ਲਿੰਡਨ ਬੀ. ਜੌਨਸਨ
ਲਿੰਡਨ ਬੈਨਸ ਜਾਨਸਨ | |
|---|---|
 ਅਧਿਕਾਰਤ ਚਿੱਤਰ, 1964 | |
| 36ਵਾਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ | |
| ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 22 ਨਵੰਬਰ, 1963 – 20 ਜਨਵਰੀ, 1969 | |
| ਉਪ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ |
|
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਜੌਨ ਐੱਫ. ਕੈਨੇਡੀ |
| ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਰਿਚਰਡ ਨਿਕਸਨ |
| 37ਵਾਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦਾ ਉਪ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ | |
| ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 20 ਜਨਵਰੀ 1961 – 22 ਨਵੰਬਰ 1963 | |
| ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ | ਜੌਨ ਐੱਫ ਕੈਨੇਡੀ |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਰਿਚਰਡ ਨਿਕਸਨ |
| ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਹਿਊਬਰਟ ਹੰਫਰੀ |
| ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ | |
| ਜਨਮ | ਲਿੰਡਨ ਬੈਨਸ ਜਾਨਸਨ ਅਗਸਤ 27, 1908 ਗਿਲੇਸਪੀ ਕਾਉਂਟੀ, ਟੈਕਸਸ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ |
| ਮੌਤ | ਜਨਵਰੀ 22, 1973 (ਉਮਰ 64) ਜੌਨਸਨ ਸ਼ਹਿਰ, ਟੈਕਸਸ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ |
| ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ | ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ |
ਕਲਾਉਡੀਆ "ਲੇਡੀ ਬਰਡ" ਟੇਲਰ
(ਵਿ. 1934) |
| ਮਾਪੇ |
|
| ਦਸਤਖ਼ਤ |  |
ਲਿੰਡਨ ਬੈਨੀਸ ਜਾਨਸਨ (27 ਅਗਸਤ, 1908 - 22 ਜਨਵਰੀ, 1973), ਜਿਸਨੂੰ ਅਕਸਰ ਉਸਦੇ ਆਰੰਭਕ ਐਲ.ਬੀ.ਜੇ. ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾ ਨੇ 1963 ਤੋਂ 1969 ਤੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ 36ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ ਉਹਨਾਂ 1961 ਤੋਂ 1963 ਤੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਜੌਨ ਐੱਫ ਕੈਨੇਡੀ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ 37ਵੇਂ ਉਪ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ। ਉਹ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਸਨ। ਟੈਕਸਾਸ ਤੋਂ ਇੱਕ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟ ਵਜੋਂ ਉਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਹਾਊਸ ਆਫ ਰਿਪ੍ਰੈਜ਼ੈਂਟੇਟਿਵ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਸੈਨੇਟ ਵਿੱਚ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਲੀਡਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਜੌਹਨਸਨ ਸਿਰਫ ਚਾਰ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚਾਰਾਂ ਫੈਡਰਲ ਚੁਣੇ ਗਏ ਅਹੁਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਜੌਨਸਨ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਅੱਠ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋ ਇੱਕ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾ ਨੇ ਦੂਸਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਸੀ।
ਟੈਕਸਸ ਦੇ ਸਟੋਨਵਾਲ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਫਾਰਮ ਹਾਊਸ ਵਿਚ ਜੰਮੇ ਜਾਨਸਨ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਸਨ ਅਤੇ 1937 ਵਿਚ ਹਾਊਸ ਆਫ ਰਿਪ੍ਰੈਜ਼ੈਂਟੇਟਿਵਜ਼ ਦੀ ਚੋਣ ਜਿੱਤਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਇਕ ਸਹਾਇਕ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਸਨੇ 1948 ਵਿੱਚ ਸੀਨੇਟ ਦੀ ਚੋਣ ਜਿੱਤੀ ਸੀ, ਅਤੇ 1951 ਵਿੱਚ ਸੀਨੇਟ ਦੀ ਮਜ਼ੋਰਟੀ ਵ੍ਹਿਪ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਜੋਂ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ 1953 ਵਿਚ ਸੀਨੇਟ ਘੱਟਗਿਣਤੀ ਲੀਡਰ ਅਤੇ 1955 ਵਿਚ ਸੀਨੇਟ ਦੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਲੀਡਰ ਬਣ ਗਏ। ਸੀਨੇਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੇਤਾ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਜਾਨਸਨ ਆਪਣੇ ਦਮਦਾਰ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਅਤੇ "ਜਾਨਸਨ ਦੇ ਇਲਾਜ" ਲਈ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਦੇ ਉਸ ਦੇ ਹਮਲਾਵਰ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ। 1970 ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਚੋਣ ਵਿਚ ਜੌਨਸਨ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀ ਲਈ ਭੱਜਿਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਸਫਲ ਰਹੇ, ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸੈਨੇਟਰ ਜੌਨ ਐਫ. ਕੈਨੇਡੀ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਦੇ ਉਸ ਦੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਾਥੀ ਹੋਣ ਉਹ ਰਿਚਰਡ ਨਿਕਸਨ ਅਤੇ ਹੈਨਰੀ ਕੈਬੋਟ ਲਾਅਜ ਜੂਨੀਅਰ ਦੀ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਟਿਕਟ ਉੱਤੇ ਡੂੰਘੀ ਚੋਣ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਗਏ ਅਤੇ ਜਾਨਸਨ ਨੂੰ 20 ਜਨਵਰੀ 1961 ਨੂੰ ਉਪ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋਂ ਸਹੁੰ ਚੁਕਾਈ ਗਈ। 22 ਨਵੰਬਰ, 1963 ਨੂੰ, ਕੈਨੇਡੀ ਦੀ ਡੱਲਾਸ, ਟੈਕਸਸ ਵਿਚ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜੌਨਸਨ ਨੇ ਕੈਨੇਡੀ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸਫਲਤਾ ਦਿਵਾਇਆ ਸੀ। ਅਗਲੇ ਸਾਲ, ਜੌਨਸਨ ਨੇ 1964 ਵਿੱਚ ਅਰੀਜ਼ੋਨਾ ਦੇ ਸੈਨੇਟਰ ਬੈਰੀ ਗੋਲਡਵਾਟਰ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਫਰਕ ਨਾਲ ਹਰਾਇਆ।
ਘਰੇਲੂ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ, ਜੌਨਸਨ ਨੇ ਨਾਗਰਿਕ ਅਧਿਕਾਰਾਂ, ਜਨਤਕ ਪ੍ਰਸਾਰਣ, ਮੈਡੀਕੇਅਰ, ਮੈਡੀਕੇਡ, ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ, ਆਰਟਸ, ਸ਼ਹਿਰੀ ਅਤੇ ਪੇਂਡੂ ਵਿਕਾਸ, ਜਨਤਕ ਸੇਵਾਵਾਂ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ "ਗਰੀਬੀ ਤੇ ਜੰਗ" ਨੂੰ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਕੇ "ਮਹਾਨ ਸਮਾਜ" ਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ। ਵਧ ਰਹੀ ਅਰਥ-ਵਿਵਸਥਾ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ, ਦੁਰਵਰਤੋਂ 'ਤੇ ਚੱਲਣ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਲੱਖਾਂ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਗਰੀਬੀ ਰੇਖਾ ਤੋਂ ਉਪਰ ਉਠਾਇਆ। ਸਿਵਲ ਰਾਈਟਸ ਬਿਲ ਜੋ ਉਸਨੇ ਕਾਨੂੰਨ ਵਿੱਚ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਨੇ ਜਨਤਕ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਨਸਲੀ ਭੇਦਭਾਵ ਨੂੰ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ, ਅੰਤਰਰਾਜੀ ਵਪਾਰ, ਕੰਮ ਦੀ ਥਾਂ ਅਤੇ ਰਿਹਾਇਸ਼; ਵੋਟਿੰਗ ਰਾਈਟਸ ਐਕਟ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਰਾਜਾਂ ਵਿਚ ਕੁਝ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੀ ਮਨਾਹੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜੋ ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਸੀ। 1965 ਦੇ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ ਐਕਟ ਦੇ ਪਾਸ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਦੇਸ਼ ਦੀ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਯੂਰਪ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਖੇਤਰਾਂ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਨਿਊ ਡੀਲ ਯੁੱਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੌਹਨਸਨ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਆਧੁਨਿਕ ਉਦਾਰਵਾਦ ਦੀ ਚੋਟੀ ਸੀ।[1]
ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ, ਜੌਹਨਸਨ ਨੇ ਵੀਅਤਨਾਮ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਨੂੰ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ। 1964 ਵਿੱਚ, ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਟੌਨਾਕਿਨ ਮਤਾ ਦੀ ਖਾਤਰ ਪਾਸ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਜੌਨਸਨ ਨੂੰ ਜੰਗ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਕ ਘੋਸ਼ਣਾ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਫੌਜੀ ਤਾਕਤ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦਿੱਤੀ। 1963 ਵਿਚ ਗ਼ੈਰ-ਲੜਾਈ ਦੀਆਂ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਵਿਚ 16,000 ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ ਤੋਂ 1967 ਵਿਚ 5,25,000 ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ, ਵਿਵਾਦ ਵਿਚ ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ। ਅਮਰੀਕੀ ਮਰੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਧੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਮਨ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਡੁੱਬ ਗਈ ਜੰਗ ਦੇ ਨਾਲ ਅਤਿਆਚਾਰ ਵਧਣ ਨਾਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਕੈਂਪਸ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ, ਗੁੱਸੇਖੋਰ ਵਿਰੋਧੀ ਜੰਗ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
ਜਾਨਸਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਜਦੋਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿਚ ਦੰਗੇ 1965 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਫੈਲ ਗਏ ਅਤੇ ਅਪਰਾਧ ਦੀਆਂ ਦਰ ਵਧ ਗਈਆਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੇ "ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਵਿਵਸਥਾ" ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਜੌਨਸਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਸ ਲਈ ਸਮਰਥਨ ਘੱਟ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਲੜਾਈ ਅਤੇ ਘਰ ਵਿਚ ਵਧ ਰਹੀ ਹਿੰਸਾ, ਦੋਵਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਏ। 1968 ਵਿਚ, ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਜੰਗਬੰਦੀ ਵਿਰੋਧੀ ਜੰਗਾਂ ਨੂੰ ਜੌਹਨਸਨ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ ਸੀ; ਉਸ ਨੇ ਨਿਊ ਹੈਮਪਸ਼ਰ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਫਾਈਨਲ ਦੇ ਬਾਅਦ ਮੁਰਲੀਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਬੋਲੀ ਖ਼ਤਮ ਕੀਤੀ। ਨਿਕਸਨ ਉਸਦੀ ਸਫਲਤਾ ਲਈ ਚੁਣੇ ਗਏ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ 36 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਨਿਊਯਾਰਨੀ ਗੱਠਜੋੜ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਦਬਦਬਾ ਸੀ। ਜਨਵਰੀ 1969 ਵਿਚ ਕੰਮ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 22 ਜਨਵਰੀ, 1973 ਨੂੰ 64 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਜਾਨਸਨ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ।
ਜੋਹਨਸਨ ਦੀ ਕਈ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਆਪਣੀਆਂ ਘਰੇਲੂ ਨੀਤੀਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਹੱਕਾਂ, ਬੰਦੂਕ ਨਿਯੰਤਰਣ, ਜੰਗਲੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੁਰੱਖਿਆ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕਈ ਵੱਡੀਆਂ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੀਅਤਨਾਮ ਜੰਗ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਲਈ, ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ।[2][3]
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Califano Jr., Joseph A. (October 1999). "What Was Really Great About The Great Society: The truth behind the conservative myths". Washington Monthly. Archived from the original on March 26, 2014. Retrieved May 21, 2013.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ Dallek, Robert. "Presidency: How Do Historians Evaluate the Administration of Lyndon Johnson?". History News Network. Retrieved June 17, 2010.
- ↑ "Survey of Presidential Leadership – Lyndon Johnson". C-SPAN. Archived from the original on February 9, 2011. Retrieved June 17, 2010.