ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ

ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ( ਤਾਮਿਲ ਵਿੱਚ " ਪਵਦਾਈ ਦਾਵਾਨੀ " ਜਾਂ ਕੰਨੜ ਵਿੱਚ "ਲੰਗਾ ਦਾਵਾਨੀ" ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਪਹਿਰਾਵਾ ਹੈ ਜੋ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਜਵਾਨੀ ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[1]^[2] ਇਸਨੂੰ ਦੋ ਟੁਕੜੇ ਵਾਲੀ ਸਾੜੀ ਜਾਂ ਅੱਧੀ ਸਾੜ੍ਹੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[3] ਇਸ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਲੜਕੀਆਂ ਇਸ ਨੂੰ ਖਾਸ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ ਪਹਿਨ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੰਗਾ ਜਾਂ ਪਾਵਦਈ , ਇੱਕ ਸਕਰਟ ਜੋ ਕਮਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਤਾਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੋਨੀ, ਓਨੀ, ਜਾਂ ਦਾਵਾਨੀ, ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 2 to 2.5 metres (6 ft 7 in to 8 ft 2 in) ਕੱਪੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਲੰਬਾਈ ਵਿੱਚ. ਵੋਨੀ ਨੂੰ ਚੋਲੀ (ਇੱਕ ਤੰਗ ਫਿਟਿੰਗ ਬਲਾਊਜ਼, ਜੋ ਕਿ ਸਾੜ੍ਹੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਉੱਤੇ ਤਿਰਛੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਲਿਪਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਕੱਪੜੇ ਨੂੰ ਸੂਤੀ ਜਾਂ ਰੇਸ਼ਮ ਨਾਲ ਬੁਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੀ ਘੱਗਰਾ ਚੋਲੀ ਹੈ (ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਵੋਨੀ ਜਾਂ ਦੁਪੱਟੇ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ)। ਆਧੁਨਿਕ ਦਿਨ ਦੀ " ਲਹਿੰਗਾ-ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਸਾੜੀ ", ਜੋ ਉਪਮਹਾਂਦੀਪ ਦੇ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮੌਕਿਆਂ ਲਈ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੈ।

ਪਹਿਰਾਵਾ

ਅੱਧੀ ਸਾੜ੍ਹੀ ਬਚਪਨ ਦੀ ਪਾਵਦਾਈ (ਸਕਰਟ) ਸੱਤਾਈ (ਬਲਾਊਜ਼) ਤੋਂ ਸਾੜੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਬਾਲਗ ਔਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਵਧੇਰੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਕੱਪੜੇ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੰਗਾ (ਪਾਵਦਾਈ) ਅਤੇ ਵੋਨੀ ਚਮਕਦਾਰ ਰੰਗ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਉਲਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ, ਅੱਧੀ ਸਾੜ੍ਹੀ ਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ ਸਾੜ੍ਹੀ ਦੇ ਦੱਖਣੀ ਸਟਾਈਲ ਵਰਗਾ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਡ੍ਰੈਪ ਉਸੇ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ: ਸਕਰਟ ਦੇ ਅਗਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਟੰਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਕਮਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਲਟ ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਲਪੇਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਵੋਨੀ ਛੋਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਹਿਨਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਨੂੰ ਹੱਥੀਂ ਪਲੀਟ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਾੜੀ ਨੂੰ ਖਿੱਚਣ ਵੇਲੇ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਵੋਨੀ ਘੱਟ ਪ੍ਰਤਿਬੰਧਿਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪਹਿਨਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਿਲਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।

ਆਧੁਨਿਕ ਦਿਨ

ਪੱਛਮੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਨੂੰ ਅਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਮੰਨਣ ਕਾਰਨ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਜਾਂ ਪੱਛਮੀ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਪਹਿਨਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅੱਧੀ ਸਾੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਘਟਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ਨੇ ਆਧੁਨਿਕ ਸਮੇਂ ਦੀ "ਲੈਂਘਾ-ਸਟਾਈਲ ਸਾੜ੍ਹੀ" ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਾਪਸੀ ਦੇਖੀ ਹੈ।

ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਫੈਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਧਿਆਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ਕੁੜੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਧਾਰਨ, ਹੁਣ ਉਹ ਬੇਮਿਸਾਲ ਕਢਾਈ, ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਜਾਂ ਜ਼ਰੀ ਦੇ ਕੰਮ ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਅਤੇ ਸਲੇਟੀ ਵਰਗੇ ਬੋਲਡ ਰੰਗਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਦੇ ਅਸ਼ੁਭ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਆਮ ਰੇਸ਼ਮ ਜਾਂ ਸੂਤੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਸ਼ਿਫੋਨ, ਜਾਰਜੇਟ, ਕ੍ਰੇਪ ਅਤੇ ਨਾਈਲੋਨ ਸਮੇਤ, ਵਰਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਫੈਬਰਿਕ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਵੀ ਹੈ। ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਪੂਰੀਆਂ ਸਾੜੀਆਂ ਬੁਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਫੈਬਰਿਕ, ਜਦੋਂ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਮਰ 'ਤੇ ਰੰਗ ਜਾਂ ਪੈਟਰਨ ਬਦਲਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿ ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ਦਾ ਵਿਜ਼ੂਅਲ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕੇ।

ਉਮਰ ਦੀ ਰਸਮ ਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ

ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਜਾਂ ਬੀਤਣ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਦਾ ਆਉਣਾ ( Telugu ; ਤਮਿਲ਼: Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found. ; Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found. ) ਉਦੋਂ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਾਨਾ-ਨਾਨੀ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਮਾਰੋਹ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹਿੱਸੇ ਦੌਰਾਨ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਨਾਨਾ-ਨਾਨੀ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਲੀ ਸਾੜੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਉਹ ਸਮਾਰੋਹ ਦੇ ਦੂਜੇ ਅੱਧ ਦੌਰਾਨ ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਉਸ ਦੇ ਔਰਤ ਬਣਨ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਕੁਝ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਾਨਾ-ਨਾਨੀ ਤੋਂ ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਲੜਕੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਨਾਮਕਰਨ ਦੀ ਰਸਮ (ਨਾਮਕਰਨ) ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਚੌਲ-ਖੁਆਉਣ ਦੀ ਰਸਮ ( ਅੰਨਪ੍ਰਾਸ਼ਨ ) ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਉਹ ਆਪਣੀ ਆਖ਼ਰੀ ਉਮਰ ਦੇ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਚਿੱਤਰ

ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਕੁੜੀ ਨੇ ਲੰਗਾ ਵੋਨੀ ਪਹਿਨੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਦੋ ਨੇ ਸਾੜੀਆਂ ਪਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਵਾਲਾ ਸਿਰ-ਪਹਿਰਾਵਾ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਰਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ, ਸੀ. 1870
ਕੁੜੀ ਨੇ ਲੰਗਾ ਅਤੇ ਰਵੀਕੇ, ਜਾਂ ਪਵਡਾਈ ਸੱਤਾਈ ਪਹਿਨੀ ਹੋਈ ਹੈ
ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਲੰਗਾ ਅਤੇ ਰਾਵੀਕੇ ਪਹਿਨੇ
ਸਕੂਲ ਦੀਆਂ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਨੇ ਉਗਾੜੀ ਲਈ ਲੰਗਾ ਅਤੇ ਰਾਵੀਕੇ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਔਰਤ ਨੇ ਸਾੜ੍ਹੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਕੁੜਤਾ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।