਤਤਕਾਲ ਪੂਰਵਜ ਸਾਇਬੇਰੀਆ ਤੋਂ ਆਏ ਸਨ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Fay,Laurel; Fanning,David. "Shostakovich, Dmitry". Grove Music Online. Oxford University Press. Retrieved 30 April 2014.