ਆਸ਼ਾ ਭੱਟ
ਆਸ਼ਾ ਭੱਟ | |
|---|---|
 | |
| ਜਨਮ | ਆਸ਼ਾ ਭੱਟ 5 ਸਤੰਬਰ 1992 ਭਦਰਾਵਤੀ, ਕਰਨਾਟਕ, ਭਾਰਤ |
| ਪੇਸ਼ਾ | ਅਭਿਨੇਤਰੀ, ਮਾਡਲ |
| ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ | 2014-ਮੌਜੂਦ |
ਆਸ਼ਾ ਭੱਟ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ: Asha Bhat; ਜਨਮ 5 ਸਤੰਬਰ 1992) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ, ਮਾਡਲ ਅਤੇ ਮਿਸ ਸੁਪਰਨੈਸ਼ਨਲ 2014 ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਜੇਤੂ ਹੈ। ਇਹ ਖਿਤਾਬ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੀ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਭਾਰਤੀ ਹੈ।[1] ਉਸਨੇ ਵਿਦਯੁਤ ਜਾਮਵਾਲ[2] ਦੇ ਨਾਲ 2019 ਦੀ ਹਿੰਦੀ ਫਿਲਮ ਜੰਗਲੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ 2021 ਕੰਨੜ ਐਕਸ਼ਨ ਥ੍ਰਿਲਰ ਫਿਲਮ "ਰੋਬਰਟ" ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ।[3]
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ
[ਸੋਧੋ]ਆਸ਼ਾ ਭੱਟ ਦਾ ਜਨਮ 5 ਸਤੰਬਰ 1992 ਨੂੰ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਸੁਬਰਾਮਣਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ਿਆਮਲਾ ਭੱਟ ਦੇ ਘਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਰਨਾਟਕ ਰਾਜ ਦੇ ਸ਼ਿਮੋਗਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਇੱਕ ਉਦਯੋਗਿਕ ਸ਼ਹਿਰ ਭਦਰਾਵਤੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੋਵੇਂ ਮੈਡੀਕਲ ਲੈਬਾਰਟਰੀ ਟੈਕਨੀਸ਼ੀਅਨ ਹਨ ਅਤੇ ਭਦਰਾਵਤੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਕਲੀਨਿਕਲ ਲੈਬਾਰਟਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਸਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਹੈ, ਡਾ. ਅਕਸ਼ਾ, ਜੋ ਇੱਕ ਬਾਲ ਰੋਗ ਮਾਹਿਰ ਹੈ।[4]
ਭੱਟ ਨੇ ਭਦਰਾਵਤੀ ਦੇ ਸੇਂਟ ਚਾਰਲਸ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਮੂਡਬਿਦਰੀ ਵਿੱਚ ਅਲਵਾ ਦੇ ਪ੍ਰੀ-ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੀ-ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਅਲਵਾਸ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕੈਡੇਟ ਕੋਰ (ਐਨ.ਸੀ.ਸੀ.) ਲਈ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਗਣਤੰਤਰ ਦਿਵਸ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। ਉਹ ਸਾਰਕ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਐਨਸੀਸੀ ਵਫ਼ਦ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਮਿਲਟਰੀ ਅਕੈਡਮੀ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਾਲ 2009 ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਮਹਿੰਦਾ ਰਾਜਪਕਸ਼ੇ ਦੁਆਰਾ ਆਲ ਰਾਊਂਡਰ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ।[5]
ਉਸਨੇ ਆਰਵੀ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਤੋਂ ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨਿਕ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਵਿੱਚ ਬੈਚਲਰ ਡਿਗਰੀ ਨਾਲ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ।[6]
ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਉਹ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਅਧਾਰਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਾਡਲ ਅਤੇ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਹ ਇੱਕ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਕੁਨ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਐਸਟਰਾ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਨਾਮ ਦੀ ਆਪਣੀ ਐਨ.ਜੀ.ਓ. ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ।[7]
ਪੇਜੈਂਟਰੀ
[ਸੋਧੋ]2014 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਟਾਈਮਜ਼ ਗਰੁੱਪ ਦੁਆਰਾ ਆਯੋਜਿਤ ਮਿਸ ਦੀਵਾ ਪ੍ਰਤੀਯੋਗਿਤਾ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਮਿਸ ਇੰਡੀਆ ਸੁਪਰਨੈਸ਼ਨਲ 2014 ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਇਆ ਗਿਆ, ਅਲੰਕ੍ਰਿਤਾ ਸਹਾਏ ਦੇ ਅੱਗੇ, ਜਿਸਨੂੰ ਮਿਸ ਇੰਡੀਆ ਅਰਥ 2014 ਦਾ ਤਾਜ ਅਤੇ ਨੋਯੋਨਿਤਾ ਲੋਧ, ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਅੰਤਮ ਵਿਜੇਤਾ ਅਤੇ ਮਿਸ ਇੰਡੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਇਆ ਗਿਆ, 14 ਅਕਤੂਬਰ 2014 ਨੂੰ ਮੁੰਬਈ ਦੇ ਵੈਸਟੀਨ ਮੁੰਬਈ ਗਾਰਡਨ ਸਿਟੀ ਵਿਖੇ ਆਯੋਜਿਤ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ। ਆਸ਼ਾ ਨੇ ਮਿਸ ਦੀਵਾ 2014 ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਵਾਰਡ ਵੀ ਜਿੱਤੇ ਹਨ, ਮਿਸ ਕਨਜੇਨਿਏਲਿਟੀ, ਮਿਸ ਬਿਊਟੀਫੁੱਲ ਸਮਾਈਲ ਅਤੇ ਮਿਸ ਫੈਸੀਨੇਟਿੰਗ।
ਉਸਨੇ ਪੋਲੈਂਡ ਦੇ ਕ੍ਰਿਨਿਕਾ-ਜ਼ਡਰੋਜ ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਮਿਸ ਸੁਪਰਨੈਸ਼ਨਲ 2014 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ 5 ਦਸੰਬਰ 2014 ਨੂੰ ਆਯੋਜਿਤ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਜੇਤੂ ਰਹੀ। ਉਸਨੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ "ਬੈਸਟ ਇਨ ਟੇਲੈਂਟ" ਲਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ "ਬੈਸਟ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਸਟਿਊਮ" ਲਈ ਦੂਜੀ ਰਨਰ ਅੱਪ ਰਹੀ। ਉਸਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਹਿਰਾਵਾ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਮੰਨੇ-ਪ੍ਰਮੰਨੇ ਫੈਸ਼ਨ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰਤਾ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੇ ਸਲਾਹਕਾਰ ਮੇਲਵਿਨ ਨੋਰੋਨਹਾ ਦੁਆਰਾ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਫਿਲੀਪੀਨਜ਼ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਟਾਈਟਲਹੋਲਡਰ ਮਿਸ ਸੁਪਰਨੈਸ਼ਨਲ 2013, ਮੁਤਿਆ ਜੋਹਾਨਾ ਦਾਤੁਲ ਦੁਆਰਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਮਈ 2015 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਥਾਈਲੈਂਡ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਮਿਸ ਗ੍ਰੈਂਡ ਥਾਈਲੈਂਡ ਦੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਫਾਈਨਲ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕੀਤਾ। ਮਿਸ ਸੁਪਰਨੈਸ਼ਨਲ 2014 ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਰਨਰ ਅੱਪ ਅਤੇ ਮਿਸ ਗ੍ਰੈਂਡ ਥਾਈਲੈਂਡ 2014 ਦੀ ਵਿਜੇਤਾ, ਪੈਰਾਪੈਡਸੋਰਨ ਡਿਸਡਾਮਰੋਂਗ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸਨੇ 12 ਮਈ 2015 ਨੂੰ ਬਕੋਕਾ ਦੇ ਇਨਡੋਰ ਸਟੇਡੀਅਮ ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਸਮਾਗਮ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮਿਸ ਸੁਪਰਨੈਸ਼ਨਲ ਥਾਈਲੈਂਡ[8] ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਥਾਰਥਿਪ ਸੁਕਦਾਰੁਨਪਤ ਨੂੰ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਇਆ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ "India's Asha Bhat is the first Indian to win Miss Supranational 2014 title". ibnlive.com. Archived from the original on 19 March 2016. Retrieved 25 January 2016.
- ↑ "Ahead of 'Junglee' trailer launch, Vidyut Jammwal, Pooja Sawant and Asha Bhat visit Siddhivinayak temple". The Times of India. 4 March 2019. Retrieved 16 March 2021.
- ↑ Suresh, Sunayana (5 September 2019). "Asha Bhat to make her sandalwood debut opposite Darshan". Times of India. Retrieved 16 March 2021.
- ↑ "Asha Bhat attributes her success to parents' encouragement". The Hindu.com. Archived from the original on 24 May 2020. Retrieved 25 January 2016.
- ↑ VEERENDRA P.M. (27 October 2014). "Asha Bhat felicitated". The Hindu. Archived from the original on 25 October 2019. Retrieved 25 January 2015.
- ↑ Divya Nair (9 December 2014). "How an Indian cadet became Miss Supranational". rediff.com. Archived from the original on 20 February 2016. Retrieved 25 January 2016.
- ↑ "Asha Bhat: Tribute to a Girl with Golden Heart". thegreatpageantcommunity.com. Archived from the original on 12 December 2015. Retrieved 25 January 2016.
- ↑ "Beauty queen Asha Bhat crowns Miss Supranational Thailand 2015". IndiaTimes. 13 May 2015. Archived from the original on 9 ਅਗਸਤ 2020. Retrieved 22 December 2020.