ਭਾਰਤ ਦੇ ਜੀਵ ਜੰਤੂ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ

 

ਬੰਗਾਲ ਟਾਈਗਰ
ਭਾਰਤੀ ਹਾਥੀ
ਏਸ਼ੀਆਈ ਸ਼ੇਰ
ਭਾਰਤੀ ਗੈਂਡਾ
ਗੌਰ
ਭਾਰਤੀ ਮੋਰ
ਭਾਰਤੀ ਕੋਬਰਾ
ਐਲੀਫਾਸ ਗਨੇਸਾ, ਸ਼ਿਵਾਲਿਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਜੈਵਿਕ ਹਾਥੀ
ਏਓ ਹਿਊਮ ਦੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਇੱਕ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਬਟੇਰ ਦਾ ਚਿੱਤਰ। ਆਖਰੀ ਵਾਰ 1876 ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ
ਨੀਲਗਿਰੀ ਲੰਗੂਰ
ਭਾਰਤੀ ਗਿਰਝ
ਲਾਲ ਪਾਂਡਾ
ਜੈਤੂਨ ਦਾ ਰਿਡਲੇ ਕੱਛੂ

ਭਾਰਤ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਸੂਚਕਾਂਕ 'ਤੇ 0.46 ਬਾਇਓਡੀ ਸਕੋਰ, 102,718 ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਅਤੇ 2020 ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਭੂਗੋਲਿਕ ਖੇਤਰ ਦਾ 23.39% ਜੰਗਲਾਂ ਅਤੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਦਾ 8ਵਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜੈਵ- ਵਿਵਿਧ ਖੇਤਰ ਹੈ।[1] ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬਾਇਓਮ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ: ਮਾਰੂਥਲ, ਉੱਚੇ ਪਹਾੜ, ਉੱਚੇ ਭੂਮੀ, ਗਰਮ ਅਤੇ ਤਪਸ਼ ਵਾਲੇ ਜੰਗਲ, ਦਲਦਲ ਦੇ ਮੈਦਾਨ, ਮੈਦਾਨੀ ਮੈਦਾਨ, ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ, ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਖੇਤਰ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਟਾਪੂ ਦੀਪ ਸਮੂਹ। ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਦੁਨੀਆ ਦੇ 36 ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਹੌਟਸਪੌਟਸ ਵਿੱਚੋਂ ਚਾਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ: ਹਿਮਾਲਿਆ, ਪੱਛਮੀ ਘਾਟ, ਇੰਡੋ-ਬਰਮਾ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਸੁੰਡਲੈਂਡ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁੰਦਰਬਨ ਅਤੇ ਟੇਰਾਈ-ਡੁਆਰ ਸਵਾਨਾ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਲੱਖਣ ਪੱਤਿਆਂ ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਲਈ ਜੋੜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।[2] ਇਹਨਾਂ ਹੌਟਸਪੌਟਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਥਾਨਕ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।[3] ਭਾਰਤ ਦੇ ਕੁੱਲ ਖੇਤਰ ਦਾ ਲਗਭਗ 5% ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਭਾਰਤ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸੇ ਲਈ, ਇੰਡੋਮਾਲੀਅਨ ਖੇਤਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਹਿਮਾਲਿਆ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪਲੇਅਰਟਿਕ ਖੇਤਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦੇ ਹਨ; 2000 ਤੋਂ 2500 ਮੀਟਰ ਦੇ ਕੰਟੋਰਸ ਨੂੰ ਇੰਡੋ-ਮਲਿਆਨ ਅਤੇ ਪਲੇਅਰਕਟਿਕ ਜ਼ੋਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਉੱਚਾਈ ਸੀਮਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਤਾਰਾਂ ਮੇਗਾਡਾਇਵਰਸ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਇਹ ਸਾਰੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦਾ 7.6%, ਸਾਰੇ ਏਵੀਅਨ ਦਾ 12.6%, ਸਾਰੇ ਸੱਪਾਂ ਦਾ 6.2%, ਸਾਰੇ ਉਭੀਬੀਆਂ ਦਾ 4.4% ਅਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਮੱਛੀਆਂ ਦਾ 11.7% ਦਾ ਘਰ ਹੈ।

ਇਹ ਖੇਤਰ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਮਾਨਸੂਨ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਨਸਪਤੀ ਅਤੇ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀਆਂ ਮੌਸਮੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਇੰਡੋਮਾਲੀਅਨ ਜੀਵ-ਭੂਗੋਲਿਕ ਜ਼ੋਨ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫੁੱਲਦਾਰ ਅਤੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂ ਰੂਪ ਭਾਰਤੀ ਖੇਤਰ ਲਈ ਵਿਲੱਖਣ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਟੈਕਸਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਲਯਾਨ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਵਿਲੱਖਣ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਪੱਛਮੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀਲੰਕਾ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸੱਪ ਪਰਿਵਾਰ ਯੂਰੋਪੇਲਟੀਡੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਕ੍ਰੀਟੇਸੀਅਸ ਤੋਂ ਫਾਸਿਲ ਟੈਕਸਾ ਸੇਸ਼ੇਲਸ ਅਤੇ ਮੈਡਾਗਾਸਕਰ ਟਾਪੂਆਂ ਦੀ ਲੜੀ ਨਾਲ ਲਿੰਕ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ।[4] ਕ੍ਰੀਟੇਸੀਅਸ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਵਿੱਚ ਸੱਪ, ਉਭੀਵੀਆਂ ਅਤੇ ਮੱਛੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੌਜੂਦਾ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਜੋ ਇਸ phylogographical ਲਿੰਕ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜਾਮਨੀ ਡੱਡੂ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਮੈਡਾਗਾਸਕਰ ਦੇ ਵੱਖ ਹੋਣ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਗਭਗ 88 ਮਿਲੀਅਨ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਜਿਹੇ ਸੁਝਾਅ ਹਨ ਕਿ ਮੈਡਾਗਾਸਕਰ ਅਤੇ ਅਫਰੀਕਾ ਦੇ ਲਿੰਕ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ ਜਦੋਂ ਭਾਰਤੀ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪ ਯੂਰੇਸ਼ੀਆ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਕਈ ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਟੈਕਸਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜਾਈ ਲਈ ਇੱਕ ਜਹਾਜ਼ ਵਜੋਂ ਸੁਝਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਟੈਕਸਾ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਡੱਡੂ ਪਰਿਵਾਰ ( ਮਾਇਓਬੈਟਰਾਚੀਡੇ ਸਮੇਤ), ਤਿੰਨ ਕੈਸੀਲੀਅਨ ਪਰਿਵਾਰ, ਇੱਕ ਲੇਸਰਟਿਡ ਕਿਰਲੀ ਅਤੇ ਪੋਮੈਟੀਓਪਸੀਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਤਾਜ਼ੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਘੋਗੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।[5] ਮੱਧ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀਆਂ ਬੁਗਤੀ ਪਹਾੜੀਆਂ ਤੋਂ ਇੱਕ ਤੀਹ ਮਿਲੀਅਨ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੇ ਓਲੀਗੋਸੀਨ -ਯੁੱਗ ਦੇ ਜੀਵਾਸ਼ਮ ਦੰਦ ਦੀ ਪਛਾਣ ਇੱਕ ਲੀਮਰ-ਵਰਗੇ ਪ੍ਰਾਈਮੇਟ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਲੀਮਰ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।[6][7] ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਲੈਮੂਰ ਦੇ ਜੀਵਾਸ਼ਮ ਨੇ ਲੇਮੂਰੀਆ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਗੁੰਮ ਹੋਏ ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਖਾਰਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮਹਾਂਦੀਪੀ ਡ੍ਰਾਇਫਟ ਅਤੇ ਪਲੇਟ ਟੈਕਟੋਨਿਕ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਥਾਪਿਤ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।

ਭਾਰਤ ਕਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਵੱਡੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦਾ ਘਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਏਸ਼ੀਅਨ ਹਾਥੀ, ਬੰਗਾਲ ਟਾਈਗਰ, ਏਸ਼ੀਆਟਿਕ ਸ਼ੇਰ, ਭਾਰਤੀ ਚੀਤਾ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਗੈਂਡਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਜਾਨਵਰ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ ਉਲਝੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਅਕਸਰ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਹ ਵੱਡੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਜੰਗਲੀ ਜੀਵ ਸੈਰ-ਸਪਾਟੇ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਨ, ਕਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪਾਰਕਾਂ ਅਤੇ ਜੰਗਲੀ ਜੀਵ ਅਸਥਾਨ ਇਹਨਾਂ ਲੋੜਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਈ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੰਭਾਲ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਬਾਘ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਟਾਈਗਰ, 1972 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਬਾਘ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਯਤਨ ਸੀ।[8] ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਐਲੀਫੈਂਟ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਘੱਟ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, 1992 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਹਾਥੀ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ।[9] ਭਾਰਤ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਗੈਂਡੇ ਅੱਜ ਕਾਜ਼ੀਰੰਗਾ ਨੈਸ਼ਨਲ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਜਿਉਂਦੇ ਹਨ।

ਕੁਝ ਹੋਰ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਵੱਡੇ ਭਾਰਤੀ ਥਣਧਾਰੀ ਜਾਨਵਰ ਅਨਗੁਲੇਟ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਾਣੀ ਦੀ ਮੱਝ, ਨੀਲਗਾਈ, ਗੌਰ ਅਤੇ ਹਿਰਨ ਅਤੇ ਹਿਰਨ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ। ਕੁੱਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਕੁਝ ਮੈਂਬਰ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਬਘਿਆੜ, ਬੰਗਾਲ ਲੂੰਬੜੀ, ਗੋਲਡਨ ਗਿੱਦੜ ਅਤੇ ਢੋਲ ਜਾਂ ਜੰਗਲੀ ਕੁੱਤੇ ਵੀ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੰਡੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਧਾਰੀਦਾਰ ਹਾਇਨਾ ਦਾ ਘਰ ਵੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਜਾਨਵਰ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਕਾਕ, ਲੰਗੂਰ ਅਤੇ ਮੰਗੂਸ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾਂ ਅੰਦਰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਕਾਰਨ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਭਾਰਤ ਦੇ ਜੀਵ ਜੰਤੂ[ਸੋਧੋ]

ਭਾਰਤ ਦੇ ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨ ਸਰਵੇਖਣ (ZSI), ਕੋਲਕਾਤਾ ( ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ) ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਮੁੱਖ ਦਫਤਰ ਅਤੇ 16 ਖੇਤਰੀ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਦੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂ ਸਰੋਤਾਂ ਦੇ ਸਰਵੇਖਣ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ। ਜਲਵਾਯੂ ਅਤੇ ਭੌਤਿਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ 89,451 ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਜੀਵ- ਜੰਤੂਆਂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।

ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਹਾਥੀ, ਗੌਰ ਜਾਂ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਭਾਰਤੀ ਬਾਈਸਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ - ਮੌਜੂਦਾ ਗਊਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ, ਮਹਾਨ ਭਾਰਤੀ ਗੈਂਡਾ, ਅਤੇ ਜੰਗਲੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਮੱਝ । ਹਿਰਨ ਅਤੇ ਹਿਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਾਰਸਿੰਘਾ, ਸੰਗਈ, ਚਿਤਲ, ਸਾਂਬਰ ਹਿਰਨ, ਭਾਰਤੀ ਹੌਗ ਹਿਰਨ, ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਕਸਤੂਰੀ ਹਿਰਨ, ਭਾਰਤੀ ਮੁਨਜਾਕ, ਭਾਰਤੀ ਸਪਾਟਡ ਸ਼ੇਵਰੋਟੇਨ, ਕਸ਼ਮੀਰ ਸਟੈਗ, ਤਿੱਬਤੀ ਹਿਰਨ, ਕਾਲਾ ਹਿਰਨ, ਚੌਸਿੰਘਾ, ਗੋਆ, ਇੰਡੀਅਨ ਗਾਇਲਗਾ ਅਤੇ ਗਾਇਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਭਾਰਤੀ ਜੰਗਲੀ ਗਧੇ ਅਤੇ ਕੀਆਂਗ ਵਰਗੇ ਜੰਗਲੀ ਗਧੇ ਵੀ ਹਨ, ਅਤੇ ਭੂਟਾਨ ਟਾਕਿਨ, ਮਿਸ਼ਮੀ ਟਾਕਿਨ, ਲਾਲ ਸੇਰੋ, ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਸੇਰੋ, ਲਾਲ ਗੋਰਲ, ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਗੋਰਲ, ਮਾਰਖੋਰ, ਸਾਈਬੇਰੀਅਨ ਆਈਬੈਕਸ, ਨੀਲਗਿਰੀ ਤਾਹਰ, ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਤਾਹਰ, ਨੀਲਗਿਰੀ ਅਤੇ ਯੂਰਗਾਲੀ, ਕੈਪਰੀਨ ਵੀ ਹਨ । ਭੇਡ ਇਹ ਕੈਪਰੀਨ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਲੱਦਾਖ, ਅਤੇ ਜੰਮੂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ (ਕੇਂਦਰ ਸ਼ਾਸਿਤ ਪ੍ਰਦੇਸ਼) ਦੇ ਹਿਮਾਲਿਆ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਪਵਾਦ ਨੀਲਗਿਰੀ ਤਾਹਰ ਹੈ ਜੋ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਦੀਆਂ ਨੀਲਗਿਰੀ ਪਹਾੜੀਆਂ ਲਈ ਸਥਾਨਕ ਹੈ। ਕਈ ਵੱਡੀਆਂ ਬਿੱਲੀਆਂ ਹਨ; ਏਸ਼ੀਆਟਿਕ ਸ਼ੇਰ, ਬੰਗਾਲ ਟਾਈਗਰ, ਇੰਡੀਅਨ ਚੀਤਾ, ਬਰਫ਼ ਵਾਲਾ ਚੀਤਾ, ਬੱਦਲ ਵਾਲਾ ਚੀਤਾ, ਯੂਰੇਸ਼ੀਅਨ ਲਿੰਕਸ ਅਤੇ ਕੈਰਾਕਲ । ਘੱਟ ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੀਆਂ ਨਸਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮੱਛੀ ਫੜਨ ਵਾਲੀ ਬਿੱਲੀ, ਏਸ਼ੀਆਈ ਜੰਗਲੀ ਬਿੱਲੀ, ਜੰਗਲੀ ਬਿੱਲੀ, ਪੈਲਾਸ ਦੀ ਬਿੱਲੀ, ਬੰਗਾਲ ਬਿੱਲੀ, ਮਾਰਬਲਡ ਬਿੱਲੀ, ਏਸ਼ੀਅਨ ਗੋਲਡਨ ਬਿੱਲੀ, ਅਤੇ ਚੀਤਾ ਬਿੱਲੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਉਸੂਰੀ ਢੋਲ, ਭਾਰਤੀ ਗਿੱਦੜ, ਭਾਰਤੀ ਬਘਿਆੜ, ਬੰਗਾਲ ਲੂੰਬੜੀ, ਤਿੱਬਤੀ ਬਘਿਆੜ ਅਤੇ ਤਿੱਬਤੀ ਲੂੰਬੜੀ ਵਰਗੀਆਂ ਕੁੱਤੀਆਂ ਵੀ ਹਨ। ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਧਾਰੀਦਾਰ ਹਾਇਨਾ ਹੈ। ਕਈ ਪੰਛੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵੱਡੇ ਫਲੇਮਿੰਗੋਜ਼, ਬ੍ਰਾਹਮਣੀ ਬੱਤਖਾਂ, ਚਿੱਟੇ-ਛਾਤੀ ਵਾਲੇ ਵਾਟਰਹੇਨ, ਤਿੱਤਰ-ਪੂਛ ਵਾਲੇ ਜਾਕਾਨਾ, ਯੂਰੇਸ਼ੀਅਨ ਸਪੂਨਬਿਲਜ਼ , ਘੱਟ ਫਲੇਮਿੰਗੋ, ਜਾਮਨੀ ਬਗਲੇ, ਮਹਾਨ ਅਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਬਗਲੇ, ਭਾਰਤੀ ਤਾਲਾਬ ਦੇ ਬਗਲੇ, ਪੂਰਬੀ ਮੈਗਪੀ, ਇੰਡੀਅਨ ਪਾਈ-ਰੋਬਿਨ , ਇੰਡੀਅਨ ਪੀ-ਰੋਬਿਨ ਰੋਲਰਸ, ਸਲੇਟੀ-ਬ੍ਰੈਸਟਡ ਰੇਲਜ਼, ਗ੍ਰੇਟਰ ਕੋਕਲਸ, ਬਲੈਕ-ਬੇਲੀਡ ਟਰਨਸ, ਇੰਡੀਅਨ ਪਿਟਾਸ, ਇੰਡੀਅਨ ਪੈਰਾਡਾਈਜ਼ ਫਲਾਈਕੈਚਰ, ਸਾਰਸ ਕ੍ਰੇਨ, ਸਾਇਬੇਰੀਅਨ ਕ੍ਰੇਨ, ਡੈਮੋਇਸੇਲ ਕ੍ਰੇਨ, ਗ੍ਰੇਟ ਹਾਰਨਬਿਲ, ਰੋਜ਼-ਰਿੰਗਡ ਪੈਰਾਕੀਟਸ, ਵਰਨਲ-ਰਿੰਗਡ ਪੈਰਾਕੀਟਸ, ਵਰਨਲ- ਰੋਟਬੈੱਕਸ, ਵਰਨਲ- ਪੇਂਟਡ, ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਅਨ ਓਪਨਬਿਲ ਜੰਗਲਾਂ, ਝੀਲਾਂ ਅਤੇ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਹਨ। ਭਾਰਤੀ ਮੋਰ ਭਾਰਤ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੰਛੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਚਿੱਟੇ ਅਤੇ ਮਿਸ਼ਰਤ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤਿੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲਾਲ ਜੰਗਲੀ ਪੰਛੀ, ਸਲੇਟੀ ਜੰਗਲੀ ਪੰਛੀ, ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਮੋਨਾਲ, ਸਤੀਰ ਟਰੈਗੋਪਾਨਸ, ਅਤੇ ਕਲੀਜ ਤਿੱਤਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ; ਗ੍ਰੇਟ ਇੰਡੀਅਨ ਬਸਟਰਡ ਘਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਮ ਹੈ। ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਪੰਛੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉੱਤਰੀ ਗੋਸ਼ਾਕ, ਸ਼ਿਕਰਾ, ਕਾਲਾ ਪਤੰਗ, ਚਿੱਟੀ ਢਿੱਡ ਵਾਲਾ ਸਮੁੰਦਰੀ ਉਕਾਬ, ਗੋਲਡਨ ਈਗਲ, ਪੈਰੇਗ੍ਰੀਨ ਫਾਲਕਨ, ਭਾਰਤੀ ਗਿਰਝ, ਪਤਲਾ-ਬਿਲ ਵਾਲਾ ਗਿਰਝ, ਅਤੇ ਚਿੱਟੇ-ਪਿੱਠ ਵਾਲੇ ਗਿਰਝ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਪਾਈਡ ਕਾਂ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਜੰਗਲ ਕਾਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਦਿਲਚਸਪ ਕਾਂ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਹਨ। ਚੈਸਟਨਟ-ਬੇਲੀਡ ਸੈਂਡਗਰੌਸ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਰੇਤ ਦਾ ਗਰਾਊਸ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਯੂਰੇਸ਼ੀਅਨ ਹਾਰਵੈਸਟ ਮਾਊਸ, ਏਸ਼ੀਅਨ ਹਾਊਸ ਸ਼ਰੂ, ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਵੱਡਾ ਹੌਗ ਬੈਜਰ, ਚੀਨੀ ਫੇਰੇਟ-ਬੈਜਰ, ਹਨੀ ਬੈਜਰ, ਇੰਡੀਅਨ ਪੈਂਗੋਲਿਨ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਪੈਂਗੋਲਿਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਆਰਬੋਰੀਅਲ ਛੋਟੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵਾਂ ਵਿੱਚ ਨੀਲਗਿਰੀ ਮਾਰਟਨ, ਛੋਟੇ ਦੰਦਾਂ ਵਾਲੇ ਪਾਮ ਸਿਵੇਟ, ਏਸ਼ੀਅਨ ਪਾਮ ਸਿਵੇਟ, ਛੋਟੇ ਭਾਰਤੀ ਸਿਵੇਟ, ਵੱਡੇ ਭਾਰਤੀ ਸਿਵੇਟ, ਬਿਨਟੂਰੋਂਗ ਅਤੇ ਲਾਲ ਪਾਂਡਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਰਿੱਛ ਸੂਰਜ ਰਿੱਛ, ਆਲਸੀ ਰਿੱਛ, ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਕਾਲਾ ਰਿੱਛ ਅਤੇ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਭੂਰਾ ਰਿੱਛ ਹਨ । ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਈਮੇਟ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਬਾਂਦਰ ਗਿਬਨ ਹਨ; ਪੱਛਮੀ ਹੂਲੋਕ ਗਿਬਨ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਹੂਲੋਕ ਗਿਬਨ । ਮੈਕਾਕ ਵਿੱਚ ਰੀਸਸ ਮੈਕਾਕ, ਬੋਨਟ ਮੈਕਾਕ, ਸ਼ੇਰ-ਪੂਛ ਵਾਲਾ ਮਕਾਕ, ਉੱਤਰੀ ਸੂਰ-ਪੂਛ ਵਾਲਾ ਮੈਕਾਕ, ਸਟੰਪ-ਟੇਲਡ ਮੈਕੈਕ, ਅਰੁਣਾਚਲ ਮਕਾਕ, ਸਫੈਦ-ਗੱਲ ਵਾਲਾ ਮਕਾਕ ਅਤੇ ਅਸਾਮੀ ਮਕਾਕ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਲੰਗੂਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਮਨੀ-ਚਿਹਰੇ ਵਾਲਾ ਲੰਗੂਰ, ਨੀਲਗਿਰੀ ਲੰਗੂਰ, ਗੀ ਦਾ ਸੁਨਹਿਰੀ ਲੰਗੂਰ ਅਤੇ ਕੈਪਡ ਲੰਗੂਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਫੇਰੇ ਦਾ ਪੱਤਾ ਬਾਂਦਰ ਵੀ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੁਇਡਜ਼ ਭਾਰਤੀ ਸੂਰ ਹਨ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਏ ਪਿਗਮੀ ਹੌਗ ਹਨ। ਗੰਭੀਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿਚ ਪਏ ਹਿਸਪਿਡ ਖਰਗੋਸ਼, ਉੱਨੀ ਖਰਗੋਸ਼ ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਨੈਪਡ ਖਰਗੋਸ਼ ਵਰਗੇ ਲੇਗੋਮੋਰਫਸ ਹਨ। ਰੋਇਲਜ਼ ਪੀਕਾ ਅਤੇ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਮਾਰਮੋਟ ਕੁਝ ਪਹਾੜੀ ਛੋਟੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਵੱਡੀ ਮਾਲਾਬਾਰ ਜਾਇੰਟਸ ਸਵੀਰਲ, ਇੰਡੀਅਨ ਪਾਮ ਸਕਵਾਇਰਲ, ਇੰਡੀਅਨ ਜਰਬਿਲ, ਪੋਰਕਯੂਪਾਈਨ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਇੰਡੀਅਨ ਕ੍ਰੈਸਟਡ ਪੋਰਕਯੂਪਾਈਨ ਅਤੇ ਹੇਜਹੌਗ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਬੇਰ-ਬੇਲੀਡ ਹੇਜਹੌਗ ਅਤੇ ਇੰਡੀਅਨ ਹੇਜਹੌਗ ਵੀ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਸਪਾਟਡ ਲਿਨਸੰਗ ਹੈ, ਇੱਕ ਸਿਵੇਟ ਵਰਗਾ ਜੀਵ।

\ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪਾਲਤੂ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡਾਂ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੇਖਣਾ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ। ਬੋਵਾਈਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ੇਬੂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਅਲੋਪ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਭਾਰਤੀ ਔਰੋਚ, ਘਰੇਲੂ ਪਾਣੀ ਦੀ ਮੱਝ, ਗਾਇਲ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਪਾਲਤੂ ਗੌਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਘਰੇਲੂ ਯਾਕ, ਜੋ ਕਿ ਦੇਸੀ ਜੰਗਲੀ ਯਾਕ ਤੋਂ ਵੀ ਉਤਪੰਨ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਡਰੋਮੇਡਰੀ ਊਠ ਰੇਗਿਸਤਾਨੀ ਰਾਜਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਾਜਸਥਾਨ, ਗੁਜਰਾਤ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਲੱਭੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮੰਗਰੇਲ ਕੁੱਤੇ ਇੱਕ ਆਮ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਹਨ। ਸ਼ਹਿਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਛੋਟੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵ ਮੂੰਗੀ ਅਤੇ ਚਿੱਟੀ ਪੂਛ ਵਾਲੇ ਤਿਲ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ। ਇਹ ਮੰਗੂਸ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਲਾਲ ਮੂੰਗੂਜ਼, ਇੰਡੀਅਨ ਗ੍ਰੇ ਮੂੰਗੂਜ਼, ਇੰਡੀਅਨ ਬਰਾਊਨ ਮੂੰਗੂਜ਼, ਛੋਟਾ ਇੰਡੀਅਨ ਮੰਗੂਜ਼, ਧਾਰੀਦਾਰ ਮੰਗੂਜ਼, ਅਤੇ ਕੇਕੜਾ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਮੰਗੂਸ ਹਨ। ਟਿੱਡੀ ਫਸਲਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਲਈ ਬਦਨਾਮ ਹੈ।

ਦਰਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਝੀਲਾਂ ਵਿਚ ਮਗਰਮੱਛ ਮਗਰਮੱਛ ਅਤੇ ਘੜਿਆਲ ਹਨ । ਖਾਰੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਮਗਰਮੱਛ ਪੂਰਬੀ ਤੱਟ ਦੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਅੰਡੇਮਾਨ ਅਤੇ ਨਿਕੋਬਾਰ ਟਾਪੂਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਗਰਮੱਛਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਜਨਨ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ, ਜੋ 1974 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਮਗਰਮੱਛਾਂ ਨੂੰ ਅਲੋਪ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੱਪਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਗ ਕੋਬਰਾ, ਇੰਡੀਅਨ ਕੋਬਰਾ, ਮੋਨੋਕਲੇਡ ਕੋਬਰਾ, ਇੰਡੀਅਨ ਰੌਕ ਪਾਈਥਨ, ਜਾਲੀਦਾਰ ਪਾਇਥਨ, ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾਈ ਗ੍ਰੀਨ ਵਾਈਨ ਸੱਪ, ਬ੍ਰਾਹਮਣੀ ਅੰਨ੍ਹਾ ਸੱਪ, ਗ੍ਰੀਨ ਪਿਟ ਵਾਈਪਰ, ਸਲਾਜ਼ਾਰਜ਼ ਪਿਟ ਵਾਈਪਰ ਅਤੇ ਇੰਡੀਅਨ ਕ੍ਰੇਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਕੋਬਰਾ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਅਹਿਮ ਹਿੱਸਾ ਹਨ। ਡੱਡੂਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਮਨੀ ਡੱਡੂ, ਚੁਨਮ ਟ੍ਰੀ ਡੱਡੂ, ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਦੇ ਡੱਡੂ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਹਰੇ ਡੱਡੂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨਿਊਟ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਨਿਊਟ ਹੈ; ਇਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਸੈਲਮੈਂਡਰ ਹੈ। ਪੀਲੀ-ਧਾਰੀਦਾਰ ਕੈਸੀਲੀਅਨ ਵਰਗੀਆਂ ਕੈਸੀਲੀਅਨ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਵੀ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਤੱਟ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੱਛੂਆਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਹਨ; ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਲੈਦਰਬੈਕ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੱਛੂ, ਗ੍ਰੀਨ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੱਛੂ, ਹਾਕਸਬਿਲ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੱਛੂ, ਲਾਗਰਹੈੱਡ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੱਛੂ ਅਤੇ ਓਲੀਵ ਰਿਡਲੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੱਛੂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ . ਭਾਰਤੀ ਸਾਫਟ ਸ਼ੈੱਲ ਕੱਛੂ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਫਲੈਪਸ਼ੈਲ ਕੱਛੂ ਮੈਂਗਰੋਵ ਬਨਸਪਤੀ, ਝੀਲਾਂ, ਅਤੇ ਤਾਜ਼ੇ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਖਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਏਸ਼ੀਅਨ ਵਾਟਰ ਮਾਨੀਟਰ ਅਤੇ ਬੰਗਾਲ ਮਾਨੀਟਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਨਿਗਰਾਨ ਕਿਰਲੀਆਂ ਹਨ; ਗੋਲਡਨ ਗੀਕੋ ਵਰਗੀਆਂ ਕਈ ਗੀਕੋ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਵੀ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਕਲੌਤਾ ਗਿਰਗਿਟ, ਭਾਰਤੀ ਗਿਰਗਿਟ।

ਮੱਛੀ ਭਾਰਤੀ ਅਰਥਵਿਵਸਥਾ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਮੱਛੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਿਲਪੀਆ, ਐਟਲਾਂਟਿਕ ਪੋਮਫ੍ਰੇਟ, ਹਿਲਸਾ, ਬੈਰਾਮੁੰਡੀ, ਰੋਹੂ, ਵੱਡੀ ਦੰਦ ਆਰਾ ਮੱਛੀ, ਪੀਅਰਸ ਮਡਸਕੀਪਰ , ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਮੁੰਦਰੀ ਮੈਂਟਾ ਰੇ, ਚੀਤਾ ਟਾਰਪੀਡੋ, ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੋਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਰਕ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਥਰੈਸ਼ਰ ਸ਼ਾਰਕ, ਮਹਾਨ ਚਿੱਟੀ ਸ਼ਾਰਕ, ਮਾਕੋ ਸ਼ਾਰਕ, ਹੈਮਰਹੈੱਡ ਸ਼ਾਰਕ, ਟਾਈਗਰ ਸ਼ਾਰਕ, ਅਤੇ ਸੈਂਡ ਟਾਈਗਰ ਸ਼ਾਰਕ । ਬਲਦ ਸ਼ਾਰਕ ਅਤੇ ਗੰਗਾ ਸ਼ਾਰਕ ਵੀ ਤਾਜ਼ੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਰੇਮੋਰਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਰਕਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੋਰਲ ਰੀਫ ਮੱਛੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਐਂਜਲਫਿਸ਼, ਕਲੋਨਫਿਸ਼, ਪਾਊਡਰ ਬਲੂ ਟੈਂਗ, ਪਫਰਫਿਸ਼, ਤੋਤਾ ਮੱਛੀ, ਮੋਰੇ ਈਲ, ਚਾਈਨੀਜ਼ ਟ੍ਰੰਪਟਫਿਸ਼, ਰੈੱਡਟੂਥਡ ਟ੍ਰਿਗਰਫਿਸ਼ ਅਤੇ ਬਟਰਫਲਾਈ ਮੱਛੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹਨ।

ਭਾਰਤ ਦੇ ਤੱਟ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮੁੰਦਰੀ ਡਾਲਫਿਨ ਵਿੱਚ ਬੋਤਲਨੋਜ਼ ਡਾਲਫਿਨ, ਆਮ ਡਾਲਫਿਨ, ਅਤੇ ਪੈਨਟ੍ਰੋਪਿਕਲ ਸਪਾਟਡ ਡਾਲਫਿਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਫਿਨਲੇਸ ਪੋਰਪੋਇਸ ਤੱਟ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਖ਼ਤਰੇ ਵਾਲੀ ਇਰਾਵਦੀ ਡਾਲਫਿਨ ਤਾਜ਼ੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਚਿਲਿਕਾ ਝੀਲ, ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਡਾਲਫਿਨ ਅਤੇ ਸਿੰਧ ਨਦੀ ਡਾਲਫਿਨ ਦੇ ਨਾਲ। ਬਲੂ ਵ੍ਹੇਲ, ਹੰਪਬੈਕ ਵ੍ਹੇਲ, ਸਪਰਮ ਵ੍ਹੇਲ, ਡਵਾਰਫ ਸਪਰਮ ਵ੍ਹੇਲ, ਓਰਕਾਸ, ਕੁਵੀਅਰਜ਼ ਬੀਕਡ ਵ੍ਹੇਲ ਅਤੇ ਪਿਗਮੀ ਕਿਲਰ ਵ੍ਹੇਲ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਵ੍ਹੇਲ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਰਧ-ਜਲ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵ ਓਟਰਸ ਹਨ। ਓਟਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਏਸ਼ੀਅਨ ਛੋਟੇ-ਪੰਜਿਆਂ ਵਾਲਾ ਓਟਰ, ਯੂਰੇਸ਼ੀਅਨ ਓਟਰ, ਅਤੇ ਨਿਰਵਿਘਨ-ਕੋਟੇਡ ਓਟਰ ਹਨ। ਵਧਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵਾਲੇ ਡੂਗੋਂਗ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤੱਟੀ ਮੁਹਾਵਰਿਆਂ ਅਤੇ ਖਾਰੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਡਰੈਗਨਫਲਾਈ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਰੀਲੀਕਟ ਡਰੈਗਨਫਲਾਈ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਆਪਣੀਆਂ ਤਿਤਲੀਆਂ ਲਈ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਘੱਟ ਘਾਹ ਨੀਲਾ, ਆਮ ਨੀਲਾ ਅਪੋਲੋ, ਆਮ ਮਾਈਮ, ਆਮ ਮਾਰਮਨ ਅਤੇ ਆਮ ਪਿਅਰੋਟ । ਆਰਕਿਡ ਮੈਂਟਿਸ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਘਾਟਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਤੀਕ ਮੈਂਟਿਸ ਹੈ। ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਸਟਿੱਕ ਦੇ ਕੀੜੇ ਅਤੇ ਪੱਤੇ ਦੇ ਕੀੜੇ ਭਰਪੂਰ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਸਟੀਗੋਡਨ ਹਾਥੀ, ਇੰਡੋਸੌਰਸ, ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਬਟੇਰ, ਅਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਸਿਰ ਵਾਲੀ ਬਤਖ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਅਲੋਪ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਜਾਨਵਰ ਹਨ। ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਬਟੇਰ ਅਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਸਿਰ ਵਾਲੀ ਬਤਖ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਅਲੋਪ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰੇਨ ਬਟੇਰ ਵਰਗੇ ਹੋਰ ਬਟੇਰ ਹਨ, ਅਤੇ ਗੁਲਾਬੀ-ਸਿਰ ਵਾਲੀ ਬਤਖ ਦੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਭਾਰਤੀ ਸਪਾਟ-ਬਿਲਡ ਬਤਖ ਹੈ।

ਖੇਤੀ ਦੇ ਪਸਾਰ, ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ, ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ, ਭਾਈਚਾਰਕ ਢਾਂਚੇ ਵਿੱਚ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਅਸੰਤੁਲਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ, ਹੜ੍ਹ, ਸੋਕੇ ਅਤੇ ਚੱਕਰਵਾਤ, ਬਨਸਪਤੀ ਅਤੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵਾਂ ਦੀਆਂ 39 ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਿਸਮਾਂ, ਪੰਛੀਆਂ ਦੀਆਂ 72 ਕਿਸਮਾਂ, ਰੀਂਗਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਦੀਆਂ 17 ਕਿਸਮਾਂ, ਉਭੀਵੀਆਂ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਕਿਸਮਾਂ, ਮੱਛੀਆਂ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕਿਸਮਾਂ, ਅਤੇ ਤਿਤਲੀਆਂ, ਕੀੜਾ ਅਤੇ ਬੀਟਲ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਅਤੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[10]

ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ[ਸੋਧੋ]

ਭਾਰਤ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਸੂਚਕਾਂਕ 'ਤੇ 0.46 ਦੇ ਬਾਇਓਡੀ ਸਕੋਰ ਦੇ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਮੈਗਾ-ਬਾਇਓਡਾਇਵਰਸ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 12ਵੇਂ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਗਣਨਾ ਹਰੇਕ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੀ ਕੁੱਲ ਗਲੋਬਲ ਸੰਖਿਆ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਇਸ ਦੇ 23.39% ਭੂਗੋਲਿਕ ਖੇਤਰ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ ਅਤੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਢੱਕਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਭਾਰਤ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਵਿੱਚ ਅਮੀਰ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਜ਼ੂਲੋਜੀਕਲ ਸਰਵੇ (ZSI) ਦੁਆਰਾ ਭਾਰਤ ਦੇ 2020 ਦੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂ ਸਰਵੇਖਣ ਵਿੱਚ ਕੁੱਲ 102,718 ਕਿਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 557 ਨਵੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ 407 ਨਵੀਆਂ ਵਰਣਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਤੀਆਂ ਅਤੇ 150 ਨਵੇਂ ਦੇਸ਼ ਰਿਕਾਰਡ ਹਨ। ਨਵੀਆਂ ਖੋਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, 486 ਸਪੀਸੀਜ਼ ਇਨਵਰਟੇਬਰੇਟਸ (ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕੀੜੇ) ਸਨ, ਅਤੇ 71 ਰੀੜ੍ਹ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਸਨ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮੱਛੀਆਂ ਅਤੇ ਰੀਂਗਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵ। ਕਰਨਾਟਕ (66 ਕਿਸਮਾਂ), ਕੇਰਲ (51), ਰਾਜਸਥਾਨ (46) ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ (30) ਤੋਂ ਨਵੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। 2010 ਤੋਂ 2020 ਤੱਕ, 4,112 ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ 2,800 ਨਵੀਆਂ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਅਤੇ 1,312 ਨਵੇਂ ਰਿਕਾਰਡ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਜੀਵ ਜੰਤੂਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। [1]

ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਨਵਰਟੇਬ੍ਰੇਟ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਬਾਰੇ ਨਾਕਾਫ਼ੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੈ, ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੰਮ ਸਿਰਫ਼ ਕੀੜਿਆਂ ਦੇ ਕੁਝ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਿਤਲੀਆਂ, ਓਡੋਨਾਟਾ ਅਤੇ ਹਾਈਮੇਨੋਪਟੇਰਾ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਇੰਡੀਆ ਦੇ ਜੀਵ ਜੰਤੂਆਂ ਵਿੱਚ, ਸੀਲੋਨ ਅਤੇ ਬਰਮਾ ਲੜੀ ਸਮੇਤ।

ਭਾਰਤੀ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮੱਛੀਆਂ ਦੀਆਂ ਲਗਭਗ 2,546 ਕਿਸਮਾਂ (ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦਾ ਲਗਭਗ 11%) ਪਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਭੀਬੀਆਂ ਦੀਆਂ ਲਗਭਗ 197 ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ (ਕੁੱਲ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ 4.4%) ਅਤੇ 408 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੱਪ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ (ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਕੁੱਲ ਦਾ 6%) ਪਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਪੱਧਰ ਦੇ ਅੰਡੇਮਿਜ਼ਮ ਉਭੀਵੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਪੰਛੀਆਂ ਦੀਆਂ ਲਗਭਗ 1361 ਕਿਸਮਾਂ ਦਰਜ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਕੁਝ ਭਿੰਨਤਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਟੈਕਸੋਨੋਮਿਕ ਇਲਾਜਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਵਿਸ਼ਵ ਦੀਆਂ ਲਗਭਗ 12% ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।[11]

ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵਾਂ ਦੀਆਂ ਲਗਭਗ 410 ਕਿਸਮਾਂ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦਾ ਲਗਭਗ 8.86% ਹੈ।[12]

ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ।[13]

ਵਰਲਡ ਕੰਜ਼ਰਵੇਸ਼ਨ ਮਾਨੀਟਰਿੰਗ ਸੈਂਟਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲਦਾਰ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲਗਭਗ 15,000 ਕਿਸਮਾਂ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੇ ਹੌਟਸਪੌਟਸ[ਸੋਧੋ]

ਪੱਛਮੀ ਘਾਟ[ਸੋਧੋ]

ਪੱਛਮੀ ਘਾਟ ਪਹਾੜੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਕਿਨਾਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਚਲਦੀ ਹੈ। ਸਮੁੰਦਰ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨੇੜਤਾ ਅਤੇ ਓਰੋਗ੍ਰਾਫਿਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੁਆਰਾ, ਉਹ ਉੱਚ ਬਾਰਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਮੀਦਾਰ ਪਤਝੜ ਵਾਲੇ ਜੰਗਲ ਅਤੇ ਮੀਂਹ ਦੇ ਜੰਗਲ ਹਨ । ਇਹ ਖੇਤਰ ਉੱਚ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਅੰਤਮਵਾਦ ਦੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਪਾਈਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਲਗਭਗ 77% ਉਭੀਸ਼ੀਆਂ ਅਤੇ 62% ਸੱਪ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀਆਂ।[14] ਇਹ ਖੇਤਰ ਮਲਯਾਨ ਖੇਤਰ ਨਾਲ ਜੀਵ-ਭੂਗੋਲਿਕ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸੁੰਦਰ ਲਾਲ ਹੋਰਾ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਸਤਪੁਰਾ ਪਰਿਕਲਪਨਾ ਤੋਂ ਇਹ ਸੰਕੇਤ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੱਧ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਪਹਾੜੀ ਲੜੀਵਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ ਅਤੇ ਭਾਰਤ-ਮਲਾਯਾਨ ਖੇਤਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਬੰਧ ਬਣਾਇਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹੋਰਾ ਨੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਟੋਰੈਂਟ ਸਟ੍ਰੀਮ ਮੱਛੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਪੰਛੀਆਂ ਲਈ ਫੜਨ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[15] ਬਾਅਦ ਦੇ ਅਧਿਐਨਾਂ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਹੋਰਾ ਦੀਆਂ ਮੂਲ ਮਾਡਲ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪਰਿਵਰਤਨਸ਼ੀਲ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਸਨ। [14]

ਹੋਰ ਤਾਜ਼ਾ ਫਾਈਲੋਜੀਓਗ੍ਰਾਫਿਕ ਅਧਿਐਨਾਂ ਨੇ ਅਣੂ ਪਹੁੰਚਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ।[16] ਟੈਕਸਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅੰਤਰ ਹਨ ਜੋ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਭੂ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਇਤਿਹਾਸ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਨ।[17] ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇਹ ਖੇਤਰ ਮੈਡਾਗਾਸਕਨ ਖੇਤਰ ਦੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਜੀਵ-ਜੰਤੂ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਸੱਪਾਂ ਅਤੇ ਉਭੀਬੀਆਂ ਵਿੱਚ। ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਨੋਫ਼ਿਸ ਸੱਪ, ਜਾਮਨੀ ਡੱਡੂ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾਈ ਕਿਰਲੀ ਜੀਨਸ ਨੇਸੀਆ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜੋ ਮੈਡਾਗਾਸਕੈਨ ਜੀਨਸ ਐਕੋਨਟੀਆਸ ਵਰਗੀ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।[18] ਮੈਡਾਗਾਸਕਨ ਖੇਤਰ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫੁੱਲਦਾਰ ਲਿੰਕ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹਨ।[19] ਇੱਕ ਬਦਲਵੀਂ ਪਰਿਕਲਪਨਾ ਕਿ ਇਹ ਟੈਕਸ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਵਿਕਸਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।[20]

ਬਾਇਓ ਭੂਗੋਲਿਕ ਵਿਅੰਗ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਮਲਯਾਨ ਮੂਲ ਦੇ ਕੁਝ ਟੈਕਸਾ ਨਾਲ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਪਰ ਪੱਛਮੀ ਘਾਟ ਵਿੱਚ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜਿਆਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੌਦੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨੇਪੇਨਥੇਸ ਜੀਨਸ ਦੇ।

ਪੂਰਬੀ ਹਿਮਾਲਿਆ[ਸੋਧੋ]

ਪੂਰਬੀ ਹਿਮਾਲਿਆ ਭੂਟਾਨ, ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਭਾਰਤ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ, ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ, ਮੱਧ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਨੇਪਾਲ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਖੇਤਰ ਹੈ। ਇਹ ਖੇਤਰ ਭੂ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਵਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਉੱਚ ਉਚਾਈ 'ਤੇ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ-ਸਿੰਗ ਵਾਲੇ ਗੈਂਡੇ ( Rhinoceros unicornis ), ਜੰਗਲੀ ਏਸ਼ੀਅਨ ਜਲ ਮੱਝ ( Bubalus bubalis (Arnee) ) ਅਤੇ ਸਾਰੇ 45 ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵਾਂ, 50 ਪੰਛੀਆਂ, 17 ਸੱਪਾਂ, 12 ਊਭੀਵੀਆਂ ਅਤੇ ਪੌਦਿਆਂ ਸਮੇਤ ਲਗਭਗ 163 ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵਾਲੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ। ਸਪੀਸੀਜ਼[21][22] ਤਰਾਈ ਵਿੱਚ ਡੂਆਰਜ਼ ਜੰਗਲ ਇੱਕ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਵਾਲਾ ਖੇਤਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਗਰਮ ਖੰਡੀ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਹੈ। ਅਵਸ਼ੇਸ਼ ਡ੍ਰੈਗਨਫਲਾਈ ( ਐਪੀਓਫਲੇਬੀਆ ਲੇਡਲਾਵੀ ) ਇੱਕ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪੈ ਰਹੀ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਇੱਥੇ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਜੀਨਸ ਦੀਆਂ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਹੋਰ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਖੇਤਰ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਨਿਊਟ ( ਟਾਇਲੋਟੋਟ੍ਰੀਟਨ ਵੇਰੂਕੋਸਸ ) ਦਾ ਘਰ ਵੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਸੈਲਾਮੈਂਡਰ ਸਪੀਸੀਜ਼ ਹੈ।[23]

ਲੁਪਤ ਅਤੇ ਫਾਸਿਲ ਰੂਪ[ਸੋਧੋ]

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਤੀਜੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਭਾਰਤੀ ਟੇਬਲਲੈਂਡ, ਜੋ ਅੱਜ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਭਾਰਤ ਹੈ, ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਟਾਪੂ ਸੀ। ਟਾਪੂ ਬਣਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਖੇਤਰ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਤੀਜੇ ਦਰਜੇ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਇਸ ਟਾਪੂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖੋਖਲੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੁਆਰਾ ਏਸ਼ੀਆਈ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਤਿੱਬਤ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਇਸ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਪਿਆ ਹੈ। ਭਾਰਤੀ ਉਪ-ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੀ ਏਸ਼ੀਅਨ ਭੂਮੀ-ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ ਗਤੀ ਨੇ ਮਹਾਨ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਰੇਂਜਾਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤੱਟ ਨੂੰ ਉਭਾਰਿਆ, ਜੋ ਅੱਜ ਹੈ, ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੈਦਾਨੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ।

ਇੱਕ ਵਾਰ ਏਸ਼ੀਆਈ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਨਸਲਾਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈਆਂ। ਹਿਮਾਲਿਆ ਨੂੰ ਕਈ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਿਵਾਲਿਕ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਰੇਂਜਾਂ ਵਿੱਚ ਤੀਜੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਫਾਸਿਲਾਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੰਖਿਆ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।[24]

ਸਿਵਾਲਿਕ ਜੀਵਾਸ਼ਮ ਵਿੱਚ ਮਸਟੋਡੌਨ, ਹਿਪੋਪੋਟੇਮਸ, ਗੈਂਡਾ, ਸਿਵਾਥਰਿਅਮ, ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਚਾਰ-ਸਿੰਗਾਂ ਵਾਲੇ ਰੂਮੀਨੈਂਟ, ਜਿਰਾਫ, ਘੋੜੇ, ਊਠ, ਬਾਈਸਨ, ਹਿਰਨ, ਹਿਰਨ, ਗੋਰਿਲਾ, ਸੂਰ, ਚਿੰਪੈਂਜ਼ੀ, ਬਾਊਰੋਨਸ, ਸੰਗਰੂਥਸ, ਮਾਸਬੋਰੋਥਸ, ਮਾਸਟੋਬਰੇਸ, ਚਿੰਪਾਂਜ਼ੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ । ਬਿੱਲੀਆਂ, ਸ਼ੇਰ, ਬਾਘ, ਸੁਸਤ ਰਿੱਛ, ਔਰੋਚ, ਚੀਤੇ, ਬਘਿਆੜ, ਢੋਲ, ਸੂਰ, ਖਰਗੋਸ਼ ਅਤੇ ਹੋਰ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵ।[24]

ਇੰਟਰਟ੍ਰੈਪੀਅਨ ਬੈੱਡਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਸ਼ਮ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਪਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ,[25] ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੇਰਲ ਦੇ ਮੱਧ ਮਾਇਓਸੀਨ ਤੋਂ ਈਓਸੀਨ ਤੋਂ ਗ੍ਰੇਵੀਓਕਸੀਲੋਨ ਅਤੇ ਕੇਰਲ ਦੇ ਮੱਧ ਮਾਇਓਸੀਨ ਤੋਂ ਹੈਰੀਟੀਰੋਕਸੀਲੋਨ ਕੇਰਾਲੇਨਸਿਸ ਅਤੇ ਅਰੁਣਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਮਿਓ-ਪਲਾਈਓਸੀਨ ਤੋਂ ਹੈਰੀਟੀਰੋਕਸੀਲੋਨ ਅਰੁਨਾਚਲੇਨਸਿਸ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਅੰਟਾਰਕਟਿਕਾ ਤੋਂ ਗਲੋਸੋਪਟੇਰਿਸ ਫਰਨ ਫਾਸਿਲਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਨੇ ਗੋਂਡਵਾਨਲੈਂਡ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਮਹਾਂਦੀਪੀ ਵਹਿਣ ਦੀ ਵਧੇਰੇ ਸਮਝ ਲਈ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਫਾਸਿਲ ਸਾਈਕੈਡ [26] ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੱਤ ਸਾਈਕੈਡ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਜਿਉਂਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।[27][28]

ਟਾਈਟਨੋਸੌਰਸ ਇੰਡੀਕਸ ਸ਼ਾਇਦ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰਿਚਰਡ ਲਿਡੇਕਰ ਦੁਆਰਾ 1877 ਵਿੱਚ ਨਰਮਦਾ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਖੋਜਿਆ ਗਿਆ ਪਹਿਲਾ ਡਾਇਨਾਸੌਰ ਸੀ। ਇਹ ਖੇਤਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਜੀਵਾਣੂ ਵਿਗਿਆਨ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਡਾਇਨਾਸੌਰ ਰਾਜਾਸੌਰਸ ਨਰਮਾਡੇਨਸਿਸ ਹੈ,[29] ਇੱਕ ਭਾਰੀ ਸਰੀਰ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਸਖ਼ਤ ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਅਬੇਲੀਸੌਰਿਡ (ਥੈਰੋਪੋਡ) ਡਾਇਨਾਸੌਰ ਜੋ ਮੌਜੂਦਾ ਨਰਮਦਾ ਨਦੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਦੀ ਲੰਬਾਈ 9 ਮੀਟਰ ਅਤੇ ਉਚਾਈ 3 ਮੀਟਰ ਸੀ ਅਤੇ ਖੋਪੜੀ 'ਤੇ ਇੱਕ ਡਬਲ-ਕ੍ਰੇਸਟਡ ਤਾਜ ਦੇ ਨਾਲ ਮੁਦਰਾ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਲੇਟਵੀਂ ਸੀ।

ਸੇਨੋਜ਼ੋਇਕ ਯੁੱਗ ਦੇ ਕੁਝ ਜੈਵਿਕ ਸੱਪ ਵੀ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।[30]

ਕੁਝ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਡੇਕਨ ਲਾਵਾ ਦਾ ਵਹਾਅ ਅਤੇ ਪੈਦਾ ਹੋਈਆਂ ਗੈਸਾਂ ਡਾਇਨੋਸੌਰਸ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਨਾਸ਼ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਵਿਵਾਦ ਹੋਇਆ ਹੈ।[31][32]

ਹਿਮਾਲਿਆਸੀਟਸ ਸਬਥੂਏਨਸਿਸ, ਲਗਭਗ 53.5 ਮਿਲੀਅਨ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣਾ ਪ੍ਰੋਟੋਸੀਟੀਡੇ (ਈਓਸੀਨ) ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਜਾਣਿਆ-ਪਛਾਣਿਆ ਵ੍ਹੇਲ ਫਾਸਿਲ ਹਿਮਾਲਿਆ ਦੀ ਤਲਹਟੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਮਲਾ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਇਲਾਕਾ ਤੀਜੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਸਮੇਂ (ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਦੂਰ ਇੱਕ ਟਾਪੂ ਸੀ) ਦੇ ਦੌਰਾਨ (ਟੈਥਿਸ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ) ਪਾਣੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸੀ। ਇਹ ਵ੍ਹੇਲ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਰਹਿਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।[33][34] ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਫਾਸਿਲ ਵ੍ਹੇਲਾਂ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 43-46 ਮਿਲੀਅਨ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਰੇਮਿੰਗਟੋਨੋਸੇਟਸ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਇੰਟਰਟ੍ਰੈਪੀਅਨ ਬੈੱਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਛੋਟੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵਾਸ਼ਮ ਦਰਜ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਵੱਡੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜੀਵ ਜਿਆਦਾਤਰ ਅਣਜਾਣ ਹਨ। ਮਿਆਂਮਾਰ ਦੇ ਨੇੜਲੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪ੍ਰਾਈਮੇਟ ਫਾਸਿਲ ਮਿਲੇ ਹਨ।

ਹਾਲੀਆ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ[ਸੋਧੋ]

ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਖੇਡਾਂ ਲਈ ਸ਼ਿਕਾਰ ਅਤੇ ਫਸਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਜੰਗਲੀ ਸਰੋਤਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਵਿਨਾਸ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਿਆ ਹੈ। 

ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਦੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਅਲੋਪ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਜੰਗਲੀ ਪਸ਼ੂਆਂ, ਬੋਸ ਪ੍ਰਾਈਮਜੀਨਿਅਸ ਨਾਮਾਦਿਕਸ ਜਾਂ ਜੰਗਲੀ ਜ਼ੇਬੂ ਸੀ, ਜੋ ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸੀਮਾ ਤੋਂ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘਰੇਲੂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨਾਲ ਅੰਤਰ-ਪ੍ਰਜਨਨ ਦੇ ਕਾਰਨ। ਪਸ਼ੂਆਂ ਅਤੇ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਕਾਰਨ ਜੰਗਲੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਟੁੱਟਣਾ।

ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਥਣਧਾਰੀ ਜਾਨਵਰ ਜੋ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਏ ਜਾਂ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ/ ਏਸ਼ੀਆਟਿਕ ਚੀਤਾ, ਜਾਵਨ ਗੈਂਡਾ ਅਤੇ ਸੁਮਾਤਰਨ ਗੈਂਡਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।[35] ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਵੱਡੀਆਂ ਥਣਧਾਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਲੁਪਤ ਹੋਣ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਅਤੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣਾ ਔਖਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਰਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ. ਹੱਬਾਰਡੀਆ ਹੈਪਟਨੇਯੂਰੋਨ, ਘਾਹ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਜੋ ਲਿੰਗਾਨਮੱਕੀ ਸਰੋਵਰ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੋਗ ਫਾਲਜ਼ ਦੇ ਸਪਰੇਅ ਜ਼ੋਨ ਵਿੱਚ ਉੱਗਦੀ ਸੀ, ਨੂੰ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਕੁਝ ਨੂੰ ਕੋਲਹਾਪੁਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਮੁੜ ਖੋਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[36]

ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪੰਛੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕਿਸਮਾਂ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗੁਲਾਬੀ ਸਿਰ ਵਾਲੀ ਬਤਖ ( ਰੋਡੋਨੇਸਾ ਕੈਰੀਓਫਿਲੇਸੀਆ ) ਅਤੇ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਬਟੇਰ ( ਓਫ੍ਰੀਸੀਆ ਸੁਪਰਸੀਲੀਓਸਾ ) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਵਾਰਬਲਰ, ਐਕਰੋਸੇਫੈਲਸ ਓਰੀਨਸ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਜਾਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਾਮਪੁਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਐਲਨ ਔਕਟਾਵੀਅਨ ਹਿਊਮ ਦੁਆਰਾ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਇੱਕ ਨਮੂਨੇ ਤੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ 139 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਮੁੜ ਖੋਜੀ ਗਈ ਸੀ।[37][38] ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜੇਰਡਨ ਦੇ ਕੋਰਸਰ ( ਰਾਈਨੋਪਟਿਲਸ ਬਿਟੋਰਕੁਆਟਸ ), ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨੀ ਥਾਮਸ ਸੀ. ਜੇਰਡਨ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਇਸਨੂੰ 1848 ਵਿੱਚ ਖੋਜਿਆ ਸੀ, ਨੂੰ 1986 ਵਿੱਚ ਬੰਬੇ ਨੈਚੁਰਲ ਹਿਸਟਰੀ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੇ ਇੱਕ ਪੰਛੀ ਵਿਗਿਆਨੀ, ਭਾਰਤ ਭੂਸ਼ਣ ਦੁਆਰਾ ਅਲੋਪ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੁੜ ਖੋਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਸਪੀਸੀਜ਼ ਅਨੁਮਾਨ[ਸੋਧੋ]

ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਦੀ ਝਲਕ

ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਮੂਹ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੀ ਸੰਖਿਆ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਐਲਫਰੇਡ, 1998 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ। [39]

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. ↑ 1.0 1.1 India adds 557 new species to its fauna: Zoological Survey of India Archived 13 September 2021 at the Wayback Machine., The Hindu, 27 Aug 2021.
  2. ↑ Bagli, Katie (31 May 2021). "Here's a look at 6 biodiversity hotspots of India". The Hindu.
  3. ↑ [1] Archived 9 November 2005 at the Wayback Machine.
  4. ↑ Jean-Claude Rage (2003) Relationships of the Malagasy fauna during the Late Cretaceous: Northern or Southern routes? Acta Palaeontologica Polonica 48(4):661-662 PDF Archived 14 December 2004 at the Wayback Machine.
  5. ↑ Briggs, JC (2003) The biogeographic and tectonic history of India. Journal of Biogeography, 30:381–388
  6. ↑ Marivaux L., Welcome J.-L., Antoine P-O., Métais G., Baloch I.M., Benammi M., Chaimanee Y., Ducrocq S., and Jaeger J.-J. (2001) A fossil lemur from the Oligocene of Pakistan. Science, 294: 587–591.
  7. ↑ Oligocene Lemur fossil hints at Asian origin Archived 6 October 2017 at the Wayback Machine.. Retrieved February 2007.
  8. ↑ Project Tiger Archived 11 February 2016 at the Wayback Machine. Accessed Feb, 2007
  9. ↑ Project Elephant Archived 19 January 2007 at the Wayback Machine. Accessed Feb, 2007
  10. ↑ Hawk, Indian (2021). "Fauna of India". Know India. Archived from the original on 2021-08-11. Retrieved 2022-12-20.
  11. ↑ WCMC website Archived 28 November 2001 at the Library of Congress
  12. ↑ Nameer, P. O. (1998). Checklist of Indian mammals. Thiruvananthapuram: Kerala Forest Department.
  13. ↑ Sharma, B. K.; Kulshreshtha, Seema; Rahmani, Asad R. (2013-09-14). Faunal Heritage of Rajasthan, India: General Background and Ecology of Vertebrates (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Springer Science & Business Media. p. 482. ISBN 9781461408000.
  14. ↑ 14.0 14.1 Daniels, R. J. R. (2001) Endemic fishes of the Western Ghats and the Satpura hypothesis Archived 3 March 2016 at the Wayback Machine.. Current Science 81(3):240-244
  15. ↑ Ripley, Dillon S. (1947) Avian relicts and double invasions in Peninsular India and Ceylon(Sri Lanka) Archived 5 December 2022 at the Wayback Machine.. Evolution 2:150–159
  16. ↑ Karanth, P. K. (2003) Evolution of disjunct distributions among wet-zone species of the Indian subcontinent: Testing various hypotheses using a phylogenetic approach Archived 16 December 2018 at the Wayback Machine. Current Science, 85(9): 1276-1283
  17. ↑ Biswas, S. and Pawar S. S. (2006) Phylogenetic tests of distribution patterns in South Asia: towards an integrative approach Archived 16 December 2018 at the Wayback Machine.; J. Biosci. 31 95–113
  18. ↑ "affinities". Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 30 August 2006.
  19. ↑ "Bio geography of Madagascar". Archived from the original on 18 January 2019. Retrieved 6 September 2006.
  20. ↑ Karanth, P. 2006 Out-of-India Gondwanan origin of some tropical Asian biota Archived 11 April 2019 at the Wayback Machine.. Current Science 90(6):789-792
  21. ↑ Conservation International 2006 Archived 25 August 2006 at the Wayback Machine.
  22. ↑ Ecosystem Profile: Eastern Himalayas Region Archived 28 September 2011 at the Wayback Machine., 2005
  23. ↑ Amphibian Species of the World - Desmognathus imitator Dunn, 1927 Archived 10 March 2007 at the Wayback Machine.
  24. ↑ 24.0 24.1 Prater, S. H. (1971) The Book of Indian Animals. BNHS
  25. ↑ Stewart R. Hinsley Notes on fossil wood Archived 19 November 2017 at the Wayback Machine.. Retrieved September 2006.
  26. ↑ Robert Buckler (1999) A brief review of the fossil cycads. PDF Archived 24 February 2012 at the Wayback Machine.
  27. ↑ "Royal Botanical Gardens, Sydney, Australia". Archived from the original on 1 April 2019. Retrieved 10 August 2006.
  28. ↑ Singh, Rita, P. Radha (2006) A new species of Cycas from the Malabar Coast, Western Ghats, India. Volume 58(2):119-123
  29. ↑ Rajasaurus and Indian Dinosaur. Geological Survey of India. PDF Archived 28 May 2008 at the Wayback Machine.
  30. ↑ Rage J.-C., Bajpai S., Thewissen J. G. M. & Tiwari B. N. 2003. Early Eocene snakes from Kutch, Western India, with a review of the Palaeophiidae. Geodiversitas 25 (4) : 695-716 PDF Archived 21 February 2012 at the Wayback Machine.
  31. ↑ "Floodvolcanism is the main cause of mass extinctions: Nice try, but where is the evidence? PDF" (PDF). Archived from the original (PDF) on 1 December 2017. Retrieved 21 February 2006.
  32. ↑ Volcanism Archived 4 May 2006 at the Wayback Machine.
  33. ↑ "Whale fossils". Archived from the original on 16 December 2018. Retrieved 21 February 2006.
  34. ↑ Bajpai, S. and Gingerich P.D. (1998) A new Eocene archaeocete (Mammalia, Cetacea) from India and the time of origin of whales Proc. Natl. Acad. Sci. USA 95:15464–15468 PDF Archived 22 December 2005 at the Wayback Machine.
  35. ↑ Menon, Vivek (2003). A field guide to Indian mammals. Dorling Kindersley, Delhi. ISBN 0-14-302998-3.
  36. ↑ IUCN Species Survival Commission (SSC) E-Bulletin - December 2002. Retrieved October 2006.
  37. ↑ Threatened birds of Asia Archived 13 October 2006 at the Wayback Machine.. Retrieved October 2006.
  38. ↑ The Nation, March 6, 2007 Archived 27 May 2007 at the Wayback Machine.
  39. ↑ Alfred, J.R.B. (1998) Faunal Diversity in India: An Overview: In Faunal Diversity in India, i-viii Archived 10 April 2009 at the Wayback Machine., 1-495. (Editors. Alfred, JRB, et al., 1998). ENVIS Centre, Zoological Survey of India, Calcutta.
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਭਾਰਤ_ਦੇ_ਜੀਵ_ਜੰਤੂ&oldid=743164" ਤੋਂ ਲਿਆ