ਚਿੰਗਹਾਈ ਝੀਲ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਚਿੰਗਹਾਈ ਝੀਲ
</img>
ਪੁਲਾੜ ਤੋਂ (ਨਵੰਬਰ 1994)। ਉੱਤਰ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਹੈ।

ਚਿੰਗਹਾਈ ਝੀਲ ਜਾਂ ਚਿੰਗਹਈ ਝੀਲ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਚੀਨ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਝੀਲ ਹੈ। ਚਿੰਗਹਾਈ ਪ੍ਰਾਂਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਐਂਡੋਰਹੀਕ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਸਨੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਚਿੰਗਹਾਈ ਝੀਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖਾਰੀ ਲੂਣ ਝੀਲ ਵਜੋਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਝੀਲ ਦੇ ਆਕਾਰ ਵਿਚ ਉਤਰਾਅ-ਚੜ੍ਹਾਅ ਆਇਆ ਹੈ, 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਸੁੰਗੜਦੀ ਗਈ ਪਰ 2004 ਤੋਂ ਵੱਧ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਸਤਹ ਖੇਤਰਫਲ 4,317 km2 (1,667 sq mi) ਸੀ , 21 m (69 ft) ਦੀ ਔਸਤ ਡੂੰਘਾਈ, ਅਤੇ 25.5 m (84 ft) ਦੀ ਅਧਿਕਤਮ ਡੂੰਘਾਈ 2008 ਵਿੱਚ.

ਚਿੰਗਹਾਈ ਨਾਮ青海.ਦਾ ਰੋਮਨਾਈਜ਼ਡ ਮਿਆਰੀ ਚੀਨੀ ਪਿਨਯਿਨ ਉਚਾਰਨ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਆਧੁਨਿਕ ਚੀਨੀ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਨੀਲੇ ਅਤੇ ਹਰੇ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਅੰਤਰ ਕਲਾਸੀਕਲ ਚੀਨੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ( qīng ) ਇੱਕ "ਸਿੰਗਲ" ਰੰਗ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨੀਲੇ ਅਤੇ ਹਰੇ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸ਼ੇਡਾਂ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ । ( ਚਿੰਗ ਲਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਸਿਆਨ ਜਾਂ ਫਿਰੋਜ਼ੀ ਹੈ, ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਵੀ ਚੀਨੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਹੋਂਦ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਲਈ ਪੋਰਟਮੈਨਟੇਊ "ਗਰੂ" ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ।) ਇਸ ਲਈ ਨਾਮ ਦਾ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ "ਬਲੂ ਸਾਗਰ", "ਹਰਾ ਸਾਗਰ" ਵਜੋਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ", [1] "ਨੀਲਾ-ਹਰਾ ਸਾਗਰ", "ਨੀਲਾ/ਹਰਾ ਸਾਗਰ", ਆਦਿ। ਜ਼ਿਓਨਗਨੂ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ, ਹਾਨ ਚੀਨ ਨੇ ਪੂਰਬੀ ਚੀਨ ਸਾਗਰ ਨੂੰ ਸੰਤੁਲਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ "ਪੱਛਮੀ ਸਾਗਰ" ਨਾਲ ਝੀਲ ਨੂੰ ਜੋੜਿਆ, ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਹਾਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਤਾਰਿਮ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ, ਹੋਰ ਝੀਲਾਂ ਨੇ ਸਿਰਲੇਖ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰ ਲਿਆ।


ਇਤਿਹਾਸ[ਸੋਧੋ]

Qinghai ਝੀਲ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਨਕਸ਼ਾ

ਹਾਨ ਰਾਜਵੰਸ਼ (206 BCE-220 CE) ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਹਾਨ ਚੀਨੀ ਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਗਿਣਤੀ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਜ਼ੀਨਿੰਗ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। 17ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ, ਮੰਗੋਲਿਕ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਓਰੀਤ ਅਤੇ ਖਲਖਾ ਆਦਿਵਾਸੀ ਕਿੰਗਹਾਈ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਕਿੰਗਹਾਈ ਮੰਗੋਲ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਣ ਲੱਗੇ। 1724 ਵਿੱਚ, ਕਿੰਗਹਾਈ ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ Lobzang Danjin [nl] ਨੇ ਕੀਤੀ ਨੇ ਕਿੰਗ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਕੀਤੀ। ਯੋਂਗਜ਼ੇਂਗ ਸਮਰਾਟ ਨੇ, ਬਗਾਵਤ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਿੰਗਹਾਈ ਦੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਨੂੰ ਖੋਹ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਿੱਧਾ ਸ਼ਾਸਨ ਲਗਾਇਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਤਿੱਬਤੀ ਝੀਲ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਕਿੰਗ ਨੇ ਗੂਸ਼ੀ ਖਾਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਦਲਾਈ ਲਾਮਾ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਖੇਤਰ (ਮੌਜੂਦਾ ਤਿੱਬਤ ਆਟੋਨੋਮਸ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਛੋਟਾ) ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਤਿੱਬਤੀ-ਅਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨਿਕ ਵੰਡ ਬਣਾਈ ਰੱਖੀ। ਯੋਂਗਜ਼ੇਂਗ ਨੇ ਮੰਗੋਲਾਂ ਨੂੰ ਪਤਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮਾਂਚੂ ਅਤੇ ਹਾਨ ਦੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਭੇਜਿਆ। [20]

ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਸ਼ਾਸਨ (1928-1949) ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਹਾਨ ਨੇ ਕਿੰਗਹਾਈ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਬਣਾਈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਚੀਨੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ( ਹੁਈ ) ਸਰਕਾਰ ਉੱਤੇ ਹਾਵੀ ਸਨ। [21] ਕੁਓਮਿਨਤਾਂਗ ਹੁਈ ਜਨਰਲ ਮਾ ਬੁਫਾਂਗ, ਕਜ਼ਾਖ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇ ਕੇ, [2] ਝੀਲ ਦੇ ਭਗਵਾਨ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸਾਂਝੇ ਕੋਕੋਨੂਰ ਝੀਲ ਸਮਾਰੋਹ ਦੇ ਆਯੋਜਨ ਵਿੱਚ ਕਿੰਗਹਾਈ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਉੱਚ ਦਰਜੇ ਦੇ ਕਿੰਗਹਾਈ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਰਕਾਰੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ। ਰਸਮ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਚੀਨੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਗੀਤ ਗਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਭਾਗੀਦਾਰਾਂ ਨੇ ਕੁਓਮਿਨਤਾਂਗ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸਨ ਯਤ-ਸੇਨ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਝੀਲ ਦੇ ਭਗਵਾਨ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ। ਭਾਗੀਦਾਰਾਂ, ਹਾਨ ਅਤੇ ਮੁਸਲਿਮ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਦੇਵਤਾ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਾਵਾ ਚੜ੍ਹਾਇਆ।

ਕਿੰਗਹਾਈ ਝੀਲ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼, 2016
ਇੱਕ ਪੰਛੀ ਟਾਪੂ

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ[ਸੋਧੋ]

 

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. Lorenz, Andreas (31 May 2012), "Old and New China Meet along the Yellow River", Der Spiegel, Hamburg: Spiegel Verlag.
  2. Uradyn Erden Bulag (2002). Dilemmas The Mongols at China's edge: history and the politics of national unity. Rowman & Littlefield. p. 52. ISBN 978-0-7425-1144-6. Retrieved 2010-06-28.

ਬਿਬਲੀਓਗ੍ਰਾਫੀ[ਸੋਧੋ]

 

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ[ਸੋਧੋ]