ਵਿਲੀਅਮ ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਦੀ ਹੱਤਿਆ
| ਵਿਲੀਅਮ ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਦੀ ਹੱਤਿਆ | |
|---|---|
 ਲਿਓਨ ਕਜ਼ੋਲਗੋਸ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਇੱਕ ਛੁਪਾਏ ਹੋਏ ਰਿਵਾਲਵਰ ਦੇ ਨਾਲ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਟੀ. ਡਾਰਟ ਵਾਕਰ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਵਸ਼ ਡਰਾਇੰਗ ਦੀ ਕਲਿਪਿੰਗ। | |
| ਟਿਕਾਣਾ | ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਬਫੇਲੋ ਵਿੱਚ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਪੈਨ ਅਮਰੀਕੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਤੇ |
| ਗੁਣਕ | 42°56′19″N 78°52′25″W / 42.9386859°N 78.8735908°W |
| ਮਿਤੀ | ਸਤੰਬਰ 6, 1901 4:07 p.m. |
| ਟੀਚਾ | ਵਿਲੀਅਮ ਮੈਕਿੰਨਲੇ |
| ਹਥਿਆਰ | .32 caliber Iver Johnson ਰਿਵਾਲਵਰ |
| ਮੌਤਾਂ | 1 (McKinley; died on September 14, 1901 as a result of initial injury and subsequent infection) |
| ਜਖ਼ਮੀ | 0 |
| ਅਪਰਾਧੀ | ਲਿਓਨ ਕਜ਼ੋਲਗੋਸ (ਬਿਜਲੀ ਨਾਲ ਜਲਾਇਆ 29 ਅਕਤੂਬਰ 1901) |
| ਮਕਸਦ | ਅਰਾਜਕਤਾਵਾਦ ਫੈਲਾਉਣ ਲਈ |
6 ਸਤੰਬਰ, 1901 ਨੂੰ ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਬਫੇਲੋ ਵਿੱਚ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਪੈਨ ਅਮਰੀਕੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਤੇ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ 25 ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਿਲੀਅਮ ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਨੂੰ ਗੋਲੀਆਂ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਜਨਤਾ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਅਰਾਜਕਤਾਵਾਦੀ ਲੀਓਨ ਕਜ਼ੋਲਗੋਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਦੋ ਗੋਲੀਆਂ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸਨ। ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਦੀ ਮੌਤ 14 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਬੰਦੂਕ ਦੀ ਗੋਲੀ ਦੇ ਜਖਮਾਂ ਕਾਰਨ ਹੋਈ ਗੈਂਗਰੀਨ ਕਾਰਨ ਅੱਠ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਹੋਈ। 1865 ਵਿੱਚ ਅਬਰਾਹਮ ਲਿੰਕਨ ਅਤੇ 1881 ਵਿੱਚ ਜੇਮਜ਼ ਏ. ਗਾਰਫੀਲਡ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਤੀਸਰਾ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।
ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਨੂੰ 1900 ਵਿੱਚ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਫਤਰ ਲਈ ਉਪਲਬਧ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਝਿਜਕਦਾ ਸੀ। ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਜਾਰਜ ਬੀ. ਕੋਰਤਲਿਉ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਹੱਤਿਆ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਸਮੇਂ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਦੋ ਵਾਰ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਕਢ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਨੇ ਹਰ ਵਾਰ ਇਸਨੂੰ ਬਹਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਕਜ਼ੋਲਗੋਸ ਨੂੰ 1893 ਦੇ ਆਰਥਿਕ ਦਹਿਸ਼ਤ ਦੌਰਾਨ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਹੱਥ ਧੋਣਾ ਪਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਅਰਾਜਕਤਾਵਾਦ, ਇੱਕ ਸਿਆਸੀ ਫ਼ਲਸਫ਼ਾ ਜਿਸ ਦਾ ਪਾਲਣ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਕਾਤਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਵੱਲ ਵਧ ਗਿਆ। ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਸਮਝ ਲੈਣ ਤੇ, ਕਜ਼ੋਲਗੋਸ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਅਰਾਜਕਤਾਵਾਦੀ ਹੋਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਹ ਉਸਦਾ ਫਰਜ਼ ਸੀ। ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਦੌਰੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਦੋ ਵਾਰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰਥ, ਕਜ਼ੋਲਗੋਸ ਨੇ ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਨੂੰ ਦੋ ਗੋਲੀਆਂ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਦੋਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੇ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਮਿਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਠੀਕ ਹੁੰਦਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪਰ 13 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਦਤਰ ਹੋ ਗਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਵਿੱਚ ਗੈਂਗਰੀਨ ਫੈਲ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਅਤੇ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ; ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ ਥੀਓਡੋਰ ਰੂਜ਼ਵੈਲਟ ਉਸ ਦਾ ਵਾਰਸ ਬਣਿਆ। ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਜਿਸ ਲਈ ਕਜ਼ੋਲਗੋਸ ਨੂੰ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਨਾਲ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਰਸਮੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲਈ ਸੀਕਰੇਟ ਸਰਵਿਸ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ।
ਪਿਛੋਕੜ
[ਸੋਧੋ]ਸਤੰਬਰ 1901 ਵਿਚ, ਵਿਲੀਅਮ ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਸੱਤਾ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਸਨ। ਉਸ ਦੀ 1896 ਵਿੱਚ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਜਦੋਂ 1893 ਦੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਦੇ ਕਾਰਨ ਗੰਭੀਰ ਆਰਥਿਕ ਡਿਪ੍ਰੈਸ਼ਨ ਦੌਰਾਨ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਡੈਮੋਕਰੈਟਿਕ ਵਿਰੋਧੀ ਵਿਲੀਅਮ ਜੈਨਿੰਗਸ ਬਰਾਇਨ ਨੂੰ ਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੀ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਵਾਪਸ ਲਿਆਂਦੀ ਅਤੇ 1898 ਵਿੱਚ ਸਪੇਨੀ-ਅਮਰੀਕਨ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਲਈ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਪੋਰਟੋ ਰੀਕੋ ਅਤੇ ਫਿਲੀਪੀਨਜ਼ ਵਰਗੀਆਂ ਸਪੇਨੀ ਬਸਤੀਆਂ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਲੈ ਲਿਆ। 1900 ਵਿੱਚ ਬਰਾਇਨ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਦੁਬਾਰਾ ਚੋਣ ਲੜੀ ਅਤੇ ਜਿੱਤ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ, ਇਤਿਹਾਸ ਲੇਖਕ ਐਰਿਕ ਰੌਚਵੇ ਅਨੁਸਾਰ "ਇਹ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ, ਇੱਕ ਸਰਕਾਰ ਜੋ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ, ਅਗਲੇ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਤੌਰ ਤੇ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ"। [1]
ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਦੇ ਮੂਲ ਵਾਈਸ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਟ ਗਰੇਟ ਹੋਬਰਾਟ ਦੀ 1899 ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਨੇ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਸਾਥੀ ਦੀ ਚੋਣ ਨੂੰ 1900 ਦੇ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਕੌਮੀ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਰਿਪਬਲੀਕਨ ਰਾਜਨੀਤਕ ਬੌਸ ਸੈਨੇਟਰ ਥਾਮਸ ਸੀ. ਪਲੈਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੇ ਗਵਰਨਰ, ਨੇਵੀ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸਹਾਇਕ ਸਕੱਤਰ, ਥੀਓਡੋਰ ਰੂਜ਼ਵੇਲਟ ਦੀ ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਉਸਦੀ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀ ਲਈ ਦਬਾਅ ਪਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰਾਜਸੀ ਤੌਰ ਤੇ ਪਾਸੇ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਸਮਝਿਆ। ਰੂਜ਼ਵੈਲਟ ਨੇ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਮੈਕਿੰਨਲੇ ਦੇ ਟਿਕਟ ਤੇ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। [1][2]
.jpg)