ਰਾਮਾਨੁਜ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਰਾਮਾਨੁਜ ( ਮੱਧ ਤਮਿਲ : Rāmāṉujam; ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ : Ramanuja; ਅੰ. 1077 CE - 1157 CE; IAST  ; [ɽaːmaːnʊdʑɐ] ), ਜਿਸ ਨੂੰ ਰਾਮਾਨੁਜਾਚਾਰੀਆ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਹਿੰਦੂ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ, ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕ ਸੀ। ਉਹ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸ਼੍ਰੀ ਵੈਸ਼ਨਵ ਧਰਮ ਪਰੰਪਰਾ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਆਖਿਆਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[1][2][3] His philosophical foundations for devotionalism were influential to the Bhakti movement.[2][4][5]

ਰਾਮਾਨੁਜ ਦੇ ਗੁਰੂ ਯਾਦਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਨ, ਇੱਕ ਵਿਦਵਾਨ ਜੋ ਪਰੰਪਰਾ ਅਨੁਸਾਰ ਅਦਵੈਤ ਵੇਦਾਂਤ ਪਰੰਪਰਾ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ,[6] ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਭੇਦਭੇਦ ਵਿਦਵਾਨ ਸੀ।[7] ਸ਼੍ਰੀ ਵੈਸ਼ਨਵ ਪਰੰਪਰਾ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਕਿ ਰਾਮਾਨੁਜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਦਵੈਤਵਾਦੀ ਅਦਵੈਤ ਵੇਦਾਂਤ ਨਾਲ ਅਸਹਿਮਤ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਤਾਮਿਲ ਅਲਵਰਸ ਪਰੰਪਰਾ, ਵਿਦਵਾਨ ਨਥਾਮੁਨੀ ਅਤੇ ਯਮੁਨਾਚਾਰੀਆ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਕਦਮਾਂ 'ਤੇ ਚੱਲਿਆ।[8] ਰਾਮਾਨੁਜ ਵੇਦਾਂਤ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਸ਼ਟਦਵੈਤ ਸਬਸਕੂਲ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਸਤਾਵਕ ਵਜੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ,[8][9] ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚੇਲੇ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਾਤਯਾਨਿਯ ਉਪਨਿਸ਼ਦ ਵਰਗੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਲੇਖਕ ਸਨ।[6] ਰਾਮਾਨੁਜ ਨੇ ਖੁਦ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਲਿਖਤਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬ੍ਰਹਮਾ ਸੂਤਰ ਅਤੇ ਭਗਵਦ ਗੀਤਾ ' ਤੇ ਭਾਸਯ, ਸਾਰੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ।[10]

ਉਸਦੇ ਵਿਸ਼ਿਸ਼ਟਦਵੈਤ (ਯੋਗ ਗੈਰ-ਦਵੈਤਵਾਦ ) ਫਲਸਫੇ ਨੇ ਮਾਧਵਾਚਾਰੀਆ ਦੇ ਦ੍ਵੈਤ (ਈਸ਼ਵਰਵਾਦੀ ਦਵੈਤਵਾਦ) ਫਲਸਫੇ, ਅਤੇ ਆਦਿ ਸ਼ੰਕਰ ਦੇ ਅਦਵੈਤ (ਗੈਰ-ਦਵੈਤਵਾਦ) ਫਲਸਫੇ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਮਿਲ ਕੇ ਤਿੰਨ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਵੇਦਾਂਤਿਕ ਥੀਲੋਸੀਅਮ 2 ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ।[11][12] ਰਾਮਾਨੁਜ ਨੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਭਗਤੀ, ਜਾਂ ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਪਰਮਾਤਮਾ (ਰਾਮਾਨੁਜ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ) ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਰਧਾ ਦੇ ਵਿਗਿਆਨਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਤਮਾ (ਆਤਮਾ) ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ (ਆਤਮਭੌਤਿਕ, ਅੰਤਮ ਹਕੀਕਤ) ਵਿੱਚ ਬਹੁਲਤਾ ਅਤੇ ਅੰਤਰ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਹ ਵੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਏਕਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਆਤਮਾ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਨਾਲ ਪਛਾਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੈ।[12][13][14]

ਜੀਵਨੀ[ਸੋਧੋ]

ਰਾਮਾਨੁਜ ਦੀ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਕਲਾਕਾਰ ਦੀ ਛਾਪ ।

ਰਾਮਾਨੁਜ ਦਾ ਜਨਮ ਚੋਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸ਼੍ਰੀਪੇਰੰਬਦੂਰ (ਅਜੋਕੇ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ) ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਾਮਿਲ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਵੈਸ਼ਨਵ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੇ ਹਾਜੀਓਗ੍ਰਾਫੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਚੇ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਜਿਸਨੂੰ ਪਰੰਪਰਾ ਸੱਚ ਮੰਨਦੀ ਹੈ।[3]

ਰਾਮਾਨੁਜ ਰਾਜ ਦੇ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਹਾਜੀਓਗ੍ਰਾਫੀ ਉਸ ਦਾ ਜਨਮ ਮਾਤਾ ਕਾਂਤੀਮਥੀ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਅਸੁਰੀ ਕੇਸ਼ਵ ਸੋਮਯਾਜੀ,[15] ਸ਼੍ਰੀਪੇਰੰਬਦੂਰ ਵਿੱਚ, ਆਧੁਨਿਕ ਚੇਨਈ, ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋਇਆ ਸੀ।[16] ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤੀਰੁਵਧੀਰਾਈ ਤਾਰੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਚਿਥਿਰਾਈ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ।[17] ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉਸਦਾ ਜੀਵਨ 1017-1137 ਈਸਵੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 120 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਸੀ।[10] ਸ਼੍ਰੀ ਵੈਸ਼ਨਵ ਪਰੰਪਰਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਮੰਦਰ ਦੇ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਅਤੇ 11ਵੀਂ ਅਤੇ 12ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਖੇਤਰੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਵਿਦਵਤਾ ਦੁਆਰਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਾਰੀਖਾਂ 'ਤੇ ਸਵਾਲ ਉਠਾਏ ਗਏ ਹਨ, ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਯੁੱਗ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਰਾਮਾਨੁਜ 1077-1157 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਸਨ।[15][18][19]

ਰਾਮਾਨੁਜ ਨੇ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ, ਕਾਂਚੀਪੁਰਮ ਚਲੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਯਾਦਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।[4][6][20] ਰਾਮਾਨੁਜ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਗੁਰੂ ਅਕਸਰ ਵੈਦਿਕ ਗ੍ਰੰਥਾਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਪਨਿਸ਼ਦਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਹਿਮਤ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ।[15][21] ਰਾਮਾਨੁਜ ਅਤੇ ਯਾਦਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਮਾਨੁਜ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ।[3][20]

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. Raman 2020, pp. 195, 198-205.
  2. 2.0 2.1 C. J. Bartley 2013, pp. 1–4, 52–53, 79.
  3. 3.0 3.1 3.2 Jon Paul Sydnor (2012). Rāmānuja and Schleiermacher: Toward a Constructive Comparative Theology. Casemate. pp. 20–22 with footnote 32. ISBN 978-0227680247.
  4. 4.0 4.1 ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗਲਤੀ:Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named M-WRāmānuja
  5. Hermann Kulke; Dietmar Rothermund (2004). A History of India. Routledge. p. 149. ISBN 978-0-415-32920-0.
  6. 6.0 6.1 6.2 Patrick Olivelle (1992). The Samnyasa Upanisads : Hindu Scriptures on Asceticism and Renunciation: Hindu Scriptures on Asceticism and Renunciation. Oxford University Press. pp. 10–11, 17–18. ISBN 978-0-19-536137-7.
  7. Nicholson 2010.
  8. 8.0 8.1 C. J. Bartley 2013.
  9. Carman 1974.
  10. 10.0 10.1 Carman 1994.
  11. William M. Indich (1995). Consciousness in Advaita Vedanta. Motilal Banarsidass. pp. 1–2, 97–102. ISBN 978-81-208-1251-2.
  12. 12.0 12.1 Bruce M. Sullivan (2001). The A to Z of Hinduism. Rowman & Littlefield. p. 239. ISBN 978-0-8108-4070-6.
  13. C. J. Bartley 2013, pp. 1-2, 9-10, 76-79, 87-98.
  14. Sean Doyle (2006). Synthesizing the Vedanta: The Theology of Pierre Johanns, S.J. Peter Lang. pp. 59–62. ISBN 978-3-03910-708-7.
  15. 15.0 15.1 15.2 Mishra, Patit Paban (2012). "Ramanuja (ca. 1077–ca. 1157)". Rāmānuja (ca. 1077–ca. 1157) in Encyclopedia of Global Religion (Editors: Mark Juergensmeyer & Wade Clark Roof). doi:10.4135/9781412997898.n598. ISBN 9780761927297.
  16. Jones & Ryan 2006.
  17. Narasimhacharya 2004.
  18. Jones & Ryan 2006, p. 352.
  19. Carman 1974, pp. 27-28, 45.
  20. 20.0 20.1 "Ramanuja | Hindu theologian and philosopher". Encyclopædia Britannica (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2019-04-05.
  21. "Ramanuja's explanation". The Hindu (in Indian English). 2014-01-13. ISSN 0971-751X. Retrieved 2019-04-05.

ਸਰੋਤ[ਸੋਧੋ]