ਖਾਸ ਮਹਿਲ
| ਖਾਸ ਮਹਿਲ | |
|---|---|
_wife_Khas_Mahal.jpg) | |
| ਇੱਕ ਪੇਂਟਿੰਗ ਤੋਂ ਖਾਸ ਮਹਿਲ ਦਾ ਵੇਰਵਾ | |
| ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ | |
| ਘਰਾਣਾ | ਤਿਮੁਰਿਦ (ਵਿਆਹ ਤੋਂ) |
| ਪਿਤਾ | ਜ਼ੈਨ ਖਾਨ ਕੋਕਾ |
| ਧਰਮ | ਇਸਲਾਮ |
ਖਾਸ ਮਹਿਲ (Persian: خاص محل), ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਖਾਸ ਮਹਿਲ", ਮੁਗਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੀਆਂ ਮੁੱਖ ਪਤਨੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।
ਪਰਿਵਾਰ
[ਸੋਧੋ]ਖਾਸ ਮਹਿਲ ਜ਼ੈਨ ਖਾਨ ਕੋਕਾ ਦੀ ਧੀ ਸੀ।[1] ਜ਼ੈਨ ਖਾਨ ਹੇਰਾਤ ਦੇ ਖਵਾਜਾ ਮਕਸੂਦ ਅਤੇ ਪੀਜਾ ਜਾਨ ਅੰਗਾ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਅਕਬਰ ਦੀ ਧਰਮ-ਮਾਂ ਸੀ।[2] ਖਾਨ ਦੇ ਚਾਚਾ, ਖਵਾਜ਼ਾ ਹਸਨ ਦੀ ਧੀ, ਸਾਹਿਬ ਜਮਾਲ ਦਾ ਵਿਆਹ ਜਹਾਂਗੀਰ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਪ੍ਰਿੰਸ ਪਰਵਿਜ਼ ਮਿਰਜ਼ਾ ਦੀ ਮਾਂ ਸੀ।[3]
ਖਾਸ ਮਹਿਲ ਦੇ ਦੋ ਭਰਾ ਸਨ, ਜਫਰ ਖਾਨ ਅਤੇ ਮੁਗਲ ਖਾਨ। ਸਾਬਕਾ ਅਕਬਰ ਅਤੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ,[4] ਅਤੇ 7 ਮਾਰਚ 1622 ਨੂੰ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[5] ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੇ ਜਹਾਂਗੀਰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਸ਼ਾਹਜਹਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ 1 ਜੁਲਾਈ 1657 ਨੂੰ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[6] ਖਾਸ ਮਹਿਲ ਦੀ ਇੱਕ ਭੈਣ ਦਾ ਵਿਆਹ ਅਕਬਰ ਦੇ ਪਾਲਕ ਭਰਾ ਮਿਰਜ਼ਾ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਕੋਕਾ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਮਿਰਜ਼ਾ ਅਨਵਰ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ।[7]
ਵਿਆਹ
[ਸੋਧੋ]1596 ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਸਲੀਮ (ਭਵਿੱਖ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਜਹਾਂਗੀਰ) ਉਸ ਨਾਲ ਹਿੰਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਦਾ ਮਨਨ ਕੀਤਾ। ਅਕਬਰ ਇਸ ਅਣਉਚਿਤਤਾ ਤੋਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਸੀ।[8] ਅਕਬਰ ਦੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸਾਹਿਬ ਜਮਾਲ ਸਨ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਲੀਮ ਨਾਲ ਵਿਆਹੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਅਕਬਰ ਨੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਵਿਆਹਾਂ 'ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਕੀਤਾ।[9]
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜਦੋਂ ਅਕਬਰ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਲੀਮ ਦੇ ਦਿਲ 'ਤੇ ਮਾਮੂਲੀ ਅਸਰ ਪਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ, ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਆਪਣੀ ਸਹਿਮਤੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਦਾਅਵਤ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਸੀ. ਇਹ ਵਿਆਹ 18 ਜੂਨ 1596 ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਡੋਗਰ ਮਹਾਰਾਣੀ ਹਮੀਦਾ ਬਾਨੋ ਬੇਗਮ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ।[9]
ਜਦੋਂ ਜਹਾਂਗੀਰ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਬੈਠਾ ਤਾਂ ਖਾਸ ਮਹਿਲ ਮਹਾਰਾਣੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਇੱਕ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਸਰ ਵਿਲੀਅਮ ਹਾਕਿੰਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੀਆਂ ਮੁੱਖ ਪਤਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣਿਆ। ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ:
ਹੀ (ਜਹਾਂਗੀਰ) ਕੋਲ .... ਤਿੰਨ ਸੌ ਪਤਨੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਚਾਰ ਰਾਣੀਆਂ ਵਜੋਂ ਮੁੱਖ ਹਨ, ਕਹਿਣ ਲਈ, ਪਹਿਲੀ, ਨਾਮ ਪਦਾਸ਼ਾ ਬਾਨੋ (ਸਲੀਹਾ ਬਾਨੂ ਬੇਗਮ), ਕੈਮੇ ਚਨ (ਕਾਇਮ ਖਾਨ) ਦੀ ਧੀ; ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਨੂਰੇ ਮਹਿਲ (ਨੂਰ ਜਹਾਂ), ਗਾਇਸ ਬੇਗੇ (ਮਿਰਜ਼ਾ ਗੀਆਸ ਬੇਗ) ਦੀ ਧੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਤੀਜੀ ਸੀਨਚਨ (ਜ਼ੈਨ ਖਾਨ) ਦੀ ਧੀ ਹੈ; ਚੌਥੀ ਹਕੀਮ ਹੁਮਾਊਨ (ਮਿਰਜ਼ਾ ਮੁਹੰਮਦ ਹਕੀਮ) ਦੀ ਧੀ ਹੈ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਏਕਬਰ ਪਦਾਸ਼ਾ (ਅਕਬਰ) ਦਾ ਭਰਾ ਸੀ।[10]
ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ
[ਸੋਧੋ]1642-43 ਵਿੱਚ, ਖਾਸ ਮਹਿਲ ਨੇ ਨਿਜ਼ਾਮੂਦੀਨ, ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਣੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਮਹਿਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।[11][12][13]
ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ
[ਸੋਧੋ]ਖਾਸ ਮਹਿਲ ਜੋਤੀ ਜਾਫਾ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਨਾਵਲ ਨੂਰਜਹਾਂ: ਏ ਹਿਸਟੋਰੀਕਲ ਨਾਵਲ (1978) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਤਰ ਹੈ।[14]
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Desai, Ziyaud-Din A. (2003). Purā-prakāśa: Recent Researches in Epigraphy, Numismatics, Manuscriptology, Persian Literature, Art, Architecture, Archaeology, History and Conservation: Dr. Z.A. Desai Commemoration Volume, Volume 1. Bharatiya Kala Prakashan. p. 281. ISBN 978-8-180-90007-5.
- ↑ Walthall, Anne (June 10, 2008). Servants of the Dynasty: Palace Women in World History. University of California Press. p. 103. ISBN 978-0-520-25443-5.
- ↑ Beale, Thomas William (1881). The Oriental Biographical Dictionary. Asiatic Society. pp. 216.
- ↑ Shīrāzī, Kāmī (2003). Fath nama-i Nur Jahan Begam. Rampur Raza Library. p. 36. ISBN 978-8-187-11360-7.
- ↑ Jahangir, Emperor; Thackston, Wheeler McIntosh (1999). The Jahangirnama : memoirs of Jahangir, Emperor of India. Washington, D. C.: Freer Gallery of Art, Arthur M. Sackler Gallery, Smithsonian Institution; New York: Oxford University Press. pp. 376. ISBN 978-0-19-512718-8.
- ↑ Abū al-Fazl ibn Mubārak (1874). The Ain i Akbari, Volume I. Rouse. p. 346.
- ↑ Bhakkari, Shaikh Farid (1993). The Dhakhiratul-khawanin: a biographical dictionary of Mughal noblewomen. Idarah-i Adabiyat-i Dehli. p. 117.
- ↑ Awangābādī, Shāhnavāz Khān; Prasad, Baini; Shāhnavāz, 'Abd al-Hayy ibn (1979). The Maāthir-ul-umarā: Being biographies of the Muḥammadan and Hindu officers of the Timurid sovereigns of India from 1500 to about 1780 A.D. Janaki Prakashan. p. 1027.
- ↑ 9.0 9.1 Beveridge, Henry (1907). Akbarnama of Abu'l-Fazl ibn Mubarak - Volume III. Asiatic Society, Calcutta. pp. 1058–9 n. 3.
- ↑ Foster, Sir William (1975). Early travels in India, 1583-1619. AMS Press. pp. 100–101. ISBN 978-0-404-54825-4.
- ↑ Parihar, Subhash (January 1, 2008). Land transport in Mughal India: Agra-Lahore Mughal highway and its architectural remains. Aryan Books International. p. 84. ISBN 978-8-173-05335-1.
- ↑ Archeological Survey of India (1990). Annual Report. Swati Publications. p. 24.
- ↑ Khan, Sir Sayyid Ahmad (1978). Monuments of Delhi: Historical Study. Ambika. p. 57.
- ↑ Jafa, Jyoti (1978). Nur Jahan: A Historical Novel. Writer's Workshop. p. 18.