ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ

ਜੋੜ ਸੋਧੋ
ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ
ਸੰਪਾਦਕਹੇਮੰਤੀ ਸਰਕਾਰ
ਰਿਲੀਜ਼ ਮਿਤੀ
2014
ਮਿਆਦ
45 ਮਿੰਟ
ਦੇਸ਼ਭਾਰਤ
ਭਾਸ਼ਾਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ

ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ 2014 ਦੀ ਇੱਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿਭਾ ਬਖਸ਼ੀ ਨੇ 16 ਦਸੰਬਰ, 2012 ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ 23 ਸਾਲਾ ਮੈਡੀਕਲ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਨਿਰਭਯਾ ਦੇ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਸਮੂਹਿਕ ਬਲਾਤਕਾਰ ਅਤੇ ਕਤਲ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕੀਤਾ ਸੀ। [1][2]ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ, ਵਿਭਾ ਨਿਰਭਯਾ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਸ ਕੰਟਰੋਲ ਅਤੇ ਕਮਾਂਡ ਰੂਮ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ।[3][4]

ਇਹ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੁਲਿਸ' ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਤ ਕਰਦਿਆਂ ਔਰਤਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਪ੍ਰਤੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਕਿਵੇਂ ਬਦਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਕਈ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ 62ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਅਵਾਰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਲਮ ਸਮਾਜਿਕ ਮੁੱਦੇ ਲਈ ਭਾਰਤ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਤੋਂ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।[1][5]ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ 150,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਫੋਰਸ ਨੂੰ ਲਿੰਗ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ।[6][7]

ਪਿਛੋਕੜ

[ਸੋਧੋ]

ਇਹ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਭਯਾ ਦੇ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ ਜੋ 16 ਦਸੰਬਰ 2012 ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚਲਦੀ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਵਾਪਰੀ ਸੀ। 23 ਸਾਲਾ ਫਿਜ਼ੀਓਥੈਰੇਪੀ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਆਪਣੇ ਮਰਦ ਦੋਸਤ ਨਾਲ 'ਲਾਈਫ ਆਫ ਪਾਈ "ਫਿਲਮ ਦੇਖ ਕੇ ਘਰ ਪਰਤ ਰਹੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਨਾਬਾਲਗ ਸਮੇਤ ਛੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਸਮੂਹਿਕ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਬਲਾਤਕਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਜੰਗਾਲ ਵਾਲੀ ਰਾਡ ਪਾਈ ਗਈ ਅਤੇ ਇੰਨੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੰਤਡ਼ੀਆਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਈਆਂ। ਉਸ ਦੇ ਮਰਦ ਦੋਸਤ ਉੱਤੇ ਸਰੀਰਕ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। [8] ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀਆਂ ਨੇ ਚਲਦੀ ਬੱਸ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਨਿਰਭਯਾ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇੱਕ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਗਡ਼ ਗਈ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਰਾਹੀਂ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਦੇ ਇੱਕ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਕਈ ਅੰਗਾਂ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ [4][9][10]

ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੇ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਵਿਆਪਕ ਰੋਸ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਨਿਰਭਯਾ ਨਾਲ ਇਕਜੁੱਟਤਾ ਦਿਖਾਉਣ ਅਤੇ ਤੁਰੰਤ ਨਿਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਆਮ ਲੋਕ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਸੰਬਰ ਦੀ ਠੰਡ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪੁਲਿਸ ਵੱਲੋਂ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਤੋਪਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਭਾਰੀ ਰੋਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸਰਕਾਰ ਹਰਕਤ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ। 3-ਮੈਂਬਰੀ ਬਲਾਤਕਾਰ ਵਿਰੋਧੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਪਣੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।[4][9]

ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ 2013 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਐਕਟ ਨਿਰਭਯਾ ਐਕਟ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਲਾਤਕਾਰ, ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ, ਤੇਜ਼ਾਬ ਹਮਲੇ, ਵੋਯੂਰੀਜ਼ਮ ਅਤੇ ਪਿੱਛਾਪਿੱਛਾ ਕਰਨਾ ਵਰਗੇ ਅਪਰਾਧਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[11][8]

ਜਨਤਕ ਰੋਸ ਦਾ ਦਬਾਅ ਇੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ ਕਿ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜੁਵੇਨਾਈਲ ਜਸਟਿਸ ਕਾਨੂੰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਜਿਸ ਨਾਲ 16 ਤੋਂ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਅਪਰਾਧਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਬਾਲਗ ਵਜੋਂ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚਲਾਉਣ ਦਾ ਰਾਹ ਪੱਧਰਾ ਹੋਇਆ।[12][8]

ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਔਰਤਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਰਾਧ ਜਾਰੀ ਹਨ। ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਨਿਆਂਪੂਰਨ ਸਮਾਜ ਲਈ ਲੋਡ਼ੀਂਦੀ ਤਬਦੀਲੀ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਪੁਲਿਸ ਅਤੇ ਨਿਆਂਪਾਲਿਕਾ ਸਮੇਤ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹੈ।[13]

ਇਤਿਹਾਸ

[ਸੋਧੋ]

ਇਹ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ 2014 ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਫਿਲਮ ਨਿਰਮਾਤਾ ਵਿਭਾ ਬਖਸ਼ੀ ਦੀ 16 ਦਸੰਬਰ, 2012 ਦੇ ਸਮੂਹਿਕ ਬਲਾਤਕਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਹੈ।[6][4]

ਵਿਭਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ"ਇਹ ਘਟਨਾ ਦੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਲਈ ਜਨਤਕ ਵਿਰੋਧ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ। ਧਿਆਨ ਪੁਲਿਸ ਉੱਤੇ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਪੁਲਿਸ ਲਿੰਗ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸਿਰਫ ਦੇਰੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ, ਬਲਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।" ਕਿਸੇ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਸਨਸਨੀਖੇਜ਼ ਬਣਾਉਣਾ ਆਸਾਨ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਬਣਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਚੋਣ ਹੈ। ਇੱਕ ਬਲਦੇ ਦੇਸ਼ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਉਮੀਦ ਜਗਾਉਣਾ। ਮੈਂ ਉਮੀਦ ਨਾਲ ਜਾਵਾਂਗਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਲਡ਼ਾਈ ਨਹੀਂ ਜਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ। ਅਤੇ ਲਿੰਗ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਲਡ਼ਾਈ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਲਡ਼ਾਈ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਗੁਆ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। "[14]

ਦਸਤਾ ਵਿੱਚ, ਵਿਭਾ ਨੇ 5 ਸਾਲ ਦੀ ਗੁਡੀਆ ਦੇ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਨੂੰ ਵੀ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਾਲ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਨ ਵੱਲ ਵੀ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।[3]

ਪੁਲਿਸ ਫੋਰਸ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ , ਦਿਲੀ ਦੇ ਪੁਲਿਸ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਨੀਰਜ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਦਿਲੀ ਪੁਲਿਸ ਕੰਟਰੋਲ ਅਤੇ ਕਮਾਂਡ ਰੂਮ ਦੇ ਅੰਦਰ ਫਿਲਮ ਕਰਨ ਦੀ ਦਿਤੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ।[3]

ਉਤਪਾਦਨ

[ਸੋਧੋ]

ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ 'ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ "ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਨਿਰਮਾਣ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਫਿਲਮ ਨਿਰਮਾਤਾ ਵਿਭਾ ਬਖਸ਼ੀ ਨੇ ਕੀਤਾ ਹੈ। 45 ਮਿੰਟ ਦੀ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਹੈ ਜੋ ਲਿੰਗਕ ਅਨਿਆਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਸਮਾਜ ਉੱਤੇ ਬੋਝ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।[15]

ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, "ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ ਮੇਰੀ ਜ਼ਮੀਰ ਦੀ ਪੁਕਾਰ ਹਨ। ਇੱਕ ਧੀ, ਇੱਕ ਭੈਣ, ਇੱਕੋ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਉੱਤਰ ਲੱਭ ਰਹੀ ਹਾਂ।"[3][5]

ਉਹ ਨਿਰਭਯਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਮਾਮਲੇ ਦੀਆਂ ਗੁੰਝਲਾਂ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਪਰਾਧਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇ ਕਾਰਨਾਂ ਅਤੇ ਸੰਭਾਵਿਤ ਹੱਲਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਮਾਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੀ ਕੁਝ ਬਦਲਿਆ ਹੈ? ਟਾਈਮਜ਼ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, "ਨਿਰਭਯਾ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਟੁੱਟਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਭਾਰਤ ਦੀ ਇੱਕ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਧੀ ਵਜੋਂ ਉੱਠੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਲਿੰਗ ਅਪਰਾਧ ਪ੍ਰਤੀ ਭਾਰਤ ਵਾਂਗ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।[13][5]

ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ ਬਣੀ ਇਕ ਹੋਰ ਫਿਲਮ' ਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਗਈ ਸੀ।[16]

ਫਿਲਮਾਂਕਣ

[ਸੋਧੋ]

ਫਿਲਮ ਦੀ ਸ਼ੂਟਿੰਗ 2013 ਅਤੇ 2014 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਵਿਭਾ ਆਪਣੀ ਫਿਲਮ ਲਈ ਬਲਾਤਕਾਰ ਵਿਰੋਧੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਸਮੇਤ ਪੁਲਿਸ, ਨਿਆਂਪਾਲਿਕਾ, ਅਕਾਦਮਿਕ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਿੱਸੇਦਾਰਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ। ਲਿੰਗ ਅਪਰਾਧਾਂ ਅਤੇ ਲਿੰਗ ਅਨਿਆਂ 'ਤੇ ਚੁੱਪੀ ਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਨੂੰ ਤੋਡ਼ਨ ਲਈ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸੇਦਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ।[2][4]

ਇੰਟਰਵਿਊ

[ਸੋਧੋ]

ਵੀਭਾ ਨੇ ਇਸ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਲਈ ਕਈ ਪਤਵੰਤਿਆਂ ਦੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਲਈ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਲਾਤਕਾਰ ਵਿਰੋਧੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਲੀਲਾ ਸੇਠ, ਐਡੀਸ਼ਲੈਲਾ ਸੇਠ ਜਨਰਲ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਇੰਦਰਾ ਜੈਸਿੰਘ, ਸਮਾਜ ਵਿਗਿਆਨੀ ਦੀਪਾਂਕਰ ਗੁਪਤਾ, ਦਿੱਲੀ ਪੁਲਿਸ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਨੀਰਜ ਕੁਮਾਰ, ਦਿੱਲ ਪੁਲਿਸ ਯੂਨਿਟ ਫਾਰ ਵੂਮੈਨ ਐਂਡ ਚਿਲਡਰਨ ਦੀ ਮੁਖੀ ਸੁਮਨ ਨਲਵਾ, ਕਾਰਕੁਨ ਕਿਰਨ ਬੇਦੀ, ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਪਬਲਿਕ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ, ਆਭਾ ਸਹਿਗਲ, ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਕ ਮੁਬੀਨ ਜ਼ਹਰ ਅਤੇ ਅਸਮਿਤਾ ਥੀਏਟਰ ਗਰੁੱਪ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਅਰਵਿੰਦ ਗੌਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।[6]

ਬਲਾਤਕਾਰ ਵਿਰੋਧੀ ਪੈਨਲ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਜਸਟਿਸ ਲੀਲਾ ਸੇਠ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ (ਦਿੱਲੀ ਗੈਂਗ ਰੇਪ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਇਸ ਨੇ ਇੱਕ ਕਮੇਟੀ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਜੋਂ ਅਸੀਂ ਤਿੰਨ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਲੈਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਗਤੀ ਗੁਆ ਦੇਵਾਂਗੇ।

ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਦੀ ਵਧੀਕ ਸਾਲਿਸਟਰ ਜਨਰਲ, ਇੰਦਰਾ ਜੈਸਿੰਘ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੀਡ਼ਤ ਦੁਆਰਾ ਕੇਸ ਵਾਪਸ ਲੈਣ, ਮੈਡੀਕਲ ਸਬੂਤ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥਾ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਨਿਆਂਇਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, "ਔਰਤਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਰਾਧ ਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਅਤੇ ਨਿਆਂਪਾਲਿਕਾ ਦੋਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਘੱਟ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ।"

ਸਮਾਜ ਵਿਗਿਆਨੀ ਦੀਪਾਂਕਰ ਗੁਪਤਾ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਛੋਟੇ ਅਪਰਾਧਾਂ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਵੱਡੇ ਅਪਰਾਧਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਪਿੱਤਰਸੱਤਾ ਅਤੇ ਮਰਦ ਹਿੰਸਾ ਦੀਆਂ ਜਡ਼੍ਹਾਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਬਹੁਤ ਡੂੰਘੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਜਡ਼੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਕੱਢ ਸਕਦੇ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜੇ ਇਸ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਕਾਨੂੰਨ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਕੱਟ ਦਿਓ।"

ਵੀਭਾ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਹੱਲ ਵੀ ਪੁੱਛਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਕੁਨ ਕਿਰਨ ਬੇਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, "ਤੁਸੀਂ ਭਾਰਤ ਜਾਂ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਰਾਧ ਨੂੰ 6 ਪੀ ਦੇ ਫਾਰਮੂਲੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਮੇਰੇ ਲਈ 6 ਪੀ ਮਾਪੇ ਜਾਂ ਲੋਕ ਹਨ, ਦੂਜਾ ਪੀ ਪੁਲਿਸ ਹੈ-ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤੀਜਾ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚਲਾਉਣਾ ਹੈ-ਇਸ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਕੰਮਕਾਜ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਸਿਆਸਤਦਾਨ-ਬਿਹਤਰ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਪੰਜਵਾਂ ਹੈ ਜੇਲ੍ਹ-ਇਸ ਨੂੱਕ ਦੂਸ਼ਿਤ ਹੋਣਾ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਪੀ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰੈਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਇਹ ਪੀ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਔਰਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।[17]

ਰਿਲੀਜ਼

[ਸੋਧੋ]

ਇਹ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ 2014 ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਗਈ ਸੀ। ਵਾਇਆਕਾਮ 18 ਨੈਟਵਰਕ ਦੇ 10 ਵੱਖ-ਵੱਖ ਚੈਨਲਾਂ ਉੱਤੇ 8 ਵੱਖ ਵੱਖ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[18]

ਇਸ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਪੁਲਿਸ, ਨਿਆਂਪਾਲਿਕਾ ਅਤੇ ਅਕਾਦਮਿਕ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਵੀ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਜਿਊਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ "ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਬਲਾਤਕਾਰ ਅਤੇ ਲਿੰਗ ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਭਖਵੇਂ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿਡ਼੍ਹਤਾ ਨਾਲ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ।" ਇਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸੰਭਵ ਬਣਾਇਆ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰੀਆਂ ਸਨ। [15][7] ਸਕ੍ਰੀਨਿੰਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਭਾਰਤੀ ਪੁਲਿਸ ਬਲ ਦੁਆਰਾ ਲਿੰਗ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਫਿਲਮ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ 150,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦਿਖਾਈ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਫੋਰਸ ਨੂੰ ਲਿੰਗ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਮਦਰ ਦੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਵੀ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਦੇ 200 ਸਕੂਲਾਂ ਅਤੇ ਕਾਲਜਾਂ ਦੇ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ।[6]

ਦੇ ਪੁਲਿਸ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਨੀਰਜ ਕੁਮਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਫੋਰਸ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਹਮਦਰਦੀ ਵਾਲੀ ਬਣ ਜਾਵੇਗੀ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਲੱਗੇਗਾ, ਪਰ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਬਦਲ ਜਾਵੇਗਾ।[19]

ਵਿਰੋਧੀ ਦਸਤੇ ਦੇ ਮੁਖੀ ਹਿਮਾਂਸ਼ੂ ਰਾਏ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਕੰਮ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਭਰਾ ਅਤੇ ਭੈਣ ਸਾਥੀ ਅਧਿਕਾਰੀ ਜੋ ਸਮਾਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਬਣੀਏ ਅਤੇ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅਪਰਾਧ ਪ੍ਰਤੀ ਜ਼ੀਰੋ-ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਦੀ ਨੀਤੀ ਬਣਾਈਏ।"[20][21]

ਹਫਿੰਗਟਨ ਪੋਸਟ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ "ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਭਾਰਤੀ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਬਲਾਤਕਾਰ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕਰਨ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ।" ਇਸ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ "ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ ਸੰਕਲਪ, ਸਰਗਰਮੀ ਅਤੇ ਉਮੀਦ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ।"[22]

ਬਰਾਊਨ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਵਿਭਾ ਨੇ ਵਿਸ਼ਵ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿੰਗ ਹਿੰਸਾ ਵਿਰੁੱਧ ਇਸ ਨਾਜ਼ੁਕ ਲਡ਼ਾਈ ਵਿੱਚ ਉਮੀਦ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬੋਲਚਾਲ ਵਾਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।[23]

ਏਸ਼ੀਆ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੇ ਗਲੋਬਲ ਪ੍ਰੈਜ਼ੀਡੈਂਟ ਅਤੇ ਸੀ. ਈ. ਓ. ਜੋਸੇਟ ਸ਼੍ਰੀਰਾਮ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਇੱਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ ਤਬਦੀਲੀ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਅੰਦੋਲਨ ਬਣ ਗਈ ਹੈ"... [24]

ਜੇਮਜ਼ ਜੇ ਡੁਡਲੀ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਜਿਮ ਲੂਸੀ, ਜੋ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸਮਾਜਿਕ ਤਬਦੀਲੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਨੇ ਹਫਿੰਗਟਨ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਫਿਲਮ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ "ਭਾਰਤ ਦੀ ਸੰਕਲਪ ਦੀ ਸਰਗਰਮੀ ਅਤੇ ਉਮੀਦ ਦੀ ਕਹਾਣੀ, ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਮਰਦਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਘਬਰਾਹਟ ਵਾਲੀ ਵੇਕ-ਅਪ ਕਾਲ" [25]

ਇਹ ਫਿਲਮ ਪੁਲਿਸ ਅਤੇ ਨਿਆਂਇਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੀ ਪਡ਼ਚੋਲ ਕਰਦੀ ਹੈ।"-ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਰਿਪੋਰਟਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ [18]

"ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ ਉਮੀਦ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ"-ਹਿੰਦੂ [26]

ਦ ਕੁਇੰਟ ਦੀ ਪਾਇਲ ਮੋਹੰਕਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ "ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ ਦੀ ਗਤੀ ਜਾਰੀ ਹੈ..."-ਦ ਕੁਇੰਟ [27]

ਵਧਾਈਆਂ

[ਸੋਧੋ]
ਸਾਲ. ਪੁਰਸਕਾਰ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਕੰਮ. ਨਤੀਜਾ ਰੈਫ (ਐਸ)
2015 62ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸਮਾਜਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਸਰਵੋਤਮ ਫਿਲਮ ਡੌਟਰਜ਼ ਆਫ਼ ਮਦਰ ਇੰਡੀਆ ਜੇਤੂ [28]
2016 ਕੈਨਸ ਗਲਾਸ ਲਾਇਨਜ਼ ਅਵਾਰਡ ਮੀਡੀਆ ਵਕਾਲਤ ਨਾਮਜ਼ਦ [29]
ਨਿਊਯਾਰਕ ਇੰਡੀਅਨ ਫਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਸਰਬੋਤਮ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਜੇਤੂ [30]
ਸੀਏਐੱਮ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਜੇਤੂ [31]
ਨਵਾਂ ਜ਼ੀ ਇੰਡੀਅਨ ਮਹਿਲਾ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਨੋਰੰਜਨ ਜੇਤੂ [32]
ਗੋਲਡ ਸਟੀਵੀ ਸਾਲ ਦੀ ਪੀਆਰ ਮੁਹਿੰਮ ਜੇਤੂ [33]
ਕੈਨਸ ਗਲਾਸ ਲਾਇਨਜ਼ ਅਵਾਰਡ ਸੰਕਟ ਅਤੇ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਪੀਆਰ ਨਾਮਜ਼ਦ [34]
ਸਾਬਰੇ ਅਵਾਰਡ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਜਨਤਕ ਮਾਮਲੇ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਬੰਧ ਜੇਤੂ [35]
2017 ਮੁੰਬਰੇਲਾ ਏਸ਼ੀਆ ਅਵਾਰਡ ਬਹਾਦਰੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਜੇਤੂ [36]
ਸਪਾਈਕਸ ਏਸ਼ੀਆ ਅਵਾਰਡ ਸੰਕਟ ਸੰਚਾਰ ਅਤੇ ਮੁੱਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਜੇਤੂ [37]

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. ↑ 1.0 1.1 Bangs, Molly (2015-12-04). "Documentary Teaches Indian Police The Reality Of Reporting Rape". HuffPost (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2021-07-08.
  2. ↑ 2.0 2.1 Mohanka, Payal (2016-04-01). "'Daughters of Mother India' Breaks the Silence on Gender Violence". TheQuint (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2021-07-01.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 "The conspiracy of silence has been broken: Vibha Bakshi". Mid-Day (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 2015-05-03. Retrieved 2021-07-08.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 Beaumont-Thomas, Ben (26 March 2015). "Documentary about gang rape wins Indian national film award". The Guardian. Retrieved 25 October 2015.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 "The conspiracy of silence has been broken: Vibha Bakshi". Mid-Day (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 2015-05-03. Retrieved 2021-07-08.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Volmers, Eric (26 January 2017). "Documentary Daughters of Mother India tackles horror with hope". Calgary Herald (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਕੈਨੇਡੀਆਈ)). Retrieved 2021-07-01.
  7. ↑ 7.0 7.1 Bhushan, Nyay (2015-12-15). "India's Viacom18 to Air Doc on Delhi Gang Rape Case Aftermath". The Hollywood Reporter (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved 2021-07-08.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 "How Nirbhaya case changed rape laws in India | India News - Times of India". The Times of India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 19 December 2019. Retrieved 2021-07-08.
  9. ↑ 9.0 9.1 Noman, Natasha (17 December 2015). "Two Films Were Made About the Rape and Murder of Delhi Woman Jyoti Singh — One Was Banned". Mic (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2021-07-08.
  10. ↑ "Viacom18 To Air 'Daughters Of Mother India' Documentary On Aftermath Of Nirbhaya Incident | समाचार । विश्लेषण। विचार। ख़ास रिपोर्ट". www.newsworldindia.in. Archived from the original on 2021-07-13. Retrieved 2021-07-08.
  11. ↑ "Nirbhaya case: All you want to know about Nirbhaya Fund and Nirbhaya Act | India News - Times of India". The Times of India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 18 December 2019. Retrieved 2021-07-08.
  12. ↑ "Cabinet approves amendments to Juvenile Justice Act, empowers DMs to issue adoption orders". The Print. 17 February 2021.
  13. ↑ 13.0 13.1 "Vibha Bakshi: 'Daughters of Mother India' is about hope - Times of India". The Times of India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 16 December 2015. Retrieved 2021-07-08.
  14. ↑ Vibha Bakshi: College of Communication Undergraduate Convocation Speaker 2018 (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ), retrieved 2021-07-13
  15. ↑ 15.0 15.1 Arora, Shilpy (23 March 2016). "Award-winning movie 'Daughters of Mother India' screened in Gurgaon | Gurgaon News - Times of India". The Times of India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2021-07-01.
  16. ↑ "Delhi High Court refuses to lift ban on BBC documentary 'India's Daughter'". The Hindu (in Indian English). 2016-08-05. ISSN 0971-751X. Retrieved 2021-07-08.
  17. ↑ Daughters Of Mother India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ), retrieved 2021-07-11
  18. ↑ 18.0 18.1 "India's Viacom18 to Air Doc on Delhi Gang Rape Case Aftermath". The Hollywood Reporter (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2018-10-03.
  19. ↑ "Delhi child rape case: 'Willing to resign 1000 times, but that won't help,' says police commissioner Neeraj Kumar". NDTV.com. Retrieved 2021-07-08.
  20. ↑ Bhushan, Nyay (2015-12-15). "India's Viacom18 to Air Doc on Delhi Gang Rape Case Aftermath". The Hollywood Reporter (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved 2021-07-08.
  21. ↑ I have not seen such a brutal rape in my career: Delhi Police Commissioner (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ), retrieved 2021-07-08
  22. ↑ "Documentary Teaches Indian Police The Reality Of Reporting Rape". HuffPost India (in Indian English). 2015-12-04. Retrieved 2018-10-03.
  23. ↑ "Gender violence is not just an Indian phenomenon: Tina Brown". Hindustan Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 2015-11-18. Retrieved 2021-07-08.
  24. ↑ "Vibha Bakshi's National Award-winning documentary to be screened by Asia Society in New York". Indian News and Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Archived from the original on 13 July 2021. Retrieved 2021-07-08.
  25. ↑ Luce, Jim (2015-05-26). "Indian Award-Winning Documentary 'Daughters of Mother India' -- Jarring Wake-Up Call for Men Like Me". HuffPost (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2021-07-08.
  26. ↑ Kumar, Anuj (2015-12-17). "Finding hope amidst hysteria". The Hindu (in Indian English). ISSN 0971-751X. Retrieved 2018-10-03.
  27. ↑ "'Daughters of Mother India' Breaks the Silence on Gender Violence". The Quint (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2018-10-03.
  28. ↑ Chatte, Sachin (24 November 2015). "Cinema as an educative medium". The Navhind Times.
  29. ↑ Volmers, Eric (26 January 2017). "Documentary Daughters of Mother India tackles horror with hope". Calgary Herald.
  30. ↑ Maskeri, Anju (3 May 2015). "The conspiracy of silence has been broken: Vibha Bakshi". Mid-Day (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ).
  31. ↑ "'Daughters of Mother India' Wins First Prize at CAM International Film Festival". India West (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 1 November 2016. Archived from the original on 13 July 2021. Retrieved 3 October 2018.
  32. ↑ "Indian Women Awards Categories, Zee Women Awards 2016 Categories". zeenews.india.com. Archived from the original on 28 July 2017. Retrieved 13 July 2021.
  33. ↑ "Public Relations Awards Winners | Stevie Awards". stevieawards.com.[permanent dead link][permanent dead link]
  34. ↑ "Cannes Lions 2016: Four Indian entries vie for glory in the Glass Lions shortlist – ET BrandEquity". The Economic Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ).
  35. ↑ "Daughters Of Mother India Takes Top Honors At 2016 South Asia SABRE Awards" (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ).
  36. ↑ Dickinson, Eleanor (23 February 2017). "Mumbrella Asia Awards winners 2017". Mumbrella Asia.
  37. ↑ "Spikes Asia Awards". Spikes Asia. pp. 237–281.

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

[ਸੋਧੋ]
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਡੌਟਰਜ਼_ਆਫ਼_ਮਦਰ_ਇੰਡੀਆ&oldid=768777" ਤੋਂ ਲਿਆ