ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

1341-1347 ਦਾ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ


1341-1347 ਦੀ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਘਰੇਲੂ ਜੰਗ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਦੂਜੀ ਪਾਲੀਓਲੋਗਨ ਸਿਵਲ ਵਾਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,[1] ਇਹ ਇਕ ਸੰਘਰਸ ਸੀ ਜੋ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਪਾਲੀਓਲੋਗੋਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦੇ ਨੋਂ ਸਾਲ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਵਾਰਸ, ਜੌਨ ਵੀ ਪਾਲੀਓਲੋਗੋਸ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। । ਇਹ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਦੇ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ, ਜੌਨ VI ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ, ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸੈਵੋਏ ਦੀ ਮਹਾਰਾਣੀ-ਡੋਵੇਜਰ ਅੰਨਾ, ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਜੌਨ XIV ਕਾਲੇਕਾਸ ਦੇ ਸਰਪ੍ਰਸਤ, ਅਤੇ ਮੇਗਾਸ ਡੌਕਸ ਅਲੈਕਸੀਓਸ ਅਪੋਕਾਉਕੋਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੀਜੈਂਸੀ ਸੀ। ਯੁੱਧ ਨੇ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਜਮਾਤੀ ਲੀਹਾਂ 'ਤੇ ਧਰੁਵੀਕਰਨ ਕੀਤਾ, ਕੁਲੀਨ ਵਰਗ ਨੇ ਕੰਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਜ਼ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹੇਠਲੇ ਅਤੇ ਮੱਧ ਵਰਗ ਨੇ ਰੀਜੈਂਸੀ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ, ਟਕਰਾਅ ਨੇ ਧਾਰਮਿਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ; ਬਾਈਜ਼ੈਂਟੀਅਮ ਹੇਸੀਚੈਸਟ ਵਿਵਾਦ ਵਿੱਚ ਉਲਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਹੇਸੀਚੈਸਮ ਦੇ ਰਹੱਸਵਾਦੀ ਸਿਧਾਂਤ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

ਸਮਰਾਟ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਦੇ ਮੁੱਖ ਸਹਿਯੋਗੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਮਿੱਤਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਜੂਨ 1341 ਵਿੱਚ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਾਬਾਲਗ ਜੌਨ V ਲਈ ਰੀਜੈਂਟ ਬਣ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਉਸੇ ਸਾਲ ਸਤੰਬਰ ਵਿੱਚ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਤੋਂ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰ ਸੀ, ਅਲੈਕਸੀਓਸ ਅਪੋਕਾਉਕੋਸ ਅਤੇ ਪੈਟਰਿਆਰਕ ਜੌਹਨ XIV ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਖਤਾਪਲਟ ਨੇ ਮਹਾਰਾਣੀ ਅੰਨਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਰੀਜੈਂਸੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।

ਥੈਸਾਲੋਨੀਕਾ ਵਿੱਚ ਜ਼ੀਲੋਟਸ ਦੇ, ਥਰੇਸ ਅਤੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਰੀਜੈਂਸੀ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ। ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਸਟੀਫਨ ਡੁਸਨ ਅਤੇ ਆਇਡਿਨ ਦੇ ਉਮੂਰ ਬੇਗ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ, ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਨੇ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਇਹਨਾਂ ਲਾਭਾਂ ਨੂੰ ਉਲਟਾ ਦਿੱਤਾ। 1345 ਤੱਕ, ਦੁਸਾਨ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਵਿੱਚ ਦਲ-ਬਦਲੀ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਮੂਰ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਨੇ ਓਟੋਮਨ ਬੇਲੀਕ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕ ਓਰਹਾਨ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੁਆਰਾ ਉੱਪਰਲਾ ਹੱਥ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ। ਰੀਜੈਂਸੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕ, megas doux ਅਪੋਕਾਉਕੋਸ ਦੀ ਜੂਨ 1345 ਵਿਚ ਹੱਤਿਆ ਨੇ ਰੀਜੈਂਸੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਝਟਕਾ ਦਿੱਤਾ। ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ 1346 ਵਿੱਚ ਐਡਰੀਅਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਸਮਰਾਟ ਵਜੋਂ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਏ ਗਏ, ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ 3 ਫਰਵਰੀ 1347 ਨੂੰ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ। ਸਮਝੌਤੇ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਉਸਨੇ ਦਸ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਸੀਨੀਅਰ ਸਮਰਾਟ ਅਤੇ ਜੌਨ V ਲਈ ਰੀਜੈਂਟ ਵਜੋਂ ਰਾਜ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਲੜਕਾ ਰਾਜ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਇਸ ਸਪੱਸ਼ਟ ਜਿੱਤ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਨੇ ਜੌਨ VI ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਨੂੰ 1354 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਨਿਆਸੀ ਬਣਨ ਲਈ ਤਿਆਗ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸੰਨਿਆਸ ਲੈਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਲੰਬੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਸਾਮਰਾਜ ਲਈ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਸਾਬਤ ਹੋਏ, ਜਿਸ ਨੇ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਦੇ ਅਧੀਨ ਸਥਿਰਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਮਾਪ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਲੁੱਟਮਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ, ਸਮਾਜਿਕ ਗੜਬੜ, ਅਤੇ ਬਲੈਕ ਡੈਥ ਦੇ ਆਗਮਨ ਨੇ ਬਾਈਜ਼ੈਂਟੀਅਮ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਰੰਪ ਸਟੇਟ ਵਿੱਚ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ। ਸੰਘਰਸ਼ ਨੇ ਡੁਸਨ ਨੂੰ ਅਲਬਾਨੀਆ, ਐਪੀਰਸ ਅਤੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜ਼ਤ ਦਿਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਸਰਬੀਆਈ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਏਵਰੋਸ ਨਦੀ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਖੇਤਰ ਵੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ।

ਪਿਛੋਕੜ

[ਸੋਧੋ]
ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ: Byzantine Empire under the Palaiologos dynasty

1341 ਵਿੱਚ, ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਾਮਰਾਜ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਵਿੱਚ ਬਹਾਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮਾਈਕਲ VIII ਪਾਲੀਓਲੋਗੋਸ ( ਸ਼. 1259–1282 ), ਉਸਦੇ ਸ਼ਾਸਨਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਨੇ ਰਾਜ ਦੇ ਸਰੋਤਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ, ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ II ਪਾਲੀਓਲੋਗੋਸ ( ਸ਼. 1282–1328 )। [2] ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਏਸ਼ੀਆ ਮਾਈਨਰ ਵਿੱਚ ਬਾਕੀ ਬਚੀ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸੰਪੱਤੀ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੇ ਤੁਰਕਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਵੀਂ ਸਥਾਪਿਤ ਓਟੋਮਨ ਅਮੀਰਾਤ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਬਿਜ਼ੈਂਟੀਅਮ ਦੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸੂਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀਆਂ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਆ ਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਕੈਟਲਨ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਸਾਮਰਾਜੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾਈ। ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦੇਣ ਲਈ ਟੈਕਸਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਾਟਕੀ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ। ਇਹਨਾਂ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਲਾਲਸਾਵਾਂ ਦੇ ਸੁਮੇਲ ਨੇ ਸਮਰਾਟ ਦੇ ਪੋਤੇ ਅਤੇ ਵਾਰਸ, ਨੌਜਵਾਨ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਪਾਲੀਓਲੋਗੋਸ ਨੂੰ ਬਗਾਵਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਜੌਹਨ ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਅਤੇ ਸਿਰਜੀਅਨਸ ਪਾਲੀਓਲੋਗੋਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨ ਕੁਲੀਨਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ, ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਨੇ 1320 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਕਈ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ ਨੂੰ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ। [3] ਹਾਲਾਂਕਿ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮਰਾਟ ਨੂੰ ਸੱਤਾ ਤੋਂ ਹਟਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਰਿਹਾ, ਇਹ ਯੁੱਧ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਗੁਆਂਢੀ- ਸਰਬ, ਬਲਗੇਰੀਅਨ, ਤੁਰਕ, ਜੇਨੋਜ਼ ਅਤੇ ਵੇਨੇਸ਼ੀਅਨ - ਨੇ ਇਲਾਕਾ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਲੜਾਈ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ। [4]

Upper torso of a young bearded man. He wears a golden domed crown and is dressed in a long black, heavily gold-embroidered robe. One hand holds a scepter; the other, an akakia.
ਸਮਰਾਟ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III, ਜਿਸ ਨੇ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਰਾਜ ਦੀ ਰਿਕਵਰੀ ਦੇ ਆਖਰੀ ਸਮੇਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕੀਤੀ।

ਮੋਰਿਆ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਹੋਲਡਿੰਗਜ਼ ਦੇ ਇੱਕ ਸਾਬਕਾ ਗਵਰਨਰ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਪੁੱਤਰ, ਜੌਨ ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਾਲੀਓਲੋਗੋਈ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ, ਥਰੇਸ ਅਤੇ ਥੇਸਾਲੀ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈਆਂ, ਤੇੇ ਇਕ ਬਚਪਨ ਦਾ ਦੋਸਤ ਅਤ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਸਲਾਹਕਾਰ ਬਣ ਗਿਆ। [4] ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਦੇ ਰਾਜ (1328-1341) ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਜੌਨ ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਨੇ ਆਆਪਣੇ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਮੇਗਾਸ ਡੇਮੋਸਟਿਕੋਸ ਨੇ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਫੌਜਦੇ ਕਮਾਂਡਰ-ਇਨ-ਚੀਫ ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲਿਆ। [4] ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਨਜਦੀਕੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰਿਹਾ, ਅਤੇ 1330 ਵਿੱਚ, ਜਜਦੋਂ ਵਿਰਾਸਤ ਰਹਿਤ ਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III (ਜੌਨ ਪੰਜਵਾਂ 1332 ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ) ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਨੂੰ ਸਮਰਾਟ ਜਾਂ ਰੀਜੈਂਟ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। [4] ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧ 1341 ਦੀ ਬਸੰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋਏ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ, ਮੈਥਿਊ ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ, ਨੇ ਸਮਰਾਟ ਦੀ ਚਚੇਰੀ ਭੈਣ ਆਇਰੀਨ ਪਾਲੀਓਲੋਜੀਨਾ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਸੀ। [4]

ਐਂਡਰੋਨੀਕੋਸ II ਦੇ ਉਲਟ, ਜਿਸਨੇ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਫੌਜ ਅਤੇ ਜਲ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਿਸਨੇ ਭਿਕਸ਼ੂਆਂ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ ਦਾ ਪੱਖ ਪੂਰਿਆ ਸੀ, ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਇੱਕ ਊਰਜਾਵਾਨ ਸ਼ਾਸਕ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫੌਜੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਸੀ। [4] 1329 ਵਿੱਚ, ਓਟੋਮਾਨਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਉਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪੇਲੇਕਨੋਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਹਾਰ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਿਥਨੀਆ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਥਿਤੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਢਹਿ ਗਈ। [5] ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆ ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ ਦੇ ਟੁੱਟ ਰਹੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਰਹੀਆਂ। ਥੇਸਾਲੀ ਅਤੇ ਏਪੀਰਸ ਦੇ ਡਿਪੋਟੇਟ, ਚੌਥੇ ਧਰਮ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਏ ਦੋ ਇਲਾਕੇ, ਕ੍ਰਮਵਾਰ 1328 ਅਤੇ 1337 ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਖੂਨ-ਖਰਾਬੇ ਦੇ ਬਿਨਾਂ, ਸਾਮਰਾਜੀ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਬਹਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।[6] ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਨੇ ਇੱਕ ਮਾਮੂਲੀ ਬੇੜੇ ਨੂੰ ਵੀ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਇਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ 1329 ਵਿੱਚ ਜੇਨੋਇਸ ਜ਼ਕਾਰੀਆ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਚੀਓਸ ਦੇ ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਰਣਨੀਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੱਖੇ ਟਾਪੂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਐਨਾਟੋਲੀਅਨ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ 'ਤੇ ਫੋਕੇਆ ਦੇ ਜੀਨੋਜ਼ ਗਵਰਨਰ, ਐਂਡਰੋਲੋ ਕੈਟਾਨੇਓ ਦੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ। [4] 1335 ਵਿੱਚ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਐਂਡਰੋਲੋ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਡੋਮੇਨੀਕੋ ਨੇ ਜੇਨੋਜ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਲੇਸਬੋਸ ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਤੇ ਫੋਕੇਆ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਬੇੜੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਅਤੇ ਅਯਦੀਨ ਦੇ ਤੁਰਕੀ ਅਮੀਰਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਸਰੂਹਾਨ ਨੇ ਫੌਜਾਂ ਅਤੇ ਰਸਦ ਭੇਜੇ, ਪਰ ਅਯਦੀਨ ਦਾ ਸ਼ਾਸਕ ਉਮੂਰ ਬੇਗ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਇਆ। ਇਹ ਇਸ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਸ ਅਤੇ ਉਮੁਰ ਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਚੱਲਣ ਵਾਲੀ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਦੋਸਤੀ ਅਤੇ ਗੱਠਜੋੜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। [4]

1331-1334 ਵਿੱਚ ਸਰਬੀਆ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਯੁੱਧ, ਸਮਰਾਟ ਲਈ ਘੱਟ ਸਫਲ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਦੇ ਕਈ ਕਸਬਿਆਂ ਉੱਤੇ ਸਰਬੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਸਦੀ ਅਗਵਾਈ ਪੁਨਰ-ਨਿਰਮਾਣ ਸੀਰਗਿਆਨਸ ਪਾਲੀਓਲੋਗੋਸ ਨੇ ਕੀਤੀ। ਇਹਨਾਂ ਲਾਭਾਂ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਹੀ ਰੋਕਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸੀਰਜੀਨੀਆ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਧਮਕੀ ਨੇ ਸਰਬੀਆਈ ਸ਼ਾਸਕ, ਸਟੀਫਨ ਡੁਸਨ ਨੂੰ ਗੱਲਬਾਤ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। [7] ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਅਤੇ ਦੁਸਾਨ ਵਿਚਕਾਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ-ਸਰਬੀਅਨ ਸਬੰਧਾਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ, ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀਆਂ ਨੇ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ II ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੌਰਾਨ ਕੇਂਦਰੀ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਖਰਚੇ 'ਤੇ ਸਰਬੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਿਆਪਰਕ ਲਾਭਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾਣਿਆ। ਸਮਝੌਤੇ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਡੁਸਨ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਸੀਟ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਖੇਤਰ ਦਾ ਗੁਰੂਤਾ ਕੇਂਦਰ, ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਪ੍ਰਿਲੇਪ ਵੱਲ ਸੀ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਏਸ਼ੀਆ ਮਾਈਨਰ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਅਟੱਲ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ, ਐਪੀਰਸ ਅਤੇ ਥੇਸਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਬਾਲਕਨ ਦੇ ਯੂਨਾਨੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਮਰਾਜ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤਾ। ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਅਤੇ ਕੰਤਕੋਜਨੋਸ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਗ੍ਰੀਸ ਦੀਆਂ ਲਾਤੀਨੀ ਰਿਆਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਹੋਰ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ, ਜੋ ਕਿ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਰਿਹਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਡੋਨਾਲਡ ਨਿਕੋਲ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ, "ਜੇਕਰ ਯੂਨਾਨ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਮਰਾਜ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਢਾਂਚਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਜੋ ਸਰਬੀਆਈਆਂ, ਇਟਾਲੀਅਨਾਂ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਵੇਗਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਛੋਟੇ ਹੋਣਗੇ, ਪਰ ਇਹ ਕੇਪ ਮੈਟਾਪਨ ਤੋਂ ਥੇਸਾਲੋਨੀਕਾ ਅਤੇ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਤੱਕ ਚੱਲਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਸੰਖੇਪ ਅਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਯੋਗ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕੀ ਇਕਾਈ ਹੋਵੇਗੀ।[4]

ਕਾਂਟਾਕੌਜ਼ੇਨੋਜ਼ ਰੀਜੈਂਸੀ: ਜੂਨ-ਸਤੰਬਰ 1341

[ਸੋਧੋ]

ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 14-15 ਜੂਨ 1341 ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਮਰਾਟ ਐਂਡਰੋਨਿਕੋਸ III ਦੀ 44 ਸਾਲ ਦੀ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਗੰਭੀਰ ਮਲੇਰੀਆ ਕਾਰਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। [8] ਉਸਦਾ ਨੌਂ ਸਾਲ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਜੌਨ (ਜੌਨ ਪੰਜਵਾਂ) ਸਪੱਸ਼ਟ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘੋਸ਼ਿਤ ਜਾਂ ਸਹਿ-ਸਮਰਾਟ ਵਜੋਂ ਤਾਜ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। [4] ਇਸ ਨੇ ਇੱਕ ਕਾਨੂੰਨੀ ਖਲਾਅ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਵਾਲ ਉਠਾਇਆ ਕਿ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੌਣ ਕਰੇਗਾ। [9]

Map of south-eastern Europe and Anatolia. Southern Greece and the Aegean are fragmented between Byzantines and Latins. Byzantium controls the central Balkans from the Adriatic to the Black sea, with smaller Serbia and Bulgaria to its north. Beyond these lie Hungary, controlling Croatia and much of modern-day Romania, and the Romanian principalities of Wallachia and Moldavia. Anatolia is dominated by Turkish states, with the Ottoman emirate highlighted in the northwest, across the sea from the Byzantines. The empire of Trebizond is in the northeast of Anatolia, with other Latin powers in the southeast.
1340 ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਗੁਆਂਢੀ ਰਾਜ।

ਸਰੋਤ

[ਸੋਧੋ]
  • Bartusis, Mark C. (1997), The Late Byzantine Army: Arms and Society 1204–1453, University of Pennsylvania Press, ISBN 978-0-8122-1620-2
  • de Vries-Van der Velden, Eva (1989), L'élite byzantine devant l'avance turque à l'époque de la guerre civile de 1341 à 1354 (in ਫਰਾਂਸੀਸੀ), Amsterdam: J.C. Gieben, ISBN 978-90-5063-026-9
  •  
  • Jeffreys, Elizabeth; Haldon, John; Cormack, Robin, eds. (2009), The Oxford Handbook of Byzantine Studies, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-925246-6
  •  
  • Laiou, Angeliki E. (2002), "Political History: An Outline", in Laiou, Angeliki E. (ed.), The Economic History of Byzantium: From the Seventh through the Fifteenth Century, Dumbarton Oaks, ISBN 978-0-88402-332-6
  • Lascaratos, J.; Marketos, S. (1997), "The fatal disease of the Byzantine Emperor Andronicus III Palaeologus (1328–1341 A.D.)", Journal of the Royal Society of Medicine, vol. 90, no. 2, pp. 106–109, doi:10.1177/014107689709000215, PMC 1296151, PMID 9068444
  • Nicol, Donald MacGillivray (1979), Church and Society in the Last Centuries of Byzantium, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-22438-3
  •  
  • Nicol, Donald MacGillivray (1996), The Reluctant Emperor: A Biography of John Cantacuzene, Byzantine Emperor and Monk, c. 1295–1383, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-52201-4
  • Oikonomides, Nicolas (1988), "Byzantium between East and West (XIII–XV cent.)", in Howard-Johnston, J.D. (ed.), Byzantium and the West c.850–c.1200: Proceedings of the XVIII Spring Symposium of Byzantine Studies, Oxford 30th March–1st April 1984, Amsterdam: A.M. Hakkert, pp. 319–332, ISBN 978-0-902566-19-4
  • Reinert, Stephen W. (2002), "Fragmentation (1204–1453)", in Mango, Cyril (ed.), The Oxford History of Byzantium, Oxford and New York: Oxford University Press, pp. 248–283, ISBN 978-0-19-814098-6
  • Soulis, George Christos (1984), The Serbs and Byzantium during the reign of Tsar Stephen Dušan (1331–1355) and his successors, Dumbarton Oaks, ISBN 978-0-88402-137-7
  •  
  • Weiss, Günter (1969), Joannes Kantakuzenos – Aristokrat, Staatsmann, Kaiser und Mönch – in der Gesellschaftsentwicklung von Byzanz im 14. Jahrhundert (in ਜਰਮਨ), Wiesbaden: Otto Harrassowitz
  1. ↑ Reinert 2002.
  2. ↑ Bartusis 1997, p. 67; Nicol 1993, p. 93
  3. ↑ Bartusis 1997; Nicol 1993
  4. ↑ 4.00 4.01 4.02 4.03 4.04 4.05 4.06 4.07 4.08 4.09 Nicol 1993.
  5. ↑ Bartusis 1997, pp. 91–92; Laiou 2002; Nicol 1993, pp. 169–171
  6. ↑ Nicol 1993, pp. 178–181; Soulis 1984, pp. 8–10; Bartusis 1997, pp. 92–93
  7. ↑ Bartusis 1997, p. 92; Soulis 1984
  8. ↑ Lascaratos & Marketos 1997.
  9. ↑ Bartusis 1997.
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=1341-1347_ਦਾ_ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ_ਘਰੇਲੂ_ਯੁੱਧ&oldid=774998" ਤੋਂ ਲਿਆ