ਅੰਨ੍ਹਾ ਆਦਮੀ ਅਤੇ ਲੰਗਡ਼ਾ
ਅੰਨ੍ਹਾ ਆਦਮੀ ਅਤੇ ਲੰਗਡ਼ਾ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜੋ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਦੋ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੀਆਂ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵਿਸ਼ਾ ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਈ. ਪੂ. ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਯੂਨਾਨੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਵਾਲੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਏਸ਼ੀਆ, ਯੂਰਪ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ।
ਜਦੋਂ ਕਿ 16ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਆਮ ਸੀ, ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਸਾਹਿਤਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਿਰਫ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਉੱਭਰਨ ਲੱਗੀਆਂ ਅਤੇ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਈਸਪ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਜੀਨ-ਪੀਅਰ ਕਲੇਰਿਸ ਡੀ ਫਲੋਰੀਅਨ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਕੂਲਣ ਨੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਮੁਹਾਵਰੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ, "ਲ 'ਯੂਨੀਅਨ ਡੀ ਲ' ਐਵੇਗਲ ਅਤੇ ਲੇ ਪੈਰਾਲਾਇਕ" (ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਦਮੀ ਅਤੇ ਲੰਗਡ਼ੇ ਦਾ ਮਿਲਾਪ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮਝੌਤਾ ਰਹਿਤ ਭਾਈਵਾਲੀ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਸਰੋਤ[ਸੋਧੋ]
ਯੂਨਾਨੀ ਮਾਨਵ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਉਪ-ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਇੱਕ ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਦਮੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੰਗਡ਼ੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ। ਪਲੈਟੋ ਦ ਯੰਗਰ ਨੇ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦੋ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਵਿਪਰੀਤ ਲਾਈਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਹੈ:
- ਇੱਕ ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਦਮੀ ਨੇ ਇੱਕ ਲੰਗਡ਼ੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਉੱਤੇ ਚੁੱਕਿਆ,
- ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰ ਉਧਾਰ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਰ ਨੂੰ ਉਧਾਰ।
ਤਿੰਨ ਹੋਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰੀਆ ਦੇ ਲਿਓਨੀਡਾਸ ਅਤੇ ਬਾਈਜੈਂਟਿਅਮ ਦੇ ਐਂਟੀਫਿਲਸ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਜੋਡ਼ ਕੇ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਸੰਪੂਰਨ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।[1]
ਇਸ ਟ੍ਰੌਪ ਉੱਤੇ ਅਧਾਰਤ ਇੱਕ ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਸੂਡੋ-ਬਾਈਬਲ ਦਸਤਾਵੇਜ਼, ਦ ਅਪੋਕਰੀਫੋਨ ਆਫ਼ ਈਜ਼ਕੀਲ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਬਾਗ ਉੱਤੇ ਛਾਪਾ ਮਾਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਭਾਈਵਾਲੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਆਪਣੀਆਂ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਨਿਰਦੋਸ਼ਤਾ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪਰਿਵਰਤਨ ਯਹੂਦੀ ਤਾਲਮੂਦ (ਸੰਨਹੇਦ੍ਰਿਨ 91) ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਇਸਲਾਮੀ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਯਿਸੂ ਦੇ ਬਚਪਨ ਦੌਰਾਨ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ।[2][3]
ਇਹ ਕਿ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸਥਿਤੀ ਅਜੇ ਵੀ ਮੱਧਯੁਗੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, 14 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਗੈਸਟਾ ਰੋਮਨੋਰਮ ਵਿੱਚ ਲਾਤੀਨੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਸਮਰਾਟ ਇੱਕ ਆਮ ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲੰਗਡ਼ਾ ਆਦਮੀ ਅੰਨ੍ਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚਣ ਦੇ ਸਾਧਨਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।[4] ਉਸੇ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਧਰੰਗੀ ਲਡ਼ਕਾ ਇੱਕ ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਦਮੀ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਲੈਸਨੋਵੋ ਮੱਠ ਵਿੱਚ ਇਕ ਫਰੈਸਕੋ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਡ਼੍ਹ ਦਾ ਇਲਾਜ ਲੱਭ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਯੋਗ ਵਿੱਚ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਬਕ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦਾ ਸੀ।[5]
ਯੂਰਪੀ ਕਥਾਵਾਂ[ਸੋਧੋ]
ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਥੀਮ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਆਮ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਫਰਚਟੇਗੋਟ ਗੇਲਰਟ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਵਿਤਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਫੈਬੇਲਨ ਅੰਡ ਏਰਜ਼ਾਹਲੁੰਗੇਨ (1746-1748) ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅੰਨ੍ਹਾ ਆਦਮੀ ਇੱਕ ਅਪੰਗ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਮਦਦ ਮੰਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਜੋ ਨੈਤਿਕਤਾ ਖਿੱਚਦਾ ਹੈ ਉਹ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਹੈ, ਕਿ ਆਪਸੀ ਸਮਰਥਨ ਦਾਨ ਤੋਂ ਪਰੇ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜ ਲਈ ਇੱਕ ਮਾਡਲ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ:
- ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਹਨ,
- ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹੈ
- ਅਤੇ ਇਸ ਅਪੂਰਣਤਾ ਦੇ ਚਸ਼ਮੇ ਤੋਂ
- ਚੰਗੇ ਜੋ ਸਮਾਜਿਕ ਗੁਣ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ।[6]
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ III.11, 12, 13, 13b
- ↑ Richard N. Longenecker, The challenge of Jesus' parables, Grand Rapids, Michigan 2000 pp.64-5
- ↑ Muhammad Ata Ur-Rahim, Ahmad Thomson, Jesus, prophet of Isam, Norwich UK, 1977 p.20[permanent dead link]
- ↑ University of Michigan
- ↑ Marija T. V’lckova-Laskoska and Dimitri S. Laskoski, "The Blind Man and the Paralytic Boy of Lesnovo: Diagnosis of Borderline Lepromatous Leprosy After 660 Years?", Arch Dermatol. 2009, 145(9):1047 Archived 2016-03-04 at the Wayback Machine.
- ↑ Albert Baskerville, The poetry of Germany, New York 1854, pp.7-8
