ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ ਗਿਲਬਰਟ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
Elizabeth Gilbert
Gilbert at TED 2009
Gilbert at TED 2009
ਜਨਮ (1969-07-18) ਜੁਲਾਈ 18, 1969 (ਉਮਰ 54)
Waterbury, Connecticut, U.S.
ਕਿੱਤਾNovelist, memoirist
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰNew York University
ਕਾਲ1997–present
ਸ਼ੈਲੀFiction, memoir
ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਮEat, Pray, Love (2006)
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ
Michael Cooper
​
​
(ਵਿ. 1994; ਤ. 2002)​

José Nunes
​
​
(ਵਿ. 2007; ਤ. 2016)​
ਸਾਥੀRayya Elias
(2016–2018, deceased)
ਦਸਤਖ਼ਤ
ਵੈੱਬਸਾਈਟ
elizabethgilbert.com

ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ ਗਿਲਬਰਟ (ਜਨਮ ਜੁਲਾਈ 18, 1969) ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ 2006 ਦੇ ਮੇਮਰ, ਈਟ, ਪ੍ਰੇ, ਲਵ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀਆਂ 12 ਮਿਲੀਅਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਾਪੀਆਂ ਵਿਕ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ 30 ਤੋਂ ਵੱਧ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।[1] ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਉੱਤੇ 2010 ਵਿੱਚ ਇਸੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ਵੀ ਬਣੀ ਸੀ।[2]

ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]

ਗਿਲਬਰਟ ਦਾ ਜਨਮ ਵਾਟਰਬਰੀ, ਕਨੈਕਟੀਕਟ ਵਿੱਚ 1969 ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ।[3] ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ, ਜੌਨ ਗਿਲਬਰਟ, ਯੂਨੀਰੋਇਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਸਾਇਣਕ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਸਨ; ਉਸਦੀ ਮਾਂ, ਕੈਰੋਲ, ਇੱਕ ਨਰਸ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਪੇਰੈਂਟਹੁੱਡ ਕਲੀਨਿਕ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[4][3]

ਜਦੋਂ ਗਿਲਬਰਟ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਲੀਚਫੀਲਡ, ਕਨੇਟੀਕਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕ੍ਰਿਸਮਸ ਟ੍ਰੀ ਫਾਰਮ ਖਰੀਦਿਆ।[4] ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਗੁਆਂਢੀ ਨਹੀਂ ਸੀ; ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਜਾਂ ਰਿਕਾਰਡ ਪਲੇਅਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ, ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਬਹੁਤ ਪੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਗਿਲਬਰਟ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕੈਥਰੀਨ ਗਿਲਬਰਟ ਮਰਡੌਕ ਨੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਅਤੇ ਨਾਟਕ ਲਿਖ ਕੇ ਆਪਣਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕੀਤਾ।[4][3] ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਹਿੱਪੀ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਪਰ ਆਧੁਨਿਕ ਪਾਇਨੀਅਰ ਸਨ, "ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਹੀ ਉਹ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਜਾਣਿਆ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੱਕਰੀ ਦੇ ਦੁੱਧ ਦਾ ਦਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਦੋ ਵਾਰ ਰੀਗਨ ਨੂੰ ਵੋਟ ਦਿੱਤੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਵੇਨ ਚਿੱਤਰ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੈ।"[4]

ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।[3] ਉਸਨੇ ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਕਲਾਸਾਂ ਲੈਣ ਅਤੇ ਲਿਖਣ ਦੀ ਵਰਕਸ਼ਾਪ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, "ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਲੱਭਣ ਲਈ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਜਗ੍ਹਾ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਕਮਰਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਜੋ ਵੀਹ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਣਾ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਲੱਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ। ਅਸਲ 'ਚ, ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਨੈਤਿਕਵਾਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਲਿਖ ਰਹੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਲਾਸ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਜੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਹੀਂ ਲਿਖ ਰਹੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਸ ਦੀ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ।"[3] ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਜਾਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਕੰਮ ਅਤੇ ਯਾਤਰਾ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।[3]

ਕਰੀਅਰ[ਸੋਧੋ]

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕਰੀਅਰ[ਸੋਧੋ]

ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗਿਲਬਰਟ ਫਿਲਡੇਲ੍ਫਿਯਾ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਪੈਸਾ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਵੇਟਰੈਸ ਜਾਂ ਬਾਰਟੈਂਡਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਦੀ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਅਰਨੈਸਟ ਹੈਮਿੰਗਵੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕਰੀਅਰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਲਘੂ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, ਇਨ ਅਵਰ ਟਾਈਮ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ। ਗਿਲਬਰਟ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਲੇਖਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਸੈਮੀਨਾਰ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਪੜਤਾਲ ਕਰਕੇ ਲੱਭਦੇ ਹਨ।[4] ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਲਿਖਤ ਲਈ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਸਟੋਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਟ੍ਰੇਲ ਕੁੱਕ, ਬਾਰਟੈਂਡਰ ਅਤੇ ਵੇਟਰੈਸ ਸਮੇਤ ਕਈ ਨੌਕਰੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ।[3]

ਪੱਤਰਕਾਰੀ[ਸੋਧੋ]

ਐਸਕਵਾਇਰ ਨੇ 1993 ਵਿੱਚ ਗਿਲਬਰਟ ਦੀ ਛੋਟੀ ਕਹਾਣੀ "ਪਿਲਗ੍ਰਿਮਜ਼" ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ, "ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਲੇਖਕ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ" ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ। ਉਹ ਨੌਰਮਨ ਮੇਲਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਐਸਕਵਾਇਰ ਵਿੱਚ ਡੈਬਿਊ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਅਣਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਛੋਟੀ ਕਹਾਣੀ ਲੇਖਕ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਸਪਿਨ, ਜੀ.ਕਿਉ., ਦ ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਮੈਗਜ਼ੀਨ, ਅਲੁਰ, ਰੀਅਲ ਸਿੰਪਲ ਅਤੇ ਟਰੈਵਲ+ ਲੀਜਰ ਸਮੇਤ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਸਾਲਿਆਂ ਲਈ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵਜੋਂ ਨਿਰੰਤਰ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਈਟ, ਪ੍ਰੇਅ, ਲਵ ਮੇਮਰ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਇੱਕ ਉੱਚ ਅਦਾਇਗੀਸ਼ੁਦਾ ਫ੍ਰੀਲਾਂਸ ਲੇਖਕ ਵਜੋਂ ਆਪਣਾ ਕਰੀਅਰ ਬਣਾਇਆ।

ਉਸਦਾ 1997 ਦਾ ਜੀਕਿਉ ਲੇਖ, "ਦਿ ਮਿਊਜ਼ ਆਫ਼ ਦ ਕੋਯੋਟ ਅਗਲੀ ਸੈਲੂਨ", ਨਿਊਯਾਰਕ ਸ਼ਹਿਰ[5] ਦੇ ਈਸਟ ਵਿਲੇਜ ਸੈਕਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਪਹਿਲੇ ਕੋਯੋਟ ਅਗਲੀ ਟੇਬਲ ਡਾਂਸਿੰਗ ਬਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਰਟੈਂਡਰ ਵਜੋਂ ਗਿਲਬਰਟ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਇੱਕ ਯਾਦ, ਫੀਚਰ ਫ਼ਿਲਮ ਕੋਯੋਟ ਅਗਲੀ (2000) ਦਾ ਆਧਾਰ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ 1998 ਦੇ ਜੀਕਿਉ ਲੇਖ, "ਦ ਲਾਸਟ ਅਮਰੀਕਨ ਮੈਨ" ਨੂੰ ਦ ਲਾਸਟ ਅਮਰੀਕਨ ਮੈਨ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਵੁੱਡਸਮੈਨ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤਵਾਦੀ ਯੂਸਟੇਸ ਕੋਨਵੇ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਵਿੱਚ ਢਾਲਿਆ।[6] 2000 ਵਿੱਚ ਜੀਕਿਉ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੈਂਕ ਵਿਲੀਅਮਜ਼ ਤੀਜੇ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਫਾਈਲ "ਦ ਗੋਸਟ," ਬੈਸਟ ਅਮਰੀਕਨ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਰਾਈਟਿੰਗ 2001 ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਕਿਤਾਬਾਂ[ਸੋਧੋ]

ਗਿਲਬਰਟ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਤਾਬ, ਪਿਲਗ੍ਰੀਮਜ਼ (ਹਾਟਨ ਮਿਫਲਿਨ 1997), ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੂੰ ਪੁਸ਼ਕਾਰਟ ਇਨਾਮ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਪੇਨ/ਹੇਮਿੰਗਵੇ ਅਵਾਰਡ ਲਈ ਫਾਈਨਲਿਸਟ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦਾ ਨਾਵਲ ਸਟਰਨ ਮੈਨ (ਹਾਟਨ ਮਿਫਲਿਨ 2000) ਆਇਆ, ਜਿਸਨੂੰ ਦ ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਦੁਆਰਾ "ਨੋਟੈਬਲ ਬੁੱਕ" ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। 2002 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਦ ਲਾਸਟ ਅਮਰੀਕਨ ਮੈਨ (2002) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਗੈਰ-ਗਲਪ ਵਿੱਚ ਨੈਸ਼ਨਲ ਬੁੱਕ ਅਵਾਰਡ ਲਈ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਈਟ, ਪ੍ਰੇ, ਲਵ[ਸੋਧੋ]

2006 ਵਿੱਚ, ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਈਟ, ਪ੍ਰੇ, ਲਵ: ਵਨ ਵਿਮਨ'ਜ ਸਰਚ ਫਾਰ ਏਵਰੀਥਿੰਗ ਅਕ੍ਰੋਸ ਇਟਲੀ, ਇੰਡੀਆ ਐਂਡ ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ (ਵਾਈਕਿੰਗ, 2006) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਯਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਏ "ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਖੋਜ" ਦੇ ਸਾਲ ਦਾ ਇੱਕ ਇਤਹਾਸ ਹੈ।[7] ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਵਿੱਚ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਪਿਚ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ $200,000 ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਦੇ ਐਡਵਾਂਸ ਨਾਲ ਕਿਤਾਬ ਲਈ ਆਪਣੀ ਵਿਸ਼ਵ ਯਾਤਰਾ ਲਈ ਵਿੱਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਿਕਣ ਵਾਲੀ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਕੁਝ ਲੇਖਕਾਂ ਦੁਆਰਾ "ਪ੍ਰਿਵ-ਲਿਟ" ਅਤੇ [8] "ਗਣਿਤ ਵਪਾਰਕ ਫੈਸਲੇ" ਵਜੋਂ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।[9] ਇਹ ਮੇਮਰ 2006 ਦੀ ਬਸੰਤ ਵਿੱਚ ਨਿਊਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਵਿਕਰੇਤਾ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਈ ਅਤੇ ਅਕਤੂਬਰ 2008 ਵਿੱਚ 88 ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ #2 ਰਹੀ ਸੀ।[10] ਇਸਨੂੰ ਕੋਲੰਬੀਆ ਪਿਕਚਰਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਗਿਲਬਰਟ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜੂਲੀਆ ਰੌਬਰਟਸ ਨੇ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਇਸ ਨੂੰ13 ਅਗਸਤ, 2010 ਨੂੰ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ।[11] ਗਿਲਬਰਟ 2007 ਵਿੱਚ ਓਪਰਾ ਵਿਨਫਰੇ ਸ਼ੋਅ ਵਿੱਚ ਆਈ ਅਤੇ ਕਿਤਾਬ, ਆਪਣੇ ਦਰਸ਼ਨ ਅਤੇ ਫ਼ਿਲਮ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ੋਅ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਨਜ਼ਰ ਆਈ।[12] ਉਸ ਨੂੰ ਟਾਈਮ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦੁਆਰਾ ਦੁਨੀਆ ਦੇ 100 ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ[13] ਅਤੇ ਦੂਰਦਰਸ਼ੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ ਓਪਰਾ ਦੀ ਸੁਪਰ ਸੋਲ 100 ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[14]

ਕਮਿਟਡ[ਸੋਧੋ]

ਗਿਲਬਰਟ ਦੀ ਪੰਜਵੀਂ ਕਿਤਾਬ, ਕਮਿਟਡ: ਏ ਸਕੈਪਟਿਕ ਮੇਕਸ ਪੀਸ ਵਿਦ ਮੈਰਿਜ, ਜਨਵਰੀ 2010 ਵਿੱਚ ਵਾਈਕਿੰਗ ਪ੍ਰੈਸ ਦੁਆਰਾ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਈਟ, ਪ੍ਰੇ, ਲਵ ਦਾ ਸੀਕਵਲ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗਿਲਬਰਟ ਦੀ ਜੀਵਨ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਕਮਿਟਡ ਨੇ ਗਿਲਬਰਟ ਦੇ ਜੋਸ ਨੂਨੇਸ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਫੇਲਿਪ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ) ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਵੀ ਖੁਲਾਸਾ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲੀਅਨ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਸੀ।[15] ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਕਈ ਇਤਿਹਾਸਕ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣਾਂ ਤੋਂ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਹੈ-ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਲੋਕ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਔਰਤਾਂ, ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਤੋਂ ਝਿਜਕਦੇ ਹਨ। ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ, ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਿਆਹ ਬਾਰੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਤੁਲਨਾ 1970 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਅੰਤਰਜਾਤੀ ਵਿਆਹ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਹੈ।

2012 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪੜਦਾਦੀ, ਭੋਜਨ ਕਾਲਮਨਵੀਸ ਮਾਰਗਰੇਟ ਯਾਰਡਲੀ ਪੋਟਰ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਇੱਕ 1947 ਦੀ ਕੁੱਕਬੁੱਕ, ਐਟ ਹੋਮ ਆਨ ਦ ਰੇਂਜ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ।[16] ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ 2013 ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਦੂਜਾ ਨਾਵਲ, ਦ ਸਿਗਨੇਚਰ ਆਫ਼ ਆਲ ਥਿੰਗਜ਼ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ।

ਬਿਗ ਮੈਜਿਕ[ਸੋਧੋ]

2015 ਵਿੱਚ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਬਿਗ ਮੈਜਿਕ: ਕਰੀਏਟਵ ਲਿਵਿੰਗ ਬਿਓਂਡ ਫੀਅਰ, ਇੱਕ ਸਵੈ-ਸਹਾਇਤਾ ਕਿਤਾਬ, ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਵਾਂਗ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਜਿਊਣ ਬਾਰੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।[17][18] ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਛੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ: ਹਿੰਮਤ, ਮੋਹ, ਅਨੁਮਤੀ, ਦ੍ਰਿੜਤਾ, ਭਰੋਸਾ, ਅਤੇ ਬ੍ਰਹਮਤਾ।[19] ਬਿਗ ਮੈਜਿਕ ਵਿੱਚ ਸਲਾਹ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਵੈ-ਸ਼ੱਕ 'ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਉਣ, ਸੰਪੂਰਨਤਾਵਾਦ ਤੋਂ ਬਚਣ ਅਤੇ ਏਜੰਡਾ ਸੈਟਿੰਗ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੈ।[20] ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੈਜਿਕ ਲੈਸਨ ਪੋਡਕਾਸਟ ਦੇ ਨਾਲ ਬਿਗ ਮੈਜਿਕ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਬ੍ਰੇਨ ਬ੍ਰਾਊਨ ਅਤੇ ਸਾਰਾਹ ਜੋਨਸ ਸਮੇਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰਚਨਾਤਮਕਾਂ ਦੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਕੀਤੀ।

ਸਾਹਿਤਕ ਪ੍ਰਭਾਵ[ਸੋਧੋ]

ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਦ ਵਿਜ਼ਾਰਡ ਆਫ਼ ਓਜ਼ ਦੀ ਉਦਾਸੀਨਤਾ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਮੈਂ ਅੱਜ ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਿਆ - ਅਤੇ ਜਿਆਦਾਤਰ ਓਜ਼ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ..." ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ ਸੀ। ਚਾਰਲਸ ਡਿਕਨਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਕਈ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੂੰ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਮਾਰਕਸ ਔਰੇਲੀਅਸ ਦੇ ਮੈਡੀਟੇਸ਼ਨਜ਼ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਨ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਨਪਸੰਦ ਕਿਤਾਬ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ।[21]ਉਸਨੇ ਜੈਕ ਗਿਲਬਰਟ ਨੂੰ "ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕਵੀ ਪੁਰਸਕਾਰ" ਵਜੋਂ ਵੀ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ 2006 ਵਿੱਚ ਟੈਨੇਸੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੇਖਕ-ਇਨ-ਨਿਵਾਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਲੈ ਲਈ।[22]

ਪਰਉਪਕਾਰ[ਸੋਧੋ]

2015 ਵਿੱਚ ਗਿਲਬਰਟ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਲੇਖਕਾਂ ਸਮੇਤ ਸ਼ੈਰੀਲ ਸਟ੍ਰੇਡ ਨੇ ਸੀਰੀਆਈ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀਆਂ ਲਈ ਫੰਡ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ 31 ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ $1 ਮਿਲੀਅਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ।[23] 2016 ਵਿੱਚ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਈਟ, ਪ੍ਰੇ, ਲਵ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਇੱਕ ਸੰਸਥਾ, ਬਲਿੰਕਨਾਓ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਲਈ ਪੈਸਾ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬੋਨੀ ਟਾਈਲਰ ਦੇ "ਟੋਟਲ ਇਕਲਿਪਸ ਆਫ ਦ ਹਾਰਟ" ਦਾ ਕਰਾਓਕੇ ਸੰਸਕਰਣ ਗਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਵੀਡੀਓ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ।[24]

ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]

ਗਿਲਬਰਟ ਦਾ ਵਿਆਹ ਮਾਈਕਲ ਕੂਪਰ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ 1994 ਤੋਂ 2002 ਤੱਕ ਕੋਯੋਟ ਅਗਲੀ ਸਲੂਨ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਮਿਲੀ ਸੀ।[25][26] ਵਿਆਹ ਦਾ ਅੰਤ ਉਦੋਂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਕੂਪਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਆਦਮੀ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।[27]

2007 ਵਿੱਚ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਜੋਸ ਨੂਨੇਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਬਾਲੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਯਾਤਰਾ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਈਟ, ਪ੍ਰੇ, ਲਵ ਵਿੱਚ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਗਿਲਬਰਟ ਅਤੇ ਨੂਨਸ ਫਰੈਂਚਟਾਊਨ, ਨਿਊ ਜਰਸੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ; ਉਹ ਇਕੱਠੇ 2015 ਵਿੱਚ ਵੇਚੇ ਜਾਣ ਤੱਕ ਟੂ ਬਟਨ ਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਏਸ਼ੀਅਨ ਆਯਾਤ ਸਟੋਰ ਚਲਾਉਂਦੇ ਰਹੇ।[28][29][30]

1 ਜੁਲਾਈ, 2016 ਨੂੰ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੇਜ 'ਤੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਅਤੇ ਨੂਨਸ ਵੱਖ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ, ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਵੱਖ ਹੋਣਾ "ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੋਸਤਾਨਾ" ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ "ਬਹੁਤ ਨਿੱਜੀ" ਸਨ।[31] 7 ਸਤੰਬਰ, 2016 ਨੂੰ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਇੱਕ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੋਸਟ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਮਹਿਲਾ ਦੋਸਤ, ਲੇਖਕ ਰਈਆ ਇਲੀਆਸ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਰਿਸ਼ਤਾ ਉਸਦੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਟੁੱਟਣ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ। ਇਹ ਰਿਸ਼ਤਾ ਇਸ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਏਲੀਅਸ ਦੇ ਟਰਮੀਨਲ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਨਿਦਾਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਏਲੀਅਸ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਸੀ।[32][33] 6 ਜੂਨ 2017 ਨੂੰ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਸਮਾਰੋਹ ਮਨਾਇਆ। ਰਸਮ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ।[34] ਇਲੀਅਸ ਦੀ ਮੌਤ 4 ਜਨਵਰੀ 2018 ਨੂੰ ਹੋਈ ਸੀ।[35]

25 ਮਾਰਚ, 2019 ਨੂੰ ਗਿਲਬਰਟ ਨੇ ਇੰਸਟਾਗ੍ਰਾਮ 'ਤੇ ਪੋਸਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਵਿੱਚ ਜਨਮੇ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫਰ ਸਾਈਮਨ ਮੈਕਆਰਥਰ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਏਲੀਅਸ ਦੀ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਦੋਸਤ ਵੀ ਸੀ।[36] ਫਰਵਰੀ 2020 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅਤੇ ਮੈਕਆਰਥਰ ਹੁਣ ਇਕੱਠੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ "ਸ਼ੋਰਟ ਲਿਵਡ" ਕਿਹਾ।[37]

ਕੰਮ[ਸੋਧੋ]

ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ[ਸੋਧੋ]

  • ਪਿਲਗ੍ਰੀਮਜ਼ (1997)

ਨਾਵਲ[ਸੋਧੋ]

  • ਸਟਰਨ ਮੈਨ (2000)
  • ਦ ਸਿਗਨੇਚਰ ਆਫ ਆਲ ਥਿੰਗਜ਼ (2013) ISBN 978-0143125846
  • ਸਿਟੀ ਆਫ ਗਰਲਜ਼ (2019) ISBN 978-1594634734

ਜੀਵਨੀਆਂ[ਸੋਧੋ]

ਯਾਦਾਂ[ਸੋਧੋ]

  • ਈਟ, ਪ੍ਰੇ, ਲਵ : ਇਟਲੀ, ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦੀ ਖੋਜ (2006) ISBN 978-0143038412
  • ਕਮਿਟਡ: ਇੱਕ ਸ਼ੱਕੀ ਵਿਆਹ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬਣਾਉਣਾ (2010) 
  • ਬਿਗ ਮੈਜਿਕ: ਡਰ ਤੋਂ ਪਰੇ ਰਚਨਾਤਮਕ ਜੀਵਣ (2015) ISBN 978-1594634727

ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਲੇਖ[ਸੋਧੋ]

  • "ਦ ਮਿਊਸ ਆਫ ਕਯੋਟੋ ਅਗਲੀ ਸਲੂਨ" ਜੀ.ਕਿਉ. (ਮਾਰਚ 1997)
  • "ਦ ਲਾਸਟ ਅਮਰੀਕਨ ਮੈਨ" ਜੀ.ਕਿਉ. (ਫਰਵਰੀ 1998)[38]

ਯੋਗਦਾਨੀ ਵਜੋਂ[ਸੋਧੋ]

  • ਕੇਜੀਬੀ ਬਾਰ ਰੀਡਰ: ਬਕਲ ਬਨੀਜ਼ (1998)
  • ਵਾਏ ਆਈ ਰਾਇਟ: ਥੋਟਸ ਆਨ ਦ ਕਰਾਫਟ ਆਫ਼ ਫਿਕਸ਼ਨ (ਯੋਗਦਾਨ) (1999)
  • ਦ ਬੇਸਟ ਅਮਰੀਕਨ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਰਾਈਟਿੰਗ 2001: ਦ ਗੋਸਟ (2001)
  • ਦ ਬੇਸਟ ਅਮਰੀਕਨ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਰਾਈਟਿੰਗ 2003: ਲੱਕੀ ਜਿਮ (2003)

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. ↑ "Official Website for Best Selling Author Elizabeth Gilbert". Official Website for Best Selling Author Elizabeth Gilbert (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved July 10, 2020.
  2. ↑ Eat Pray Love, retrieved July 10, 2020
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 "Elizabeth Gilbert, Zacharis Award". Archived from the original on January 3, 2008. Retrieved December 13, 2008.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Almond, Steve (September 18, 2013). "Eat, Pray, Love, Get Rich, Write a Novel No One Expects". The New York Times. Archived from the original on May 18, 2020. Retrieved July 18, 2020.
  5. ↑ "The Muse of the Coyote Ugly Saloon". GQ. March 1997. Archived from the original on ਜਨਵਰੀ 16, 2013. Retrieved July 7, 2016.
  6. ↑ "The Last American Man". GQ. February 1998. Archived from the original on ਅਕਤੂਬਰ 15, 2012. Retrieved February 4, 2013.
  7. ↑ "Eat, Pray, Love (review)". Archived from the original on December 7, 2011. Retrieved October 24, 2011.
  8. ↑ "Joshunda Sanders, Ana Mouyis, Bitch Magazine, May 14, 2010". Archived from the original on ਜਨਵਰੀ 2, 2022. Retrieved ਜਨਵਰੀ 2, 2022. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
  9. ↑ Levitt, Aimee. "The Elizabeth Gilbert problem".
  10. ↑ Paperback Nonfiction New York Times, October 3, 2008.
  11. ↑ ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ ਗਿਲਬਰਟ, ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੂਵੀ ਡੈਟਾਬੇਸ 'ਤੇ
  12. ↑ Why We Can't Stop Talking About Eat, Pray, Love! Archived 2009-02-13 at the Wayback Machine. The Oprah Winfrey Show.
  13. ↑ "The 2008 TIME 100: Artists & Entertainers:Elizabeth Gilbert". TIME. April 30, 2009. Archived from the original on May 5, 2008. Retrieved February 4, 2013.
  14. ↑ "Meet the SuperSoul100: The World's Biggest Trailblazers in One Room". O Magazine. August 1, 2016. Retrieved July 5, 2018.
  15. ↑ Ariel Levi. "Hitched: In her new memoir, Elizabeth Gilbert gets married". The New Yorker. Retrieved October 24, 2011.
  16. ↑ Michael Hainey (May 24, 2012). "Elizabeth Gilbert Serves Up a New Classic". GQ. Archived from the original on ਜੁਲਾਈ 1, 2012. Retrieved February 4, 2013.
  17. ↑ Paskin, Willa Elizabeth Gilbert's 'Big Magic' New York Times. January 4, 2016
  18. ↑ O'Grady, Megan Elizabeth Gilbert on Big Magic and Why She Loves Social Media Archived 2016-10-01 at the Wayback Machine. Vogue. January 4, 2016
  19. ↑ Williams, Zoe Big Magic: Creative Living Beyond Fear by Elizabeth Gilbert review – lessons in life from the Eat, Pray, Love author Guardian. January 4, 2016
  20. ↑ Reese, Jennifer 'Big Magic': Elizabeth Gilbert's advice on how you, too, can eat, pray, love Washington Post. January 4, 2016
  21. ↑ "Elizabeth Gilbert's literary influences", Infloox blog, February 23, 2010
  22. ↑ Fassler, Joe (November 6, 2012). "The 'Stubborn Gladness' of Elizabeth Gilbert's Favorite Poet". The Atlantic. Retrieved February 4, 2017.
  23. ↑ Schaub, Michael Cheryl Strayed and Elizabeth Gilbert help raise $1 million for Syrian refugees Los Angeles Times. January 4, 2016
  24. ↑ La Gorce, Tammy (June 3, 2016). "An 'Eat Pray Love' Story That Built a Children's Home in Nepal". The New York Times. Retrieved September 30, 2019.
  25. ↑ "The Muse of the Coyote Ugly Saloon". GQ. March 1997. Archived from the original on ਜਨਵਰੀ 16, 2013. Retrieved July 7, 2016.
  26. ↑ Kaylin, Lucy (January 2010). "What Comes After the Eating, the Praying and the Loving?". Oprah.com.
  27. ↑ Gilbert, Elizabeth (June 24, 2015). "Confessions of a Seduction Addict". The New York Times. Retrieved September 8, 2016.
  28. ↑ "Official Website for Best Selling Author Elizabeth Gilbert". ElizabethGilbert.com.
  29. ↑ Patchett, Ann (January 2, 2010). "Eat, Pray, Love, Then Commit". The Wall Street Journal.
  30. ↑ Donahue, Deirdre (January 5, 2010). "Elizabeth Gilbert talks about life after 'Eat, Pray, Love'". USA Today.
  31. ↑ Gilbert, Elizabeth. "Elizabeth Gilbert's verified Facebook page". Facebook. Retrieved July 1, 2016.
  32. ↑ Landsbaum, Claire (September 7, 2016). "Eat, Pray, Love Author Elizabeth Gilbert Announces She's Dating Another Woman". New York Magazine. Retrieved September 8, 2016.
  33. ↑ "Eat, Pray, Love Author Elizabeth Gilbert 'In Love with' Female Best Friend Two Months After Leaving Husband".
  34. ↑ Wong, Brittany (June 7, 2017). "Elizabeth Gilbert And Girlfriend Rayya Elias Hold Commitment Ceremony". Huffington Post (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved July 11, 2017.
  35. ↑ Ward, Mary (January 5, 2018). "Partner of Eat, Pray, Love author Elizabeth Gilbert dies". The Sydney Morning Herald.
  36. ↑ Goldstein, Joelle. "Eat, Pray, Love Author Finds Love Again After Girlfriend's Death with Late Partner's Close Friend". People. Meredith Corporation. Retrieved March 26, 2019.
  37. ↑ Tyman, Jacinta (February 8, 2020). "Eat, Pray, Love author on evolution of her 'most important' relationship". The Sydney Morning Herald. Retrieved August 20, 2020.
  38. ↑ Gilbert, Elizabeth (August 9, 2010). "The Last American Man". GQ. Archived from the original on April 3, 2020. Retrieved July 19, 2020.

 

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ[ਸੋਧੋ]

"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ_ਗਿਲਬਰਟ&oldid=751022" ਤੋਂ ਲਿਆ