ਸੀਰਵੀ ਸਮਾਜ
ਸੀਰਵੀ ਇੱਕ ਖੱਤਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਕ ਜਾਤੀਆਂ ਹਨ। ਜੋ ਅੱਜ ਵਲੋਂ ਲਗਭਗ ੮੦੦ ਸਾਲ ਪੁਰਵ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਵਲੋਂ ਵੱਖ ਹੋਕੇ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਮਾਰਵਾੜ ਅਤੇ ਗੌਡਵਾੜ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੀ ਸੀ। ਕਾਲਾਂਤਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇਹ ਲੋਕ ਮੇਵਾੜ, ਮਾਲਵਾ, ਨਿੰਹਾੜ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹੋਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਫੇਲਗਵਾਂ. ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਸੀਰਵੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਲੋਕ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਮੱਧਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਗੁਜਰਾਤ, ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ, ਗੋਵਾ, ਕਰਨਾਟਕ, ਆਂਧਰਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਤਮਿਲਨਾਡੁ, ਕੇਰਲ, ਦਿੱਲੀ, ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਦਮਨ ਦੀਵ, ਪਾਂਡਚੇਰੀ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹੋਰ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ।
ਸੀਰਵੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਇਤਹਾਸ ਦਾ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਪ੍ਰਮਾਣ ਉਪਲੱਬਧ ਹਨ। ਇਤਹਾਸ ਦੇ ਜਾਣਕਾਰ ਸਵ। ਮਾਸਟਰ ਸ਼੍ਰੀ ਸ਼ਿਵਸਿੰਹਜੀ ਚੋਇਲ ਭਾਵੀ (ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਜੋਧਪੁਰ) ਵਾਲੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੀਮਿਤ ਸੋਧਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁੱਝ ਵੀ ਸਚਾਈ ਜੁਟਾਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਖਾਰੜਿਆ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਦਾ ਸ਼ਾਸਨ ਜਾਲੋਰ ਉੱਤੇ ਸੀ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਕਾਂਹੜਦੇਵ ਚੁਹਾਨ ਵੰਸ਼ੀ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖ਼ਾਨਦਾਨ 24 ਗੋਤੀ ਖਾਰੜਿਆ ਸੀਰਵੀ ਕਹਿਲਾਏ।
ਸੀਰਵੀਆਂ ਦੇ ਗੋਤ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਨ:
- ਰਾਠੌੜ
- ਸੋਲੰਕੀ
- ਗਹਲੋਤ
- ਪੰਵਾਰ
- ਕਾਗ
- ਬਰਫਾ
- ਦੇਵੜਾ
- ਚੋਇਲ
- ਭਾਇਲ
- ਸੈਣਚਾ
- ਆਗਲੇਚਾ
- ਪੜਿਆਰ
- ਹਾੰਬੜ
- ਸਿੰਦੜਾ
- ਚੌਹਾਨ
- ਖੰਡਾਲਾ
- ਸਾਤਪੁਰਾ
- ਮੋਗਰੇਚਾ
- ਪੜਿਆਰਿਆ
- ਲਚੇਟਾ
- ਭੂੰਭਾੜਿਆ
- ਚਾਵੜਿਆ
- ਮੁਲੇਵਾ
- ਸੇਪਟਾ।
ਜਿਆਦਾਤਰ ਸੀਰਵੀ ਆਈਮਾਤਾ ਦੇ ਅਨੁਵਈਆਂ ਹਨ। ਸ਼੍ਰੀ ਆਈਮਾਤਾ ਦਾ ਮੰਦਿਰ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਬਿਲਾੜਾ ਕਸਬਾ ਵਿੱਚ ਹਨ।