ਵਰਸ਼ਾ ਅਦਾਲਜਾ
ਵਰਸ਼ਾ ਅਦਾਲਜਾ | |
|---|---|
 | |
| ਜਨਮ | ਅਪ੍ਰੈਲ 10, 1940 ਮੁੰਬਈ, ਬੰਬੇ ਪ੍ਰੇਜ਼ੀਡੇੰਸੀ, ਬਰਤਾਨਵੀ ਭਾਰਤ |
| ਕਿੱਤਾ | ਨਾਵਲਕਾਰਾ ਨਾਟਕਕਾਰਾ ਵਾਰਤਾਕਾਰ |
| ਭਾਸ਼ਾ | ਗੁਜਰਾਤੀ |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਨਾਗਰਿਕਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਮ | ਅਨਸਰ |
| ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਵਾਰਡ | ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ |
 Literature portal | |
ਵਰਸ਼ਾ ਅਦਾਲਜਾ (ਹਿੰਦੀ: वर्षा अदालजा ਗੁਜਰਾਤੀ: વર્ષા અડાલજા; ਜਨਮ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ 10 ਅਪਰੈਲ, 1940),[1][2] ਜਿਸਦਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਨਾਂ ਵਰਸ਼ਾ ਮਹੇਂਦਰ ਅਦਾਲਜਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਨਾਰੀਵਾਦੀ ਨਾਵਲਕਾਰਾ, ਨਾਟਕਕਾਰਾ ਅਤੇ ਵਾਰਤਾਕਾਰ ਹੈ। 1995 ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਵਲ "ਅਨਸਰ" ਲਈ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਮਿਲਿਆ।[1][2][3] ਵਰਸ਼ਾ ਨੇ ਸਟੇਜੀ ਨਾਟਕ, ਸਕ੍ਰੀਨਪਲੇ ਅਤੇ ਰੇਡੀਓ ਨਾਟਕ ਵੀ ਲਿਖੇ ਹਨ।[4]
ਜੀਵਨ
[ਸੋਧੋ]ਵਰਸ਼ਾ ਅਦਾਲਜਾ ਦਾ ਜਨਮ 10 ਅਪਰੈਲ, 1940 ਵਿੱਚ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਗੁਣਵੰਤਰਾਏ ਆਚਾਰਿਆ ਵੀ ਇੱਕ ਗੁਜਰਾਤੀ ਨਾਵਲਕਾਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਵਰਸ਼ਾ ਨੇ ਗੁਜਰਾਤੀ ਅਤੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੀ ਬੀ.ਏ. 1960 ਵਿੱਚ ਮੁੰਬਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਫਿਰ 1962 ਵਿੱਚ ਇਸਨੇ ਐਮ.ਏ. ਦੀ ਪਰੀਖਿਆ ਸਮਾਜ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ।[1][2] ਇਸਨੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਡਰਾਮਾ, ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਡਰਾਮਾ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ।
ਸਾਹਿਤਿਕ ਕੈਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਵਰਸ਼ਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਹਿਤਿਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 1973 ਤੋਂ 1976 ਤੱਕ "ਸੁਧਾ" ਨਾਮੀ ਇੱਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦੇ ਐਡੀਟਰ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਜੋ ਮਹਿਲਾ ਦੇ ਸਪਤਾਹਿਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸਨੇ "ਗੁਜਰਾਤੀ ਫੈਮੀਨਾ" ਨਾਮੀ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦੀ 1989-1990 ਤੱਕ ਐਡੀਟਰ ਰਹੀ। ਇਸਨੇ 1978 ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਪਰਿਸ਼ਦ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਆਫ਼ਿਸ ਖੋਲਿਆ।[1][5]
ਕਾਰਜ
[ਸੋਧੋ]ਵਰਸ਼ਾ ਅਦਾਲਜਾ ਨੇ 22 ਨਾਵਲ ਅਤੇ ਸੱਤ ਨਿੱਕੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਾਲਿਅਮਜ਼ ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਕੇ ਕੁਲ 40 ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ।[4][6]
ਸ਼ਰਵਣ ਤਾਰਾ ਸਰਵਦਾ (1968) ਅਤੇ ਤਿਮਿਰਨਾ ਪਛਾਯਾ (1969) ਉਸਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਨਾਵਲ ਹਨ, ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਏਕ ਪਲਨੀ ਪਰਖ (1969) ਹੈ। ਪੰਚ ਨੇ ਇੱਕ ਪੰਚ (1969), ਅਵਾਜਨੋ ਅਕਾਰ (1975), ਛੇਵਤਨੁ ਛੇਵਤ (1976), ਪਾਛਾ ਫਰਾਟਾ (1991) ਅਤੇ ਪਾਗਲਾ (1983) ਉਸਦੇ ਸਸਪੈਂਸ ਨਾਵਲ ਹਨ। ਨੀਲਿਮਾ ਮ੍ਰਿਤੂ ਪੰਮੀ ਛੇ (1977) ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਸਸਪੈਂਸ ਨਾਵਲ ਹੈ। ਆਤਸ਼ (1976) ਵੀਅਤਨਾਮ ਵਿੱਚ ਹਿੰਸਾ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਬੰਦੀਵਾਨ (1986) ਜੇਲ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਬਾਰੇ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਹੋਰ ਨਾਵਲ ਗੰਥ ਚੂਤਿਆਨੀ ਵੇਲਾ (1980), ਮ੍ਰਿਤੂਦੰਦ (1996), ਮਤਿਨੁ ਘਰ (1991), ਸ਼ਗ ਰੇ ਸ਼ਕੋਰੂ (2004), ਪਰਥਮ ਪਾਗਲੁ ਮੰਡੀਯੂ (2008) ਅਤੇ ਪਾਗਾਲੁ ਮਾਂਡੂ ਹੂ ਅਵਕਸ਼ਮਾ (2005) ਹਨ। ਉਸ ਦੇ ਹੋਰ ਨਾਵਲ ਮੇਰੇ ਪਾਨ ਏਕ ਘਰ ਹੈ (1971), ਰੇਤਪੰਖੀ (1974) ਅਤੇ ਖੜੀ ਪੜੇਲੋ ਟਾਹੂਕੋ (1983) ਹਨ। ਖਰੀ ਪੜੇਲੋ ਟਾਹੂਕੋ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਾਵਲ ਏਕ ਕਾਰਗਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਅੰਸਾਰ (1992) ਕੋੜ੍ਹੀਆਂ 'ਤੇ ਉਸਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਨਾਵਲ ਹੈ।[7]
ਉਸ ਦੇ ਲਘੂ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਈ (1979), ਸੰਜਨੇ ਆਂਬਰਾਏ (1983), ਅੰਤਾਣੀ (1989), ਬਿਲੀਪਤਰਾਨੁ ਚੋਥੂ ਪਾਨ (1994), ਗੰਥੇ ਬੰਧੁ ਆਕਾਸ਼ (1998), ਅਨੁਰਾਧਾ (2003) ਅਤੇ ਕੋਈ ਵਾਰ ਥਾਏ ਕੇ... (2004) ਹਨ। ਉਸਦੀਆਂ ਚੋਣਵੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਇਲਾ ਅਰਬ ਮਹਿਤਾ ਦੁਆਰਾ ਸੰਪਾਦਿਤ ਵਰਸ਼ਾ ਅਦਲਜਾਨੀ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਵਾਰਤਾਓ (1992) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। [7]
ਮੰਡੋਦਰੀ (1998) ਇਕ-ਨਾਟਕ ਨਾਟਕਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ। ਆ ਛੇ ਕਾਰਗਰ (1986), ਤਿਰੜ, ਸ਼ਹੀਦ (2003), ਵਸੰਤੀ ਕੋਇਲ (2006) ਉਸਦੇ ਨਾਟਕ ਹਨ। ਉਸ ਦੇ ਨਾਵਲ 'ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਏਕ ਘਰ ਹੈ' ਅਤੇ 'ਰੇਤਪੰਖੀ' ਛੋਟੀਆਂ ਟੀਵੀ ਲੜੀਵਾਰਾਂ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਤਿਮੀਰਨਾ ਪਦਛਾਇਆ ਨੂੰ ਤਿੰਨ-ਐਕਟ ਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਰੂਪਾਂਤਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਸੌ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ੋਅ ਹਨ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਾਵਲ ਦਰਿਦਰਨਾਰਾਇਣ ਨੂੰ ਟੀਵੀ ਲੜੀਵਾਰ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਾਟਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਢਾਲਿਆ। ਉਸਨੇ ਕੋੜ੍ਹ, ਅੰਸਾਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਫਿਲਮ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਹੈ। [1][7]
ਉਸਦੇ ਲੇਖ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਤੀਰਥ (1994) ਅਤੇ ਅਖੁ ਆਕਾਸ਼ ਏਕ ਪਿੰਜਰਮਾ (2007) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਸ ਦੇ ਸਫ਼ਰਨਾਮੇ ਨਭ ਜ਼ੁਕਯੂ (2002), ਘੁਗਵੇ ਛੇ ਜਲ (2002), ਸ਼ਿਵੋਹਮ (2006) ਅਤੇ ਸ਼ਰਨਾਗਤ (2007) ਹਨ। ਉਸਨੇ ਅਮਰ ਪ੍ਰੇਮਕਥਾਓ (2000) ਨੂੰ ਸੰਪਾਦਿਤ ਕੀਤਾ। [7]
ਕਰਾਸਰੋਡ 2016 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਤਿੰਨ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਨਾਵਲ ਹੈ।
ਪੁਰਸਕਾਰ
[ਸੋਧੋ]- ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ (1995)[3]
- ਸੋਵੀਅਤ ਲੈਂਡ ਨੇਹਰੂ ਅਵਾਰਡ (1976)[1]
- ਗੁਜਰਾਤੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ (1977, 1979, 1980)[1]
- ਗੁਜਰਾਤੀ ਸਾਹਿਤ ਪਰਿਸ਼ਦ ਅਵਾਰਡ (1972, 1975)[1]
- ਰਣਜੀਤਰਾਮ ਸੁਵਰਨ ਚੰਦਰਕ (2005)
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 "Varsha Adalja, 1940-". New Delhi: The Library of Congress Office.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Daksha Vyas; Candrakant Topivala. "સાહિત્યસર્જક: વર્ષા અડાલજા" (in Gujarati). Gujarati Sahitya Parishad.
{{cite web}}: Unknown parameter|trans_title=ignored (|trans-title=suggested) (help)CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ 3.0 3.1 "Sanskrit Sahitya Akademi Awards 1955-2007". Sahitya Akademi Official website. Archived from the original on 2010-06-13. Retrieved 2015-09-24.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ 4.0 4.1 "Varsha Adalja visits Tameside". Tameside: Tameside Metropolitan Borough Council. April 15, 2009. Archived from the original on ਨਵੰਬਰ 4, 2011. Retrieved November 2, 2011.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ Kartik Chandra Dutt (1 January 1999). Who's who of Indian Writers, 1999: A-M. Sahitya Akademi. p. 13. ISBN 978-81-260-0873-5.
- ↑ Susie J. Tharu; Ke Lalita (1993). Women Writing in India: The twentieth century. Feminist Press at CUNY. pp. 465–466. ISBN 978-1-55861-029-3.
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedAGSI