ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਧੂਰੀ

ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਧੂਰੀ
ਜਨਮ	ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ (1983-12-26) 26 ਦਸੰਬਰ 1983 ਘਨੌਰ ਖੁਰਦ ਧੂਰੀ, ਪੰਜਾਬ (ਭਾਰਤ)
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ	ਭਾਰਤੀ
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ	ਗੌਰਮਿੰਟ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਆਰਟਸ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ (2009 ਵਿੱਚ ਪਾਸ)
ਪੇਸ਼ਾ	Sculptor at Studio Hash
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ	2003–ਜਾਰੀ
ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ	Sculp, portraiture and prosthetic designer
Parent	ਮਾਤਾ ਜੋਗਿੰਦਰ ਕੌਰ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਲਾਭ ਸਿੰਘ
ਵੈੱਬਸਾਈਟ	gurpreetdhuri.com

ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਧੂਰੀ (ਜਨਮ 26 ਦਸੰਬਰ 1983) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਮੂਰਤੀਕਾਰ ਹੈ, ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਘਨੌਰ ਖੁਰਦ ਧੂਰੀ ਖੇਤਰ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਧੂਰੀ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਮਾਡਲਿੰਗ ਅਤੇ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਧੂਰੀ ਨੂੰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਧੂਰੀ ਅਤੇ ਗੌਰਮਿੰਟ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਆਰਟਸ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਿਹਾ ਜਾਣਾ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਇੱਕ ਮਜ਼ਦੂਰ-ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸਿਖਾਇਆ ਹੈ। ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਜੋ ਸਮਾਨ ਸਮਾਜਿਕ ਆਰਥਿਕ ਪਿਛੋਕੜ ਵਾਲ਼ੇ ਹਨ, ਉਸਨੇ ਕਿਸਮਤ ਤੇ ਟੇਕ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਸਮਕਾਲੀ ਮੂਰਤੀਕਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਸਟ ਕਲਾਕਾਰ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਪੰਜਾਬ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, ਦਿੱਲੀ ਅਤੇ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਗਵਰਨਮੈਂਟ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਆਰਟਸ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਅਤੇ ਫਾਈਨ ਆਰਟ ਬੀਐਫਏ ਅਤੇ ਐਮਐਫਏ ਦੀ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਡਰਟੀ ਹੈਂਡਸ ਸਟੂਡੀਓ ਵਿੱਚ ਕਲਾਕਾਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੂੰ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ਼ਿਆ। ਉਹ ਸਟੂਡੀਓ ਹੈਸ਼, ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਹੋਰ ਸਾਥੀ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਰਾਕੇ ਕੁਮਾਰ, ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ, ਆਕਾਸ਼ ਦੀ ਗੌਇਰ ਸਹਿਤ ਬਾਨੀ ਮੈਂਬਰ ਹੈ। ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਰੌਕ ਗਾਰਡਨ ਦੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਸ਼੍ਰੀ ਨੇਕ ਚੰਦ ਦੀ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਮੂਰਤੀ ਵਾਲੀ ਮੂਰਤੀ ਬਣਾਈ ਹੈ।

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਪਿਛੋਕੜ

26 ਦਸੰਬਰ 1983 ਨੂੰ ਮਾਤਾ ਜੋਗਿੰਦਰ ਕੌਰ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਜਨਮਿਆ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਚਾਰ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਹੈ। ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਘਨੌਰ ਵਿੱਚ ਰਵਾਇਤੀ ਜੁੱਤੀ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਆਪਣੇ ਜੱਦੀ ਕਿੱਤੇ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਪਰ, ਜੁੱਤੀ ਉਦਯੋਗ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਰੁਝਾਨਾਂ ਦੇ ਆਗਮਨ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸਦਾ ਕਿੱਤਾ ਲਗਾਤਾਰ ਆਰਥਿਕ ਦਬਾਅ ਅਧੀਨ ਸੀ। ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਧੂਰੀ ਦੀ ਅਜੇ ਨਿਆਣਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਘੱਟ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਵਾਲ਼ਾ ਧੰਦਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਪਿਤਾ ਨੇ ਆਖ਼ਰ ਹਾਰ ਮੰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਧੂਰੀ ਦੀ ਸ਼ੂਗਰ ਮਿੱਲ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੇ ਦਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਆਪਣਾ ਸਾਈਕਲ ਅਤੇ ਟਿਫਨ ਬਾਕਸ ਲੈ ਲਿਆ। ਇਸ ਸ਼ਿਫਟ ਨੇ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਖੰਡ ਮਿੱਲ ਦੀ ਪੱਕੀ ਤਨਖਾਹ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ। ਪਿਤਾ ਦੀ ਮਾਮੂਲੀ ਆਮਦਨ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਬੇਫ਼ਿਕਰ ਬਚਪਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣਾ ਪਿਆ। ਰੰਗਾਂ ਅਤੇ ਪੇਂਟਿੰਗ ਲਈ ਉਸਦੇ ਜਨੂੰਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਰਿੰਕ ਪੇਂਟਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਹਾਇਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਇੱਥੇ ਉਸਨੇ ਰੰਗਾਂ ਨਾਲ਼ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਆਧੁਨਿਕ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਲਾ ਦਾ ਉੱਚ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਪਤਾ ਚੱਲਦਾ ਸੀ ਕਿ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕਲਾ ਦੀ ਕਿਵੇਂ ਲੋੜ ਸੀ। ਧੂਰੀ ਨੇ ਕੱਪੜਿਆਂ, ਕੰਧਾਂ ਅਤੇ ਧਾਤ ਦੀਆਂ ਚਾਦਰਾਂ ਆਦਿ ਉੱਤੇ ਪੋਸਟਰ ਅਤੇ ਐਨਾਮਲ ਪੇਂਟ ਨੂੰ ਵਰਤਣ ਦੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਸਿੱਖੀਆਂ। "ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਮੈਟ੍ਰਿਕ ਪਾਸ ਕੀਤੀ, ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਲਾ ਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਆਕਰਸ਼ਣ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਮਨੁੱਖੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਖੇਤਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਸ ਖੇਤਰ ਦੇ ਪਸਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸਕੋਪ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਨਹੀਂ ਸੀ।" ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਧੁਰੀ ਦੱਸਦਾ ਹੈ। ਅਕਾਦਮਿਕ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਜੋਂ ਕਲਾ ਦੇ ਗਿਆਨ ਦਾ ਪਤਾ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਅਤੇ ਅਚਾਨਕ ਘਟਨਾ ਨਾਲ ਲੱਗਿਆ। “ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਵੱਡਾ ਭਰਾ ਗੁਰਮੀਤ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਅਖਬਾਰ ਦਾ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਲੈ ਕੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਇਆ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਅਰਥ ਕੱਢਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ, ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ ਕੋਲ ਲੈ ਗਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਹ ਆਰਟ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲੇ ਲਈ ਇੱਕ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੀ ਕਿਸਮਤ ਹੈ।" ਗੁਰਪਰੀਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ, ਜੋ ਅੱਜ ਵੀ ਉਸ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੀ ਕਟਿੰਗ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਕਰੈਪ ਵਿੱਚ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ੁਰੁਆਤੀ ਟੀਚਾ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੰਤਵ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ ਜੋ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਾਲ 2000 ਵਿੱਚ 10 ਪਲੱਸ 2 ਪਾਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਕੰਮ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨੀ ਪਈ। ਉਸ ਨੇ ਰਿੰਕੂ ਪੇਂਟਰ ਧੂਰੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਲਈ ਬੈਨਰ ਲਿਖਣਾ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ। ਇਸ ਕੰਮ ਨੇ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਤੱਕ ਉਸਦੇ ਨਾਲ਼ ਚੱਲਣਾ ਸੀ।

ਸਿੱਖਿਆ

ਸਾਲ 2001 ਵਿੱਚ ਉਹ ਇੱਕ ਨੇੜਲੇ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਸਾਲ 2002 ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਜੁਲਾਈ 2003 ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਆਰਟਸ ਲਈ ਦਾਖਲਾ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਪਾਸ ਕਰ ਲਈ ਸੀ। ਆਰਟ ਕਾਲਜ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਸੀ ਪਰ ਆਰਥਿਕ ਤੰਗੀਆਂ ਕਾਰਨ ਉਹ ਇਸ ਦਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਾਹਾ ਲੈਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਹਰ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ 128 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦਾ ਸਫਰ ਕਰਨ ਲਈ ਧੂਰੀ ਵਾਲ਼ੀ ਬੱਸ ਫੜਦਾ ਤਾਂ ਜੋ ਬੈਨਰ ਪੇਂਟ ਕਰਕੇ ਕਮਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਦੇ ਦਿਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਸਕੇ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਅੱਗੇ ਵਧਦਾ ਗਿਆ, ਕਈਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਸ਼ਿਲਪਕਾਰ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਤੀਜੇ ਸਾਲ ਤੋਂ ਹੀ ਕਾਲਜ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਵਪਾਰਕ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। “ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦਿਆਲੂ ਲੋਕ ਮਿਲ਼ੇ, ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਨ, ...ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ੍ਰੀ ਰਾਹੀ ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਸੰਤ ਸਿੰਘ ਧੂਰੀ, ਰਿੰਕੂ ਪੇਂਟਰ ਧੂਰੀ ਅਤੇ ਜਗਦੀਪ ਜੌਲੀ "। ਧੂਰੀ ਸਾਲ 2006 ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਐਮਐਫਏ ਵਿੱਚ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਅਤੇ 2009 ਵਿੱਚ ਮਾਸਟਰਜ਼ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ।

ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ

• 2008 ਵਿੱਚ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਧੂਰੀ ਨੇ ਮਰਹੂਮ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਅਮਿਤਾ ਮੁੰਦਰਾ ਵੱਲੋਂ ਸਪਾਂਸਰ ਕੀਤੀ ਰਬਿੰਦਰਨਾਥ ਟੈਗੋਰ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਲਲਿਤ ਕਲਾ ਅਕਾਦਮੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਮਿਲ਼ੀ।
• 2008 'ਇੰਡੋ-ਸਵਿਸ ਫਰੈਂਡਸ਼ਿਪ' ਕਲਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ, ਸਰਕਾਰੀ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਅਤੇ ਆਰਟ ਗੈਲਰੀ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ।

ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਫ਼ਾਈਨ ਆਰਟਸ ਦੀ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ, ਉਸਨੂੰ ਮੂਰਤੀਕਲਾ ਅਤੇ ਕਲਾ ਦੇ ਵੱਡੇ ਖੇਤਰ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਚੌੜਾਈ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕੁੱਦਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਉਹ ਨੌਕਰੀ ਲੱਭਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਤਸੁਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੁਨਿਆਵੀ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਲਦੀ ਕਿਸੇ ਟਿਕਾਣੇ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ਖੋਜ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਕਲ ਪਿਆ। ਉਸਨੇ ਸਿਲੀਕੋਨ ਵਰਗੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਸਮੱਗਰੀਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਮਾਣ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ।

ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਥੀਮ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਇਸ ਸਮੇਂ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਧੂਰੀ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਕਈ ਧਾਤ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ `ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।