ਥੀਓਡੋਰ ਵਿਲੀਅਮ ਰਿਚਰਡਸ

ਥਿਓਡੋਰ ਵਿਲੀਅਮ ਰਿਚਰਡਸ (31 ਜਨਵਰੀ, 1868 - 2 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1928) ਰਸਾਇਣ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਅਮਰੀਕੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਰਸਾਇਣਕ ਤੱਤਾਂ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਭਾਰ ਦੇ ਸਹੀ ਨਿਰਧਾਰਣ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ "ਇਹ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।"

ਜੀਵਨੀ

ਥਿਓਡੋਰ ਰਿਚਰਡਸ ਦਾ ਜਨਮ ਪੇਨਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੇ ਗਰਮਾਂਟਾਉਨ, ਵਿਲੀਅਮ ਟ੍ਰੌਸਟ ਰਿਚਰਡਜ਼, ਇੱਕ ਭੂਮੀ- ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜ਼ਖ਼ਮ ਦਾ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਅੰਨਾ ਨੀ ਮੈਟਲੈਕ, ਇੱਕ ਕਵੀ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਰਿਚਰਡਜ਼ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੀ-ਕਾਲਜ ਦੀ ਬਹੁਤੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਇੱਕ ਗਰਮੀ ਦੇ ਰ੍ਹੋਡ ਆਈਲੈਂਡ ਵਿਖੇ ਠਹਿਰਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਰਿਚਰਡਜ਼ ਨੇ ਹਾਰਵਰਡ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਜੋਸੀਆ ਪਾਰਸਨ ਕੁੱਕ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ, ਜਿਸਨੇ ਛੋਟੇ ਮੁੰਡੇ ਸੈਟਰਨ ਦੀਆਂ ਕੱਲਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਦੂਰਬੀਨ ਦੁਆਰਾ ਦਿਖਾਇਆ। ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਕੂਕ ਅਤੇ ਰਿਚਰਡਸ ਕੁੱਕ ਦੀ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਨਗੇ।

1878 ਵਿਚ, ਰਿਚਰਡਜ਼ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਦੋ ਸਾਲ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਏ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿਚ, ਜਿਥੇ ਥੀਓਡੋਰ ਰਿਚਰਡਜ਼ ਦੀਆਂ ਵਿਗਿਆਨਕ ਰੁਚੀਆਂ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਹੋਈਆਂ। ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਾਪਸ ਪਰਤਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ 1883 ਵਿੱਚ ਹੈਵਰਫੋਰਡ ਕਾਲਜ, ਪੈਨਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ 1885 ਵਿੱਚ ਬੈਚਲਰ ਆਫ਼ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਹਾਰਵਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਅਗਲੇਰੀ ਤਿਆਰੀ ਵਜੋਂ 1886 ਵਿੱਚ ਬੈਚਲਰ ਆਫ਼ ਆਰਟਸ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।

ਰਿਚਰਡਜ਼ ਹਾਰਵਰਡ ਵਿਖੇ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਖੋਜ ਨਿਬੰਧ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਜੋਂ ਹਾਈਡ੍ਰੋਜਨ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਆਕਸੀਜਨ ਦੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਭਾਰ ਦਾ ਪੱਕਾ ਇਰਾਦਾ ਲਿਆ। ਉਸਦਾ ਡਾਕਟੋਰਲ ਸਲਾਹਕਾਰ ਜੋਸ਼ੀਆ ਪਾਰਸਨ ਕੁੱਕ ਸੀ। ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟੋਰਲ ਦੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਦੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਿਥੇ ਉਸਨੇ ਗੌਟਿੰਗੇਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਵਿਕਟਰ ਮੇਅਰ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਹੋਰ, ਰਿਚਰਡਜ਼ ਹਾਰਵਰਡ ਨੂੰ ਕੈਮਿਸਟਰੀ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ, ਫਿਰ ਇੰਸਟ੍ਰਕਟਰ, ਸਹਾਇਕ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਜੋਂ ਵਾਪਸ ਪਰਤੇ। 1901-1903 ਵਿੱਚ ਉਹ ਹਾਰਵਰਡ ਵਿਖੇ ਰਸਾਇਣ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਚੇਅਰਮੈਨ ਬਣੇ ਅਤੇ 1912 ਵਿੱਚ ਉਹ ਕੈਮਿਸਟਰੀ ਦਾ ਅਰਵਿੰਗ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਵੋਲਕੋਟ ਗਿਬਜ਼ ਯਾਦਗਾਰੀ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਦਾ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

1896 ਵਿੱਚ, ਰਿਚਰਡਜ਼ ਨੇ ਮਰੀਅਮ ਸਟੂਅਰਟ ਥਾਇਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਜੋੜੇ ਦੀ ਇੱਕ ਧੀ ਸੀ, ਗ੍ਰੇਸ ਥਾਈਅਰ (ਜਿਸ ਨੇ ਜੇਮਜ਼ ਬ੍ਰਾਇਨਟ ਕਨਾਨਟ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ), ਅਤੇ ਦੋ ਬੇਟੇ, ਗ੍ਰੀਨੋਫ ਥਾਇਰ ਅਤੇ ਵਿਲੀਅਮ ਥਿਓਡੋਰ। ਦੋਵਾਂ ਪੁੱਤਰਾਂ ਦੀ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਨਾਲ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।

ਰਿਚਰਡਜ਼ ਨੇ ਕਲਾ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁਚੀ ਬਣਾਈ ਰੱਖੀ। ਉਸ ਦੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਵਿੱਚ ਸਕੈੱਚਿੰਗ, ਗੋਲਫ ਅਤੇ ਸੈਲਿੰਗ ਸਨ। 2 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1928 ਨੂੰ, 60 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ, ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਦੇ ਇੱਕ ਵੰਸ਼ਜ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਰਿਚਰਡਜ਼ ਨੂੰ "ਸਾਹ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਸਮੱਸਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੰਬੇ ਤਣਾਅ" ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।

ਰਸਾਇਣਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਦੁਆਰਾ ਰਿਚਰਡਸ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਦਰਸਾਇਆ ਕਿ ਕਿਸੇ ਤੱਤ ਦੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਪਰਮਾਣੂ ਭਾਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਲੀਡ ਅਤੇ ਰੇਡੀਓ ਐਕਟਿਵ ਡੀਕੇ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਦੇ ਨਮੂਨਿਆਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮਾਪ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਦੋ ਨਮੂਨਿਆਂ ਦੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਪਰਮਾਣੂ ਭਾਰ ਸਨ, ਜੋ ਆਈਸੋਟੋਪਜ਼ ਦੀਆਂ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਰਿਚਰਡਜ਼ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਭਾਰ ਦੇ ਰਸਾਇਣਕ ਨਿਰਧਾਰਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਨ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਬਰਖਾਸਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਆਧੁਨਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨਿਕ ਉਪਕਰਣ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੁੰਜ ਸਪੈਕਟਰੋਮੀਟਰਜ, ਜਨਤਾ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਤੱਤ ਦੇ ਆਈਸੋਟੋਪਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤਾਤ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਲਈ। ਇਸ ਜਾਣਕਾਰੀ ਤੋਂ, ਔਸਤਨ ਪਰਮਾਣੂ ਪੁੰਜ ਦੀ ਗਣਨਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਰਿਚਰਡਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਮਾਪਣ ਵਾਲੇ ਮੁੱਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ। ਆਧੁਨਿਕ ਢੰਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਰਿਚਰਡਜ਼ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਘੱਟ ਮਹਿੰਗਾ ਹੋਵੇ।

ਰਿਚਰਡਜ਼ ਨੂੰ ਐਡੀਏਬੈਟਿਕ ਕੈਲੋਰੀਮੀਟਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਨੇਫੇਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਕਾਢ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਟ੍ਰੋਂਟੀਅਮ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਭਾਰ 'ਤੇ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਵਿਰਾਸਤ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ

ਲੋਵਲ ਲੈਕਚਰ (1908) ਡੇਵੀ ਮੈਡਲ (1910)

ਫਰਾਡੇ ਲੈਕਚਰਸ਼ਿਪ (1911) ਵਿਲਾਰਡ ਗਿਬਸ ਮੈਡਲ (1912)

ਅਮੇਰਿਕਨ ਕੈਮੀਕਲ ਸੁਸਾਇਟੀ (1914) ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਕੈਮਿਸਟਰੀ ਵਿੱਚ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ (1914)

ਫ੍ਰੈਂਕਲਿਨ ਮੈਡਲ (1916) ਅਮੇਰਿਕਸ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਫਾਰ ਐਡਵਾਂਸਮੈਂਟ ਆਫ਼ ਸਾਇੰਸ (1917) ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ

ਰਾਇਲ ਆਇਰਿਸ਼ ਅਕੈਡਮੀ ਦੇ ਆਨਰੇਰੀ ਮੈਂਬਰ (1918) ਰਾਇਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਲੰਡਨ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਮੈਂਬਰ (1919)

ਅਮੇਰਿਕਨ ਅਕੈਡਮੀ ਆਫ ਆਰਟਸ ਐਂਡ ਸਾਇੰਸਜ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ (1919 – 1921) ਲੈਵੋਸੀਅਰ ਮੈਡਲ (1922)

ਲੇ ਬਲੈਂਕ ਮੈਡਲ (1922) ਰਾਇਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਆਫ਼ ਐਡਿਨਬਰਗ (1923) ਦੇ ਆਨਰੇਰੀ ਫੈਲੋ

ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਰਮਾਣੂ ਵਜ਼ਨ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਥੀਓਡੋਰ ਰਿਚਰਡਜ਼ ਮੈਡਲ (1932, ਮਰੇਂਦਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ)