ਬੈਕੁੰਠਪੁਰ ਜੰਗਲ
ਬੈਕੁੰਠਪੁਰ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਡੋਰਸ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ, ਹਿਮਾਲਿਆ ਦੀ ਤਹਿ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ, ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਮਹਾਨੰਦਾ ਨਦੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਤੀਸਤਾ ਨਦੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਤਰਾਈ ਜੰਗਲੀ ਖੇਤਰ ਹੈ। ਖੇਤਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਕਸਬੇ ਸਿਲੀਗੁੜੀ ਅਤੇ ਜਲਪਾਈਗੁੜੀ ਹਨ। ਜੰਗਲ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਾਰਜੀਲਿੰਗ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਜਲਪਾਈਗੁੜੀ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਹੈ।
ਬੈਕੁੰਠਪੁਰ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਾਤਾਵਰਣਿਕ ਖੇਤਰ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜੰਗਲੀ ਹਾਥੀਆਂ ਦਾ ਘਰ ਹੈ, ਪਰ ਸਥਾਨਕ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ। ਮਹਾਨੰਦਾ ਵਾਈਲਡਲਾਈਫ ਸੈਂਚੂਰੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਗੜਬੜ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਹਨ।
ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜਦੋਂ ਕੋਚ ਬਿਹਾਰ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਰਾਜ ਸੀ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬੈਕੁੰਠਪੁਰ ਦੇ ਜੰਗਲ ਰਾਇਕੁਟ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਦਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਟਿਕਾਣਾ ਸਨ।
ਭੂ-ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਜਲਵਾਯੂ[ਸੋਧੋ]
ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦਾ ਉੱਤਰੀ ਹਿੱਸਾ ਹਿਮਾਲਿਆ ਤੋਂ ਧੋਤੇ ਗਏ ਤਲਛਟ ਦੇ ਪੱਖਿਆਂ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਬੈਕੰਠਪੁਰ ਦਾ ਗਠਨ ਖੇਤਰ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਨੌਜਵਾਨ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਰੀਕ ਚਿੱਟੀ ਰੇਤ ਦੀ ਅੰਤਰ-ਪੱਧਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਓਚਰ ਪੀਲੀ ਸਟਿੱਕੀ ਸਿਲਟੀ ਮਿੱਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਸਲੇਟੀ ਤੋਂ ਮੋਟੀ ਸਿਲਟੀ ਲੋਮ ਦੁਆਰਾ ਓਵਰਲੇਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸ਼ਨਗਾਓਂ ਗਠਨ ਬੈਕੁੰਠਪੁਰ ਗਠਨ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਵਾਲੇ ਮੈਦਾਨੀ ਚਿਹਰਿਆਂ ਦੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।[1] ਇਹ ਖਿੱਤੇ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਵਾਲੇ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਆਰਸੈਨਿਕ ਜ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਇਤਿਹਾਸ[ਸੋਧੋ]
ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਇਕ ਸਮੇਂ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਰੁਕਮਣੀ ਨਾਲ ਬੈਕੁੰਠਪੁਰ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਲੁਕ ਗਏ ਸਨ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ, ਇਸਕੋਨ ਨੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਕੇਂਦਰ ਲਈ ਸਿਲੀਗੁੜੀ ਨੇੜਲੇ ਸਥਾਨ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ।[2]
ਰਾਏਕੁਟ ਪਰਿਵਾਰ 1523 ਅਤੇ 1771 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬੈਕੁੰਠਪੁਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸਥਾਨਕ ਸ਼ਾਸਕ ਸਨ, ਕਮਤਾ ਰਾਜ ਦੇ ਕੋਚ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਅਰਧ-ਸੁਤੰਤਰ ਸ਼ਾਸਕ ਸਨ।[3] ਰਾਏਕੁਟ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸਿਲੀਗੁੜੀ ਵਿਖੇ ਸੀ, ਫਿਰ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਮਹਾਨੰਦਾ ਨਦੀਆਂ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਤੀਸਤਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਅਭੇਦ ਜੰਗਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੀ। 1680 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ, ਜਦੋਂ ਭੂਟੀਆ ਕੋਚ ਬਿਹਾਰ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਰਾਇਕੁਟਾਂ ਨੇ ਦਖਲ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਗੱਦੀ ਲਈ ਆਪਣਾ ਉਮੀਦਵਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇੱਕ ਉਲਝਣ ਭਰੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰਾਏਕੁਟ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ ਅਤੇ ਘੋਰਾਘਾਟ ਦੇ ਫੌਜਦਾਰ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ।[4]
ਹਾਥੀ ਦੇ ਮੁੱਦੇ[ਸੋਧੋ]
ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਹਾਥੀਆਂ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਸਿਹਤਮੰਦ ਅਤੇ ਵਧ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਪੈਦਾ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਹਾਥੀ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਜਾਂ ਮਨੁੱਖੀ ਬਸਤੀਆਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਅਤੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਫਸਲਾਂ 'ਤੇ ਛਾਪੇਮਾਰੀ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਆ ਰਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖੀ ਅਤੇ ਹਾਥੀ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੀ ਵਧ ਰਹੀ ਗਿਣਤੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਰਿਹਾ ਹੈ। [5] ਜਲਪਾਈਗੁੜੀ ਜ਼ਿਲੇ ਦੇ ਚਾਹ ਦੇ ਬਾਗਾਂ 'ਚ ਮਨੁੱਖ ਤੇ ਹਾਥੀਆਂ ਦਾ ਟਕਰਾਅ ਆਮ ਗੱਲ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਹਿਰ ਦੇਣ ਅਤੇ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਕਰੰਟ ਲੱਗਣ ਦੀਆਂ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵੱਧ ਰਹੀ ਹੈ। ਜੁਲਾਈ 2008 ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਹਾਥੀ ਜੋ ਕਿ ਜਲਪਾਈਗੁੜੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬੈਕੁੰਠਪੁਰ ਜੰਗਲੀ ਰੇਂਜ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਨੇ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕੁਚਲ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜ਼ਖਮੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਉਸਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਸੀ।[6] ਸਿਲੀਗੁੜੀ- ਅਲੀਪੁਰਦੁਆਰ ਬ੍ਰੌਡ ਗੇਜ ਲਾਈਨ ਕਾਰੀਡੋਰ ਦੇ ਪਾਰ ਕੱਟਦੀ ਹੈ ਜੋ ਬੈਕੁੰਠਪੁਰ ਜੰਗਲਾਤ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਦੇ ਅਪਲਚੰਦ ਰਿਜ਼ਰਵ ਜੰਗਲ ਅਤੇ ਕਲੀਮਪੋਂਗ ਜੰਗਲਾਤ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਦੇ ਮਾਲ ਬਲਾਕ ਨੂੰ ਜੋੜਦੀ ਹੈ। 2008 ਤੱਕ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਲਾਈਨ 'ਤੇ ਰੇਲ ਗੱਡੀਆਂ ਦੁਆਰਾ 26 ਹਾਥੀਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।
ਗਜੋਲਡੋਬਾ ਸਰੋਵਰ[ਸੋਧੋ]
ਗਜੋਲਡੋਬਾ ਪਹਿਲੀ ਤੀਸਤਾ ਡੈਮ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਇੱਕ ਜਲ ਭੰਡਾਰ ਹੈ, ਜੋ ਸਿੰਚਾਈ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਬੈਕੁੰਠਾਪੁਰ ਜੰਗਲਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਿਲੀਗੁੜੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਹੈ। ਇਸ ਭੰਡਾਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਦਾਖ ਅਤੇ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੁਰਖਾਬ, ਬਾਰ-ਹੈੱਡਡ ਹੰਸ, ਪੋਚਾਰਡ, ਪਿਨਟੇਲ, ਸ਼ੋਵੇਲਰ, ਮਲਾਰਡ, ਬਲੈਕ ਆਈਬਿਸ, ਅਤੇ ਸਟੌਰਕ, ਕੋਰਮੋਰੈਂਟ ਅਤੇ ਡਕ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ "West Bengal Geology". Archived from the original on 23 May 2008. Retrieved 28 October 2008.
- ↑ "Page Not Found". www.westbengalonline.in. Archived from the original on 22 December 2008. Retrieved 28 October 2008.
{{cite web}}: Cite uses generic title (help) - ↑ "Cooch Behar (Princely State): Genealogy (see first main diagonal)". Archived from the original on 23 June 2008. Retrieved 28 October 2008.
- ↑ "History Book of Cooch Behar". coochbehar.nic.in.
- ↑ Wildlife Times 18 Aug 2006: Elephants of North Bengal Archived 2011-07-18 at the Wayback Machine.
- ↑ "'Curious' onlooker trampled to death". The Telegraph (Calcutta). 14 July 2008.