ਚੌਹਰਮਲ
| ਚੌਹਰਮਲ | |
|---|---|
 | |
| ਦੇਵਨਾਗਰੀ | "चौहरमल" |
| ਮਾਨਤਾ | ਗੈਰ-ਬ੍ਰਾਹਮਣੀ ਦੇਵਤਾ |
| ਹਥਿਆਰ | ਤਲਵਾਰ |
| ਵਾਹਨ | ਘੋੜਾ ਅਤੇ ਸ਼ੇਰ |
| Consort | ਰੇਸ਼ਮਾ |
" ਚੌਹਰਮਲ " ਜਾਂ " ਚੂਹਰਮਲ " ਜਾਂ " ਵੀਰ ਚੌਹਰਮਲ " ਇੱਕ ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦੁਸਾਧ ਜਾਤੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੁਸਾਧ ਲੋਕਧਾਰਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚੌਹਰਮਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੈ ਜੋ ਦਲਿਤ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਉੱਚ ਜਾਤੀਆਂ ਉੱਤੇ ਜਿੱਤ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ।[1] [2]
ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ[ਸੋਧੋ]
ਚੌਹਰਮਲ ਦਾ ਜਨਮ ਅੰਜਨੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਉਸਨੂੰ ਦੇਵੀ ਦੁਰਗਾ ਦਾ ਇੱਕ ਭਗਤ ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[3]
ਬਿਹਾਰ ਦੀਆਂ ਲੋਕ ਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਚੌਹਰਮਲ ਦੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਹਾਣੀਆਂ ਮੌਜੂਦ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਕਹਾਣੀਆਂ ਉਸਨੂੰ ਦੁਸਾਧ ਸਮਾਜ ਦਾ ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਮੰਨਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜੀਆਂ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧੀ ਨਾਇਕ ਵਜੋਂ ਘਟੀਆ ਸਮਝਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਰੂਪਾਂ ਅਨੁਸਾਰ, ਬਾਬਾ ਚੌਹਰਮਲ ਦੁਸਾਧ ਜਾਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ੌਕੀਨ ਆਦਮੀ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੇ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ। ਅਜੈਬ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪਿਤਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਰੇਸ਼ਮਾ ਸੀ, ਜੋ ਚੌਹਰਮਲ ਨਾਲ ਇੱਕ ਤਰਫਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ ਜੋ ਚੌਹਰਮਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਸਮਝਦਾ ਸੀ। ਚੌਹਰਮਲ ਦੇ ਰਵੱਈਏ ਤੋਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋ ਕੇ, ਰੇਸ਼ਮਾ ਚੌਹਰਮਲ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਫੌਜ ਭੇਜਦੀ ਹੈ। ਪਰ, ਦੁਸਾਧਾਂ ਨੇ ਰਾਹੂ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਦੁਸਾਧ ਜਾਤੀ ਦੀ ਇਸ਼ਟ ਦੇਵੀ (ਲੋਕ ਦੇਵੀ) ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਕਾਰਨ ਚੌਹਰਮਲ ਬਚ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਕਿ ਰੇਸ਼ਮਾ ਸੜ ਕੇ ਸੁਆਹ ਹੋ ਗਈ।[1] [4]
ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸੰਸਕਰਣ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਚੌਹਰਮਲ ਅਤੇ ਰੇਸ਼ਮਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਸਨ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੁਆਰਾ ਮੰਨਜੂਰੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਜੋ ਕਿ ਭੂਮਿਹਾਰ ਜਾਤੀ ਦੇ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ ਸਨ। ਰੇਸ਼ਮਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਅਤੇ ਕਤਲ ਕਰਨ ਲਈ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸੀ, ਇੱਕ ਫੌਜ ਭੇਜੀ। ਚੌਹਰਮਲ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਬਹਾਦਰੀ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਹੀ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ "ਸਮਾਧੀ" (ਧਿਆਨ) ਧਾਰਨ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਲਈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਹ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਭੂਮਿਹਰਾਂ ਉੱਤੇ ਦੁਸਾਧ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਗਿਆ।[1] [4]
ਰੇਸ਼ਮਾ ਨੂੰ ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਵਰਨਣ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਜਿਨਸੀ ਅਤੇ ਅਨੈਤਿਕ ਵਿਅਕਤੀ ਵਜੋਂ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਿਚਾਰ ਹੈ ਕਿ ਨੀਵੀਆਂ ਜਾਤਾਂ ਇਸ ਵਿਗਾੜ ਰਾਹੀਂ ਉੱਚ ਜਾਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ।[5]
ਮਿਥਿਲਾ ਖੇਤਰ ਦੇ ਦੁਸਾਧ ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਾਹਲੇਸ਼ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਨਾਇਕ ਮੰਨਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਚੌਹਰਮਲ ਦਾ ਚਾਚਾ ਸੀ। ਸਾਹਲੇਸ "ਮੋਰੰਗ ਦੇ ਰਾਜੇ" ਦੇ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹਿਲ ਗਾਰਡ ("ਮਹਾਪੁਰ") ਵਜੋਂ ਨੌਕਰੀ ਲੈਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ। ਚੌਹਰਮਲ ਖੁਦ ਉਹ ਨੌਕਰੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਠੱਗਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਸਾਹਲੇਸ ਦੁਆਰਾ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਪਰੰਪਰਾ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਹਲੇ ਨੂੰ ਮੁੱਢਲਾ ਨਾਇਕ ਹੈ ਜਦਕਿ ਚੌਹਰਮਲ ਨੂੰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।[1] [4]
ਦਲਿਤ ਭਾਈਚਾਰਾ ਵੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭੋਜਪੁਰੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਚੌਹਰਮਲ ਅਤੇ ਸਾਹਲੇ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਰੇਸ਼ਮਾ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੌਹਰਮਲ ਦੀ ਉਸਤਤ ਵਿੱਚ ਗਾਏ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ।[6]
| ਮੂਲ | ਅਨੁਵਾਦ |
|---|---|
|
|
==ਕਮੇਮੋਰਾ ਚੌਹਰਮਲ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕਈ ਤਿਉਹਾਰ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ; ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ "ਚੌਹਰਮਲ ਮੇਲਾ", ਪਟਨਾ ਦੇ ਕੋਲ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਜੇ ਨਾਂਬੀਸਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਸ ਖੇਤਰ ਦੇ ਦੌਸਾਧ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੰਤ (ਚੌਹਰਮਲ) ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਮੇਲੇ ਵਿੱਚ ਧੂਮ-ਧਾਮ ਅਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਨਾਲ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਨਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ "ਉੱਚ ਜਾਤੀ" ਦੀ ਲੜਕੀ ਨਾਲ ਭੱਜ ਗਿਆ ਸੀ ਬਲਕਿ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਤਿਉਹਾਰ ਵਿੱਚ ਲਾਲੂ ਪ੍ਰਸਾਦ ਯਾਦਵ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਖਿੱਚ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਅਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਨੂੰ ਭੂਮੀਹਾਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਹਿੰਸਕ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਮਿਲੀ ਸੀ ਪਰ ਯਾਦਵ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਇਸ ਨੂੰ ਦਲਿਤਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਰੈਲੀ ਬਿੰਦੂ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ।[7]
ਜਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਅਤੇ ਨੀਵੀਆਂ ਜਾਤਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹਿੰਸਕ ਝੜਪਾਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਸਭ ਤੋਂ ਬਦਨਾਮ "ਏਕੌਨੀ ਘਟਨਾ" ਸੀ। ਦਲਿਤ ਹਾਲਾਂਕਿ ਚੌਹਰਮਲ ਦੇ ਪੂਰੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ "ਰਾਣੀ ਰੇਸ਼ਮਾ ਦਾ ਖੇਲਾ" ਵਰਗੇ ਨਾਟਕੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪੜਾਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦੁਸਾਧਾਂ ਦਾ ਕਰਮਕਾਂਡ ਮੁਖੀ, ਭਗਤ ਅਜਿਹੇ ਮੌਕਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਕਰਮਕਾਂਡ ਕਰਦੇ ਹਨ।[1]
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ[ਸੋਧੋ]
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Narayan, Badri (2013), "Documenting Dissent", in Channa, Subhadra Mitra; Mencher, Joan P. (eds.), Life as a Dalit: Views from the Bottom on Caste in India, Sage Publications India, p. 317,319,326,328,329,330, ISBN 978-8-13211-777-3 ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; name "Narayan 322" defined multiple times with different content - ↑ Roy Choudhury, Pranab Chandra (1976). Folklore of Bihar. India: National Book Trust(Original from the University of Michigan). pp. 108, 109. Retrieved 2020-09-19.
- ↑ Sharma, Manorma (2004). Folk India: A Comprehenseive Study of Indian Folk Music and Culture, Volume 7. Sundeep Prakashan (Original from Indiana University). pp. 44, 45. ISBN 8175741422. Retrieved 2020-09-19.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Vibodh Parthasarathi, Guy Poitevin, Bernard Bel, Jan Brouwer, Biswajit Das (2010). Communication, Culture and Confrontation. India: Sage Publications. ISBN 978-8132104865. Retrieved 16 June 2020.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗਲਤੀ:Invalid<ref>tag; name "Reshma" defined multiple times with different content - ↑ Channa, Subhadra Mitra; Mencher, Joan P. (2013-05-30). Life as a Dalit: Views from the Bottom on Caste in India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Sage Publications India. p. 328. ISBN 978-81-321-1777-3.
- ↑ Subhadra Mitra Channa; Joan P. Mencher (2013). Life as a Dalit: Views from the Bottom on Caste in India. Sage Publishing India. p. 399. ISBN 978-8132118022. Retrieved 2020-10-03.
- ↑ Nambisan, Vijay (2001). Bihar: is in the Eye of the Beholder. Penguin UK. ISBN 9352141334. Retrieved 26 July 2020.