ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਸੁਰਿਗ ਯਿਲਗਨਿੰਗ ਕੋਲ

ਗੁਣਕ: 34°41′09.51″N 79°41′21.49″E / 34.6859750°N 79.6893028°E / 34.6859750; 79.6893028
ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਸੁਰਿਗ ਯਿਲਗਨਿੰਗ ਕੋਲ ਝੀਲ
Image of the lake taken from space
ਸੈਂਟੀਨਲ-2 ਚਿੱਤਰ (2021)
ਸਥਿਤੀAksai Chin, Hotan Prefecture, Xinjiang
ਗੁਣਕ34°41′09.51″N 79°41′21.49″E / 34.6859750°N 79.6893028°E / 34.6859750; 79.6893028
ਮੂਲ ਨਾਮLua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found.
Surface area70.8 km2 (27.3 sq mi)
Surface elevation4,800 m (15,700 ft)
FrozenWinter

ਸੁਰੀਗ ਯਿਲਗਾਨਿੰਗ ਕੋਲ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਾਲਿਕੀਲਾ ਗੇਂਝੀ ਤਸੋ, zh; 萨利吉勒干南库勒 ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਇੱਕ ਖਾਰੀ ਝੀਲ ਹੈ [1] ਜੋ ਚੀਨ ਦੇ ਸ਼ਿਨਜਿਆਂਗ ਸੂਬੇ ਦੇ ਹੋਟਨ ਪ੍ਰੀਫੈਕਚਰ ਵਿੱਚ ਅਕਸਾਈ ਚਿਨ ਦੇ ਵਿਵਾਦਿਤ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ।

ਝੀਲ ਲਿੰਗਜ਼ੀ ਥੈਂਗ ਮੈਦਾਨਾਂ ਦੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ,[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ] ਅਤੇ ਲੇਕ ਸੋਂਗਮੁਕਸੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਕਿਨਾਰੇ ਤੋਂ ਲੰਘਦੀ ਇੱਕ ਕੱਚੀ ਸੜਕ ਰਾਹੀਂ ਪਹੁੰਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸੜਕ 35°38′46.34″N 80°18′33.85″E 'ਤੇ ਚਾਈਨਾ ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਾਈਵੇਅ 219 ਦੇ ਇੱਕ ਸ਼ਾਖਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। [2]

ਇਤਿਹਾਸ

[ਸੋਧੋ]

1950 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ, ਚੀਨ-ਭਾਰਤੀ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਭਾਰਤ ਨੇ ਸੰਭਾਵੀ ਨਮਕ ਖਣਨ ਕਾਰਜਾਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਸੰਭਾਵਨਾ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਇਸ ਝੀਲ ਅਤੇ ਅਕਸਾਈ ਚਿਨ ਵਿੱਚ ਦੋ ਹੋਰ ਝੀਲਾਂ ਤੋਂ ਲੂਣ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ। ਸਿਰਫ਼ ਅਕਸਾਈ ਚਿਨ ਝੀਲ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਵਹਾਰਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। [3] [4]

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. "Different lake flavours, China". gallery.proba-v.vgt.vito.be (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2022-01-31.
  2. "Bayi Daban, courage is required to drive to the summit". www.dangerousroads.org (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਬਰਤਾਨਵੀ)). Retrieved 2022-01-31.
  3. Brig Amar Cheema, VSM (31 March 2015). The Crimson Chinar: The Kashmir Conflict: A Politico Military Perspective. Lancer Publishers. pp. 157–158. ISBN 978-81-7062-301-4. ...though neither side had any physical presence there. The advantage India had was that she administered the grazing grounds and even collected salt from Amtogor Lake, deep in Aksai Chin.
  4. Council of Scientific & Industrial Research (India) (1958). Technical Report. p. 127. Brines from (i) Pong Kong, (ii) Sarigh Jilgang Kol and (iii) Amtogor lakes were examined for their suitability for salt manufacture. The brines from the first two sources have been found to be uneconomical for salt manufacture.