ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਪੱਛਮੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ

20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਪੱਛਮੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਪੇਂਟਰਾਂ ਵਿਨਸੇਂਟ ਵੈਨ ਗੌਗ, ਪਾਲ ਸੇਜ਼ਾਨ, ਪਾਲ ਗੌਗੁਇਨ, ਜੌਰਜ ਸੇਉਰਟ, ਹੈਨਰੀ ਡੀ ਟੂਲੂਸ-ਲੌਟਰੇਕ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਧੁਨਿਕ ਕਲਾ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਨ। 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ, ਹੈਨਰੀ ਮੈਟਿਸ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਨੌਜਵਾਨ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੀ-ਕਿਊਬਿਸਟ ਜੌਰਜ ਬ੍ਰੇਕ, ਆਂਡਰੇ ਡੇਰੇਨ, ਰਾਉਲ ਡੂਫੀ ਅਤੇ ਮੌਰੀਸ ਡੀ ਵਲਾਮਿਨਕ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਨੇ ਪੈਰਿਸ ਕਲਾ ਜਗਤ ਵਿੱਚ "ਜੰਗਲੀ", ਬਹੁ-ਰੰਗੀ, ਭਾਵਪੂਰਣ ਲੈਂਡਸਕੇਪਾਂ ਅਤੇ ਚਿੱਤਰ ਪੇਂਟਿੰਗਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਲੋਚਕ ਫੌਵਿਜ਼ਮ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਟਿਸ ਦੇ ਦ ਡਾਂਸ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸੰਸਕਰਣ ਨੇ ਉਸਦੇ ਕਰੀਅਰ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਪੇਂਟਿੰਗ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਬਿੰਦੂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ।[1] ਇਹ ਆਦਿਮ ਕਲਾ ਦੇ ਨਾਲ ਮੈਟਿਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੋਹ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ: ਠੰਡੇ ਨੀਲੇ-ਹਰੇ ਬੈਕਗ੍ਰਾਉਂਡ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਚਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਤੀਬਰ ਨਿੱਘਾ ਰੰਗ ਅਤੇ ਨੱਚਦੇ ਨਗਨਾਂ ਦੀ ਤਾਲਬੱਧ ਉਤਰਾਧਿਕਾਰ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਮੁਕਤੀ ਅਤੇ ਹੇਡੋਨਿਜ਼ਮ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਟੂਲੂਸ-ਲੌਟਰੇਕ, ਗੌਗੁਇਨ ਅਤੇ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦੂਜੇ ਨਵੀਨਤਾਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਕੇ, ਪਾਬਲੋ ਪਿਕਾਸੋ ਨੇ ਸੇਜ਼ਾਨ ਦੇ ਇਸ ਵਿਚਾਰ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਊਬਿਸਟ ਪੇਂਟਿੰਗ ਬਣਾਈ ਕਿ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਸਾਰੇ ਚਿਤਰਣ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਠੋਸਾਂ ਤੱਕ ਘਟਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ: ਘਣ, ਗੋਲਾ ਅਤੇ ਕੋਨ । ਪੇਂਟਿੰਗ ਲੇਸ ਡੇਮੋਇਸੇਲਸ ਡੀ'ਅਵਿਗਨਨ (1907; ਗੈਲਰੀ ਦੇਖੋ) ਦੇ ਨਾਲ, ਪਿਕਾਸੋ ਨੇ ਪੰਜ ਵੇਸਵਾਵਾਂ, ਹਿੰਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੇਂਟ ਕੀਤੀਆਂ ਔਰਤਾਂ, ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਕਬਾਇਲੀ ਮਾਸਕ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਪ੍ਰੋਟੋ-ਕਿਊਬਿਸਟ ਕਾਢਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੀਆਂ, ਪੰਜ ਵੇਸਵਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕੱਚੇ ਅਤੇ ਮੁੱਢਲੇ ਵੇਸ਼ਵਾਘਰ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਅਤੇ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਤਸਵੀਰ ਬਣਾਈ। ਵਾਇਲਿਨ ਅਤੇ ਕੈਂਡਲਸਟਿੱਕ, ਪੈਰਿਸ ਦੁਆਰਾ ਉਦਾਹਰਨ ਵਜੋਂ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣਾਤਮਕ ਘਣਵਾਦ, ਲਗਭਗ 1908 ਤੋਂ 1912 ਤੱਕ ਪਾਬਲੋ ਪਿਕਾਸੋ ਅਤੇ ਜੌਰਜ ਬ੍ਰੇਕ ਦੁਆਰਾ ਸਾਂਝੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣਾਤਮਕ ਘਣਵਾਦ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਘਣਵਾਦ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਬਣਤਰ, ਸਤਹ, ਕੋਲਾਜ ਤੱਤ, ਪੇਪਰ ਕੋਲੇ ਅਤੇ ਵਿਲੀਨ ਕੀਤੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਸਤੂਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਿਸਮ ਦੀ ਪਛਾਣ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[2][3]

ਕ੍ਰਿਸਟਲ ਕਿਊਬਿਜ਼ਮ 1915 ਅਤੇ 1916 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਮਤਲ ਸਤਹ ਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਓਵਰਲੈਪਿੰਗ ਜਿਓਮੈਟ੍ਰਿਕ ਪਲੇਨਾਂ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਵੱਲ ਇੱਕ ਸ਼ਿਫਟ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕਸਾਰ ਕਿਊਬਿਜ਼ਮ ਦਾ ਇੱਕ ਡਿਸਟਿਲ ਰੂਪ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਅਭਿਆਸ ਬ੍ਰੇਕ, ਪਿਕਾਸੋ, ਜੀਨ ਮੈਟਜ਼ਿੰਗਰ, ਅਲਬਰਟ ਗਲੇਜ਼, ਜੁਆਨ ਗ੍ਰਿਸ, ਡਿਏਗੋ ਰਿਵੇਰੇਨਸ, ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।, ਜੈਕ ਲਿਪਚਿਟਜ਼, ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਆਰਚੀਪੈਂਕੋ, ਫਰਨਾਂਡ ਲੈਗਰ, ਅਤੇ 1920 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਹੋਰ ਕਲਾਕਾਰ।[4]

1910 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਅਤੇ ਘਣਵਾਦ ਦੇ ਦੌਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਕਈ ਲਹਿਰਾਂ ਉਭਰੀਆਂ। ਜਿਓਰਜੀਓ ਡੀ ਚਿਰੀਕੋ ਜੁਲਾਈ 1911 ਵਿੱਚ ਪੈਰਿਸ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਐਂਡਰੀਆ (ਕਵੀ ਅਤੇ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਜੋ ਅਲਬਰਟੋ ਸਾਵੀਨੀਓ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਨਾਲ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਸੈਲੂਨ ਡੀ'ਆਟੋਮਨੇ ਵਿਖੇ ਜਿਊਰੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਪਿਏਰੇ ਲੈਪ੍ਰੇਡ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਤਿੰਨ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਰਗੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ: ਓਰੇਕਲ ਦਾ ਐਨੀਗਮਾ, ਐਨੀਗਮਾ ਆਫ਼ ਏਨ ਦੁਪਹਿਰ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਪੋਰਟਰੇਟ । 1913 ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਸੈਲੂਨ ਡੇਸ ਇੰਡੀਪੈਂਡੈਂਟਸ ਅਤੇ ਸੈਲੂਨ ਡੀ'ਆਟੋਮਨੇ ਵਿਖੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਪਾਬਲੋ ਪਿਕਾਸੋ, ਗੁਇਲਾਮ ਅਪੋਲਿਨੇਅਰ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਰਹੱਸਮਈ ਪੇਂਟਿੰਗਾਂ ਨੂੰ ਅਤਿ-ਯਥਾਰਥਵਾਦ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਲਈ ਸਹਾਇਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੌਂਗ ਆਫ਼ ਲਵ (1914) ਡੀ ਚਿਰੀਕੋ ਦੁਆਰਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਅਤਿ-ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸਨੂੰ 1924 ਵਿੱਚ ਆਂਡਰੇ ਬ੍ਰੈਟਨ ਦੁਆਰਾ "ਸਥਾਪਿਤ" ਅੰਦੋਲਨ ਤੋਂ ਦਸ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਪੇਂਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ[5]

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. Clement, Russell T. (1996). Four French Symbolists. Westport, Connecticut: Greenwood Press. p. 114. ISBN 978-0-31329-752-6.
  2. "Cubism: The Leonard A. Lauder Collection". Metropolitan Museum of Art. October 10, 2014. Retrieved June 30, 2019.
  3. Cooper, Douglas (1970). The Cubist Epoch. London, UK: Phaidon Press. pp. 11–221, 232. ISBN 0-87587-041-4.
  4. Green, Christopher (1987). Cubism and its Enemies, Modern Movements and Reaction in French Art, 1916–1928. New Haven & London: Yale University Press. pp. 13–47, 215. ISBN 978-0-30003-468-4.
  5. "Giorgio de Chirico. The Song of Love. Paris, June-July 1914". The Museum of Modern Art. Retrieved June 30, 2019.

ਬਿਬਲੀਓਗ੍ਰਾਫੀ

[ਸੋਧੋ]

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

[ਸੋਧੋ]