ਵੋਹ ਛੋਕਰੀ
| ਵੋਹ ਛੋਕਰੀ | |
|---|---|
| ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ | ਸੁਭੰਕਰ ਘੋਸ਼ |
| ਲੇਖਕ | ਅਤੁਲ ਤਿਵਾਰੀ |
| ਨਿਰਮਾਤਾ | ਰਵੀ ਮਲਿਕ |
| ਸਿਤਾਰੇ | ਪੱਲਵੀ ਜੋਸ਼ੀ ਨੀਨਾ ਗੁਪਤਾ ਪਰੇਸ਼ ਰਾਵਲ ਓਮ ਪੁਰੀ ਯੋਗਿਤਾ ਛੇਦਾ ਸ੍ਵਪਨਿਲ ਦੀਵਾਨ ਤੁਸ਼ਾਰ ਮੋਹਿਲੇ]] |
| ਸਿਨੇਮਾਕਾਰ | ਮੋਲੋਏ ਦਾਸਗੁਪਤਾ |
| ਸੰਪਾਦਕ | ਦੀਪਕ ਕਪੂਰ |
| ਸੰਗੀਤਕਾਰ | ਸਪਨ ਜਗਮੋਹਨ |
ਰਿਲੀਜ਼ ਮਿਤੀ |
|
ਮਿਆਦ | 150 ਮਿੰਟ |
| ਦੇਸ਼ | ਭਾਰਤ |
| ਭਾਸ਼ਾ | ਹਿੰਦੀ |
ਵੋਹ ਛੋਕਰੀ (English: That Chick ) 1994 ਦੀ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਫ਼ਿਲਮ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਸ਼ੁਭੰਕਰ ਘੋਸ਼ ਨੇ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੱਲਵੀ ਜੋਸ਼ੀ, ਨੀਨਾ ਗੁਪਤਾ, ਪਰੇਸ਼ ਰਾਵਲ ਅਤੇ ਓਮ ਪੁਰੀ ਨੇ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਫਿਲਮ ਨੇ 1993 ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤੇ। ਪੱਲਵੀ ਜੋਸ਼ੀ ਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ-ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਜਿਊਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪਰੇਸ਼ ਰਾਵਲ ਨੇ ਇਸ ਫਿਲਮ ਲਈ ਸਰਬੋਤਮ ਸਹਾਇਕ ਅਦਾਕਾਰ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ ਨੀਨਾ ਗੁਪਤਾ ਨੇ ਸਰਬੋਤਮ ਸਹਿਯੋਗੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ।[1][2]
ਪਲਾਟ[ਸੋਧੋ]
ਗੀਤਾ ਦੇਵੀ (ਨੀਨਾ ਗੁਪਤਾ) ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਨੂੰਹ ਹੈ, ਜੋ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਵਿਧਵਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਜਵਾਨ ਅਤੇ ਆਕਰਸ਼ਕ, ਉਹ ਗੁਆਂਢ ਦੇ ਇੱਕ ਆਦਮੀ, ਲਲਿਤ ਰਾਮਜੀ (ਪਰੇਸ਼ ਰਾਵਲ) ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਇੱਕ ਧੀ ਹੈ, ਅਪਸਰਾ (ਪੱਲਵੀ ਜੋਸ਼ੀ), ਅਤੇ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇੱਕ ਦਿਨ, ਲਲਿਤ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸਪੱਸ਼ਟੀਕਰਨ ਦੇ ਗਾਇਬ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਛੱਡੀ ਹੋਈ ਮਾਂ ਅਤੇ ਧੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਿਰੰਤਰ ਗਰੀਬੀ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਪਸਰਾ ਸਕੂਲ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਅਤੀਤ ਬਾਰੇ ਸਕੂਲ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਆਮਦਨ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਕਾਨ ਛੱਡਣ 'ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਲੋਨੀ ਦੀ ਝੋਪੜੀ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਗੀਤਾ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਕਮਾਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਨੌਕਰਾਣੀ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਫਿਲਮ ਦੇ ਦਿਲ ਦਹਿਲਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਅਪਸਰਾ ਦਾ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ, ਜਿਸ ਦੇ ਭਰਮ ਭਰੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਉਹ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਵਰਗਾ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਵਾਲਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੀ ਹੈ।
ਇਹ ਜਾਣ ਕੇ ਕਿ ਲਲਿਤ ਹੁਣ ਇੱਕ ਸਫਲ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਹੈ, ਅਪਸਰਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣ ਲਈ ਮਨਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਪਿਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਵੇਗਾ। ਮਾਂ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਚੰਗਿਆਈ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀ ਉਮੀਦ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਗੁਆ ਕੇ, ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਆਪਣੀ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਧੀ ਨੂੰ ਇਕੱਲਾ ਛੱਡ ਕੇ ਮਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਧੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਇੱਕ ਬਿਰਧ ਦੇ ਘਰ (15 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ) ਨੌਕਰਾਣੀ ਵਜੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਲੜਕੀ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਚਿੰਤਤ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਮਰ ਦੇ ਅੰਤਰ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਝਿਜਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਲੜਕੀ ਆਖਰਕਾਰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਓਮ ਪੁਰੀ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਜੀਵਨ ਜਿਉਣ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਸ ਦੇ ਰੱਖਿਅਕ ਦੀ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਨਾਲ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੇ ਲੜਕੀ ਉੱਤੇ ਕਤਲ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਪੁਲਿਸ ਉਸ ਤੋਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਬੂਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਰਿਹਾਅ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਉਪਕਰਣਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਉਹ ਇੱਕ ਵੇਸਵਾ ਵਜੋਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਉਹ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਹੋਰ ਗਲੀ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਅਗਵਾਈ ਦਾ ਦਰਜਾ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਦਿਨ, ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਸ਼ਹਿਰ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਓਹਨਾ ਦੀ ਇੱਕ ਕਾਨਫਰੰਸ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਾਨਫਰੰਸ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਉੱਠਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਚੀਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦੀ ਧੀ ਹੈ। ਲਲਿਤ ਉਸ ਦੀ ਆਵਾਜ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਦੁਆਰਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢਵਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੜਕ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮੀਲ ਹੇਠਾਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਸਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਸ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਦਿਖਾ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਓਹ ਉਸ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਹ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਗੁੰਡਾ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖਿਸਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਫਿਲਮ ਉਸ ਦੇ ਘਾਹ ਉੱਤੇ ਮਰਨ ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਕਾਸਟ[ਸੋਧੋ]
- ਨੀਨਾ ਗੁਪਤਾ ਗੀਤਾ ਦੇਵੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ
- ਲਲਿਤ ਰਾਮਜੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਰੇਸ਼ ਰਾਵਲ
- ਓਮ ਪੁਰੀ
- ਅਪਸਰਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੱਲਵੀ ਜੋਸ਼ੀ
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ "41st National Film Awards". International Film Festival of India. Retrieved 3 March 2012.
- ↑ "41st National Film Awards (PDF)" (PDF). Directorate of Film Festivals. Retrieved 3 March 2012.