ਅਲੀਵਰਦੀ ਖਾਨ
ਅਲੀਵਰਦੀ ਖਾਨ (1671 – 9 ਅਪ੍ਰੈਲ 1756) 1740 ਤੋਂ 1756 ਤੱਕ ਬੰਗਾਲ ਦਾ ਨਵਾਬ ਸੀ। ਉਸਨੇ 1740 ਵਿੱਚ ਸਰਫਰਾਜ਼ ਖਾਨ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ ਨਵਾਬਾਂ ਦੇ ਨਾਸੀਰੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਖੁਦ ਸੱਤਾ ਸੰਭਾਲ ਲਈ।
ਅਲੀਵਰਦੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਹਿੱਸਾ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਪੁਨਰ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ। ਉਹ ਕਲਾ ਦਾ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਸੀ ਅਤੇ ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਕੁਲੀ ਖਾਨ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਉਪ-ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿੱਚ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਰਪੱਖ ਰੁਖ ਕਾਇਮ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ। 1756 ਵਿਚ ਸਿਰਾਜ-ਉਦ-ਦੌਲਾ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਬਣਾਇਆ।
ਮੌਤ ਅਤੇ ਉਤਰਾਧਿਕਾਰ[ਸੋਧੋ]
ਅਲੀਵਰਦੀ ਖਾਨ ਦੀ 5 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ 9 ਅਪ੍ਰੈਲ 1756 ਨੂੰ, ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 80 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ। ਉਸਨੂੰ ਖੁਸ਼ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮਾਤਾ ਦੀ ਕਬਰ ਦੇ ਕੋਲ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ।[1] ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੀ ਧੀ ਦਾ ਪੁੱਤਰ, ਸਿਰਾਜ-ਉਦ-ਦੌਲਾ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ 23 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਸੀ।
ਪਰਿਵਾਰ[ਸੋਧੋ]
ਆਪਣੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਮਕਾਲੀਆਂ ਦੇ ਉਲਟ, ਅਲੀਵਰਦੀ ਦੀ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਪਤਨੀ ਸੀ, ਸ਼ਰਫੁਨਨੇਸਾ।[2][3] ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਧੀਆਂ ਸਨ,[4] ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਦੋ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਹਾਜੀ ਅਹਿਮਦ ਦੇ ਵਿਆਹੇ ਹੋਏ ਪੁੱਤਰ ਸਨ।[5][6] ਅਲੀਵਰਦੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜਵਾਈਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮਾਂ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ, ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਕੋਈ ਪੁੱਤਰ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਉਸ ਦਾ ਪੋਤਾ ਸਿਰਾਜ ਉਦ-ਦੌਲਾ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਣਿਆ।[7] ਅਲੀਵਰਦੀ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਨ:[5][6]
- ਮੇਹਰੁਨਨੇਸਾ ( ਘਸੇਤੀ ਬੇਗਮ ): ਨਵਾਜ਼ਿਸ਼ ਮੁਹੰਮਦ ਸ਼ਾਹਮਤ ਜੰਗ, ਢਾਕਾ ਦੇ ਗਵਰਨਰ (1740-1755) ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ।
- ਮੈਮੁਨਾ ਬੇਗਮ: [4] ਕੁਝ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਪੂਰਨੀਆ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਸੱਯਦ ਅਹਿਮਦ ਸੌਲਤ ਜੰਗ (1749-1756) ਨਾਲ ਵਿਆਹਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਸੀ:
- ਸ਼ੌਕਤ ਜੰਗ
- ਅਮੀਨਾ ਬੇਗਮ : ਵਿਆਹੁਤਾ ਜ਼ੈਨੂਦੀਨ ਅਹਿਮਦ ਹੈਬਤ ਜੰਗ, ਪਟਨਾ ਦੇ ਗਵਰਨਰ (1740-1747)
- ਸਿਰਾਜ ਉਦ-ਦੌਲਾ, ਬੰਗਾਲ ਦਾ ਨਵਾਬ
- ਇਕਰਾਮ ਉਦ-ਦੌਲਾ
- ਮਿਰਜ਼ਾ ਮਹਿਦੀ
ਅਲੀਵਰਦੀ ਦੇ ਕਈ ਸੌਤੇਲੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਵੀ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਅਮੀਨ ਖਾਨ ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਯਾਰ ਖਾਨ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਜੋ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਹੁਗਲੀ ਦੇ ਇੱਕ ਜਨਰਲ ਅਤੇ ਗਵਰਨਰ ਵਜੋਂ ਉਸਦੇ ਅਧੀਨ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ।[8][9][10] ਉਸਦੀ ਸੌਤੇਲੀ ਭੈਣ ਸ਼ਾਹ ਖਾਨੁਮ ਮੀਰ ਜਾਫਰ ਦੀ ਪਤਨੀ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1757 ਵਿੱਚ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਗੱਦੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਸੀ[11][12] ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਗੁਲਾਮ ਹੁਸੈਨ ਖ਼ਾਨ ਦਾ ਵੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਸੀ।[13]
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ[ਸੋਧੋ]
- ਬਰਦਵਾਨ ਦੀ ਲੜਾਈ
- ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਨਵਾਬ
- ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ
- ਬੰਗਾਲ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ
- ਭਾਰਤ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ
ਨੋਟਸ[ਸੋਧੋ]
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ Dalrymple, William (2019). The Anarchy: The Relentless Rise of the East India Company. Bloomsbury Publishing. pp. 84, 87. ISBN 978-1-4088-6440-1.
- ↑ Skelton, Robert; Francis, Mark (1979). Arts of Bengal: The Heritage of Bangladesh and Eastern India : an Exhibition. London: Whitechapel Art Gallery. p. 35. ISBN 978-0-85488-047-8.
- ↑ Rahim, A. (1959). "Society and Culture of the Eighteenth Century Bengal". Bengali Literary Review. 4 (I & II). University of Karachi: 127. ISSN 0405-413X.
- ↑ 4.0 4.1 Islam, Sirajul (1997). History of Bangladesh, 1704-1971. Vol. 3. Asiatic Society of Bangladesh. ISBN 978-984-512-337-2. ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; name "Islam1997" defined multiple times with different content - ↑ 5.0 5.1 Datta, K.K. (1967). Early Career of Siraj-ud-daulah. Bengal, Past & Present: Journal of the Calcutta Historical Society. Vol. LXXXVI. Calcutta Historical Society. p. 142.
- ↑ 6.0 6.1 Sen, Ranjit (1987). Metamorphosis of the Bengal Polity (1700-1793). Kolkata: Rabindra Bharati University. p. 87. OCLC 17918965.
- ↑ Sengupta, Nitish Kumar (2011). Land of Two Rivers: A History of Bengal from the Mahabharata to Mujib. New Delhi: Penguin Books India. pp. 162, 164. ISBN 978-0-14-341678-4.
- ↑ Salim, Ghulam Hussain (1902). Riyazu-s-Salatin, A History of Bengal. Translated by Abdus Salam. Calcutta: The Baptist Mission Press. p. 335.
- ↑ Sarkar (1948), p. 445
- ↑ Datta, Kalikinkar (1939). Alivardi and His Times. Kolkata: University of Calcutta. p. 69.
- ↑ Mukhopadhyay, Subhas Chandra (1980). Diwani in Bengal, 1765: Career of Nawab Najm-ud-Daulah. Varanasi: Vishwavidyalaya Prakashan. p. 3. OCLC 8431066.
- ↑ Rashid, Abdur (2001). From Makkah to Nuclear Pakistan. Lahore: Ferozsons. p. 143. ISBN 978-969-0-01691-1.
- ↑ Askari, Syed Hasan (April 1978). "Saiyid Ghulam Hussain Khan". The Panjab Past and Present. XII (I). Department of Punjab Historical Studies, Punjabi University: 257. ISSN 0031-0786.
ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ[ਸੋਧੋ]
- Decisive Battle of India, G. B. Malleson, ISBN 81-7536-291-X, published by Books For All, 2002.
- ਫਰਮਾ:Cite DIB