ਬਹਿਲੋਲ ਲੋਧੀ
| ਬਹਿਲੋਲ ਖਾਨ ਲੋਧੀ | |
|---|---|
 ਬਹਿਲੋਲ ਲੋਧੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸਿੱਕੇ | |
| 29ਵਾਂ ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਸੁਲਤਾਨ | |
| ਸ਼ਾਸਨ ਕਾਲ | 19 ਅਪ੍ਰੈਲ 1451 – 12 ਜੁਲਾਈ 1489 |
| ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ | 19 ਅਪ੍ਰੈਲ 1451 |
| ਪੂਰਵ-ਅਧਿਕਾਰੀ | ਆਲਮ ਸ਼ਾਹ |
| ਵਾਰਸ | ਸਿਕੰਦਰ ਲੋਧੀ |
| ਮੌਤ | 12 ਜੁਲਾਈ 1489 (ਉਮਰ 68) |
| ਦਫ਼ਨ | ਦਿੱਲੀ |
| ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ | ਸ਼ਮਸ਼ ਖਾਤੂਨ ਬੀਬੀ ਅੰਬਾ |
| ਔਲਾਦ | ਸਿਕੰਦਰ ਲੋਧੀ ਬਰਬਕ ਖਾਨ ਤਾਜ ਮੁਰੱਸਾ ਆਲਮ ਖਾਨ |
| ਘਰਾਣਾ | ਲੋਧੀ ਵੰਸ਼ |
| ਧਰਮ | ਸੁੰਨੀ ਇਸਲਾਮ |
ਬਹਿਲੋਲ ਖਾਨ ਲੋਧੀ (ਜਨਮ 12 ਜੁਲਾਈ 1489) ਪਸ਼ਤੂਨ ਲੋਧੀ ਕਬੀਲੇ ਦਾ ਮੁਖੀ ਸੀ।[1] ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ਵਿੱਚ ਲੋਧੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸੀ,[2] ਜੋ ਇਸਨੇ ਸੱਯਦ ਵੰਸ਼ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ।[3] ਬਹਿਲੋਲ 19 ਅਪ੍ਰੈਲ 1451 ਨੂੰ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦਾ ਸੁਲਤਾਨ ਬਣਿਆ।[4]
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]
ਬਹਿਲੋਲ ਦਾ ਦਾਦਾ ਮਲਿਕ ਬਹਿਰਾਮ ਖਾਨ ਲੋਧੀ, ਲੋਧੀ ਕਬੀਲੇ ਦਾ ਪਸ਼ਤੂਨ ਕਬੀਲਾ ਮੁਖੀ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਮੁਲਤਾਨ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਮਲਿਕ ਮਰਦਾਨ ਦੌਲਤ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਬਹਿਰਾਮ ਦੇ ਕੁੱਲ ਪੰਜ ਪੁੱਤਰ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਮਲਿਕ ਸੁਲਤਾਨ ਸ਼ਾਹ ਲੋਧੀ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸੱਯਦ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕ ਖਿਜ਼ਰ ਖਾਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਮੱਲੂ ਇਕਬਾਲ ਖਾਨ ਨੂੰ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੱਖਰਾ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਨੂੰ ਇਸਲਾਮ ਖਾਨ ਦੀ ਉਪਾਧੀ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ 1419 ਵਿਚ ਸਰਹਿੰਦ ਦਾ ਗਵਰਨਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਮਲਿਕ ਸੁਲਤਾਨ ਦੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਮਲਿਕ ਕਾਲਾ ਖਾਨ ਲੋਧੀ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਬਹਿਲੋਲ ਦਾ ਵਿਆਹ ਮਲਿਕ ਸੁਲਤਾਨ ਦੀ ਧੀ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ।[5][6]
ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ, ਬਹਿਲੋਲ ਘੋੜਿਆਂ ਦੇ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਸੱਯਦ ਵੰਸ਼ ਦੇ ਸੁਲਤਾਨ ਮੁਹੰਮਦ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਧੀਆ ਨਸਲ ਦੇ ਘੋੜੇ ਵੇਚ ਦਿੱਤੇ। ਅਦਾਇਗੀ ਵਜੋਂ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਪਰਗਨਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਦੇ ਦਰਜੇ ਤੱਕ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਮਲਿਕ ਸੁਲਤਾਨ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਸਰਹਿੰਦ ਦਾ ਸੂਬੇਦਾਰ ਬਣਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਹੌਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਾਰਜ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਮਾਲਵੇ ਦੇ ਸੁਲਤਾਨ ਮਹਿਮੂਦ ਸ਼ਾਹ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਉਸਦੇ ਇਲਾਕੇ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਸੁਲਤਾਨ ਮੁਹੰਮਦ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਮੰਗੀ। ਬਹਿਲੋਲ 20,000 ਚੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨਾਲ ਸ਼ਾਹੀ ਫ਼ੌਜ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਆਪਣੀ ਚਤੁਰਾਈ ਨਾਲ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਲਵੇ ਦੇ ਸੁਲਤਾਨ ਦੀ ਫੌਜ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਜੇਤੂ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸੁਲਤਾਨ ਮੁਹੰਮਦ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਖਾਨ-ਏ-ਖਾਨਨ ਦੀ ਉਪਾਧੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਉੱਤੇ ਬਹਿਲੋਲ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਵੀ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ।[5][6]
ਸੰਨ 1443 ਵਿੱਚ ਬਹਿਲੋਲ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਉਹ ਕਾਮਯਾਬ ਨਾ ਹੋਇਆ । ਆਖ਼ਰੀ ਸੱਯਦ ਸ਼ਾਸਕ ਸੁਲਤਾਨ ਆਲਮ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ, ਬਹਿਲੋਲ ਨੇ 1447 ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਦਿੱਲੀ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। 1448 ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਆਲਮ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਇੱਕ ਮੰਤਰੀ, ਆਲਮ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਇੱਕ ਮੰਤਰੀ, ਹਾਮਿਦ ਖਾਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਤਖਤ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ। ਆਲਮ ਸ਼ਾਹ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਗੱਦੀ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਹਿਲੋਲ ਸ਼ਾਹ 19 ਅਪ੍ਰੈਲ 1451 ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਬੈਠਾ ਅਤੇ ਬਹਿਲੋਲ ਸ਼ਾਹ ਗਾਜ਼ੀ ਦੀ ਉਪਾਧੀ ਧਾਰਨ ਕੀਤੀ। ਆਲਮ ਸ਼ਾਹ ਜੁਲਾਈ 1478 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਬਦਾਊਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਿਹਾ।[5][6]
ਸ਼ਾਸਨ[ਸੋਧੋ]
ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਬੈਠਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਹਿਲੋਲ ਨੇ ਹਾਮਿਦ ਖਾਨ ਦਾ ਨਿਪਟਾਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾ ਅਤੇ ਜੀਜਾ ਮਲਿਕ ਮਹਿਮੂਦ ਖਾਨ ਉਰਫ ਕੁਤਬ-ਉਦ-ਦੀਨ ਖਾਨ (ਸਮਾਣਾ ਦੇ ਗਵਰਨਰ) ਨੇ ਹਾਮਿਦ ਖਾਨ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰ ਲਿਆ।[6]
1479 ਵਿੱਚ, ਸੁਲਤਾਨ ਬਹਿਲੋਲ ਲੋਧੀ ਨੇ ਜੌਨਪੁਰ ਸਥਿਤ ਸ਼ਰਕੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਲਿਆ। ਬਹਿਲੋਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਗਾਵਤਾਂ ਅਤੇ ਬਗਾਵਤਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਗਵਾਲੀਅਰ, ਜੌਨਪੁਰ ਅਤੇ ਉੱਪਰੀ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਪਕੜ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ। ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਸੁਲਤਾਨਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਰੱਖਿਆ। 1486 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ, ਬਾਰਬਕ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਜੌਨਪੁਰ ਦਾ ਵਾਇਸਰਾਏ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਬੀਤਣ ਨਾਲ, ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਵਾਲਾ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਦੂਜੇ ਪੁੱਤਰ, ਨਿਜ਼ਾਮ ਖਾਨ (ਸਿਕੰਦਰ ਲੋਧੀ) ਨੂੰ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਜੁਲਾਈ 1489 ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।[7] ਉਸ ਦੀ ਕਬਰ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਵਿਵਾਦਿਤ ਹੈ। ਭਾਰਤੀ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਸਰਵੇਖਣ ਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੂਫੀ ਸੰਤ ਨਸੀਰੂਦੀਨ ਚਿਰਾਗ-ਏ-ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸਥਾਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਇਮਾਰਤ ਨੂੰ ਬਹਿਲੋਲ ਲੋਧੀ ਦੇ ਮਕਬਰੇ ਵਜੋਂ ਨਾਮਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਨਾਮ 'ਚਿਰਾਗ ਦਿੱਲੀ' ਨਾਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਲੋਧੀ ਗਾਰਡਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ੀਸ਼ ਗੁੰਬਦ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਕਬਰ ਨਾਲ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾਣਾ ਸੀ।[8]
ਵਿਆਹ[ਸੋਧੋ]
ਬਹਿਲੋਲ ਨੇ ਦੋ ਵਾਰ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ:
- ਸ਼ਮਸ ਖਾਤੂਨ, ਉਸਦੇ ਪਹਿਲੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾ ਸੁਲਤਾਨ ਮਲਿਕ ਸ਼ਾਹ ਲੋਧੀ ਦੀ ਧੀ;[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]
- ਬੀਬੀ ਅੰਬਾ, ਇੱਕ ਹਿੰਦੂ ਸੁਨਿਆਰੇ ਦੀ ਧੀ[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]
ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ[ਸੋਧੋ]
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ Bosworth, Clifford Edmund (1996). The New Islamic Dynasties. Columbia University Press. p. 304. ISBN 978-0231107143.
- ↑ Asher, Catherine B.; Talbot, Cynthia (2006). India Before Europe. Cambridge University Press. p. 116. ISBN 9780521005395.
- ↑ Sengupta, Sudeshna (2008). History & Civics 9. Ratna Sagar (P) Limited. p. 126. ISBN 9788183323642.
- ↑ Sen, Sailendra (2013). A Textbook of Medieval Indian History. Primus Books. pp. 122–125. ISBN 978-9-38060-734-4.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Majumdar, R.C. (ed.) (2006). The Delhi Sultanate, Mumbai: Bharatiya Vidya Bhavan, pp.134–36, 139–142
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Mahajan, V.D. (1991, reprint 2007). History of Medieval India, New Delhi: S. Chand, ISBN 81-219-0364-5, pp.245–51
- ↑ Al-Badāoni. "SULṬĀN BUHLŪL [IBN I KĀLĀ]* LODĪ". The Muntakhabu-'rūkh. Translated by Ranking, George S. A.; Haig, Wolseley; Lowe, W. H. – via Packard Humanities Institute, Persian Literature in Translation website.
- ↑ Simon Digby, The Tomb of Buhlul Lodi, The Bulletin of SOAS, Vol. 38, No. 3, 1975, pp. 550–61.