ਘੱਗਰਾ ਚੋਲੀ
ਘਾਗਰਾ ਚੋਲੀ ( ਲਹਿੰਗਾ ਚੋਲੀ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਨੀਆ ਚੋਲੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਭਾਰਤੀ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਨਸਲੀ ਕੱਪੜਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਾਜਸਥਾਨ,[1][2] ਗੁਜਰਾਤ,[3] ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼। ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਬਿਹਾਰ, ਹਰਿਆਣਾ, ਪੰਜਾਬ, ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਉੱਤਰਾਖੰਡ, ਜੰਮੂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਸਿੰਧ ਵਿੱਚ ਵੀ . ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ, ਲਹਿੰਗਾ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੁਰਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[4][5] ਇਹ ਗਾਗਰਾ ਜਾਂ ਲਹਿੰਗਾ (ਲੰਬੀ ਸਕਰਟ) ਅਤੇ ਚੋਲੀ (ਬਲਾਊਜ਼) ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਮਕਾਲੀ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਲਹਿੰਗਾ ਚੋਲੀ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਫੈਸ਼ਨ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰਾਂ, ਰੁਝਾਨ ਸੇਟਰਾਂ ਅਤੇ ਬੁਟੀਕ ਦੁਆਰਾ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਅਤੇ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸ਼ਬਦ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਘੱਗਰਾ ਸਾੜ੍ਹੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਅੰਡਰਗਾਰਮੈਂਟ ਵਜੋਂ ਪਹਿਨੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਅੱਧੀ ਸਲਿੱਪ ਦਾ ਸਮਾਨਾਰਥੀ ਹੈ।
ਨਿਯਮ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ[ਸੋਧੋ]
ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਗਾਗਰਾ ਚੋਲੀ ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਤਿੰਨ-ਟੁਕੜੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਤੋਂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਈ ਹੈ। ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰੀਆ ਹੇਠਲਾ ਕੱਪੜਾ, ਮੋਢੇ ਜਾਂ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਉਤਰੀਆ ਪਰਦਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਛਾਤੀ-ਪੱਟੀ, ਸਟੈਨਪੱਟਾ, ਜਿਸਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਬੋਧੀ ਪਾਲੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ 6ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ[6]
ਚੋਲੀ[ਸੋਧੋ]
ਏ ਚੋਲੀ ( ਹਿੰਦੀ : चोली, Nepali: चोलो ), (ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਤੇਲਗੂ ਵਿੱਚ ਰਾਵੀਕ : రవికె, ਕੰਨੜ : ರವಿಕೆ) ਇੱਕ ਮੱਧਮ -ਬੈਰਿੰਗ ਬਲਾਊਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾੜ੍ਹੀ ਦੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਨਾਲ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ( ਭਾਰਤ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ, ਸ੍ਰੀਲੰਕਾ, ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼, ਨੇਪਾਲ ਅਤੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਦੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)। ਇਹ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਟੈਨਪੱਟਾ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੰਚੁਕੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਤੋਂ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਸਲੀਵਜ਼ ਅਤੇ ਨੀਵੀਂ ਗਰਦਨ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਕੱਸ ਕੇ ਫਿੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਕੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਚੋਲੀ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਨਾਭੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ; ਕੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੀਆਂ ਗਰਮ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨਣ ਲਈ ਢੁਕਵਾਂ ਹੈ।
ਗਗੜਾ[ਸੋਧੋ]
ਲਹਿੰਗਾ, ਗਗੜਾ / ਘਾਗਰਾ ( ਹਿੰਦੀ : घाघरा घाघरा ) ਵੀ ਚਣੀਆ [7] ( ਤਮਿਲ ਵਿੱਚ ਪਾਵਦਈ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ: பாவாடை) ਸਕਰਟ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ ਹੈ ਜੋ ਲੰਬਾ, ਕਢਾਈ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਬੂਦਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਮਰ ਜਾਂ ਕੁੱਲ੍ਹੇ 'ਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਿੱਠ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸੇ ਅਤੇ ਮੱਧਮ ਨੂੰ ਨੰਗੇ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।[8] ਸਕਰਟ ਜਾਂ ਘੱਗਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੰਸਕਰਣ ਭੈਰਨਿਵਾਸਨੀ ਤੋਂ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਅੰਤ੍ਰਿਯਾ ਤੋਂ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਸਿਲਾਈ ਕਰਨ ਨਾਲ ਨਲਾਕਾਰ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਮਰ 'ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਮਰ ਕੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਬੇਢੰਗੇ ਸਿਲਾਈ ਸਕਰਟ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਇਹ ਨਾਡਾ ਜਾਂ ਡਰਾਸਟਰਿੰਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਘੱਗਰੀ 6 feet (1.8 m) ਇੱਕ ਤੰਗ ਸਕਰਟ ਸੀ ਲੰਬਾ — ਅਸਲ ਅੰਤ੍ਰਿਯਾ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਲੰਬਾਈ — ਅਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਜੈਨ ਨਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭ ਤੱਕ, ਔਰਤਾਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਵਰਗ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਗਾਗਰਾ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਸਨ ਜੋ ਗਿੱਟਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੀਆਂ ਸਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਹਿੰਦੀ ਪੱਟੀ ਵਿੱਚ। ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਵਿਆਹੁਤਾ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਕਾਰਨ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਵਿਆਹੀਆਂ ਅਤੇ ਅਣਵਿਆਹੀਆਂ ਦੋਵਾਂ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਘੁੰਗਰਾਹ ਦਾ ਪਰਦਾ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਗਾਗਰਾਂ ਨੂੰ ਮੋਟੇ ਖਾਦੀ ਫੈਬਰਿਕ ਦੀਆਂ ਦੋ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਪਰਤਾਂ ਤੋਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਵੱਡੀ ਚਮਕਦਾਰ ਦਿੱਖ ਬਣ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸਾਦੇ ਸਨ ਪਰ ਖਾਸ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ ਗੋਟਾ ਅਤੇ ਬਿੱਲਾ ਕਢਾਈ ਨਾਲ ਸਜਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਰਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਰੰਗ ਨੀਲ, ਲੱਖ ਅਤੇ ਹਲਦੀ ਸਨ। ਇਹ ਸ਼ੈਲੀ ਅਜੇ ਵੀ ਹਰਿਆਣਾ, ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਬਿਹਾਰ ਅਤੇ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਦੌਰਾਨ ਦੇਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਦੁਪੱਟਾ[ਸੋਧੋ]
ਦੁਪੱਟਾ ( ਹਿੰਦੀ : दुपट्टा, ਜਾਂ ਚੁਨਰੀ (ਓਡਨੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਇੱਕ ਸਕਾਰਫ਼ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਸ਼ਾਲ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗਗਰਾ ਅਤੇ ਚੋਲੀ ਨਾਲ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸ਼ਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਪਹਿਰਾਵੇ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਵੀ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉੱਤਰੀਆ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਕਸਿਤ ਰੂਪ ਹੈ। 21ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭ ਤੱਕ, ਦੁਪੱਟਾ ਗਗੜਾ ਚੋਲੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸਜਾਵਟੀ ਹਿੱਸਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਬਾਕੀ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਸਾਦੇ ਸਨ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗਗੜਾ ਇੱਕ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸੀ। ਦੁਪੱਟਾ ਭਾਰਤ ਭਰ ਵਿੱਚ ਕਈ ਖੇਤਰੀ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੱਧਯੁਗੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਸ਼ੈਲੀ ਦੁਪੱਟੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਿਰੇ 'ਤੇ ਪਲੀਟ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਇਸਲਈ ਇਸਨੂੰ ਗਾਗਰਾ ਦੇ ਅਗਲੇ ਕਮਰ ਵਿੱਚ ਟਿੱਕ ਕੇ ਲੰਗਰ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਢਿੱਲੇ ਸਿਰੇ ਨੂੰ ਫਿਰ ਕਮਰ ਦੇ ਪਾਰ ਲਪੇਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਮੋਢੇ ਦੇ ਉੱਪਰ ਡਿੱਗਣ ਲਈ, ਜਾਂ ਸਿਰ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਲਈ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਤਿਰਛੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਲਪੇਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਹਿਨਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੈ। ਖੇਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਜਾਂ ਹੱਥੀਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੁਪੱਟੇ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਸਿਰੇ ਆਪਣੀ ਚੋਲੀ ਵਿੱਚ ਬੰਨ੍ਹਦੀਆਂ ਹਨ।
ਫੈਬਰਿਕ[ਸੋਧੋ]
ਘੱਗਰੀ-ਚੋਲੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫੈਬਰਿਕ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੇਸ਼ਮ, ਸੂਤੀ, ਖਾਦੀ,[9] ਜਾਰਜੇਟ, ਕ੍ਰੇਪ, ਨੈੱਟ, ਸਾਟਿਨ, ਬਰੋਕੇਡ ਅਤੇ ਸ਼ਿਫੋਨ ਨਾਲ ਬਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।[10] ਹਾਲਾਂਕਿ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰਾਂ ਨੇ ਲਹਿੰਗਾ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਫੈਬਰਿਕਾਂ ਦੀ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਰੇਸ਼ਮ ਅਜੇ ਵੀ ਤਰਜੀਹੀ ਫੈਬਰਿਕ ਹੈ।
ਸਜਾਵਟੀ ਸਿਲਾਈ[ਸੋਧੋ]
ਫੈਬਰਿਕ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਸਜਾਵਟੀ ਸਿਲਾਈ ਪੈਟਰਨ ਵੀ ਇੱਕ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਨ. ਲਹਿੰਗਾ ਗੋਟਾ, ਫੁਲਕਾਰੀ, ਸ਼ੀਸ਼ਾ, ਚਿਕਨਕਾਰੀ, ਜ਼ਰੀ, ਜ਼ਰਦੋਜ਼ੀ, ਨਕਸ਼ੀ, ਕੁੰਦਨ, ਆਦਿ ਵਰਗੀਆਂ ਸਜਾਵਟ ਅਤੇ ਕਢਾਈ ਦੇ ਕੰਮ ਦੀ ਵਿਭਿੰਨ ਕਿਸਮ ਦੇ ਨਾਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।[11] ਨਵਰਾਤਰੀ ਵਰਗੇ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਲਈ, ਨਸਲੀ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਕਢਾਈ ਥੋੜ੍ਹੇ ਜਿਹੇ ਪੈਚਵਰਕ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ। ਰਸਮੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਅਤੇ ਵਿਆਹਾਂ ਲਈ, ਕਢਾਈ ਮੋਤੀ, ਰੇਸ਼ਮ, ਸੀਕੁਇਨ ਅਤੇ ਜ਼ਰੀ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।[12]
ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ[ਸੋਧੋ]
ਲਹਿੰਗਾ ਚੋਲੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਤਿਉਹਾਰਾਂ, ਵਿਆਹਾਂ ਜਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਮਾਗਮਾਂ ਦੌਰਾਨ ਪਹਿਨੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਔਰਤ ਦਾ ਪਸੰਦੀਦਾ ਲਿਬਾਸ ਹੈ। ਇਹ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਜਾਵਟੀ ਵਿਕਲਪਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਈ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਪਲਬਧ ਹੈ।[13] ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾੜੀ ਅਤੇ ਲਹਿੰਗਾ ਚੋਲੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਲਾੜੀ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕੱਪੜੇ ਹਨ।[14] ਇਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਮ ਦੁਲਹਨ ਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਗਰਬਾ ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਰਵਾਇਤੀ ਪਹਿਰਾਵਾ ਵੀ ਹੈ।[15]
ਰਿਤੂ ਕਲਾ - ਬੀਤਣ ਦੀ ਰਸਮ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਤਾ[ਸੋਧੋ]
ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਉਮਰ ਦੀ ਰਸਮ ਜਾਂ ਬੀਤਣ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ( ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ਤੇਲਗੂ: లంగా వోని, ਪੱਟੂ ਪਾਵਦਾਈ ਤਮਿਲ: பட்டு பாவாடை, ਲਾਂਗਾ ਦਾਵੰਨਾ ਕੁੜੀ ਜਦੋਂ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ, ਲੰਗਾ ਦਾਵਾਂ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਮਾਰੋਹ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹਿੱਸੇ ਦੌਰਾਨ ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਸਾੜੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਉਹ ਸਮਾਰੋਹ ਦੇ ਦੂਜੇ ਅੱਧ ਦੌਰਾਨ ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਉਸਦੀ ਔਰਤ ਬਣਨ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਲੁਆਨਚਾਰੀ[ਸੋਧੋ]
ਲੁਆਨਚਾਰੀ ( ਹਿੰਦੀ : लुआंचणी ) ਇੱਕ ਪੂਰਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਹੈ। ਲੰਚੜੀ ਦੋ ਭਾਗਾਂ ਦੀ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਉਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਚੋਲੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਲਹਿੰਗਾ ਦੇ ਸਮਾਨ ਕੱਪੜੇ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਦੋ ਟੁਕੜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਭਣਾ ਅਸਧਾਰਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਚੋਲੀ ਨੂੰ ਲਹਿੰਗਾ 'ਤੇ ਸਿਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਕ ਟੁਕੜੇ ਦੀ ਲੰਚੜੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਹਾੜੀ ਛੋਟੇ ਚਿੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਲੇਹੰਗਾ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੈ।[16] ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਲੰਚੜੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ 21 ਗਜ਼ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੱਪੜਾ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਹੈ। [17] ਇਹ ਇੱਕ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਕੱਪੜਾ ਹੈ ਜੋ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਗੱਦੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[16]
ਚਿੱਤਰ[ਸੋਧੋ]
-
-
ਗਗੜਾ ਚੋਲੀ ਵਿੱਚ ਔਰਤ -
ਗਗੜਾ ਚੋਲੀ ਵਿੱਚ ਔਰਤ -
ਹਿਮਾਚਲ ਦੀ ਔਰਤ ਲੁਆਂਚਰੀ ਵਿੱਚ -
ਗੋਟਾ ਕਢਾਈ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਦਾ ਗਗੜਾ -
ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਦੌਰਾਨ ਗਾਗਰਾ ਚੋਲੀ ਵਿੱਚ ਨੱਚਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਔਰਤਾਂ -
ਗੁਪਤ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਪਹਿਨੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਲੰਬੀ ਚੋਲੀ ਅਤੇ ਗਾਗਰਾ ਦੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਰੂਪ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਤਖ਼ਤੀ -
1800 ਤੋਂ ਬਿੱਲਾ ਕਢਾਈ ਵਾਲਾ ਗਗਰਾ -
ਘੱਗਰਾ ਚੋਲੀ ਜਾਂ ਲਹਿੰਗਾ ਵਿੱਚ ਲਾੜੀ -
ਪੰਜਾਬੀ ਘੱਗਰਾ -
ਆਧੁਨਿਕ ਘੱਗਰਾ ਚੋਲੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਿਅੰਕਾ ਚੋਪੜਾ -
ਗਾਗਰਾ ਚੋਲੀ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਨੇਪਾਲੀ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਗੁਨਿਊ ਚੋਲੀ ਜਾਂ ਫਰਿਆ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ[ਸੋਧੋ]
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ Rajasthan (district Gazetteers) – Rajsamand
- ↑ [https://books.google.com/books?id=nqvloPNdEZgC&dq=marathi+sari&q=lehenga#v=snippet&q=ghagra&f=false People of India: Rajasthan, Part 1 – K. S. ]
- ↑ Gujarat, Volume 1 – Rash Bihari Lal, Anthropological Survey of India
- ↑ ?id=9NbNSeHD3p4C&q=ghagra+underskirt+half+slip&pg=RA3-PA54 "Panjab Gazetteer". 1883.
{{cite web}}: Check|url=value (help) - ↑ Punjabi Sabhiachaar barey by Jit Singh Joshi Waris Shah Foundation
- ↑ Agam Kala Prakashan, 1991 "Costume, coiffure, and ornaments in the temple sculpture of northern Andhra", p.118
- ↑ Fashions from India – Tom Tierney
- ↑ Social Science a Textbook in History for Class IX as per New Syllabus – FK Publications[permanent dead link]
- ↑ Dhanwanti Keshavrao (October 8, 2005). "Dressed for dandiya". The Tribune. Retrieved 12 April 2012.
- ↑ Types of Indian Lehengas – nrigujarati.co.in
- ↑ "The latest fashion trends in saree collection – newsbycompany.com". Archived from the original on 2012-04-02. Retrieved 2023-02-08.
- ↑ Dhanwanti Keshavrao (October 8, 2005). "Dressed for dandiya". The Tribune. Retrieved 12 April 2012.
- ↑ "Lehengas-An Elegant Wear – Pooja Lapasia". Archived from the original on 2012-03-31. Retrieved 2011-09-18.
- ↑ Fashionable wedding attire – The Hindu
- ↑ India – R.I.C. Publications
- ↑ 16.0 16.1 Handa, O. C.; Hāṇḍā, Omacanda (1998). Textiles, Costumes, and Ornaments of the Western Himalaya – Omacanda Hāṇḍā – Google Books. ISBN 9788173870767. Retrieved 2013-10-25.
- ↑ Das, Shiva Tosh (1987). Life Style, Indian Tribes: Locational Practice – Shiva Tosh Das – Google Books. ISBN 9788121200585. Retrieved 2013-10-25.