ਗੰਗਾ ਪੂਜਾ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਗੰਗਾ ਪੂਜਾ
ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਨ ਵੇਲੇ ਗੰਗਾ ਦੀ ਸਵੇਰ ਦੀ ਆਰਤੀ
ਮਨਾਉਣ ਵਾਲੇਤ੍ਰਿਪੁਰੀ ਲੋਕ
ਜਸ਼ਨਨਦੀ ਦੀ ਪੂਜਾ
ਮਿਤੀਮਾਰਚ / ਅਪ੍ਰੈਲ / ਮਈ ਵਿਚ (ਹਿੰਦੂ ਲੂਨੀਸੋਲਰ ਕੈਲੰਡਰ ਦੁਆਰਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)

ਗੰਗਾ ਪੂਜਾ ਭਾਰਤ ਦੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਰਾਜ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾ ਦਾ ਧਾਰਮਿਕ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ। ਕਬਾਇਲੀ ਤ੍ਰਿਪੁਰੀ ਲੋਕ ਨਦੀ ਦੀ ਦੇਵੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮਹਾਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਅਤੇ ਗਰਭਵਤੀ ਔਤਾਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਦਰਿਆ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਜਾਂ ਪਾਣੀ ਦੀ ਧਾਰਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬਾਂਸ ਦਾ ਮੰਦਰ ਉਸਾਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਨਦੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੰਗਾ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਪੂਜਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਚੌਦਾਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਦੇਵਤਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਇਹ ਤਿਉਹਾਰ ਮਾਰਚ, ਅਪ੍ਰੈਲ ਜਾਂ ਮਈ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਤਰੀਕ ਹਿੰਦੂ ਲੂਨੀਸੋਲਰ ਕੈਲੰਡਰ ਅਨੁਸਾਰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। 2018 ਦੀ ਤਰੀਕ 24 ਮਈ ਹੈ।[1]

ਪ੍ਰਥਾ[ਸੋਧੋ]

ਗੰਗਾ ਪੂਜਾ ਚਾਵਲਾਂ ਦੀ ਵਾਢੀ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਨਵੰਨਾ ਤਿਉਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਤਾਰੀਖ ਬਦਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਮਾਰਚ ਜਾਂ ਅਪ੍ਰੈਲ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।[2] ਇਸ ਤਿਉਹਾਰ ਵਿੱਚਗੰਗਾ ਦੀ ਦੇਵੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾ ਦੇ ਚੌਦਾਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਦੇਵਤਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।[3] ਇਸ ਮੌਕੇ, ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਲੋਕ ਨਦੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ "ਬਾਂਸ ਦੇ ਤਿੰਨ ਟੁਕੜਿਆਂ ਦੇ ਸੁੰਦਰ ਫੁੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ"। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਧਾਰਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਅਸਥਾਈ ਮੰਦਰ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਬਾਂਸ ਤੋਂ ਵੀ ਬਣਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ।[4] ਬਾਲਗ ਨਰ ਰਤਨ, ਬੱਕਰੀਆਂ ਅਤੇ ਮੱਝਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਕਿ ਅਜਿਹੀਆਂ ਭੇਟਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੇਵਤੇ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਲਈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।  ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਉਦੇਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਗਰਭਵਤੀ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[5] ਪੂਰੇ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਰਵਾਇਤੀ ਨਾਚ ਪੂਜਾ ਦੇ ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦਾ ਹੈ।[6]

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. http://www.festivalsdatetime.co.in/2016/06/2018-Ganga-Dussehra-Puja-Date-Time-in-India-2018.html#axzz57fcGnpvP
  2. Dilip Ranjan Barthakur (2003). The Music and Musical Instruments of North Eastern India. Mittal Publications. p. 57. ISBN 8170998816.
  3. Priyabrata Bhattacharyya (1994). Tribal Pujas and Festivals in Tripura. Directorate of Tripura State Tribal Cultural Research Institute and Museum, Government of Tripura. p. 49.
  4. Nalini Ranjan Roychoudhury (1983). Tripura through the ages: a short history of Tripura from the earliest times to 1947 A.D. Stirling. p. 100.
  5. Pannalal Majumdar (1997). The Chakmas of Tripura. Tripura State Tribal Cultural Research Institute & Museum, Government of Tripura. p. 162.
  6. Sircar (1 September 2006). The Consumer in the North-East: New Vistas for Marketing. Pearson Education India. p. 47. ISBN 978-81-317-0023-5.