ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਹੰਸਾ ਬਾਈ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਹੰਸਾ ਬਾਈ 15ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਰਾਜਪੂਤ ਰਾਜ ਦੀ ਰਾਣੀ ਸੀ। ਉਹ ਮਹਾਰਾਣਾ ਲੱਖਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਵਾਰਸ ਮੋਕਲ ਦੀ ਮਾਤਾ ਸੀ। ਹੰਸਾ ਬਾਈ ਮੰਡੌਰ ਦੀ ਇੱਕ ਰਾਠੌਰ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਨਮੀ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕਬੀਲੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਤੀ, ਸਿਸੋਦੀਆ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਿਆਂਦੀ, ਜੋ ਉਸਦੇ ਪੋਤੇ, ਰਾਣਾ ਕੁੰਭਾ ਦੇ ਰਾਜ ਤੱਕ ਚੱਲੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ, ਮੇਵਾੜੀ ਰਿਆਸਤਾਂ ਦੇ ਇਰਾਦਿਆਂ 'ਤੇ ਸਵਾਲ ਉਠਾਏ, ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਰਾਣਾ ਕੁੰਭਾ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਵਿਆਹ

[ਸੋਧੋ]

ਹੰਸਾ ਬਾਈ, ਹੰਸਾ ਕੁਮਾਰੀ ਦਾ ਜਨਮ, ਮੰਡੋਰ ਦੇ ਚੁੰਦਾ ਰਾਠੌਰ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਸੁਰਮ ਸੰਖਲੀ ਦੀ ਧੀ ਸੀ। ਰਾਜੇ ਦੀ ਧੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਮਹਿਲ ਦੇ ਹਰਮ (ਰਾਣੀ ਮਹਿਲ) ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਹੰਸਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਤਰੇਈ ਮਾਂ ਸੋਨਾ ਮੋਹਿਲ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਸਿੱਖਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇੱਕ ਔਰਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਰਾਜ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸੋਨਾ ਨੇ ਹੰਸਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਰਣਮਲ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸੋਨਾ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਕਾਨਹਾ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ।[1] ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ, ਰਣਮਲ ਨੇ ਮੰਡੋਰ ਨੂੰ ਸਵੈ-ਲਾਪਿਤ ਜਲਾਵਤਨੀ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।[2]

ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਮਹਾਰਾਣਾ ਲੱਖਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਪ੍ਰਿੰਸ ਚੰਦਾ ਸਿਸੋਦੀਆ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜਦੋਂ ਮੰਡੌਰ ਤੋਂ ਵਫ਼ਦ ਵਿਆਹ ਦੀ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਿਤੌੜ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਚੂੰਡਾ ਅਦਾਲਤ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸੀ। ਲੱਖਾ ਵਫ਼ਦ ਦੇ ਨਾਲ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੱਕ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਚਿਤੌੜ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨੇਤਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਉਸ ਵਰਗੇ "ਸਲੇਟੀ ਦਾੜ੍ਹੀ" ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਜ਼ਾਕ ਵਿੱਚ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਿੰਸ ਚੁੰਦਾ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਟਿੱਪਣੀ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ, ਤਾਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਨੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਸ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਬੇਇੱਜ਼ਤ ਸੀ।[2] ਮਹਾਰਾਣਾ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਮਨ ਬਦਲਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ, ਅਤੇ, ਹੰਸਾ ਦੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ, ਚੂੰਡਾ ਨੇ ਹੰਸਾ ਬਾਈ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਵਿਰਾਸਤ ਦਾ ਆਪਣਾ ਹੱਕ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।

ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ

[ਸੋਧੋ]

ਮੇਵਾੜ ਦੀ ਰਾਣੀ

[ਸੋਧੋ]

ਹੰਸਾ ਬਾਈ ਨੇ 1408 ਜਾਂ 1407 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਲੱਖਾ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1409 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਮੋਕਲ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸਿਖਾਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀਆਂ ਬਿਲਡਿੰਗ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ, ਜਿਸਦਾ ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਵੇਗਾ। ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਵੰਸ਼, ਉਸਦੇ ਰਾਜ, ਅਤੇ ਸਿਸੋਦੀਆ ਹਿੰਦੂ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਏਕਲਿੰਜੀ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਨਮਾਨ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਨਮਾਨ ਦੇ ਪੁਸ਼ਾਕ (ਜੋ ਉਸਦਾ ਭਰਾ ਲੱਖਾ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਰਾਘਦੇਵ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ) ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਸਿਖਾਇਆ। ਜਿਵੇਂ ਜਾਹਰ, ਸਾਕਾ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਕਿਵੇਂ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਰਾਜਾ ਬਣਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ।

ਰਾਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ

[ਸੋਧੋ]
ਮੋਕਲ ਅਤੇ ਹੰਸਾ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਦਾ ਸਿਖਰ ਬਿਲਕੁਲ ਸੱਜੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ

1421 ਵਿਚ ਹੰਸਾ ਦੇ ਪਤੀ ਲੱਖਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਜੰਗ ਵਿਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਨੌਜਵਾਨ ਮੋਕਲ ਉਸ ਦਾ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਨਾਬਾਲਗ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਹੰਸਾ ਦਾ ਪੁਰਾਣਾ ਵਿਆਹੁਤਾ ਚੂੰਡਾ, ਰਾਣਾ ਲੱਖਾ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸਥਿਤੀ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਪਰ ਹੰਸਾ ਬਾਈ ਨੇ ਚੁੰਦਾ ਦੇ ਉਸ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜੋ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਰਈਸ ਉੱਤੇ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ 'ਤੇ ਸਵਾਲ ਉਠਾਏ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਇਰਾਦਿਆਂ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੀ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਨੇ ਚੁੰਦਾ ਨੂੰ ਚਿਤੌੜ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਮਾਲਵੇ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਮਾਂਡੂ ਚਲੇ ਗਏ। ਰਾਣੀ ਹੰਸਾ ਬਾਈ ਨੇ ਵੱਡੇ ਹੋਣ ਤੱਕ ਮੋਕਲ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਰਾਜ ਪ੍ਰਬੰਧ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਰਣਮਲ ਤੋਂ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[3] ਉਸਨੇ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਫੌਜੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਅਗਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਨਾਲ ਨਿਭਾਇਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਗੌਰ ਦਾ ਫ਼ਿਰੋਜ਼ ਖ਼ਾਨ, ਗੁਜਰਾਤ ਦਾ ਅਹਿਮਦ ਸ਼ਾਹ ਪਹਿਲਾ ਅਤੇ ਬੂੰਦੀ ਦਾ ਹਦਾਸ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਰਾਠੌਰ ਦੇ ਵਧਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਕਾਰਨ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਰਿਆਸਤਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਸੀ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਾਈ-ਭਤੀਜਾਵਾਦ ਦੇ ਪੱਧਰ ਬਾਰੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਰਣਮਲ ਨੇ ਉੱਚ ਅਹੁਦੇ ਦਿੱਤੇ ਸਨ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਹੰਸਾ ਨੇ ਮੋਕਲ ਦਾ ਸੋਭਾਗਿਆ ਦੇਵੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਵੀ ਕਰਵਾਇਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਜੋੜਾ ਜਵਾਨ ਸੀ, ਉਹ ਜਲਦੀ ਗਰਭਵਤੀ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਕੁੰਭਾ ਹੋਇਆ।

ਮਹਾਰਾਣਾ ਮੋਕਲ ਨੇ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕ ਵਜੋਂ ਥੋੜਾ ਸਮਾਂ ਸੀ ਪਰ ਆਪਣੀ ਨਸਲ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਯੋਧੇ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਨਾਗਪੁਰ, ਗੁਜਰਾਤ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ( ਸੱਯਦ ਵੰਸ਼ ) ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲਿਆ। ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਮਹਿਲਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਜੋ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ, ਮਹਾਰਾਣਾ ਲੱਖਾ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੁਹਜਵਾਦੀ ਢਾਂਚੇ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਰਚੀ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਹੰਸਾ ਦਾ ਪਿਤਾ ਚੁੰਦਾ 1423 ਵਿਚ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਛੋਟੇ ਪੁੱਤਰ ਕਾਨਹਾ ਦੁਆਰਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਾਅਦ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ, ਉਸ ਦਾ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, 1428 ਵਿੱਚ, ਕਾਨ੍ਹਾ ਦੀ ਵੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੁੰਦੇ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਪੁੱਤਰ ਹੋਇਆ, ਜਿਸਦਾ ਵੀ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਰਾਜ ਸੀ। ਮੌਕਾ ਦੇਖ ਕੇ, ਰਣਮਲ ਨੇ ਮੇਵਾੜੀ ਫੌਜ ਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਮੰਡੋਰ ' ਤੇ ਕੂਚ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਮਾਰਵਾੜ ਦਾ ਨਵਾਂ ਰਾਓ ਬਣ ਕੇ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਇੱਕ ਰਾਓ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਉਸਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਧਦਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਜਿੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਾਕਤ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਸੀ, ਓਨੇ ਹੀ ਲੋਕ ਉਸਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲੱਖਾ ਦਾ ਦੂਜਾ ਪੁੱਤਰ ਰਾਘੇਦੇਵ। ਵਧੇਰੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਰਣਮਲ ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਉਸਨੇ ਸੁਧਾਰ ਕੀਤੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਜ਼ਨ ਅਤੇ ਮਾਪਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਹੰਸਾ ਅਤੇ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਹੋਰ ਰਈਸ ਸਹਿਮਤ ਸਨ।

ਰਾਣੀ ਦਾਦੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ

[ਸੋਧੋ]

1433 ਵਿੱਚ, ਮੋਕਲ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਚਾਚੇ, ਚਾਚਾ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਦੁਆਰਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ 24 ਸਾਲ ਦੀ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮਹਾਨ ਮਹਾਰਾਣਾ ਦਾ ਅੰਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਮਰਥਨ ਦੀ ਘਾਟ ਨੇ ਚਾਚਾ ਅਤੇ ਮੀਰਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕ ਵਜੋਂ ਛੱਡ ਕੇ ਭੱਜ ਗਏ, ਜੋ ਹੁਣ ਮੋਕਲ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਕੁੰਭਾ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਹੰਸਾ ਬਾਈ, ਹੁਣ ਰਾਣੀ-ਦਾਦੀ ਨੇ ਮੁੜ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਰਣਮਲ ਨੂੰ ਰਾਜ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੰਭਾਲਣ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਰਾਣਾ ਦੇ ਬੁੱਢੇ ਹੋਣ ਤੱਕ ਰੀਜੈਂਟ ਬਣਨ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ। ਰਣਮਲ ਆਪਣੇ ਚੌਵੀ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਦੇ ਨਾਲ, ਚਿਤੌੜ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ, ਨਾਮਾਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਨਾਬਾਲਗ ਭਤੀਜੇ ਨੂੰ ਦੇਖਭਾਲ ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸਾਰੇ ਇਰਾਦਿਆਂ ਅਤੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ, ਉਹ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਸ਼ਕਤੀ ਬਣ ਗਿਆ।[4]

ਨਵੇਂ ਰੀਜੈਂਟ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਾਰਵਾਈ ਗੁਜਰਾਤ ਅਤੇ ਮਾਲਵਾ ਦੇ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੇ ਮੋਕਲ ਦੇ ਕਾਤਲਾਂ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਬੂੰਦੀ, ਆਬੂ, ਭੂਲਾ ਅਤੇ ਬਸੰਤਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਨੂੰ ਕੁਚਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਾਲਵੇ ਦੇ ਸੁਲਤਾਨ ਮਹਿਮੂਦ ਖਲਜੀ ਨੂੰ 1437 ਵਿਚ ਸਾਰੰਗਪੁਰ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਹਾਰ ਮਿਲੀ। ਉਸਨੇ ਅਤੇ ਹੰਸਾ ਨੇ ਵੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਕਾਰਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਕੁਝ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਕੁਝ ਨੂੰ ਲੁਕਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੋਕਲ ਦੇ ਚਾਚਾ ਚਾਚਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਭਰਮਾਲੀ ਨੂੰ ਬੰਦੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਰਣਮਲ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਦਿੱਤਾ। ਭਗੌੜਿਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ 500 ਹੋਰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਰਣਮਲ ਨੇ ਫੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਚਹੇਤਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ।[5]

ਮੋਕਲ ਦੇ ਇਕ ਭਰਾ ਰਾਘਵਦੇਵ ਨੇ ਇਸ ਕਾਰਵਾਈ 'ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵਿਚ ਲੈ ਲਿਆ। ਉਹ ਅਦਾਲਤ ਵਿਚ ਰਾਠੌਰ ਦੇ ਵਧਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਡਰਨ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਰਣਮਲ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਰਣਮਲ ਨੇ ਵੀ ਮੇਵਾੜੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖ਼ਤਰੇ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਘਟਨਾਵਾਂ ਉਦੋਂ ਸਿਰੇ ਚੜ੍ਹ ਗਈਆਂ ਜਦੋਂ ਰਣਮਲ ਨੇ ਰਾਘਦੇਵ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਦਾ ਰਵਾਇਤੀ ਚੋਲਾ ਭੇਟ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਅਣਜਾਣ, ਉਸ ਦੀ ਹਰਕਤ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਨ ਲਈ ਚੋਗੇ ਦੀਆਂ ਆਸਤੀਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੀਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਰਾਘਦੇਵ ਨੂੰ ਫਿਰ ਰਣਮਲ ਦੇ ਬੰਦਿਆਂ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਬੇਵੱਸ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਨੂੰ ਵੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਹੰਸਾ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਰਾਘਵਦੇਵ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦੀ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਗੱਲ ਨੇ ਨੌਜਵਾਨ ਕੁੰਭਾ ਨੂੰ ਰਣਮਲ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ਰਾਬੀ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬਿਸਤਰੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਰਣਮਲ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਜੋਧਾ ਮੇਵਾੜ ਤੋਂ ਭੱਜ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਹੰਸਾ ਨੇ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਵਤਨ ਮੰਡੋਰ ਕਿਸੇ ਰਾਜੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਵੇ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਾਜਾ ਕੁੰਭਾ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਵਤਾ ਇਕਲਿੰਗਜੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੰਸਾ ਦੁਆਰਾ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਮੌਤ

[ਸੋਧੋ]

ਹੰਸਾ ਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਸਹੀ ਤਾਰੀਖ ਅਣਜਾਣ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੋਤੇ ਦਾ ਰਾਜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਹੀ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਰਈਸ ਰਣਮਲ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਰਣਮਲ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਰਾਣੀ ਦਾਦੀ ਉਸਦੇ ਵੰਸ਼ਜ ਮੇਵਾੜ ਦੇ ਰਾਜੇ ਸਨ ਅਤੇ ਰਾਠੌਰਾਂ ਅਤੇ ਸਿਸੋਦੀਆ ਵਿਚਕਾਰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਟੁੱਟ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. Joshi, Varsha (1995-01-01). Polygamy and Purdah: Women and Society Among Rajputs (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Rawat Publications. ISBN 978-81-7033-275-6.
  2. 2.0 2.1 Hooja, Rima (2006-11-01). A history of Rajasthan (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Rupa & Co. ISBN 9788129108906.
  3. "Maharana Mokal". Royal Kings of India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 2015-01-05. Retrieved 2020-05-20.
  4. Singh, Sabita (2019-05-27). The Politics of Marriage in India: Gender and Alliance in Rajasthan (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-909828-6.
  5. Hooja, Rima (2006-11-01). A history of Rajasthan (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Rupa & Co. ISBN 9788129108906.

Joshi, Varsha (1995). Polygamy and Purdah: Women and Society Among Rajputs. Rawat Publications. ISBN 9788170332756. Retrieved 2020-09-12.Original from the University of Michigan