ਉਥੈਲੋ
| ਉਥੈਲੋ ਦਾ ਦੁਖਾਂਤ, ਵੈਨਿਸ ਦਾ ਮੂਰ | |
|---|---|
 ਉਥੈਲੋ ਦੀ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ | |
| ਲੇਖਕ | ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੈਕਸਪੀਅਰ |
| ਪ੍ਰੀਮੀਅਰ ਦੀ ਤਾਰੀਖ | 1622 |
| ਮੂਲ ਭਾਸ਼ਾ | ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ |
| ਵਿਧਾ | ਦੁਖਾਂਤ |
ਉਥੈਲੋ ਦਾ ਦੁਖਾਂਤ, ਵੈਨਿਸ ਦਾ ਮੂਰ, ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੈਕਸਪੀਅਰ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਪ੍ਰਸਿਧ ਪੰਜੀ-ਅੰਕੀ ਦੁਖਾਂਤ ਨਾਟਕ ਹੈ। ਇਹ ਲਗਪਗ 1603 ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿੰਥੀਉ (ਬੋਕਾਸੀਓ ਦਾ ਚੇਲਾ) ਦੀ 1565 ਵਿੱਚ ਛਪੀ ਇੱਕ ਇਤਾਲਵੀ ਕਹਾਣੀ 'ਉਨ ਕੈਪੀਤਾਨੋ ਮੋਰੋ (Un Capitano Moro -"ਮੂਰ ਦਾ ਕਪਤਾਨ") ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ। ਕਹਾਣੀ ਚਾਰ ਕੇਂਦਰੀ ਪਾਤਰਾਂ: ਵੀਨਸ ਦੀ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੂਰ ਜਰਨੈਲ, ਉਥੈਲੋ; ਉਸ ਦੀ ਨਵੀਂ ਨਵੇਲੀ ਪਤਨੀ, ਡੇਸਦੇਮੋਨਾ; ਉਸ ਦੇ ਲੈਫੀਟੀਨੈਟ, ਕੈਸੀਓ; ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਮਤਾਹਿਤ ਅਫਸਰ, ਇਆਗੋ - ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ।
ਰਚਨਾ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ[ਸੋਧੋ]
ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਟਕਾਂ ਲਈ ਕਹਾਣੀਆਂ - ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਇਤਿਹਾਸ, ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਅਤੇ ਮਲਾਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਹਰ ਥਾਂ ਤੋਂ ਉਧਾਰ ਲਈਆਂ ਹਨ। ਉਥੈਲੋ ਇੱਕ ਮੂਰ ਸੀ। ਮੱਧਕਾਲੀ ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਸਪੇਨ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਅਫਰੀਕਾ ਵਿੱਚਲੇ ਮੁਸਲਿਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ - ਅਰਬਾਂ ਨੇ ਇਹ ਇਲਾਕੇ ਅਰਬੀ ਜਿੱਤਾਂ ਦੀ ਦੂਜੀ ਲਹਿਰ ਦੌਰਾਨ ਹਥਿਆ ਲਏ ਸਨ। ਉਹ ਚੰਗੇ ਮਲਾਹ ਅਤੇ ਸਿਪਾਹੀ ਸਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਦੀ ਪ੍ਰੋਟੋਟਾਈਪ ਮੌਰੀਜੀਓ ਨਾਮ ਦੀ ਇੱਕ ਇਤਾਲਵੀ ਸਾਹਿਤਕ ਤਰਾਸਦੀ ਸੀ। ਉਹ 1505 ਤੋਂ 1508 ਤੱਕ ਸਾਈਪ੍ਰਸ ਵਿੱਚ ਵੀਨਸ ਫ਼ੌਜ ਦਾ ਕਮਾਂਡਰ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ੱਕੀ ਹਾਲਤਾਂ ਚ ਉੱਥੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਸਾਈਪ੍ਰਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗਰਵ ਹੈ ਕਿ ਡੇਸਦੇਮੋਨਾ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਉਸ ਟਾਪੂ ਤੇ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਫੈਮਾਗੁਸਤਾ ਵਿੱਚ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਉਥੈਲੋ ਗੜ੍ਹੀ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਉਹ ਬੜੇ ਤਤਪਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਪਾਤਰ[ਸੋਧੋ]
|
|
