ਸਾਇਰਨਾਂ ਦੀ ਚੁੱਪ

"ਸਾਇਰਨਾਂ ਦੀ ਚੁੱਪ " (ਜਰਮਨ: "Das Schweigen der Sirenen") ਫ੍ਰਾਂਜ਼ ਕਾਫਕਾ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਇਹ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਸੱਤ ਸਾਲ ਬਾਅਦ 1931 ਤੱਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਹ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਬੀਮ ਬਾਉ ਡੇਰ ਚੀਨੀਸਚੇਨ ਮੌਅਰ ( ਬਰਲਿਨ, 1931) ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਵਿਲਾ ਅਤੇ ਐਡਵਿਨ ਮੁਇਰ ਦਾ ਕੀਤਾ ਪਹਿਲਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਅਨੁਵਾਦ 1933 ਵਿੱਚ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਮਾਰਟਿਨ ਸੇਕਰ ਨੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਚੀਨ ਦੀ ਮਹਾਨ ਕੰਧ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ( ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ: ਸ਼ੌਕਨ ਬੁੱਕਸ, 1946) ਵਿੱਚ ਛਪੀ। ।

ਕਹਾਣੀ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ ਯੂਲਿਸਸ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਯਾਤਰਾ ਦੀ ਚਰਚਾ ਅਤੇ ਪੁਨਰ-ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਘਾਤਕ ਸਾਇਰਨਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ, ਯੂਲਿਸਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਮਸਤੂਲ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਲਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋਕੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਛਾਲ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਾਇਰਨਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਸਕੇ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਚਾਲਕ ਦਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੰਨ ਮੋਮ ਨਾਲ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਸਾਇਰਨ ਦੇ ਗੀਤ ਜਹਾਜ਼ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੱਟਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਟਕਰਾਉਣ ਲਈ ਲਲਚਾਏ ਨਾ ਜਾਣ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਜੀਵ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਕਾਫਕਾ ਵਾਲ਼ੇ ਵਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ, ਭਾਵੇਂ, ਯੂਲਿਸਸ ਆਪਣੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮੋਮ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਮਸਤੂਲ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਾਫ਼ਕਾ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਇਰਨਾਂ ਦੀ ਚੁੱਪ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗੀਤ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਘਾਤਕ ਹਥਿਆਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਇਰਨ ਉਦੋਂ ਚੁੱਪ ਹੋ ਗਏ ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਯੂਲਿਸਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ "ਮਾਸੂਮ ਚੜ੍ਹਤ" ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਦੇਖਿਆ। ਫਿਰ ਵੀ ਕਿਉਂਕਿ ਯੂਲਿਸਸ ਦੀ ਰਣਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗਾਉਣ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਯੂਲਿਸਸ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਸਾਇਰਨ ਚੁੱਪ ਸਨ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਕਾਫਕਾ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਧੂ ਸੰਭਾਵਨਾ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਜੋ "ਅੱਗੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ" ਹੈ: ਕਿ ਯੂਲਿਸਸ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਸਾਇਰਨ ਗਾ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਸਨ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਜਿੱਤ ਉੱਤੇ ਦੈਵੀ ਕ੍ਰੋਧ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਉਸਨੇ ਇਸ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦੇਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕੀਤਾ। ਪਰ ਕਾਫਕਾ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਮੁੱਦੇ 'ਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਮਝ ਇਸਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈ।

ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਲਈ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਪਹੁੰਚਾਂ ਦੀ ਵਿਅਰਥਤਾ ਬਾਰੇ ਟਿੱਪਣੀ ਵਜੋਂ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕਾਫਕਾ ਨੇ ਖੁਦ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਅਨੁਵਾਦ ਵਿੱਚ) ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ, "ਸਬੂਤ ਹੈ ਕਿ ਨਾਕਾਫ਼ੀ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬਚਕਾਨਾ ਉਪਾਅ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰੇ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।"